Dat heb ik dus. En dat is soms rotter dan je denkt. Niet alleen omdat je nooit zomaar wat lekkers in je mond kan proppen zonder de stappen 1 voor 1 op te volgen (Kijken of je het wel mag, want de insuline werkt 2 uur lang en dan mag je niet opnieuw spuiten, handen wassen, bloedsuiker meten, alles afwegen en het aantal koolhydraten uitrekenen, insuline spuiten,...) ,maar ook -en vooral eigenlijk- omdat sommige mensen maar niet willen begrijpen dat je even liever met rust wordt gelaten.
Bijvoorbeeld omdat je een hypo hebt. Dan heb je te weinig suiker in je bloed en dan ben je behoorlijk pissed op alles en iedereen. Of als mensen naar mijn idee domme vragen stellen (ik zeg: naar mijn idee, want misschien zijn dat logische vragen voor anderen) zoals:
'Ga je daaraan dood?', 'Heb je dat voor een heel leven?' of 'Heb je erge diabetes?'. Néé, je gaat niet dood daaraan. Als je het slecht verzorgt krijg je als oud mensje wel problemen, en als je niks doet ga je inderdaad dood. Ja, natuurlijk heb ik dat voor mijn hele leven. En néé, je hebt niet een beetje diabetes of heel veel. Je bent toch ook niet een beetje zwanger?
Maar het kwaadst wordt ik van mensen die mijn diabetes maar om te lachen vinden. Okee, als je even een grap maakt maar er niet verder op in gaat, dan vind ik dat geen probleem. Echt. Maar laatst zei er een jongen van de tekenacademie tegen mij -we hadden toen een frietjesdag, dus nam ik m'n weegschaal enzo mee- dat ik gewoon teveel suiker had gegeten, dat het mijn eigen schuld was. Dat ik een junk was en dat er heroïne in mijn insulinepen zat. Ik zei dat hij niks moest zeggen, want hij had toch geen diabetes? Maar hij was al begonnen met een grote ruzie waarin hij duidelijk wilde maken dat het toch wel echt mijn schuld was. Bovendien had ik een hypo, dus trok ik het me allemaal veel meer aan dan gewoonlijk.
Alsof het nog niet erg genoeg was, vroeg een moddervette stagiaire op school de dag daaran of het kwam dat ik teveel suiker had, dat ik diabetes had. Uiteindelijk stelde ze allerlei vervelende vragen en liet ze constant doorschemeren dat het mijn schuld was. Ach ja, het is nu eenmaal zo.
Nou vraag ik me af: zijn er hier quizletters met diabetes (of hebben ze vrienden die dat hebben)? Wat vinden jullie? Hebben jullie soms last hier van? Alvast bedankt!
(Oh jee, ik heb écht veel te veel geschreven! En ik kom nu een beetje over als een emotionele dramaqueen. Sorry...)
I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it
. Op school heb ik trouwens geen problemen, buiten die stagiaire dan. Het was vooral op de tekenacademie dat ik problemen had. Bedankt (iedereen trouwens) ^^
