[RPG] The Performing Arts Academy [één] - Speeltopics

The Performing Arts Academy, gelegen in het grote New York, is een kunstacademie voor mensen die het willen maken in - bijvoorbeeld - de modewereld, maar ook als schrijver, acteur of actrice en danser. De academie is een school vol kansen, in een bruisende stad die barst van de kansen. De plek waar dromen beginnen - de plek waar de toekomstige Hollywood acteurs, de oscar winnende regisseurs, beroemde fotografen, succesvolle dansers en modellen hun carrière beginnen. Talent alleen is niet genoeg op deze school, je moet sterk zijn met de heftige concurrentie die hier te vinden is. Vertrouw niemand, iedereen aast op jouw carrière in deze stad. Roddels, leugens en verhalen zullen hier de ronde doen - sommigen gebaseerd op leugens, anderen op waarheid. Kijk goed uit wie je gelooft in deze harde wereld.

Regels van de school:
- Na 11 uur is iedereen in zijn kamer.
- Meisjes komen niet in de jongenskamers, ook niet andersom.
- Iedereen volgt zijn/haar lessen. Wanneer dit niet gebeurd moet hier een hele goede reden voor zijn, anders kan je namelijk gelijk vertrekken.
- Iedereen eet gezamelijk in de daarvoor bestemde ruimtes op de daarvoor bestemde tijden (8 uur voor het ochetendeten, 12 uur middageten en 6 uur avondeten).
- Wanneer je een aantal dagen niet op het schoolgebouw aanwezig kunt zijn meld je dit en is hier een hele goede regel voor.
- Er wordt hier niemand gepest.
- Er wordt hier niet gevochten.
- De rest van de regels zijn te lezen in het schoolregelement.
- Wie deze regels niet naleeft kan op staande voet verwijderd worden.



Hoe alles eruitziet:
Slaapkamer (je moet de tekst even wegdenken)
Sportruimte
Buitenzwembad
Binnenzwembad
Zaal voor de specialisaties(elke zaal is anders en speciaal voor de specialisatie die daar gegeven wordt ingericht)
Aula/woonkamer
Aula/woonkamer 2
Aula/woonkamer buiten
Eetzaal (Maar dan met meerdere kleinere tafeltjes verdeeld over de zaal)
Theaterzaal

Regels:
- Minimaal 6 regels per post. Echter is het alleen toegestaan om 6 regels te plaatsen als je bij een post maar heel weinig inspiratie hebben, als hier misbruik van gemaakt wordt en de regels de hele tijd zo kort zijn, zal ik het minimum verhogen. Doe dus je best voor mooie, grote stukken tekst!
- Off topic berichten worden in het Praattopic geplaatst.
- Ik, TheseWords, bepaal wanneer een bepaalde les/pauze begint/is afgelopen, dit zodat iedereen ongeveer gelijk blijft lopen en het niet bij de één nog ochtend is terwijl het bij de ander al avond is.
- Je personage volgt de lessen van zijn/haar specialisatie. Als er bijvoorbeeld twee lessen naast elkaar staan, hoef je alleen je eigen specialisatie te volgen en zijn de andere twee in een ander lokaal. Als er bij een bepaalde tijd geen specialisatie staat die jij volgt, heb je vrij.
- De nieuwe topics worden door mij, TheseWords, geopend tenzij ik iemand anders toestemming geef om dit te doen.
- Als je in het RPG zelf drie keer een regel hebt overtreden wordt je eruit gezet.
- Verdere regels zijn over het algemeen wel bekend: niemand buitensluiten, geen ééndags rpg.

Schoolhoofd:
- Bo Brown - 40 - Schoolhoofd - TheseWords

Leerlingen:
Meiden:
- Hannah Evelyn Johnson - 19 - Zingen en acteren - Witches
- Lily Ariana McPherson - 18 - dans en acteren - MinnieMouseX
- Emily Harrison - 20 - muziek en zang - Amas
- Elizabeth Lauren Michels - 18 - zang en model - Lootus
- Julia Alicia Miller - 19 - dans en regisseren - TheseWords
- Eva Diana Marlow - 19 - muziek en regisseren - Bowty
- Fennella Thompson - 19 - schrijven en regisseren - MYxLoubear
- Danielle Carly Jase - 18 - dansen - XxPeetaxX
- Alicia Anna Persue - 19 - schrijven en fotografie - LEVEL


Jongens:
- Melvin Jay Lassion - 22 - acteren - SkinnyGirl
- Edward Liam Heathrow - 18 - model en fotografie - Carlisle
- Ethan Ryan Michels - 19 - acteren en dans - Lootus
- Alexander Flynn Martis - 21 - design en fotografie - Nyan
- Josh Austin Jase - 18 - zang en muziek - XxPeetaxX
- Alfie Emmet Lawley - 18 - regisseren en design - Lizor
- Mike Oliver Smiths - 18 - design - Nyan
- Ryan Bradley - 20 - dans en muziek - MYxLoubear
- Matthew Andy Dalmer - 21 - Muziek en dans - Jolene

Het is 13.30, de lessen dans en model zijn afgelopen en de volgende lessen zullen zometeen beginnen.

Rooster eerste schooldag:
10.45 - 11.45 uur Kennismakingsles zang/schrijven/design
12.00 - 12.30 uur Lunch
12.30 - 13.30 uur Kennismakingsles dans/model
13.45 - 14.45 uur Kennismakingsles acteren/regisseren
15.00 - 16.00 uur Kennismakingsles fotografie/muziek
16.00 - 18.00 uur Vrije tijd
18.00 - 19.00 uur Diner
19.00 - 21.00 uur Vrije tijd
21.00 - 06.00 uur Naar de kamers en gaan slapen

Kamerlijst:
(Het eerste cijfer van de kamer, geeft aan op welke verdieping de kamer zich bevind. Zo verteld de 2 bij kamer 21 bijvoorbeeld dat deze kamer zich op de 2e verdieping bevind. Waar de kamer precies is, is per verdieping op de plattegrond, die door de school met de toelatingsbrief mee is gestuurd, te zien.)


Kamer 21:
Lily Ariana McPherson en Elizabeth Lauren Michels
Kamer 22:
Eva Diana Marlow en Fennella Thompson
Kamer 23:
Emily Harrison, Danielle Carly Jase en Alicia Anna Persue
Kamer 24:
Hannah Evelyn Johnson en Julia Alicia Miller
Kamer 35:
Edward Liam Heathrow, Ethan Ryan Michels en Matthew Andy Dalmer
Kamer 36:
Alexander Flynn Martis en Josh Austin Jase
Kamer 37:
Alfie Emmet Lawley en Ryan Bradley
Kamer 38:
Mike Oliver Smiths en Melvin Jay Lassion

Rollentopic
Praattopic
story van het RPG

[ bericht aangepast op 16 mei 2013 - 16:31 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Ethan Ryan Michels

De muziek dreunde door de ruimte en mijn lichaam bewoog automatisch mee. Het luchtte enorm op, ik voelde me opgelucht en bevrijd. Ik schrok op toen de muziek met een klap uitging en ik de zware stem van een man hoorde. Een man keek me aan met een kleine glimlach en voor hem stond Julia. Ik keek de twee zwijgend aan. Ik wilde reageren op hem, maar wist niet hoe.
'Eh, nou ja.... Ik had niks te doen,' zeg ik dan maar en kijk hem even aan. Het leek er even op dat hij boos zou worden, maar verder zei hij niets.
'De bel niet gehoord,' vroeg hij. Ik veegde met mijn hand langs mijn ietwat bezwete voorhoofd en schudde van nee.
'Nee, sorry.' Ik rekte me even uit en liep toen naar mijn tas. Vlug spoot ik wat deo op en ging toen zitten op een van de banken. De man zette ook zijn tas neer en niet lang daarna kwamen meer leerlingen binnen wandelen. Ik betrapte me erop dat ik naar Julia keek, dus keek ik zelf naar mijn spiegelbeeld in de spiegel. Ik zag er iets bezweet uit, maar heel erg was het niet. Zweten hoorde nou eenmaal bij dansen, vooral als je het zo intensief deed, zoals ik net had gedaan. Normaal zweet ik niet zo snel, maar dat betekende dat ik me heel erg in geleefd had en langer had gedanst dan verwacht.

[ bericht aangepast op 12 mei 2013 - 21:24 ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Elizabeth Lauren Michels

Ik haal mijn schouders op. 'Ik heb toch niks beters te doen, ik ben eerlijk gezegd best nieuwsgierig naar wat ze van je wilt.' Ik glimlach vaagjes. 'En ik kijk wel of ik mee ga, misschien. Ik moet iets hebben waar ik me de hele verdere dag mee ga vermaken. Sporten kan best wel, misschien zwemmen.' Ik haal mijn schouders op. 'Dan richt ik mijn kamer wel in als jij les hebt,' glimlach ik vaagjes en kijk hem aan. Dan richt ik me weer op de boeken. Het zijn er nu een stuk of vijf. Ik kijk naar de docente. Ze staat weer vooraan en legt verder uit. We beginnen dus met de geschiedenis van mode. Ik vraag me af wat dit met model zijn te maken heeft. Ik bedoel, voor mijn moeder was model zijn hetzelfde als een beetje mooi wezen voor de camera, maar schijnbaar willen ze je hier veel meer meegeven. Niet dat ik het erg vond, dan leerde ik nog wat. Was deze studie misschien toch niet voor niks. Ik blader het boek door. Als ze begint over een portfolio bij houden kijk ik op en blik dan naar de portfolio van Edward. Ik zucht diep en leg mijn hoofd op mijn armen. Als je iets deed wat je leuk vond, moest je je toch gelukkig voelen? Waarom voelde ik me nu dan zo ongelukkig? Op dit moment had ik echt behoefte aan iemand die me moed insprak, iemand die me overhaalde om een glimlach op te zetten en ervoor te gaan... Ik wist wie ik nu bij me wilde hebben, maar ik wilde het niet beseffen en hoopte dat iemand anders het zou oppikken, ook al wist ik dat niemand het zoals mijn broertje kon overbrengen. Ik moest dit voor hem doen. Dus ga ik weer rechtop zitten en leg mijn focus bij de les en luister vol interesse en met een kleine glimlach. Althans, ik probeer het. Ik kan er niks aandoen dat af en toe mijn gezicht betrekt in een ongelukkige uitdrukking. Als ik de rest van de klas bekijk, zucht ik diep. Ze zitten allemaal met vrolijke, twinkelende oogjes en fluisteren enthousiast en hard. Zo hard dat ik het zelfs hoor. Ik rol met mijn ogen en kijk naar buiten.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Julia Alicia Miller
Niet veel later dan dat ik was gaan zitten, komt Ryan de danszaal in lopen. 'Heej' antwoord ik als hij me begroet, maar niet veel later is hij alweer verdwenen omdat hij zijn danskleding nog aan moet trekken. Even zucht ik, waarna ik weer naar de deur staar. Hoewel ik op dit moment echt een hekel aan hem heb, heb ik er om de één of andere reden moeite mee om niet naar Ethan te kijken. Iets waar kijken naar wie er binnen komt me heel goed mee lijkt te kunnen helpen. Eerst komt er een meisje binnen dat ik nog niet ken, maar aan haar uiterlijk te zien is het ook niet echt iemand waarvoor ik moeite zou doen om haar te leren kennen, ze zou me waarschijnlijk niet omhoog kunnen helpen in dit wereldje, misschien zelfs eerder naar beneden kunnen helpen. Als vervolgens Daniëlle binnen komt verbaast het me eigenlijk niks dat ze gelijk op dat meisje afstapt, hoewel ze natuurlijk ook naar Ethan had kunnen lopen. Heel even besef ik me dat ik best snel vooroordelen heb, maar dat was iets normaals, toch? Als vervolgens Ryan weer binnen komt, die roept dat hij helemaal klaar voor de les is, verschijnt er heel even een glimlach op mijn gezicht. Vervolgens komen er een aantal mensen binnen die mijn aandacht helemaal niet trekken, waarna Matthew in de deuropening verschijnt en ik hem naar me zie glimlachen, waarna ik terug glimlach. 'Heej' zeg ik, hem aankijkend. Ergens hoop ik dat hij naast mij komt zitten, vooral nu Ryan dat niet deed. Dan is er ten minste één normaal iemand waarmee ik kan praten en die ervoor kan zorgen dat ik niet steeds naar Ethan kijk.

---

Keep your head up, keep your heart strong

Edward Liam Heathrow

'Misschien is ze wel een vieze vrouw en wilt ze allemaal rare, vieze dingen met me doen. Dan heb ik jou natuurlijk nodig als bodyguard', ik grijnsde en ze glimlachte zwakjes.
Ik keek weer terug naar de docente en het kwam dus naar voren dat we voor de volgende les het eerste hoofdstuk uit moesten hebben. Historie van mode. Wat heb ik daar nu mee te maken. Mode van vroeger is uit, alsof één designer het nog in zijn of haar hoofd haalt om nog berenvellen te ontwerpen.
Om de tijd te doden keek ik maar wat plaatjes uit het boek. Het waren voornamelijk jurken en pakken uit de Middeleeuwen.
'Lijkt me leuk als je meegaat. Met zijn tweeën kunnen we meer doen dan wanneer je allee bent', fluisterde ik zonder mijn blik af te weden van de docente. Ik moest toch interesse tonen.
'Nog niet klaar met je kamer?', vroeg ik puur uit interesse. 'Heb je een leuke kamergenoot?'.
Toen Elizabeth haar blik legde op mijn portfolio, grinnikte ik. 'Je mag wel even kijken hoor', zei ik en schoof het boek haar richting op.
Ze zuchtte diep en legde haar hoofd op haar armen.
'Hey, ik zie dat je het nog niet leuk vindt, maar dat komt vast nog wel. Hup, doe in ieder geval dan alsof je het leuk vindt, anders wordt je alleen maar onderschat. Nou, waar blijft je glimlach?'. Ik zette mijn beide wijsvingers op haar mondhoeken en krulden die omhoog. 'Veel beter zo'.
'Voel je je echt wel goed? Is die klap tegen de muur je niet te hard aangekomen?', vroeg ik bezorgd en wreef over haar schouder.

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Elizabeth Lauren Michels

Ik rol met mijn ogen en kijk Edward aan.
'Alsof ze al jouw spieren aankan met haar magere lichaampje,' mompel ik en kijk naar de docente. Ik pak het portfolio van Edward en open het. Ik blader het langzaam door en kijk hem vol bewondering aan. 'Als jij het niet gaat maken in de modellenwereld spring ik het raam uit,' mompel ik. 'Want dan eindig ik in de onderwereld,' zucht ik en sla het met een glimlachje dicht. Ik kan het niet laten, dat als hij mijn mondhoeken in een lach wilt duwen, ik in zijn vinger duw. Al lachend kijk ik hem aan. Ik voel zijn hand op mijn schouder.
'Nog één keer zo'n vraag en ik ga je slaan. Doe niet zo bezorgd. Het gaat prima.' Ik kijk Edward aan. 'Echt,' zeg ik zacht. Dan richt ik me weer op alle boeken.
'Nee, nog niet klaar met mijn kamer trouwens. Ik moet er wel iets eigens van maken, toch?' Ik glimlach even. 'Ik heb haar nog niet echt gesproken, wel gezien, maar niet echt gesproken. En ik heb haar twee seconde gezien.' Ik schud even met mijn hoofd. 'Dat komt vanmiddag wel.' Ik kijk Edward aan en let dan weer op.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Edward Liam Heathrow

Ze rolde met haar ogen.
'Alsof ze al jouw spieren aankan met haar magere lichaampje', mompelde ze.
Oke, daar heeft ze een punt. Één nul voor Elizabeth.
Ze pakte mijn portfolio en sloeg hem open. Ze sloeg de bladzijden één voor één om.
'Wat?', vroeg ik toen ze me vol bewondering aankeek.
'Als jij het niet gaat maken in de modellenwereld spring ik het raam uit. En dan eindig ik in de onderwereld', mompelde ze.
'Doe je toch niet. En jouw foto's zijn vast niet minder goed. Heb jij foto's bij je?', vroeg ik.
Ze sloeg mijn boek met een glimlachje dicht en ik stopte het zorgvuldig terug in mijn tas.
Ze duwde mijn vingers weg en keek me lachend aan.
'Nog één keer zo'n vraag en ik ga je slaan. Doe niet zo bezorgd, het gaat prima', zei ze en keek me aan.
Ik keek nog eens voor de zekerheid goed in haar ogen.
'Echt', zei ze zacht. Bijna fluisterend.
'Nee, nog niet klaar met mijn kamer trouwens. Ik moet er wel iets eigens van maken, toch?', zei ze.
Ik knikte en bladerde nog eens een bladzijde van het boek om, zodat het overkwam alsof ik iets deed.
'Ik heb haar nog niet echt gesproken. Wel gezien, maar niet echt gesproken. En ik heb haar twee seconden gezien. Dat komt vanmiddag wel', zei ze en keek me even aan.
Ik knikte nog eens. En keek uit het raam, waar eigenlijk niet zo veel bijzonders te zien was.

[ bericht aangepast op 13 mei 2013 - 16:02 ]

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Josh Austin Jase

"Ik heb geen idee,mijn kamer genoot was eerder." Zegt hij, en hij haalt zijn schouders op. Het zou wel echt heel erg toevallig zijn als hij mijn kamergenoot zou zijn.
"In welke kamer zit je? Ik zit in kamer 36." Zegt hij. Ik lach.
"Ik ook! We zijn kamergenoten!" Zeg ik vrolijk. Gelukkig! Ik was al bang dat ik met een of andere macho op een kamer moet slapen, en dat die mij dan helemaal in elkaar zou slaan, aangezien ik toen Daan in de kliniek zat, ik dat mee heb gemaakt. Een of andere macho vond het leuk me als boksbal te gebruiken.
"Wat voor stijlen zing je het liefst? En welk instrument bespeel je, Josh?" Vraagt Hannah aan mij.
"Bij zang maakt het me niks uit. Ik zing eigenlijk alles, van rock tot klassiek. Ik bespeel gitaar, piano en drum." Antwoord ik.

Daan Carly Jase

"Vooral streetdance en hiphop. Maar als het moet dans ik ook wel klassiek." Antwoord ze mijn vraag. Ik knik.
"En wat dans jij dan? Dans je een bepaalde stijl? Je lijkt me niet echt het type voor ballet." Zegt ze. Ik glimlach.
"Goed geraden. Ik heb het inderdaad niet echt op ballet of klassiek of zoiets. Ik heb het meer op streetdance, hiphop of breakdance of iets in die richting." Ik kijk om me heen. De leraar is er al wel. Had ik vast vorige keer gemist. Ik weet niet echt iets te doen.
"Sinds wanneer dans je?" Vraag ik.
Het lijkt me wel handig om over dansen te blijven praten. Is ten minste veilig, dan krijg ik niet van die vragen over vroeger.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Elizabeth Lauren Michels

Ik lach even spottend als hij zegt dat ik het toch niet doe en sla de boeken voor mijn neus dicht. Ik had ze wel gezien. Langzaam kijk ik hem aan en kijk hem met een uitdagende blik aan.
'Dus je probeert te kijken of ik niet lieg tegen je, he?' Ik had zijn onderzoekende blik wel gemerkt, kan ook niet anders als hij me recht aanstaart in mijn ogen.
'En hoe weet je dat ik dat niet doe? Misschien heb ik altijd wel eens een vrije val mee willen maken? Of misschien ben ik wel gewoon helemaal klaar met mijn leven. Dat weet jij niet Edward, want je kent me pas twee uur. Remember?' Ik leun achterover en kijk nonchalant naar buiten. Ik haal mijn schouders op.
'Ik heb wel foto's. Vooral van mij als kind van 10,' grinnik ik. 'Ik denk niet dat die nog efficiënt zijn met mijn kleuter kop. Bovendien staan die in fotoboeken, niet in een portfolio. Ik heb er wel een paar van twee jaar geleden.' Ik pak mijn tas op en zet die op mijn tafel. Ik pak mijn portfolio eruit en scherm hem even af voor Edward. Gewoon om te kijken of het niet te erg is.
'Oké, je mag er eentje zien,' besluit ik uiteindelijk en kijk hem aan. Ik laat hem de foto zien. Daar zag je mijn hoofd toch niet. Lachend leg ik het voor zijn neus, maar hield wel in de gaten of hij niet verder bladerde. Ik weet dat hij het toch wel deed, als ik geen goede gaf, dus bladerde ik vlug één verder. Een andere foto was nu zichtbaar.
'Laatste,' zei ik er vastbesloten bij. Als hij het even had kunnen zien, grits ik het weer voor zijn neus weg en stop het terug in mijn tas die ik met een sierlijke boog weer op de grond zet.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Edward Liam Heathrow

Er kwam een spottende lach over haar lippen en ze sloeg de boeken dicht. Langzaam keek ze me met een uitdagende blik aan.
'Dus je probeert te kijken of ik niet lieg tegen je, he?' vroeg ze.
'Ja.'
Ik draaide me om en keek naar haar.
'En hoe weet je dat ik dat niet doe? Misschien heb ik altijd wel eens een vrije val mee willen maken? Of misschien ben ik wel gewoon helemaal klaar met mijn leven. Dat weet jij niet Edward, want je kent me pas twee uur. Remember?' ze leunde achterover en keek naar buiten.
'Ik hoop het niet', mompelde ik en ik sloeg mijn schrift open en begon met een samenvatting van hoofdstuk één.
Ze haalde haar schouders op. 'Ik heb wel foto's. Vooral van mij als kind van tien,' grinnikte ze. 'Ik denk niet dat die nog efficiënt zijn met mijn kleuter kop. Bovendien staan die in fotoboeken, niet in een portfolio. Ik heb er wel een paar van twee jaar geleden.'
'Waarom zouden ze niet efficiënt zijn? Zo zien ze dat je talent hebt.'
Ze pakte haar tas en zette die op tafel, waarna ze haar portfolio eruit haalde. Ze deed hem open, maar liet mij niet meekijken.
'Kinderachtig, Elizabeth,' zei ik en probeerde mee te gluren.
'Oke, je mag er ééntje zien,' zei ze uiteindelijk en ze keek me aan. Lachend legde ze haar portfolio voor mijn neus en even kwam het idee in me op om hem af te pakken en er doorheen te kijken, maar ik hield me in bedwang.
'Jammer dat je je hoofd niet ziet, maar voor de rest is het een goede foto,' zei ik eerlijk en schoof het boek weer terug.
Snel draaide ze de bladzijde om.
'Laatste,' zei ze vastbesloten.
'Oke,' mompelde ik teleurgesteld. 'Je bent mooi,' zei ik als reactie op de foto.
Toen ik doorkreeg dat dat nogal raar over zou komen, verbeterde ik mezelf.
'Ik bedoel op de foto. Oh wacht, niet dat je in het echt niet mooi bent. Maar ik bedoelde op de foto... Oke laat maar,' ratelde ik.
Na drie seconden griste ze de foto weer terug en stopte haar portfolio weer in haar tas.
'Doe niet zo gemeen, ik liet jou de mijne ook zien,' zei ik met een pruillipje.

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Elizabeth Lauren Michels

Ik keek hem even aan, maar besloot niet te reageren. Natuurlijk hoopte hij van niet, zou een beetje raar zijn. Iemand die je net kent en de volgende dag zou diegene niet meer in de les zitten, omdat diegene zelfmoord had gepleegd. Nee, dat zou ik ook niet doen. Waarom zou ik mezelf het leven ontnemen als heel veel mensen juist graag willen leven, maar die kans niet krijgen. Een beetje oneerlijk, niet?
Ik keek Edward weer verbaasd aan.
'Ach, dan zal dat wel. Als ze het willen zien, dan kan ik het laten zien.' Ik bijt op mijn lip en kijk naar waar hij mee bzig is. Zo te zien een samenvatting. Misschien moest ik daar ook maar aan beginnen. Een lach rolde over mijn lippen bij zijn opmerking over de foto. Ik wilde hem net bedanken, toen hij begon te ratelen.
'Wauw, je had het beter bij de eerste opmerking kunnen laten, want daarna beledigde je me. Iets wat echt erger is dan dat compliment en daarna...' Ik grinnik even en schud met mijn hoofd. 'Maar bedankt, denk ik.' Ik pak ook mijn spullen en begin ook te werken. Een diepe zucht rolde over mijn lippen en ik keek Edward aan.
'Eddie,' begon ik streng en keek hem aan. 'Nee, is nee. Accepteer het. Misschien mag je hem over een paar dagen zien.' Ik begon te werken en beet even nadenkend op mijn lip, voordat ik weer verder schreef.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Edward Liam Hethrow

Ze reageerde niet op me. Logisch eigenlijk. Ik had al spijt van mijn reactie, alsof daar ooit mensen op reageren. Misschien was ze het wel echt van plan, wist ik veel.
Ik legde mijn pen even neer en strekte mijn hand een uit. Na een tijdje schrijven krijg ik altijd last van mijn hand, een soort kramp of zo.
Verbaasd keek ze me aan.
'Ach, dan zal dat wel. Als ze het willen zien, dan kan ik het laten zien,' zei ze. Ze beet op haar lip en keek naar mijn samenvatting. Ondertussen had ik al meer dan een half A-4tje volgeschreven en een paar tekeningetjes gemaakt.
Ze lachte. 'Wauw, je had het beter bij de eerste opmerking kunnen laten, want daarna beledigde je me. Iets wat echt erger is dan dat compliment en daarna...' ze grinnikte.
'Sorry.'
'Maar bedankt, denk ik.'
Ik grijnsde, terwijl zij haar spullen pakte. Ondertussen ging ik verder met schrijven.
Al snel had ik een samenvatting van paragraaf één en was al bijna op een kwart van paragraaf twee. Het hoofdstuk had vijf paragraven.
'Eddie,' ze klonk streng. 'Nee is nee. Accepteer het. Misschien mag je hem over een paar dagen zien.'
Ze begon met schrijven.
Ergens kon ik me niet bedenken dat Elizabeth een zusje was van Ethan. Ik bedoel, ze zijn zo verschillend.
'Heb je eigenlijk nog broertjes of zusjes?'

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Elizabeth Lauren Michels

Ik glimlach even om zijn sorry en begin dan te schrijven.
'Maakt niet uit,' reageer ik nog. Ik zucht diep. Een heel hoofdstuk? Als ik een blik om me heen werp is meer dan de helft begonnen. Vlug schrijf ik snel door. Al snel staat een samenvatting van paragraaf 1 sierlijk in mijn schrift geschreven. Ik wil net aan paragraaf 2 beginnen, als ik zijn vraag hoor. Ik staar naar de letters voor me, maar ga dan verder met schrijven. Gewoon doen alsof ik hem niet gehoord heb. Hard bijtend op mijn lip richt ik me op het boek. Hij had duidelijk kunnen zien dat ik hem negeerde.
'Ja, Ethan. Dat had ik al verteld, toch?' Ik kijk onschuldig op. Me gewoon van te domme houden. Vervolgens schrijf ik weer verder en staar voor me uit. Ik schud even met mijn hand, aangezien die echt pijn begon te doen.
'Jij,' vraag ik snel om een vraag terug te kaatsen. 'Was het niet moeilijk je familie achter te laten in Engeland,' vraag ik Edward en kijk hem met vragende ogen aan, hopend dat hij zijn vraag niet nog een keer stelt. Grote kans dat hij verder zou vragen en ik wilde het niet over Dylan hebben. Niet nu ik net mijn concentratie bij iets anders heb.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Edward Liam Heathrow

Ze glimlachte even, waardoor ik ook moest glimlachen.
'Maakt niet uit,' zei ze nog.
'Gelukkig maar.'
IJverig schreef ik verder en was al bijna klaar met paragraaf twee. Ik pakte een blauwe markeerstift en markeerde de begrippen, waarvan ik dacht dat ze belangrijk waren.
Toen ze niet reageerde op mijn vraag, vroeg ik mezelf af of ze het wel gehoord had.
Ik wilde de vraag net opnieuw stellen toen ze antwoordde.
'Ja, Ethan. Dat had ik al verteld toch?' zei ze onschuldig. Zo onschuldig dat ik het niet geloofde.
Ik keek haar weer aan. 'Oke.'
'Jij?' voeg ze snel om over te gaan op een ander onderwerp. Ze wilde het er duidelijk niet over hebben.
'Nee. Ik heb alleen een huisdier. Een biggetje. Hij heette Stitch,' antwoordde ik. Ik miste Stitch echt, helaas kon hij niet mee.
'Was het niet moeilijk je familie achter te laten in Engeland?', vroeg ze en keek me met vragende ogen aan.
Ik schudde mijn hoofd.
'Ik heb geen familie. Mijn beide opa's en oma's heb ik nooit gekend en mijn ouders zijn beide enigst kind. Net als ik. Mijn ouders zijn work-a-holics en waren bijna nooit thuis. Echt nooit. Een weekend per maand waren ze thuis, dus je kunt eigenlijk concluderen dat ik op mezelf woonde', zei ik luchtig.
Ik deed er wel zo luchtig over, maar ik heb het er best moeilijk mee gehad.
'De enigste familie die ik had, waren mijn baas en zijn vrouw. Zulke lieve mensen. Alleen kon ik daar nou moeilijk wonen', vervolgde ik.
'Ik had eigenlijk geen vrienden daar. De enigste mensen met wie ik om ging, waren mijn teamleden en collega's', vertelde ik verder.
'Ik dacht dat ik heb kon vertrouwen, maar een van mijn teamleden neukte met mijn vriendin', zei ik gebroken.

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Elizabeth Lauren Michels

Mijn mondhoeken krulde omhoog toen hij over een big begon. Ik kon mijn lach net inhouden. Intussen had ik mijn pen neergelegd en keek ik Edward nieuwsgierig aan. Naarmate zijn verhaal begon mijn glimlach van mijn gezicht te verdwijnen en begreep ik Edward heel goed. Ik zou mijn familie dan ook niet missen, ik zat hier liever dan alleen thuis. Het work- a- holic kon ik heel erg herkennen, mijn ouders deden het afgelopen ook niet anders. Het was alsof ze Ethan en mij na de dood van Dylan ook niet meer zagen staan. Behalve om onze dromen te blokkeren dan. Ik luisterde naar Edward en beet hard op mijn lip. Bij dat laatste keek ik hem aan en schudde met mijn hoofd.
'Ze weet niet wie ze heeft laten lopen,' mompelde ik. 'Echt, om zulke trutten moet je niet eens meer zo gebroken zijn. Dat is ze niet waard.' Ik kijk hem aan. 'Maar ik zal je wel afleiden, beloofd,' glimlach ik. 'En wat die vriend betreft, ik zou het hem vergeven als ze later gaan trouwen. Dan was het tenminste echte liefde en konden ze er niks aandoen, anders zal ik ze beiden voor eeuwig negeren.' Ik keek Edward aan en legde even mijn hoofd op zijn schouder als troostend gebaar. Ik vond het oneerlijk dat hij zo open was en ik zweeg. Ik vond dat ik nu ook de waarheid moest zeggen.
'Mijn broertje is vorig jaar overleden in een auto - ongeluk. Ethan reed,' fluister ik zachtjes. Ik blijf veilig zo zitten, kan me niet schelen dat we in de les zaten. 'Ethan zelf lag een paar weken in coma, Dylan was opslag overleden,' fluister ik met een lichte schorre stem, wat verraad dat ik op het punt sta om te huilen. Ik ga langzaam recht op zitten. 'Dus ja, ik had nog een ander broertje.' Ik kijk naar mijn schrift, pak mijn pen op en begin weer te schrijven.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Edward Liam Heathrow

Haar mondhoeken krulden omhoog toen ik het over Stitch had. Logisch, hij was ook een super leuk biggetje.
'Ik heb een foto van hem, wil je hem zien?' vroeg ik en voordat ze antwoord kon geven, pakte ik mijn iPhone al uit mijn tas en scrollde door mijn foto's.
'Hier kijk. Dit is Stitch met een collega van me. Of nou, een ex-collega,' zei ik en liet haar de foto zien.
'Ze weet niet wie ze heeft laten lopen,' mompelde ze hoofdschuddend. 'Echt, om zulke trutten moet je niet eens meer zo gebroken zijn. Dat is ze niet waard.'
'Dankjewel,' glimlachte ik zacht en ik merkte dat ik tranen in mijn ogen had staan. Kom op Edward, verman je.
'Maar ik zal je wel afleiden. Beloofd,' zei ze met een glimlach.
'Oh? Hoe dan?' glimlachte ik ondeugend.
'En wat die vriend betreft, ik zou het hem vergeven als ze later gaan trouwen. Dan was het tenminste echte liefde en konden ze er niks aandoen, anders zal ik ze beiden voor eeuwig negeren.'
Ze legde haar hand op mijn schouder.
'Gelijk heb je,' mompelde ik.
Het was even stil. Geluid van krassende pennen op de achtergrond.
'Mijn broertje is vorig jaar overleden in een auto - ongeluk. Ethan reed,' fluisterde ze ineens.
Ik was even stil. Ik wilde iets zeggen, maar er kwam geen geluid uit.
'Ethan zelf lag een paar weken in coma. Dylan was opslag overleden,' vervolgde ze. In haar ogen zag ik dat ze op het punt stond te huilen. Ook haar stem was schor. Dit was mijn beurt om een hand op haar schouder te leggen.
Ze ging rechtop zitten.
'Dus ja, ik had nog een ander broertje.'
'Het spijt me, Elizabeth. Ik had er niet naar moeten vragen,' fluisterde ik.

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf