I'm so confused - Liefde, Vriendschap & Familie

Hey everyone,
Poe, hoe moet ik dit allemaal vertellen? Het ging zo goed met me. Ik had een geweldige vriend. We hadden wel een hele slechte relatie, die bijna alleen maar bestond uit ruzies. Maar we hadden ook de goede momentjes. Nu ben ik dus gedumpt. Tenminste, zo voel ik me. ( we hadden het wel samen uitgemaakt, want we vonden allebei dat het beter was als we niet bij elkaar waren, door de vele ruzies.) Hij unfollowed me op twitter, en ik had niet verwacht dat ik er zo'n pijn van zou hebben? Ik kreeg meteen steken in mijn buik, en niet van jaloezie, maar van pijn. Ik had me altijd voorgenomen dat ik nóóit het meisje zou zijn die dagen zou huilen om een fucking jongen. Maar ik zit dus al dagen 's avonds, als ik alleen in bed lig, te janken. Het enige waar ik aan kan denken is hij. Ik vind mezelf zo pathetic. Ik wil niet huilen om een jongen. Ik heb altijd tegen mezeld gezegd, geen enkele jongen is jouw tranen waard. En nu huil ik dus elke keer als ik alleen ben. En ik ontken steeds dat ik hem niet terug wil, maar ik wil hem wel terug. Maar aan de andere kant ook weer niet. IK BEN ZO CONFUSED. Na meer dan 8 maanden een relatie te hebben gehad met deze jongen, is het zo raar om niet wakker te worden met een 'goodmorning beautiful' whatsappje van hem. elke ochtend word ik wakker en huil ik. Ik haat het en ik wil me neit zo ongelukkig en verdrietig voelen. Ik denk dat ik nog geen afsluiting heb kunnen hebben voor mezelf, omdat ik nog steeds denk dat het iets tussen ons zou kunnen worden.. hij had me gekust en heel lang geknuffeld, en daarna zei hij dat hij er een einde aan wilde maken. Ik heb er dubbele gevoelens bij. Ergens wil ik hem terug, en ergens ook niet. Ik denk dat hij niet genoeg zijn best heeft gedaan om iets van onze relatie te maken. Dus ik hoop dat hij alsnog zijn gedachten veranderd en me terugneemt. Want ik denk dat hij nog wat voor mij voelt.
Ik snap mezelf niet.
Ik wil hem terug, en ook weer ergens niet.
ik ben zo ontzettend in de war.
Please, iemand die heel erg snel over zijn/haar ex is heengekomen en die me advies wilt geven? Ik wil me niet meer sad voelen. Ik heb friends die me genoeg afleiden, maar ik zie hem binnenkort op een feest en ik ben bang dat ik dan in huilen uitbarst als ik hem zie. En nee ik wil geen chocola eten, want daar word ik dik van en ik gun het geen jongen om mij dik te laten worden. Please, ik ben echt desperate voor tips.

[ bericht aangepast op 24 april 2013 - 23:43 ]

---

Me so good.

Ik denk dat je jezelf teveel inhoud. Je denkt er teveel aan dat je dit niet mag, dat je dit niet wilt voor een jongen. Blijkbaar was hij het wel waard en moet je gewoon eens goed janken zonder eraan te denken dat je dat niet mag. Wat kan jouw het nou schelen wat iemand anders denkt? Zolang jij je maar beter gaat voelen. Waarom zou je het een 'jongen moeten gunnen om dik te laten worden' serieus waar slaat dat op?

---

Your make-up is terrible

Ehm, oké, ik moet 't wel even zeggen. Ik heb dat ook gehad en gedacht dat ik 'm terug wilde, maar dat was dus niet zo. Zoiets is gewoon niet meer goed te maken, vind ik zelf, en je blijft met de (negatieve) dingen zitten in een relatie; wat niet zo gemakkelijk weg te halen is. Dus mijn advies is; hem niet terug te nemen. Hoe moeilijk 't ook is. Echt, het is zoveel beter.
Liefdesverdriet duurt altijd wel wat lang om erover heen te komen, maar als het na 3 maanden niet voorbij is zou ik met hem gaan praten. Want dan betekend hij wel veel voor je. Tenminste, zoiets heb ik gehoord gekregen van een vriendin.
Hopelijk krijg je een boel afleiding en ben je er snel overheen. Ik weet niet echt goede tips, want bij mij werkte zowat niks, tot ik op een gegeven moment mijn gevoelens van hem omkeerde van liefde naar haat. En allemaal haatnummers ging luisteren, etc. Hielp bij mij.
Oh, en stop/gooi/verbrand/whatever zijn spullen en dingen weg. Want dit leidt je alleen nog meer af.

[ bericht aangepast op 24 april 2013 - 23:53 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Michonne schreef:
Ik denk dat je jezelf teveel inhoud. Je denkt er teveel aan dat je dit niet mag, dat je dit niet wilt voor een jongen. Blijkbaar was hij het wel waard en moet je gewoon eens goed janken zonder eraan te denken dat je dat niet mag. Wat kan jouw het nou schelen wat iemand anders denkt? Zolang jij je maar beter gaat voelen. Waarom zou je het een 'jongen moeten gunnen om dik te laten worden' serieus waar slaat dat op?

Het boeit me niet zo snel wat andere mensen denken, maar ik laat niet snel mijn emoties zien, vooral niet mijn verdrietige ik. En dit laat me weer twijfelen. Ik dacht altijd dat ik zo zelfverzekerd was, maar volgens mij ben ik dat niet zo. Ja ik zat de laatste tijd wat in over mijn gewicht en ik was daar erg mee bezig en ik wil niet door hem mijn gewicht weer tien kilo laten stijgen ofzo..

---

Me so good.

Puritatem schreef:
Ehm, oké, ik moet 't wel even zeggen. Ik heb dat ook gehad en gedacht dat ik 'm terug wilde, maar dat was dus niet zo. Zoiets is gewoon niet meer goed te maken, vind ik zelf, en je blijft met de (negatieve) dingen zitten in een relatie; wat niet zo gemakkelijk weg te halen is. Dus mijn advies is; hem niet terug te nemen. Hoe moeilijk 't ook is. Echt, het is zoveel beter.
Liefdesverdriet duurt altijd wel wat lang om erover heen te komen, maar als het na 3 maanden niet voorbij is zou ik met hem gaan praten. Want dan betekend hij wel veel voor je. Tenminste, zoiets heb ik gehoord gekregen van een vriendin.
Hopelijk krijg je een boel afleiding en ben je er snel overheen. Ik weet niet echt goede tips, want bij mij werkte zowat niks, tot ik op een gegeven moment mijn gevoelens van hem omkeerde van liefde naar haat. En allemaal haatnummers ging luisteren, etc. Hielp bij mij.
Oh, en stop/gooi/verbrand/whatever zijn spullen en dingen weg. Want dit leidt je alleen nog meer af.

Ik heb het gevoel dat hij mij terug wilt, maar dat weet ik niet zeker. Dat is het probleem. Hij heeft nooit gezegd dat hij mij niet meer wilt, alleen dat het niet meer werkt. En afleiding heb ik genoeg, alleen op bepaalde momenten niet, als ik alleen ben. En jammer genoeg doet muziek mij niet afleiden. En bedankt voor je reactie, ik vind het toch wel fijn om te weten dat ik niet de enige ben die door zo'n situatie moet gaan, haha. Btw, zijn spullen weggooien, durf ik niet. Want zodra ik op mijn telefoon kijk bij mijn galerij, gaat er een steek door mijn buik van pijn als ik onze foto's zie. Maar daar kom ik wel overheen denk ik.

---

Me so good.

Claflin schreef:
(...)
Ik heb het gevoel dat hij mij terug wilt, maar dat weet ik niet zeker. Dat is het probleem. Hij heeft nooit gezegd dat hij mij niet meer wilt, alleen dat het niet meer werkt. En afleiding heb ik genoeg, alleen op bepaalde momenten niet, als ik alleen ben. En jammer genoeg doet muziek mij niet afleiden. En bedankt voor je reactie, ik vind het toch wel fijn om te weten dat ik niet de enige ben die door zo'n situatie moet gaan, haha. Btw, zijn spullen weggooien, durf ik niet. Want zodra ik op mijn telefoon kijk bij mijn galerij, gaat er een steek door mijn buik van pijn als ik onze foto's zie. Maar daar kom ik wel overheen denk ik.

Ik ken het, ik had hetzelfde met die van de spullen. Maar toen had ik het toch gedaan en vroeg ik aan mijn zus of zij die foto's van mijn mobiel wou verwijderen.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

First of all: als je iemand nodig hebt om erover te praten, je kunt mij een berichie sturen. *cyberhug* :].
Alright, with that being said; let's get down to business.
Second; Er zijn al een aantal dingen gezegd, maar luister vooral naar wat je zelf wilt. Mensen kunnen wel zeggen wat je moet doen en dergelijke, alleen als jij er zelf de twijfels nog over hebt, moet je het niet doen. Al zou ik in feite hem niet terug nemen, want dan ben je terug bij af. De ruzies, zoals je zelf al had gemeld, krijg je en hoewel die ook bij een relatie horen, is het alles behalve fijn. Het bestond enkel alleen maar uit ruzies en de goede herinneringen kun je koesteren en ik weet niet hoe je verder bent qua persoonlijkheid, maar ik zou er niet te lang over doen. Maar dat is een persoonlijke keuze.
Third; Huil vooral zoveel je wilt, als het er maar uit is. Het is niet goed om het op te kroppen, daardoor krijg je meer nare gevoelens ervan en die wil je op het moment juist graag niet hebben. Denk erover na wat je zou kunnen helpen om er overheen te komen, want het hoeft echt niet in één keer te gebeuren. Je hebt acht maanden met deze gozer gehad, dus dat zal wel wat anders zijn als een weekie bijvoorbeeld. Als chocola eten of je volproppen helpt, dan doe je dat, echter als je denkt van "nee, fuck it, I don't want it" dan doe je het niet. So will be it. Het gaat nu vooral om jezelf en niet wat iemand anders zegt, al is dat voornamelijk wel om je te helpen. Doe wat je zelf fijn vind.
Fourth; Afleiding! Yep, daar hebben we 'm weer. Hoe vaak het ook gezegd is en je dit te horen hebt gekregen; het is wel belangrijk. Je zult nog wel aan hem denken, zelfs als je vrienden er zijn, dus het zal niet 1-2-3 gebeuren, zoals ik hiervoor al gemeld heb. Ook is het handig om de spullen die je aan hem denken / van hem zijn op te bergen / te verbranden / kapot te gooien [of whatever jij fijn vind om ermee te doen]. Dit om de doodsimpele reden dat het je alleen nog meer af gaat leiden, zoals Puri heeft gezegd. Denk er alleen wel aan dat het handiger is er recht doorheen te gaan, en juist niet eromheen. Zo kom je er op een gegeven moment ook sterker uit.

Lach. Huil. Help anderen, zodat je — je pijn zo voor een tijdje bent vergeten. Houdt jezelf bezig. Luister naar droevige muziek wanneer jij dat wilt, maar luister ook naar bad-ass rock die je oren eraf schreeuwen. Ga sporten, lezen, schrijven, naar vrienden.

I wish you luck with it, hon. .

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Jongens zijn over het algemeen een vervelend ras, vooral omdat ze bijna nooit goed zijn in hun gevoelens duidelijk maken. En tja, jongens vinden dat vice versa van vrouwen
Liefdesverdriet is nooit gemakkelijk, maar het is iets dat erbij hoort in het leven. Gun het wat tijd. Daarbij zijn er al goede tips gegeven door de mensjes hierboven, zoals eens goed uithuilen. Dit raad ik iedereen altijd aan, in welke situatie je ook mag zitten. Accepteer dat je er verdrietig om mag zijn, en je hoeft je emoties zeker niet aan anderen te tonen als je dat niet wilt. Ik vind het ook niet altijd even fijn als m'n vriend me snotterend en al ziet zitten, dus ik trek me ook zo nu en dan eens terug, of jank een potje bijeen als ik alleen ben. Dat lucht echt wel op. Gewoon huilen tot je niet meer kan huilen, niet omdat je jezelf probeert te doen stoppen met huilen. Met mijn liefdesverdrieten jaren geleden, heeft dat ook goed geholpen. Achteraf voelt het aan als een bevrijding.
Je wilt niet huilen om een jongen en je ziet jezelf als pathetic omdat je dat nu juist wel doet, en ik kan zeker inkomen in die gedachtengang. Dat had ik ook vroeger Maar je moet niet denken van ik huil om een jongen, maar van: ik huil omdat ik iemand kwijt ben waar ik eigenlijk toch veel om geef. Dat is - voor mij - een groot verschil.
Je voelt je namelijk nog ellendiger omdat je vind dat je er niet verdrietig om mag zien.

Ik denk alleen dat je niet snel over hem heen zal geraken, wat je ook doet, juist door het feit dat je ergens nog de hoop koestert dat het nog goed komt, of goed kan komen. Ik ben van mening dat als een relatie niet werkt, deze gewoon niet werkt, hoe graag je elkander ook ziet. Je zegt zelf al dat je denkt dat hij zijn best er niet voor heeft gedaan, dat wilt ook al iets zeggen. Je kan hem niet dwingen zijn best te doen, dan werkt het nog minder. Als je meer ruzie hebt, dan goede momenten, heb je ook niet veel aan de relatie. Een relatie moet je meer gelukkig maken dan ongelukkig. Natuurlijk, in een relatie hoort ruzie te zijn zo nu en dan, anders leef je langs elkaar heen en is er ook iets mis, maar dat neemt niet weg dat er meer goede momenten en tijden moeten zijn dan die ruziemomenten.

Wat voor mij destijds werkte, was een lijstje maken van de positieve dingen en negatieve dingen aan de jongen en de relatie die ik had. Daarmee kwam voor mij ook de acceptatie en het besef dat ik niet langer iets met die jongen wilde - want ik had ook zeker wel die tweestrijd. Aan de ene kant wilde ik hem terug, maar aan de andere kant niet en ik wist gewoon niet wat te doen ermee. Natuurlijk, door dat lijstje ben je niet meteen over hem heen en ben je niet direct in staat om te zeggen, ik geef niks om hem, maar het hielp me wel om de verwarring van wat ik wilde, op te lossen. Met dat maken van dat lijstje moet je ook wel echt eerlijk zijn tegen jezelf. Je zegt dat hij een geweldige vriend was, maar als dat zo was, zou je binnen je relatie niet zoveel ruzie hebben. Kijk eens in alle eerlijkheid en zo objectief mogelijk naar die jongen en je relatie.
Ik had ook een relatie met een jongen waarbij we meer ruzie hadden dan goede momenten (ik heb al meerdere, langere relaties gehad van elk minstens een jaar) en op het moment zelf wilde ik hem niet kwijt en vond ik dat die paar goede momenten opwoog tegen de slechte. Achteraf bezien is dat absoluut niet waar. Ik begon ook bij mezelf te denken van: welk advies zou ik een vriendin geven als zij continue maar ruzie heeft met haar vriend en waarbij ze denkt dat hij niet z'n best doet om het wel te laten werken? Feitelijk gun ik niemand zo'n relatie, dus waarom mezelf wel?
Natuurlijk, zo denken is nog iets anders dan je zo voelen, maar liefdesverdriet is in mijn ogen een proces dat je moet doorlopen. Daarbij beinvloed je eigen gedachten zeker wel je emoties. Zoals bijvoorbeeld dat wanneer je iets vaak genoeg herhaal, je het zelf gaat geloven. Hart en verstand hebben invloed op elkaar. Zo kan je eigen gevoelens ook zeker wel je verstand beinvloeden en je uiteindelijk anders over iemand laten denken.
Zoals ik al zei, gun het ook wat tijd (; 8 maanden is niet niks en je geeft om hem, hoe jullie relatie ook was.

Afleiding is ook nodig, ook een goeie tip van m'n voorgangers. Je moet inzien dat er meer is dan alleen 'hij'. Je zal zeker nog veel aan hem denken in het begin, bij veel dingen die je doe, maar houdt vol en dat mindert ook (;

In ieder geval heel veel suc7 ermee.

Oja, betreft die spullen. Mijn advies is juist dat je die moet weggooien wanneer je eraan toe ben om dat te doen. Ter afsluiting van dat proces van accepteren en verwerken. Of dingetje voor dingetje wegdoen, in plaats van alles in één elkaar, alsof je stap voor stap afstand van hem neemt. Dit werkte voor mij in ieder geval. Natuurlijk, daarin verschillen mensen en de ene doet het zo en de ander doet het zo (:
Opnieuw, echt heel veel sterkte ermee

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

Gewoon lekker gaan huilen, dat helpt het beste. Dat deed ik toen ook en dat lucht gewoon op. ^^

---

-

Waarschijnlijk zul je door een vreselijk proces gaan en om je een beetje een beeld te geven hoe het kan gaan in de meeste gevallen, tenminste als de band echt zo sterk was zijn er vijf fases waar je in terecht kan komen. Deze fasen zijn niet voor iedereen even intensief en ook verschilt de volgorde vaak. Iedereen verwerkt verdriet op zijn eigen manier.
De vijf fases van Kübler-Ross:
* Ontkenning
* Protest of boosheid
* Onderhandelen of vechten
* Depressie
* Aanvaarding

---

"There’s no such thing as miracles, only the inevitable and the accidental – and what we do. I’ve always believed that.

Ik heb het ook uitgemaakt met mijn exvriend omdat het niet meer werkte, daar hebben we beide erg veel pijn door gekregen maar ik weet wel dat het beter is zo. Ik voelde me ongelukkig omdat het uit was, maar dat voelde ik me tijdens de relatie ook omdat het dus gewoon niet meer ging. En nu gaat het een stuk beter met mij en weet ik zeker dat het beter is zo.
Geef het tijd, en wees niet bang om die gevoelens af en toe hun gang te laten gaan. Na zo'n lange relatie hoort dat er gewoon bij en het is niks om je voor te schamen.

---

A king can rule a kingdom, but happiness will rule the

Bedankt voor de lieve reacties guys! Ik hoop dat ik z.s.m. over hem heen ben. Want zoals Merrow al zei, ik gun mezelf niet zo'n slechte relatie.

---

Me so good.

Genius schreef:
Gewoon lekker gaan huilen, dat helpt het beste. Dat deed ik toen ook en dat lucht gewoon op. ^^

---

26 - 02 - '16

Lekker uithuilen bij een vriend(in) op de schouder. Er genoeg over praten.
Meer weet ik eigenlijk niet want ik heb nog nooit in zo'n situatie gezeten. Sorry.

-komt door mijn laptop naar jouw laptop toe en geeft je een enorme knuffel.

[ bericht aangepast op 25 april 2013 - 14:14 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Mijn nicht, en ook best friend, kwam met het 'geweldige' idee om me met een andere jongen te laten zoenen, en ik heb het nog gedaan ook. Ik had er meteen spijt van en ben naar huis gegaan en heb de hele terugreis bij een friend uitgehuild en ik ben echt tot de conclusie gekomen dat ik hem terug wil, en ik ga hem morgen bellen en hopen dat hij iets wil afspreken. Zo niet, dan ga ik nog harder janken en de komende weken mijn bed niet uitkomen. Zp ja dan zou ik heel blij zijn. Ik voel me zó ontzettend ongelukkig nu. .

---

Me so good.

Oh ik begrijp precies hoe je je voelt
Nadat het na een halfjaar uitging met mijn (ex)vriend heb ik me ook een lange tijd zo gevoeld.
Ik hoop dat je begrijpt dat het volkomen normaal is om je zo te voelen na een relatie en dat het echt over gaat, ook al voelt het op dit moment absoluut niet zo.
Je moet jezelf tijd geven om eroverheen te komen en om te accepteren dat het niet meer iets zal worden.
Want een relatie met alleen maar ruzie is ook niet leuk toch?
Je komt heus nog wel een leuke jongen tegen, dat weet ik zeker ^^

---

I'm like Coca Cola, I can open happiness too.