Evenings in London Never Felt So Sad || One Direction || Topic 2 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 23 juli 2013 - 16:50 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Eirwen Cadwalader
Ik glimlachte toen ze zeiden dat het goed was en streek neer. Toen de handdoek eenmaal lag ging ik zitten en trok Alex naar me toe. Ik gaf haar d'r badpakje om aan te doen en begon zelf vast haar zwemvleugeltjes op te blazen terwijl ik naar Harry en Rosalie luisterde. Ik wilde helemaal niet bruin worden, dat betekende voor mij namelijk verschrikkelijk verbranden. Ik blies rustig de vleugeltjes op en was net klaar toen Rosalie een wedstrijdje afkondigde. Ik wist nog net Alex om haar middel te grijpen. "Nee, meiske. Eerst je vleugeltjes om." Ik schoof de fel oranje dingen over haar armpjes en blies ze nog wat bij zodat ze echt niet af konden. Daarna liet ik ook haar naar de zee rennen. De honden gingen er natuurlijk als gekken achteraan, maar ik wist zeker dat ze het kleine meisje of iemand anders pijn zouden doen. Zelf bleef ik even zitten en begon rustig me in te smeren terwijl ik naast Harry zat. Ik glimlachte bij zijn vraag. "Het gaat prima. Ik heb net getekend om voor een jaar in Nieuw Zeeland te gaan werken als Junior Sound Engineer met mogelijke verlenging als ik ze beval. Ik kon het al niet geloven, maar al helemaal niet toen de regisseur van een paar van mijn favoriete films daar stond en me vroeg voor hem te komen werken." vertelde ik enthousiast, bijna hyperactief. Ik haalde een hand door mijn opgestoken haren. Langzaam begon ik de speldjes eruit te halen en ze terug in mijn strandtas te stoppen waardoor steeds verder mijn lange haren weer naar beneden begonnen te hangen. "Maar hoe gaat het met jou?" Ik was dan wel door het dolle hierdoor, het was ook weer erg onbeleefd om hem niet over zijn leven te vragen.

Bowties were never Cooler

Rosalie Lauren Holmes

De woorden van Harry bleven door mijn hoofdspoken. Hij loog niet. Zijn woorden maakte me vrolijk, maar betekende niet dat het nu nog zo was. Toch probeerde ik hem uit mijn gedachte te duwen en richtte me op Hailey. Het meisje had zch tegen me aangeklemd en maakte vrolijke geluiden. Lachend zwo ik met haar, toen ook Alex met bandjes het water in kwam redden. Grijnzend nam ik haar op mijn andere heup. 'Pas op golf,' waarschuwde ik ze en sprong lachend omhoog. Ik keek vrolijk om me heen en probeerde ervoor te zorgen dat er geen water in mijn ogen kwam. Dat zout prikte enorm.
'Ik wil zelf,' schreeuwde Hailey en probeetde zixh los te maken. 'Dan moet je eerst bandjes om. Net zoals Alex.' Ze leek na te denken. 'Oke.' Ik knikte en zwim met ze naar de kant. 'Vraag maar of papa ze bij je om wilt doe .' Ik keek Hailey met glimlachje aan. Luid schreeuwend rende ze het zand over naar Eirwen en Harry. Lached keek ik Alex aan. 'Ik weet nog wel een spelletje. We moeten over de golven heenspringen, goed?' Ik keek het meisje vragend aan. Bij de eerste golf die er aan kwam sprongen we vrolijk in de lucht. Het was misschien leuker voor Harry geweest als Liam er ook was, maar ja. Hij vermaakte zich wel. Hoop ik. Ik keek weer naar het strand.
'Komen jullie ook?' Vragd keek ik Ze aan en zwaaide even.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Zayn Malik
Ik hapte naar adem toen Louis zachtjes aan de vel van mijn nek zoog. Het was niet alleen Louis zijn zwakke plek. Ook die van mij. Maar zo had ik er wel meer. Toen Louis dreigde om aan de andere kant van het bad te gaan zitten. Waardoor mijn greep ik zijn achterwerk verstrakten om hem hier te houden. Ook al wist ik dat hij het niet zou doen. Het ging automatisch. We wisten allebei waar dit op uit zou lopen. Dit geklier liep altijd uit op dat soort dingen. Daarom vond ik het ook zo leuk om te doen. Zachtjes masseerde ik zijn achterwerk, terwijl ik zijn onderlichaam tegen dat van mij liet bewegen. Ik wist dat ik duidelijk genoeg was. Maar voor het geval dat.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Meteen begint Eirwen, enthousiast te vertellen over dat ze naar nieuw Zeeland mocht voor haar werk. 'Dat is geweldig.' Glimlachte ik gemeend. Maar mijn blik ging al snel naar de meisjes in het water. Ik zuchten zachtjes en haalde mijn schouders op. 'Ik mag niet klagen.' Ik keek naar Hailey die onze kant kwam oprennen. 'Het is alleen heel erg wennen. Ik ben opeens vader enzo. Maar ik weet helemaal niet of ik dat wel kan.' Hailey sprong in mijn armen en mijn hempje nam meteen het vocht op van haar natte lichaampje. 'Wil je mijn bandjes omdoen? Dan mag ik zwemmen.' Ze wees naar de tas van Rosalie, waar ze waarschijnlijk in zouden zitten. Ik zetten Hailey naast me neer en haalde haar bandjes uit de tas. Rustig begon ik haar bandjes op te blazen, terwijl het meisje ongeduldig over haar handdoek rolden. Toen ze bijde opgeblazen waren wurmde ik het straks plastic over haar dunnen armpjes en meteen rende ze er weer vandoor. Ik trok mijn vochtige shirt over mijn hoofd en gooide hem op mijn tas, waarna ik weer goed ging zitten en naar Hailey keek die weer het water in snelde. Rosalie vroeg of we ook kwamen, maar ik schudden langzaam mijn hoofd. Misschien straks.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik grijnsde zelfvoldaan toen Zayn naar adem hapte. Ik hoefde soms nog geeneens teveel te doen, want behalve dat hij mijn zwakke plekken wist, kende ik die van hem ook al te goed. Dat zorgde soms ook voor de nodige momenten van.. laten we het op terugpakken houden. Na mijn woorden verstrakten zijn greep in mijn achterwerk. Al wist de jongen net zo goed als mij dat ik toch niet weg zou gaan. Daardoor ging ik iets beter tegen hem aanzitten. Ons geklier pakte toch altijd wel hetzelfde uit, maar het was in het begin gewoon echt een en al onschuld en eigenwijs zijn. Mijn lippen drukte ik weer op de zijne terwijl een gesmoorde kreun mijn mond verliet door zijn actie. Het was toch niet echt nodig om iets meer te zeggen. Dit was duidelijk genoeg en als dat het niet het geval was dan moesten we gewoon eens terugkijken naar de andere momenten van deze. 'That I need you here with me now.' Murmelde ik zachtjes.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Rosalie Lauren Holmes

Terwijl ik nog met Alex over de golven sprong, kwam Hailey weer aanrennen. De felle bandjes zaren opvallend aan haar arm. Met een glimlach draaide ik me km en zag dat Harry nee schudde. Zielig trok ik een prulllip, maar richtte me al snel weer op de meiden die beiden een hand vasthielden.
'Willen jullie zwemmen?' Lachend keek ik ze aan en liep het water in. Al snel konden ze niet meer staan dus stopte ik daar. Bij mij kwam het water tot mijn heupen. 'Als het te zwaar word, moet je het zeggen,'dan til ik je op.' Ik keek ze beiden aan. Volr de zekerheid hield ik hun hand vast en hield ze nauwlettend i de gaten. 'Hails pas op, er komt een golf.' Ik keek mijn dochtertje bezorfd aan die vrolijk aan het zwemmen was, maar daardoor de golf niet zag. Ik kln alleen geenckant op, omdat ik Alex ook nog aan mijn arm had. Hailey kreeg de golf vol overhaas heen. Zo snel als ik kon rende ik er naar toe, met Alex op mijn heup. Nog voordatmHailet de volgende lading kon krijgen tilde ik haar op uit het water en zette haar op mijn andere heup. Een huilend geluid kwam uit haar keel.
'Stil maar, ik ben hier.' Ik drukte ee kusje op haar wang. 'Mijn ogen doen pijn,' zei ze al hoestend. 'Kom we gaan eruit.' Op het strand zette ik Alex neer en liep met Hailet terug naar de handdoeken. Alex ging aan de slag in het zand en Hailey had haar hoofdje begraven tegen mijn huid. Ik nam plaats op de handdoeken en zette Hailey op mijn schoot. Ik pakte haar badjas handdsoek uit mijn tas en trok de bandjes voorzichtig af. 'Niet in je ogen wrijven, dan wordt het erger.' Ze knikte en keek sip om haar heen. Ik trok de badjas bij haar aan en de capuchon over haar rhoofd, waardoor ze nu een kleine beer was. Op de capuchon zaten namelijk oortjes en een berensnuit. Voorzichtig maakte ik haar gezicht dood. 'Hoe gaat de prik weg?' 'Knipperen.' Ik zette haar neer op haar eigen handdoek en drukte nog een kus op haar voorhoofd. 'En niet aandenken.' Eenmaal Hailey stil was, richtte ik me op Eirwen.
'E hoe gaat het met jou? Is Liam werken?' Ik wierp een blik op Alex en keek Eirwen toen met een glimlachje aan.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

(Ik ben straks 2 ongeveer weken op vakantie, maar waarschijnlijk wel wifi...ja......)

Gotta get, gotta get out of my head <3

Eirwen Cadwalader
Ik glimlachte en keek even naar Alex die aan het klooien was in het water. Ze kon al wel een beetje zwemmen, maar toch was ik nog best voorzichtig. Het was toch de zee. Ik hoorde al snel na mijn vraag Harry zuchtte waardoor ik me weer op hem richtte. "Ik snap het." Op dat moment kwam Hailey aangerent en sprong bovenop hem, waardoor ik alleen maar kon lachen. Toen ik iets was bedaart wreef ik even de tranen uit mijn ogen. "Je kan het echt wel, Hazza. Daarbij heb je genoeg hulp, dus het komt echt wel goed." Hij was misschien niet het meest vaderlijke typje, nu ik hem zo met het kleine meisje zag omgaan wist ik dat het wel goed zou komen. Zodra hij de bandjes om de armpjes van haar schoof was ze weg. Ik keek het kleine hummeltje even na en keek ook naar mijn kleine humpie dat Rosalie nog vasthield. Ik schudde mijn hoofd toen ze vroeg of we ook kwamen. Misschien zou ik straks nog zwemmen als de zon weg was, maar ik ging nu geen verbrandde schouders en rug riskeren. Ik keek hoe de kinderen wel gingen zwemmen. Alex hield redelijk goed stand in de golfjes, maar met Hailey ging het wat minder. Al snel kwam de drie het strand weer op. Alex bleef achter bij de waterkant. Ik sprong rustig op en liep naar haar toe. Daar ging ik naast haar zitten en hielp haar met haar zandkasteel. "Wil je straks nog meer zwemmen? Of gaan we nog wat op het zand met de honden spelen?" Haar grote ogen lichtten op bij het woord honden. Ik stond op en liep met haar terug naar de handdoeken. Met een kort fluitje kwamen ook de twee doerakken uit de zee, die onderweg naar ons door het zand rollebolden. Lekker dan. Bij de handdoeken ging ik opzoek naar twee tennisballen. Ik keek wat op naar Rosalie toen ze vroeg over Liam. "Met mij gaat het prima en Liam is inderdaad aan het werk. Daarom pas ik vanmiddag op Alex." Ik vond de tennisballen in de tas en keek ook even naar Hailey. "Wil je mee met de honden spelen of niet?" vroeg ik haar terwijl ik Alex al een tennisbal gaf. "Niet richting mensen gooien." zei ik tegen haar. Erg moeilijk was dat hier niet, maar toch moest ze er wel op letten.

Bowties were never Cooler

Zayn Malik
Ik hapte meteen naar Louis zijn onderlip, op het moment dat onze lippen elkaar raakten. Ik wilde meer. Veel meer. Mijn tanden zetten ik zachtjes in het lapje vlees, om er vervolgens aan te trekken. Even kon helemaal niets me meer schelen. Ik wilde gewoon genieten. Genieten van de meest geweldige jongen op aarde. genieten, zoals ik al zo vaak gedaan had en nog veel vaker ging doen. Mijn nagels krasten af en toe langzaam over zijn billen. De gesmoorde kreun die Louis slaakte was om van te genieten en voor mij een teken om door te gaan. Het water was ondertussen koud en er was niets om voor te blijven zitten, behalve Louis. Nu ik hem had waar ik hem hebben wilde. Ging ik niet zomaar van mijn stuk. Ik duwde met Louis een zat van me af en hij schoof naar achter. Zodra mijn benen vrijkwamen zetten ik Louis tegen zijn rand van het bad aan en was ik degen die op Louis zijn schoot klom, met aan bijde kanten van zijn lichaam een been. Mijn nagels krasten over zijn borstkas en tepels, terwijl ik hem
Iets ruwen als eerst kuste. Ja, veel beter zo.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louise Tomlinson
Na lang twijfelen besluit ik toch maar te gaan. Ik kleed me om, kam mijn haar en doe mijn make- up. Nog snel haast ik me naar de Starbucks en bestel mijn drankje. Met mijn koffie in mijn ene hand en mijn tas in de ander ben ik op weg naar Louis. Ik heb wat problemen en hij is de enige die me eruit kan redden. Ik ren door de straten en kom uiteindelijk bij zijn huis. Ik haal de sleutel uit mijn tas en open de deur. "Loulou? Ben je er?"

(Kort omdat ik niet anders wist in te vallen.)

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Louis Tomlinson
Ik hield mijn adem in toen ik de deur dicht hoorde slaan en niet veel later de stem van mijn zusje door het huis hoorde galmen. Dit kon ze toch niet echt menen hé? Nooit kwam er hier iemand en nu meldde iedereen zich ineens? Waren dit zulke belangrijke dingen dan, om ons te opkomen storen? Toch kon ik er niet veel aandacht daarvoor door de jongen waar wel al mijn aandacht naar uitging. Dit en zijn geklier, die zorgde voor sommige dingen. Ik wilde niet dat dit moment zou stoppen, maar wilde gewoon genieten. Van zijn aanrakingen en zoals we altijd deden. Genieten nu wel even de tijd samen hadden. De tijd was de laatste al zo goed als verdwenen door onze kleine prinsesje. Zeker nu. Al leek het ons gewoon niet gegund. Niet dat ik me nu wat van alles aanging trekken, want dit was niet echt iets wat we aan de kant zouden schuiven. Heel even keek ik de jongen voor me verward aan toen hij me zacht van zich afduwde. Maar een grijns verscheen al op mijn gezicht toen ik tegen de rand van het bad voelde. Toen viel er een kwartje. Mijn handen vonden de vaste plek weer terwijl mijn duim cirkelde over de huid van nek waar een lichte plek van eerder was te zien. Zayn trok ik voor zover mogelijk nog dichter tegen me aan. Ik ging me nu niet druk maken over iets of iemand, maar voor de zekerheid hield ik het voor een klein moment nog stil.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Ik wacht op reactie van Harry voordat ik reageer op Eirwen. ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

( WhiteToms -> Beanies)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik kon hier heel slecht tegen. Ik hield niet van gestort worden en al helemaal niet als ik bezig was met dingen die niemand anders iets aangingen. Tenminste, bij die dingen zouden we nooit komen op deze manier. Zins gister keek ik er al naar uit en toen was het er ook al niet van gekomen omdat Maddie niet kon slapen. Het was veelte lang geleden. Ik hield het prima uit met Louis zonder elke dag gaatjes vullen, maar als ik het eenmaal in mijn hoofd had, had ik er ook wel zin naar. Ik probeerde het te negeren. Louis duwde me niet weg als teken dat we ons snel moesten afdrogen of weet ik veel wat. Integendeel, hij trok me dichter tegen zich aan. Mijn lippen kuste gretig de Zijne, terwijl ik nog heel onschuldig met mijn vingers over zijn borst trippelde. Wetend dat ik nu niet meer te ver kon gaan. 'Als we heel stil zijn, denkt ze misschien dat we niet thuis zijn' murmel ik zacht.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Langzaam haalde ik mij schouders op. 'De meeste mensen hebben negen maanden om zich voor te bereiden.' Ik wist dat ik het van me af moest zetten, maar dat was nogal moeilijk als je van de ene op de andere dag vader bent, van een kind. Een kind dat ik niet geboren heb zien worden. Niet heb zien leren lopen of praten. Het leek meer op een soort adoptie. Ik was ver in gedachte verzonken toen Hailey opeens op haar handdoek werd gezet en huilden. Rosalie ging met haar aan de slag en langzaam stopten het huilen. Rustig aaide ik door Hailey haar naten haren heen. Ze schudden haar hoofd toen Eirwen vroeg of ze ook met de hinden wilde spelen. 'Kom Hails, ga lekker spelen. Dan gaat de pijn ook sneller over' ik drukte een kus op haar voorhoofd en uiteindelijk stond ze toch op, om met Alex en de honden te spelen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''