Back To The Top || One Direction 1 - Speeltopics

De rechten van dit topic gaan naar quin98
Ik ben en blijf onschuldig.

Het begin:
Het is maandagochtend. Iedereen is net op school aangezien het eerste uur zo gaat beginnen. Iedereen ziet het als weer een saaie schoolweek, maar niemand weet dat deze week weer iedereens leven gaat veranderen.

[ bericht aangepast op 19 mei 2013 - 19:03 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik

'Dat had ik al door ja' zucht ik en kijk Louis aan, hij had me duidelijk niet zoveel gemist als dat ik hem gemist had, en de andere jongens. Anders had die wel anders gereageerd. ook lijkt die wel veranderd te zijn door deze school, zou dat met de andere jongens ook zo zijn? Zouden ze allemaal niet meer hetzelfde zijn? Misschien wouden ze geen van alle meer door met one direction. Mijn antwoord die ik van Louis zou krijgen is al snel duidelijk. Ik knik even. ' Oké dus je wilt het allemaal niet meer, zeg dan ook niet dat je me gemist heb want daar geloof ik dan ook niks van' mijn stem klinkt inmiddels geïrriteerd. Hij kruipt dicht tegen me aan tijdens de knuffel maar ik geef hem een duwtje. ' Dat zeg je allemaal wel, maar laat het allemaal maar. Je doet alsof het onze schuld is, maar jij had toch ook contact op kunnen nemen' zeg ik en kijk hem nog geïrriteerder aan dan net. Ik zucht en kijk hem aan, ' Dan blijf ik toch lekker uit je leven' ik kon niet geloven dat Louis zo reageerde. Waar is mijn beste vriend gebleven. 'Ja die sorry hoef ik niet' boos loop ik door de gang en trap hard tegen een kluisje aan.

Louis Tomlinson
'Ik kan er echt niets aandoen.' Zei ik zacht en keek Zayn aan. Natuurlijk had ik hem heel erg gemist, maar ik kon het niet nog een keer aan. Ik was al een gebroken teruggekeerd. Ik wilde hem dan ook met alle liefde eigenlijk huilend in de armen vallen. Het was mijn beste vriend en dat zou hij ook altijd blijven, net als de andere jongens, maar dat was juist het hele punt. 'Zaynie, natuurlijk heb ik je wel gemist en wil het wel. Maar je moet ook inzien dat dit me al breekt en dan jullie nog een keer missen. ' Zijn reacties waren duidelijk genoeg en draaide me om. De tranen die over mijn wangen liepen hoefde hij niet te zien. De laatste woorden braken me echt, want wilde mijn beste vriend niet kwijt. Mijn tas gooide ik op een tafel en rende de jongen achterna. Ik kon hem niet zo laten gaan en zeker niet toen ik zag dat hij tegen een kluisje aantrapte. Ik rende nog iets sneller en viel hem huilend in de armen. 'Zaynie, ik doe alles om mijn beste vriend terug te krijgen. Ik wil dit ook niet.'

(Kort, maar moet weer naar de les)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik

' Ja dat zeg je wel, maar ik geloof er inmiddels niet veel meer van want dan had je het wel gedaan' zeg ik en zucht even. ' Ons nog een keer missen doe je toch echt zelf, want jij wil me hier niet hebben en dat je me gemist heb laat je nou niet echt blijken' kijkt hem strak aan. Opeens valt hij in mijn armen en merk dat die huilt. Ik trek hem tegen me aan en knuffel hem. 'hoezo terugkrijgen, je bent me nooit kwijtgeraakt' glimlach ik even. We hadden dan geen cotact maar hij bleef en blijft altijd mijn beste vriend. 'betekend dit ook dat je one direction terugwilt?' vraag ik zachtjes en een beetje hopend.

Louis Tomlinson
'Dan geloof je het niet, maar dan ken je misschien toch niet als de beste, want anders had je wel geweten hoe of wat.' zei ik en schudde mijn hoofd. 'Ik wil je niets liever dan hier hebben, maar de eerste keer dat je me verliet, brak ik al. Een tweede keer kan ik er niet bij hebben. Daarbij heb ik je meer gemist dan wie dan ook.' Het duurde niet lang voor ik me niet in kon houden en viel de jongen, die zich mijn een van mijn beste vriend noemde en zeker ook was, huilend in de armen. Een zachte snik verliet mijn mond toen hij me tegen zich aantrok. 'Dat gevoel heb ik wel.' zei ik zachtjes. Zeker dat het contact tussen ons was verdwenen en ik niet wist hoe of wat. Ik beet op mijn lip bij zijn vraag, maar een zucht verliet mijn mond toch. 'Op twee voorwaarden wil ik dat One Direction terugkomt.' antwoordde ik zacht, wetende dat het niet mogelijk was om nee tegen deze jongen te zeggen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Stanley Lucas.
Toen Zayn wegrende en ik een trap tegen een kluisje hoorde, snelde Louis ook meteen achter hem aan. Ik hoorde hem huilen en ik hoorde daarna ook nog wat vaag gepraat. Ik kon er nooit tegen als Louis huilde, dus ik kon het niet laten om me weer om te draaien en erheen te sluipen. Eenmaal daar bleef ik een beetje afzijdig staan, bang dat Louis me weer terug naar de klas stuurde. Ik keek naar hen met een sombere blik, de tweede keer dat ik somber was vandaag. Ik durfde hun gesprek niet te onderbreken dus bleef ik maar wat stilletjes staan, maar ik zou altijd klaar staan om Louis over te halen hier te blijven, omdat ik hem vreselijk zou gaan missen en dat school dan nog saaier werd dan anders, zeker als ik elke dag wel een nieuwtje over hem zou gaan horen en dan ook jaloerser zou worden dat ze hem van me 'weggenomen' hebben. Ik werd uit mijn gedachtes gehaald toen Louis 'Op twee voorwaarden wil ik dat One Direction terugkomt' zei. Meteen kromp ik in elkaar, maar ik hield mijn mond en stak mijn handen in mijn zakken.

[Ik ben ziek ): -huil-]

[ bericht aangepast op 14 mei 2013 - 15:18 ]

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

( Beterschap ^^

[ bericht aangepast op 14 mei 2013 - 15:24 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Dankjewel! ]

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Zayn Malik

' Ik ken je wel goed, en ik weet het echt wel maar alsnog, je snapt ook wel wat ik bedoel' zeg ik en bijt op mijn lip. Ik wil niet huilen maar het is moeilijk dat niet te doen. ' Ik heb jou nooit verlaten, in iedergeval nooit met opzet. We hadden een break en ik wist het ook niet meer, maar ook jij hebt nooit contact opgenomen dus niet alle schuld ligt bij mij' zeg ik en kijk hem aan. Ik snap wat die zegt maar hij had me zelf ook kunnen bellen of opzoeken dat had ik hartstikke leuk gevonden. Ik hoor hem snikken en veeg voorzichtig zijn tranen een beetje weg. 'Niet huilen, je weet dat ik daar niet tegen kan' zeg ik zachtjes en wrijf een beetje over zijn rug heen. 'Ik snap het maar je bent altijd mijn beste vriend geweest en dat zal ook zo blijven Lou, of je het nou geloofd of niet' zeg ik met een zwakke glimlach. Ik kijk naar de jongen die aankomt lopen maar negeer hem als ik de woorden van Louis hoor waardoor ik glimlach, ' Welke twee voorwaarden?' vraag ik gelijk en kijk dan weer even naar de jongen. 'Wie is dat?'

Louis Tomlinson
'Natuurlijk snap ik je wel, Zayn, want je bent niet voor niets mijn beste vriend. Maar ik hoop dat je mij ook snapt.' zei ik en kroop gewoon weer dicht tegen hem aan. 'De schuld ligt ook niet bij jou en wat je zegt, snap ik ook wel, want het is voor niemand makkelijk. Maar dat je hier staat is me allemaal een beetje teveel.' zei ik en nam niet de moeite om op te kijken. Dat Zayn er niet tegen kon dat ik huilde, wist ik en dat was een van de reden. Maar ergens stond ik nu ook wel goed. Toch keek ik uiteindelijk op toen hij mijn tranen wegveegde, waardoor ik toch zwak glimlachte. 'Sorry Zaynie.' zei ik net zo zachte terwijl er toch nog steeds tranen over mijn wangen liepen. 'Ik had echt niet zo gedaan, als ik dat niet had geweten of andersom niet zo was.' zei ik met een kleine glimlach waarna ik mijn armen iets steviger om hem heen sloeg. Het voelde goed om weer deze jongen in mijn armen te kunnen sluiten. 'Ik wil dat ik jou niet meer verlies. Maar ook dan Stanley het ermee eens is. Ik wil hem niet nog een keer missen, dus hij gaat mee of ik blijf hier.' Ik draaide me om bij zijn vraag en zag Stanley staan. Een glimlach verscheen op mijn gezicht. 'Dat Zaynie is mijn andere best vriend. En de rest van de kennismaking mogen jullie zelf doen.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik

'Ik snap jou ook wel Lou, dat zei ik toch al' zeg ik en voel hem weer dicht tegen mij aankruipen, het voelt fijn hem weer tegen me aan te hebben. Hem te kunnen knuffelen. 'Het is inderdaad voor niemand makkelijk, maar hoop toch wel dat de andere jongens anders reageren op mijn komt, en ik snap da het teveel voor je is maar dat je zo boos reageerde was weer een beetje overdreven hé' zeg ik tegen hem waarna ik zachtjes door zijn haar woel. Hij glimlacht zwakjes als ik zijn tranen wegveeg, 'Geeft niet Lou' zeg ik met een zwakke glimlach en blijf zijn tranen die bij blijven komen af en toe wegvegen. ' Dat is mooi, want ik ben blij dat je da goed weet want dat is wel belangrijk' glimlach ik. ' Mij verlies je echt niet meer, wat er ook gebeurt.' zeg ik en kijk hem aan als die het over ene Stanley heeft. Geen idee wie dat is maar ik knik. ' Je weet dat het moeilijk is hem mee te nemen hé, maar we kunnen vast wel iets regelen als hij dat ook wil' zeg ik en kijk daarna naar de jongen, misschien was dat Stanley wel. Hij verteld dat het zijn beste vriend is en ik knik even voorzichtig. ' Ik ben Zayn' zeg ik maar loop niet naar hem toe omdat ik Louis wil blijven vasthouden.

Stanley Lucas.
Bij de vraag van Zayn draait Louis zich om, na de zin '... dus hij gaat mee of ik blijf hier'. Een klein beetje lichtte ik op, ik ben namelijk niet echt een zanger, ik wil gewoon bij Louis blijven en dat mocht en kon dus waarschijnlijk ook. Louis stelde me half voor aan Zayn en zei dat we de rest van de kennismaking zelf moesten doen. Een beetje verlegen keek ik naar Zayn. 'Ik ben Zayn,' zei hij en ik knik eventjes. 'Ik ken je denk ik wel... Ik ben Stanley, maar iedereen noemt me Stan,' zei ik toen ook zachtjes. Ik keek naar hem en toen naar Louis. 'Lou, mag ik echt mee als je terug naar One Direction gaat? Ik bedoel, ik ben voor voetbal gemaakt en jij voor zingen en dat klopt niet echt weet je...' Ik keek hem onzeker aan.

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Louis Tomlinson
'Natuurlijk snap je, als een van de weinige, mijn logica.' zei ik en vond dit toch een stuk beter dan wegduwt worden. Dit zorgde toch steeds weer voor een glimlach op mijn gezicht en maakte niet uit in welke situatie. Deze jongen kon een hoop voor elkaar krijgen. 'Zij zijn toch net iets anders dan mij en daarbij ben jij mijn beste vriend. Ik kan dus wel die reden, waardoor het niet overdreven was.' lachte ik zacht en keek op. 'Malik, blijft van mijn kapsel of het jouwe zit straks niet zo perfect meer.' zei ik toen onschuldig. Mijn eerdere vrolijke gedrag keerde wel terug terwijl het toch nog steeds nodig was om mijn tranen weg te vegen. 'Je bent lief, Zaynie.' Ik knikte langzaam. 'Na al die tijd, woorden en daden, leer je genoeg. Daarbij ben ik teveel bij je in de buurt, om het niet te weten.' zei ik. 'Daar hou ik je aan, want kan dat niet nog een keer volhouden. Je had me eenmaal terug hier is moeten zien.' zei ik zachtjes, maar een grijns verscheen op mijn gezicht bij zijn woorden. 'En dat is een van de vele dingen waardoor ik zoveel van mijn beste vriend hou.' Ondertussen was ik al omgedraaid en zag Stan een beetje oplichtte. Rustig luisterde ik naar de woorden en mijn glimlach werd alleen maar breder. 'Je denkt toch niet dat ik je nog een keer achterlaat? Daarbij komt echt alles goed, dus zou je het willen?' vroeg ik en stak een arm naar hem uit, als teken van ook een knuffel van hem.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Stanley Lucas.
Louis wilde me dus niet meer achterlaten? Ik zag hoe er een glimlach op Louis gezicht kwam te staan, steeds breder. Als je die smile van hem zag, besmette hij iedereen. Vanzelf begon ik al met een glimlachje en ik knik. 'Natuurlijk wil ik mee! Denk jij dat ik je nog een keer alleen laat gaan?' Ondertussen dat ik die woorden uitsprak, zag ik dat hij zijn arm naar me uitstak en dus vroeg om een knuffel. Ik kende dat teken goed genoeg na 10 jaar en ik hupte naar hem toe om hem stevig te knuffelen. Ik wierp een kleine blik naar Zayn toe. Ik zuchtte heel kort en eigenlijk best wel opgelucht. Ik, net zoals Zayn, Louis niet los en klemde me een soort van vast aan hem. 'Maar school voor mij dan? Ik ben niet zo beroemd, ik ben alleen bekend geworden omdat ik "de beste vriend van Louis Tomlinson" ben...' Ik keek onzeker naar Louis.

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Zayn Malik

'Als je je goed kent is het niet moeilijk te snappen hoor' zeg ik met een glimlachte. 'Ze zijn inderdaad wel anders dan jou maar kunnen nog wel hetzelfde reageren aangezien ik ook met hun geen contact gehad heb. Misschien niet heel erg overdreven' zeg ik en kijk Louis even aan. Ik kijk hem aan en laat hem met een hand los om gelijk naar mijn haar te gaan, 'je blijft van mijn haar af!' grom ik en kijk hem aan. Mijn haar had ik vanochtend weer lang over gedaan en het moest gewoon perfect zitten dus echt niet dat hij daaraan mocht komen. 'Jij bent nog veel liever, Lou' zeg ik met een glimlach. ' Ja dat is waar' zeg ik met een knikje. 'Ik denk niet dat ik dat graag zou willen zien, maar ik denk misschien nog wel erger dan mij' zeg ik en kijk hem aan. ' Sorry dat ik je zo heb laten zitten Lou, ik had het anders moeten doen' zeg ik en kijk hem aan, hij heeft er echt heel erg doorheen gezeten, ik ook wel maar toch echt wel anders. 'Ik hou ook van jou Lou' zeg ik met een glimlach. Ik kijk naar Stanley, die zeg net heeft voorgesteld. 'Leuk je te ontmoeten Stan' zeg ik met een glimlach. ' Stanley voordat allemaal zouden we wat kunnen regelen, we zouden zelfs kunnen zorgen voor dat je je school af kan maken terwijl je bij ons bent. En over de rest hoef je je ook geen zorgen te maken'

Louis Tomlinson
'Dan ben je de enige of een van de weinige, want ik snap mezelf nog geeneens.' lachte ik. 'No, ik zorg ervoor dat niemand meer met boeken naar je gooit. Dat spijt me trouwens, want dat had ik niet mogen doen.' zei ik met lichtrood gekleurd wangen. Het was niet echt iets voor mij om te doen. Ik schudde lachend mijn hoofd toen Zayn me met een hand losliet, om door zijn haar te gaan. 'Onze ijdeltuit is echt niets veranderd. En ook niet als ik zeg dat er toch nog een plukje niet goed zit?' vroeg ik doodserieus, maar kon een kleine grinnik niet onderdrukken. 'Niet waar, want jij begint degene die hier staat en gewoon de liefste is.' zei ik liefjes. Ik schudde langzaam mijn hoofd bij zijn woorden. 'Nee, denk het ook niet, want je kan hier al niet tegen. Maar die tijd ligt voor ons beide achter ons.' zei ik. 'Geen sorry nodig, Zaynie, want ik had het ook anders kunnen doen.' We hadden het allebei moeilijk en ik had ook met gemak iets kunnen doen of regelen. 'Dat is je maar geraden ook.' grinnikte ik voor ik me op Stanley richtte. 'Dat is dan een teken dat we samen gaan! En iets zegt me van niet, maar daar ben ik juist hartstikke blij om.' zei ik en mijn glimlach werd alleen maar breder. Vrolijk keek ik dan ook toe hoe hij naar me toe hupte, om me stevig te knuffelen. Mijn arm sloeg ik ook om hem heen. Ik kon niet zonder deze twee jongens. 'Zayn heeft gelijk. Wij kunnen ondertussen genoeg regelen, want kunnen heel serieus overkomen. Maar je bent bekend, omdat je net zo geweldig bent als ons en ik heb geluk met een vriend als jou.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer