Back To The Top || One Direction 1 - Speeltopics

De rechten van dit topic gaan naar quin98
Ik ben en blijf onschuldig.

Het begin:
Het is maandagochtend. Iedereen is net op school aangezien het eerste uur zo gaat beginnen. Iedereen ziet het als weer een saaie schoolweek, maar niemand weet dat deze week weer iedereens leven gaat veranderen.

[ bericht aangepast op 19 mei 2013 - 19:03 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall Horan
Op het dashboardklokje zie ik dat het bijna half negen is. Shit. Ik druk nog eens extra op het gaspedaal en hoop dat er nergens politie in de buurt is. Gelukkig zit het me nu mee vandaag, want ik kom heelhuids aan op school. Ik parkeer snel mijn auto op een vrij plekje, om er vervolgens uit te springen en naar het schoolgebouw te sprinten. Ergens in de haast weet ik nog op het knopje voor de sluiting te drukken. Het schoolplein is al bijna helemaal leeg, wat er op duidt dat de bel al gegaan is. Met enige vaart schiet ik de gang op, waarbij ik bots op een klein meisje. Ze kijkt me boos aan, alleen haar blik verzacht als ze ziet dat ik het ben. Terwijl ik me verder haast laat ik even een zucht horen. Toen ik hier op school aan kwam waren er gelijk allemaal mensen die met me wilden omgaan. Gelukkig had ik nog mijn vaste kliekje, al waren het er wel wat minder geworden, omdat zelfs daar mensen tussen zaten die mijn bekendheid wilden misbruiken. Gelukkig waren er ook nog wat normale mensen, die dan misschien wel in het begin fangirlde over me, maar me toch beter wilde leren kennen. Één daarvan is nu een van mijn beste vriendinnen, Emma. Het is dan ook precies deze die ik omver loop in mijn snelheid om de wiskunde op tijd te halen.
'Hey Em.' Aangezien ik de les samen met haar heb til ik haar bij haar benen over mijn schouder en snel naar de deur die nu nog maar op zo'n vijftien meter is. Aangekomen in het lokaal, kijkt de leraar me erg boos aan. Het zal wel een combinatie zijn omdat ik te laat ben en omdat ik met Emma over mijn schouder loop.
'Meneer Horan, mevrouw Stones, zitten!' Ik grinnik even, waarna ik Emma neerzet op haar stoel naast het raam en daarna naast haar neerplof.

[Echt alles is beter dan Frans leren x'D]

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Stanley Lucas.
Ik glimlachte liefjes toen hij naar me toe liep en zijn armen spreidde. Ik omhelsde hem eens stevig en liet hem daarna weer los, voordat de leerlingen rare dingen gingen denken. Ik keek naar hem. 'Ik ben nooit te laat geweest,' grinnikte ik en ik gaf hem een speelse en pijnloos stompje, 'echt nooit.' Ik knipoogde wat plagend naar hem en ik voelde de blikken van de andere leerlingen op mij en Louis brandden. Toch verziekte dat mijn humeur niet, want als ik bij Louis was, was het altijd wel leuk. Wie houdt er nou niet van grapjes maken met je beste vriend? 'Maar, hoe gaat het met je Lou?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Je zag er net niet al te blij uit.'

[ bericht aangepast op 13 mei 2013 - 20:33 ]

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Ginaelie Esmae Bonnet.

"Hey Ginaelie." hoorde ik even later door de telefoon heen, waardoor er een zucht van opluchting uit mijn mond ontsnapte. Ik liep naar mijn auto toe terwijl ik met mijn telefoon klungelde.
"Zayn, waar ben je in godsnaam? We hebben nog les." zei ik, terwijl ik mijn tas in de kofferbak wierp. "Waar zit je?!"
Ik drong nogal aan, maar ik had nou eenmaal weinig keus. Ik wist dat Zayn anders toch niet zou luisteren, vooral niet als hij zich iets in zijn hoofd had gehaald.
Ik stapte in de auto en stak de sleutel in het slot, maar ik draaide hem nog niet om. Ik wist niet eens wat ik ging doen en waar ik heen moest.

Reading a good book is like taking a journey.

Zayn Malik

Zayn, waar ben je in godsnaam? We hebben nog les,Waar zit je?!' hoor ik haar aandringen en zucht zachtjes. 'Ik weet ook wel dat we nu les hebben, ik ben naar de school van Louis. Ik ga hem en de andere jongens ophalen zodat we opnieuw met one direction kunnen beginnen' zeg ik waarna ik langzaam weer doorloop richting het lokaal waar Louis les zou hebben. ik kijk het lokaal in en zie Louis staan. en een grote grijns komt op mijn gezicht. Yes! ik had hem gevonden. 'Lou!' roep ik vrolijk naar hem. De rest boeit me nu even niet, dat ik nog aan het bellen ben realiseer ik me pas later weer. Ik loop richting Louis terwijl ik mijn mobiel aan mijn oor hou om te horen wat ze veder gaat zeggen.

[ bericht aangepast op 13 mei 2013 - 21:08 ]

Louis Tomlinson
Ik werd langzaam al een stuk vrolijker, maar dat kwam door het doen en laten van de jongen voor me. 'En toch is het goed om weer bij mijn beste vriend terug te zijn.' zei ik en sloeg kort ook mijn armen om hem heen. De reacties of gedachten van andere maakte me niet uit, want had al zoveel dingen gehoord. 'Nee, je bent net zo onschuldig als deze kleuter.' Mijn lach vulde het klaslokaal en schudde mijn hoofd. Dit waren de dingen die ik gemist had en blij was dat het weer zo was. Als snel glimlachte ik weer liefjes, maar toch ook met een vleugje onschuldigheid erbij. De blikken van andere lette ik nog geeneens meer op. Als ze nu nog niet wisten hoe of wat, dan zouden ze dat nooit meer leren. Ik beet op mijn lip bij zijn volgende vraag of eerder de woorden daarna. Mijn glimlach vervaagde en een zachte zucht verliet toch mijn mond. 'Ik geloof dat ik langzaam gek word. Alleen niet op de manier als dat ik al ben, maar verder gaat het best goed.' Net na ik de woorden had uitgesproken, hoorde ik mijn naam en keek op. Toen ik zag wie het was, verdween mijn glimlach helemaal, want wist dat het nu wel echt was. 'Malik, hoe durf je -je hier nog te vertonen?' vroeg ik en sloeg mijn armen over elkaar. Nee, ik zat er niet bepaald op te wachten.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Hannah Emma Stones
Ik kijk naar mijn horloge en ik zie dat het bijna gaat bellen,traag slenter ik richting het klaslokaal. Ik hield niet van alleen naar het klaslokaal te gaan ,en ik had Niall nog nergens gezien. Toen ik in net het lokaal in zicht had ,ging de bel. Ieland botst tegen we aan en verschrikt draai ik me om,maar algauw veranderd mijn blik naar een brede glimlach.
'Hey Em.' zei hij ."Hi ,Ni."zeg ik vrolijk. Hij tilde me op,waardoor ik even kort gil en daarna in de lach schiet.
'Meneer Horan, mevrouw Stones, zitten!' hoorde ik de brommende stem van onze ,chagie leraar zeggen,ik zucht overdreven en Niall grinnikt even ,waarna hij me op mijn stoel zet ,naast het raam en hij naast me komt zitten.
Waarom ben je zo laat ?"vroeg ik hem dan ,lichtelijk nieuwsgierig.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Stanley Lucas.
Ik keek hem nieuwsgierig aan, maar hij leek niet blijer van die vraag te worden. Zijn glimlacht verzwakte namelijk. Dat zorgde ervoor dat mijn glimlach dat ook deed. 'Ik geloof dat ik langzaam gek word. Alleen niet op de manier als dat ik al ben, maar verder gaat het best goed.' Hij zei het niet zo heel erg opgewekt en achter me hoorde ik een niet zo enorm bekende stem 'Lou!' roepen. Toch kan ik me voor de geest halen wie het was. Ik draaide me naar die persoon toe en ik wist toen meteen wie het was, zeker toen Louis de zin begon met de achternaam Malik. Was hij hier om Louis terug te nemen? Ik hoop het niet... dacht ik. Ik wilde niet wéér mijn beste vriend weggeven aan de beroemd-zijn-wereld.

[ bericht aangepast op 13 mei 2013 - 21:53 ]

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Zayn Malik

Louis kijkt mij aan, maar niet blij zoals ik verwacht of gehoopt had. Ik kijk hem vragend aan en luister naar zijn woorden. Ik bijt op mijn lip en kijk hem verbaast aan, zij die dat nou echt? waarom? Ik kijk hem verdrietig aan, zou die mij dan helemaal niet gemist hebben en zou die alleen maar willen dat ik weer wegga. Ik dacht dat hij het leuk zou vinden dat ik er weer was dat de vrolijke Lou van altijd me in een knuffel zou trekken. Ik leg mijn hand even op de hoorn, 'Ik kom hier voor jou maar daar heb je blijkbaar geen zin in' zeg ik zachtjes en twijfel even over of ik wegga lopen of niet

Clara Oswin Oswald
Ik liep rustig naar school. Mijn gitaar hing op mijn rug en ik had mijn grote portfolio map onder mijn arm. Mijn rugzak hing onder mijn gitaartas. Normaal haalde ik Harry altijd op voor school, maar vandaag ging het niet. Ik had namelijk bij Tony geslapen in plaats van in mijn eigen kleine appartementje. Tony woonde aan de andere kant van de stad, dus ik had niet mijn normale metrolijn genomen, maar de andere. Mijn haar zat wat wild en mijn make-up had ik niet op vandaag. Ik voelde me er naakt door, want normaal waren mijn ogen zwart als de nacht. Boven mijn veels te grote band t-shirt, witte skinny jeans en zwarte vans had ik Tony's pet op mijn hoofd. Ik keek rond het schoolplein. Ik ging uiteindelijk op een muurtje zitten en zette mijn portfolio map neer om mijn telefoon uit mijn zak te frutselen en Harry te sms'en. Hey, Hazza! Waar ben je? Je bent laat. X C Ik verstuurde het en keek nog eens het plein rond en veegde mijn haren uit mijn gezicht.

Bowties were never Cooler

Ginaelie Esmae Bonnet.

"Ik weet ook wel dat we nu les hebben. Ik ben naar de school van Louis. Ik ga hem en de andere jongens ophalen zodat we opnieuw met One Direction kunnen beginnen."
Ik verstijfde eventjes. Zayn wilde de band weer bij elkaar gaan schrapen? Ik slikte de brok in mijn keel weg en dacht vluchtig na. Natuurlijk wilde ik mijn beste vriend niet kwijt, vooral niet omdat ik hem dan nog amper zou gaan zien. Aan de andere kant wilde ik hem wel helpen op welke manier dan ook, daar waren we immers vrienden voor.
Ik kon nog horen hoe een dolblije Zayn zijn oude vriend begroette, maar een antwoord van de andere jongen kreeg ik niet mee. Het stak een klein beetje, eerlijk gezegd.
"Zayn? Kan ik je helpen?" vroeg ik uiteindelijk zachtjes, waarna ik geen antwoord kreeg. "Zaynie... Gina biedt haar hulp aan? Hallo?"

Harry Edward Styles.

Lichtelijk gefrustreerd zette ik mijn auto aan de kant voordat ik uitstapte en een sigaret opstak. Ik was niet zo goed gezind, eerlijk gezegd. Niet omdat ik weer naar school moest, niet omdat ik met het verkeerde been uit bed gestapt was en ook niet omdat ik alweer ruzie met mijn moeder had gehad omdat het huis stonk naar sigaretten. Nee, ik was gefrustreerd omdat ik wist dat Clara weer bij één van haar andere vrienden had geslapen. Ik was niet jaloers, maar ik hield er niet van als ze me niet kwam ophalen voor school.
Een irriterend geluid van mijn mobiel gaf aan dat ik een sms had ontvangen. Ik griste het ding uit mijn broekzak, nam de sigaret tussen mijn lippen vast en bekeek het berichtje, Clara.
Ik kom al. Loop maar richting parkeerplaats. x
Het was iets kortaf, maar toch verstuurde ik het berichtje om vervolgens langzaam richting de school te wandelen. Ik zou Clare zo wel tegemoet lopen.

Reading a good book is like taking a journey.

Louis Tomlinson
Ik hoefde niet naar Stan te kijken om zijn reactie over dit te peilen, want dat was net ook al duidelijk genoeg. Daarom hield ik mijn blik, na toch een keer zijn kant opgekeken te hebben, strak op Zayn gericht. 'Dacht je echt dat ik je huilend of vrolijk in de armen zou sluiten, omdat je terug bent?' Vroeg ik met opgetrokken wenkbrauw door zijn verbaasde blik. Het boek dat ik in mijn handen had, belandde net naast hem tegen de muur. Dit kwam door de boosheid, maar door eigenlijk alles en zeker ook zijn woorden. 'Dat snapt iedereen hier nog wel. Maar waarom?' Vroeg ik waarna ik mijn armen weer over elkaar sloeg. Ik wist gewoon dat de blikken nu op ons gericht waren, maar dat kon me niet schelen. Zijn verdrietige blik liet de mijne toch iets verzachten. Langzaam liep ik naar hem toe en gaf hem een knuffel mik kon niet tegen de verdrietige blik van de jongens en helemaal Zayn niet. 'Zayn, je kan toch nagaan dat ik boos ben? Eerst mijn leven allemaal uitwandelen en dan weer hier staan. Wie weet voor hoe lang tot je me weer laat stikken. Daarbij heb ik mijn plek eindelijk gevonden,'wil alles vergeten en opnieuw beginnen.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik

Ik hoor de stem van Gina, 'Ow ja kom maar ik weet niet hoe je kan helpen maar het lukt wel' zeg ik en geef het adres waarna ik ophang. Het was kort maar op dit moment was het gesprek met Louis bezig en ik wou niet daartussendoor gaan bellen. ' Weet ik het, ik hoopte er wel op' geef ik toe en kijk hem aan. Ik schik door het boek wat die gooit en ga alsnog aan de kant al komt het boek al wat van me af. Ik kijk Louis ongeloofwaardig aan, serieus wat is er met hem aan de hand... 'Omdat ik je mis Lou, jou en one direction. Ik wil het terug, ik wil jou als beste vriend terug en alle andere jongens.' Zeg ik en kijk hem twijfelend en verdrietig aan. Hij loopt naar me toe en even kijk ik hem verward aan en glimlach als ik doorheb dat die me een knuffel wil geven. Ik sla mijn armen om hem heen en na zijn woorden knik ik zachtjes, 'Misschien wel, ik kan er ook niks aandoen dat het zo gelopen is. Ik heb jullie allemaal hartstikke erg gemist. Ik laat je niet meer stikken Lou, echt niet, die fout maak ik niet meer.' zeg ik en kijk hem aan. 'Betekend dat dat je me nooit meer in je leven wilt?' twijfelend en bang kijk ik hem aan. Ik wil hem niet kwijt, niet nog is.

Clara Oswin Oswald
Ik keek nog wat rond toen mijn telefoon weer ging. Ik keek even. Natuurlijk was het Harry en aan zijn smsje af te lezen was hij niet blij dat ik bij Tony was blijven slapen. Ik stond op en pakte mijn map weer onder mijn arm voor ik richting het parkeerterrein begon te lopen. Ik zag hem al was chagrijnig lopen met zijn peuk in zijn hand. Die was echt niet blij. Misschien was het ook wel omdat dit de 3e keer was in twee weken. Ik moest hem toch maar gewoon gaan ophalen als ik bij Tony was blijven slapen. Het gebeurde nu namelijk wel wat vaker dan eens per maand, wat hij meestal nog net kon handelen. Ik liep naar hem toe en zette mijn map neer voor ik mijn dunne armen om hem heen sloeg. "Hey Hazza. Wat kijk je sip. Moet ik je zo maar trakteren op koffie?" zei ik vrolijk. We hadden eerste uur toch meneer Schrijver die presentatie gaf. Ik vond het maar saai en hij schreef je toch nooit op als afwezig, dus we zouden het wel kunnen skippen. Ik gaf hem kort een kus op zijn wang en keek even naar zijn schouder. "Heb je er in het weekend nog een laten zetten? Waarom heb je me dat niet vertelt? Je weet hoe leuk ik het vind om erbij te zijn. Daarbij wil ik zelf ook weer wat nieuws." Ik veegde mijn lok weer uit mijn ogen en keek wat omhoog om hem aan te kijken. Hopelijk zou hij wat vrolijker worden na een kletspraatje en wat koffie, want nu was hij echt niet te genieten.

Bowties were never Cooler

Stanley Lucas.
Ik stond zwijgend naast Louis die naar Zayn liep, hem een knuffel gaf en wat zinnetjes zei tegen hem, om het gesprekje voort te zetten. Ik was echt niet jaloers of zo... Misschien een klein beetje... Ik wilde Louis niet meer kwijt omdat ik bang was dat onze vriendschap kapot gaat door de lange afstanden. Ik zuchtte zachtjes, hopend dat Louis het niet kon horen. Wie weet viel onze vriendschap wel uit elkaar? Lange afstand relaties of vriendschappen houden nooit stand, zeiden ze altijd... Ik hoorde hoe Zayn ook weer wat terugzei. Ik hoopte stiekem eigenlijk zo enorm erg dat Louis nee zou zeggen op het aanbod. Ik weet het, helemaal niet aardig en alles, maar ik wilde hem echt niet kwijt. Langzaam wendde ik mijn blik af van Louis en Zayn en maakte aanstalten om naar mijn plaatsje te gaan, achterin de klas, met nog een vrije plaats naast me, die ik altijd bezet hield voor Louis.

[ bericht aangepast op 13 mei 2013 - 23:07 ]

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Louis Tomlinson
Ik was wel blij dat Zayn stopte met het gesprek aan de telefoon, want dat was voor mij toch een teken dat hij serieus wilde praten. 'Sorry Zayn, maar dat zit er niet in.' De actie met het boek zorgde voor het gewenste effect en negeerde de ongeloofwaardige blik. 'Ik mis je ook, Zayn, echt waar. Maar ik zal je helaas teleur moeten stellen, want ik zal niet aan je plan meewerken.' Zei ik en negeerde de twijfelende en verdrietige blik. Ik negeerde alles en liep naar de jongen voor een knuffel, waar hij gelukkig wel een glimlach door op zijn gezicht kreeg eenmaal dat doorhebbende. Zijn knuffels had ik toch gemist en kroop dan ook dicht tegen hem aan voor de momenten dan het nog kon. 'Ik zeg ook niet dat je er iets aan kan doen of dat ik jullie niet gemist heb. Maar die laatste woorden heb ik wel eerder gehoord en zal je nu toch echt teleur moeten stellen, want ik wil dit niet. Ik wil het niet nog een keer meemaken.' Zei ik en keek op. 'Natuurlijk wil ik je wel in mijn leven. Heel graag zelfs, maar niet op die manier. En als dat wel zo moet, dan liever niet, want ik wil je niet nog een keer kwijt.' Ik liet hem los waarna ik nog een keer opkeek. 'Sorry Zayn.' Zei ik en liep terug naar Stanley.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer