• Crashed on hell


    Verhaal:
    Jullie zijn op weg met vlucht 746 van wellington international airport in Nieuw-Zeeland richting Albany international airport in de staat New York. Plots is er turbulentie, er wordt gevraagd om de gordels aan te doen. Onverwacht komen jullie in een luchtzakking terecht. Eén van de motoren valt uit en de piloot vraagt om kalm te blijven, terwijl hij het vliegtuig veilig gaat proberen te landen. Maar dan plots ontploft de 2e moter. Het vliegtuig begint aan een ontstopbare val naar de grond en de staart van het vliegtuig breekt af. Het voorstuk valt op het strand van een onbewoond eiland, terwijl de staart helemaal de andere kant in de zee terecht komt, op enkele honderden meters van het strand.
    Hier begint dan de RPG. Jullie zoeken naar geliefden, vrienden, broers of zussen waarmee jullie op het vliegtuig zaten of helpen mensen. De mensen uit het staartgedeelte zijn sowieso in het water gevallen, de mensen uit het voorstuk kunnen zowel op het strand als in het water terechtkomen, of zelfs tot in de jungle geslingerd worden, waar je zelf liever begint.


    regels:
    -Je kiest zelf hoeveel personages, maar zorg dan wel dat je het kan bijhouden. Want hoe meer personages, hoe moeilijker het wordt als je even een dagje niet online kan komen of zo
    -duidelijk je naam en het stuk van het vliegtuig waarin je gecrasht bent bovenaan je tekst zetten.
    -Wanneer je out character gaat dan tussen haakjes, of *, of op een andere manier duidelijk af te scheiden van je tekst
    -Deze RPG maak ik samen met LogitG27. We zullen af en toe eens de dag laten eindigen en dan gedurende de nacht enkele dingen laten gebeuren. Wat er gebeurt? Dat is nog geheim, om het spannend te houden! ^^
    -Gelieve in het begin nog zoveel mogelijk op het strand te blijven en dan pas de jungle te gaan ontdekken. In het begin wachten jullie namelijk nog op redding, later in de RPG zal blijken dat alle pogingen tot contact maken met de buitenwereld falen.
    -Iedereen heeft een reden om op reis te gaan, dus jullie moeten wel een beetje een achtergrond te hebben. Gewoon een plezierreisje, voor je werk, familiebezoek,…
    -Er zijn duistere wezens in de jungle. In het begin zien jullie die NIET. Jullie mogen wel schrijven over vage schaduwen, fluisteringen, enge geluiden, maar nog niet over hoe het monster eruit zou zien. Later zullen wij een beschrijving van de monsters erop zetten, zodat jullie weten wat er jullie te wachten staat.
    -Er zijn wilde dieren op het eiland, dus of je daar een aanvaring mee krijgt beslis je zelf
    -Langere teksten zijn leuker en vlotter om te lezen, dus liefst geen oneliners.
    -Als je aan de RPG begint, dan niet om de volgende dag weer te stoppen. Het zou leuk zijn als iedereen het een beetje volhoudt.


    Voorstuk:
    - Felicia Chloe Curtis Huaso
    - Felicé Eve Gonzales LostMagic
    - Scarlett Bennett Irvine tijdelijk inactief
    - Aishlinn ''Linn'' Jay Quinn Butera
    - Mark Curtis LogitG27
    - Finn David Gonzales LostMagic
    - Dannick "Dan" Christopher Bradley Roar
    - Laurent Jared Dupont xAlways

    Staartgedeelte:
    - Alice Dupont Chocolata
    - Amelia Melody Daisiree Williams ginnypond
    - Emmett Robin Bradley Roar
    - Joseph Mason Dupont xAlways

    ER ZIJN NOG ALTIJD MEER DAN GENOEG PLAATSEN VRIJ. Mensen die interesse hebben kunnen zich in het rollentopic inschrijven. :)

    Voor vragen kan je zowel bij mij als bij LogitG27 terecht! :)

    [ bericht aangepast op 18 sep 2013 - 18:48 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    LogitG27 schreef:
    Mark Curtis - Voorstuk

    Samen met haar sta ik op en kijk om ons heen.. "Blijf gewoon bij me schat, heel dicht bij me.. Ik beloof het je, ik breng je in veiligheid, samen met de anderen, blijf gewoon bij me.." Zeg ik, recht in haar ogen terwijl ik met mn zanderige handen haar gezicht vastpak.. Ik druk een kus op haar lippen, snel, gewoon omdat ik.. hoop dat dat haar wat gerust stelt.. Dan neem ik haar hand vast en begin langzaam over t strand te lopen.. Onderweg help ik wat mensen overeind en ik doorzoek koffers voor water voor Felicia.. Ze moet wat drinken..

    Felicia Curtis || Voorstuk

    Ik kijk hem recht aan, terwijl hij me beloofd in veiligheid te brengen. De korrels schuren die aan zijn handen plakken, schuren over mijn wang. Zodra hij een kus op mijn lippen drukt, glimlach ik lichtjes. Stevig hou ik zijn hand vast, terwijl ik hem bijhoud. Ik ben nog niet helemaal bij mijn positieven en beseffen wat er aan de hand is doe ik al helemaal niet, maar ik volg hem. Ik sta een beetje schuin achter hem als hij iemand overeind helpt en kijk nieuwsgierig mee wanneer hij koffers doorzoekt.
    Hoe langer me rondlopen, hoe meer ik mijn gedachten op een rijtje krijg. Ik knijp na een tijdje zachtjes in Marks hand.
    "Iemand moet ze eruit halen." mompel ik, terwijl ik naar de doden in het water wijs. Ook de brokstukken en tassen moeten we op het strand krijgen. Ze kunnen allemaal nog wel eens handig uitkomen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Chocolata schreef:
    Amortensia ---> Chocolata.
    Zou het niet beter zijn om een praattopic te maken? Er wordt tamelijk veel offtopic gegaan -.-
    Maar ik kan helaas morgen pas iets nieuws posten...

    Persoonlijk stoort me het niet als mensen offtopic gaan, ik vind het net handig om hier te kunnen afspreken, hier zie ik het veel sneller
    maar als er nog meer mensen zijn die er zich aan ergeren, dan maak ik wel een praattopic aan :)


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Joseph Mason Dupont

    Het ene moment heb ik nog mijn muziek keihard staan en zit ik wat op mijn laptop te klooien, en het andere moment lig ik in het water. Ik voel hoe al het water me naar beneden trekt. Nee, verzet je, Joseph, verzet je! Ik begin met kracht te zwemmen, en kijk om me heen. Een eiland! Daar in de verte! Opeens zie ik vanuit mijn ooghoeken Alice zwemmen. Ze kan bijna niet meer. 'Alice! Hou vol! Ik kom eraan!' Roep ik, en ik zwem zo snel als ik kan naar mijn zusje toe. Ik pak haar arm stevig vast en trek haar mee. Na een tijdje komen we aan bij het eiland, en ik kijk om me heen, op zoek naar onze ouders, of Laurent. Ik kan ze niet vinden. tot ik opeens mijn ouders zie liggen. Ik ren naar ze toe, maar ze bewegen niet. 'Pap! Mam! Zeg nou iets.' De tranen springen me in de ogen, en ik zou willen dat Laurent hier was, die zou weten wat we moeten doen, maar hij is er niet. Een eng beeld schiet mijn hoofd binnen. Laurent, die dood op het strand ligt. Ik bijt zo hard op mijn lip dat ik bloed proef. Je moet Alice helpen, ze is je zusje, en jij kan het wel aan. Ik zta weer op en loop naar Alice, klaar om het nieuws te vertellen. 'Alice... Pa en ma hebben het niet overleefd.'

    Laurent Jared Dupont

    Ik open mijn ogen en kijk om me heen. Ik lig ergens op een eiland ofzo. Nou ja, ik denk dat het een eiland is. Dit kan niet New York zijn. Ik ben dan wel nog nooit in New York geweest, maar ik weet dat een vliegveld er niet zo uitziet, en er sowieso meer mensen met dit weer op een strand in New York zouden zitten. Ik rek me uit en kijk nog een keer om me heen, alsof ik zeker wil weten dat dit geen droom is. Ja, dat zou ik eigenlijk best graag willen weten. Ik denk na over alles wat ik weet over dromen. Ach ja, ik zal maar eens op zoek gaan naar Joseph en Alice. Ik kijk alle mensen rond, maar zie ze niet. Dan besef ik me dat ze in het andere gedeelte van het vliegtuig zaten, samen met pap en mam. Wat was er nu eigenlijk gebeurt? Ik herinner me dat er iets mis was met de motor. Wat nou als Mam en Pap het niet overleefd hebben? En Alice en Joseph? Ik kijk nog een keer om me heen. Nee, hier zijn ze niet. Ik loop naar de zee en bestudeer het water. Zout. Dat betekend waarschijnlijk dat we ergens tussen New York en Nieuw Zeeland zitten.


    Spoiler alert: you will save yourself

    Emmett Robin Bradley

    'Dannie?' vroeg ik toen ik een jongen zag. Hij verdronk zowat dus nam ik een diepe hap adem en zwom onderwater om het lichaam op te vissen. Bovenwater werden mijn ogen groot en liet ik de dode jongen weer naar de bodem zakken. 'Geen Dan. Dannie?!' riep ik maar. 'Dan?' herhaalde ik. Nog net zag ik hoe een jongen een meisje uit het water haalde en met haar naar een eiland zwom. Zouden hun Dan hebben gezien? Ook ik zwom naar het eiland, af en toe walgend naar een lijk kijkend. Het was niet vies maar raar. Niemand zou een echte andere reactie hebben. Op het eiland keek ik wat rond. 'Dannick Christopher Bradley, dit is niet leuk meer' gromde ik. Uiteindelijk besloot ik maar om naar de jongen en het bijna verdronken meisje toe te lopen. 'Hebben jullie een jongen gezien die heel veel op mij lijkt?' vroeg ik maar. Zou toch kunnen? Dan had het overleefd, daar was ik van overtuigd. Daar was ie slim genoeg voor. Waarschijnlijk zat ie nu ergens hier veilig op dit eiland en zou ik hem zo meteen tegen komen. Hij zou vast me uitlachen dat ik zo bezorgd was geweest, niet?


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    Mark Curtis - Voorstuk

    Ik voel Felicia in m'n hand knijpen en ze wijst naar de doden in t water.. "Ja.. maar de levenden stel ik nu prioriteit aan.. ZEKER aan jou!" zeg ik zacht terwijl ik een fles water vind ik een koffer.. "Hier schat, drink op.. Je hebt het nodig.." zeg ik dan.. Ik ben ook nog best in shock van alle gebeurtenissen en ik neem haar weer verder mee aan mijn hand.. Snel ren ik richting de zee en ik begin koffers op het land te trekken, die ik open.. Kleren, kleren, kleren, andere spulletjes, maar iets echt bruikbaars, aansteker of iets.. Niet.. Dan keer ik me snel om naar Felicia.. "Alles komt goed, ik beloof het je.. Alles komt goed, ik blijf bij je.." Zeg ik dan om haar gerust te stellen..


    It's high noon.

    Joseph Mason Dupont

    Terwijl ik probeer Alice een beetje bij te laten komen, komt er iemand aangelopen. 'Hebben jullie een jongen gezien die heel veel op mij lijkt?' Vraagt de jongen, en ik denk even na. Na een tijdje besluit ik dat ik hem niet gezien heb. Ik denk dat als er iemand te zien was, ik die niet gezien zou hebben. Ik was veel te veel met Alice en mezelf bezig - niet zo raar, toch? Ik schud mijn hoofd. 'Sorry, ik kan me niet herinneren dat ik hem gezien zit. Ik ben mijn broer ook kwijt. Waar zat jou vriend?' Vraag ik terwijl ik nog wat pogingen doe om Alice weer bij zinnen te krijgen. Na een tidje slaak ik een zucht en laat ik me vallen. Eten heb ik niet meer, en de anderen denk ik ook niet, dus dat zou nog eens een probleem kunnen worden. Wacht eens even? Zit ik mezelf nu te vertellen dat we hier nog lang blijven? No way! We gaan hier weg, en desnoods red ik Alice, en Laurent, als die nog leeft, en ga ik weg zonder de rest. Familie boven alles.

    [Ieamand voor Laurent]

    [ bericht aangepast op 13 sep 2013 - 19:04 ]


    Spoiler alert: you will save yourself

    Felicia Curtis || Voorstuk

    Ik weet dat hij gelijk heeft, maar ergens vind ik het niet fijn dat die doden daar zo drijven. We moeten ze aan land krijgen, begraven en zo... Maar ja, daar is alle tijd nog voor. Nu tellen de levenden inderdaad. Ik neem de fles water aan en neem er een slok van. Plots sla ik in 1 keer de helft van de fles achterover. Ik besefte niet dat ik zo'n dorst had. Zorgvuldig neem ik nog enkele slokken en laat de rest van het water over.
    Wanneer Mark richting de zee rent en koffers uit het water begint te vissen, loop ik met hem mee, maar ik blijf aan de rand van het water staan. Hij begrijpt het wel, dat weet ik zeker. Hij weet hoeveel ik de zee haat. Ik glimlach als hij me weer gerust stelt. Natuurlijk komt het goed, een vliegtuig verdwijnt niet zomaar, ze vinden ons wel. En dat Mark bij me blijft en me nooit zou achterlaten daar geef ik mijn leven op. Ik vertrouw hem met mijn leven.

    [ bericht aangepast op 13 sep 2013 - 19:19 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Mark Curtis - Voorstuk

    Uiteindelijk na nog wat koffers doorzoeken en wat flesjes water en andere drankjes op t strand te hebben gegooid begin ik dan toch wat lichamen uit t water te halen.. Bah, doden aanraken is niet iets wat je allerdaags doet.. Vermoeid sleep ik ze om de beurt het strand op en laat me bij het 7e lichaam op t strand neervallen, zittend. "Pff.. Doden zijn waar, zeker met natte kleren.." puf ik terwijl ik naar Felicia opkijk. "Gaat het wel schatje? Is.. er iets wat ik kan doen voor je?" Vraag ik stilletjes. Het is een best domme vraag.. Wat kan ik hier, behalve bij haar blijven, voor haar doen..?


    It's high noon.

    Felica Curtis || Voorstuk

    Ik kijk gepijnigd toe, terwijl hij doden het strand op sleurt. Het moet verschrikkelijk zijn en ik vind het afschuwelijk om het hem te zien doen. Wie had ooit gedacht dat wij dit ooit zouden moeten? Dat we met zoveel dood in aanraking zouden komen.
    Ik kijk Mark recht aan als hij zich op het zand laat vallen en me vraagt of het gaat. Zonder iets te zeggen, loop ik op hem af en ga tussen zijn benen zitten. Ik leun een klein beetje tegen hem aan, terwijl ik zijn armen neem en die om me heen doe.
    "Het gaat wel. Blijf gewoon bij me." fluister ik zacht. Ik sluit mijn ogen, terwijl ik me concentreer op zijn warmte.
    "Ik hou van jou." fluister ik zacht en plots moet ik glimlachen. Hoe slecht en triest deze situatie ook is, ik ben dolblij. Dolblij dat ik Mark nog heb, dat we nog samen zijn.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Mark Curtis - Voorstuk

    Als ze mijn armen om haar heen slaat druk ik haar dicht en warm bij me. "Ik zal altijd bij je blijven, wat er ook gebeurt, dat beloof ik je.." fluister ik in haar oor en druk een kus op haar hoofd.. Zacht leg ik mn hoofd wat tegen de hare en staar recht voor me uit de zee op, wachtend op een helikopter, boot of iets.. "Alles komt goed.. Ik hou ook van jou, liefje" zeg ik zachtjes terug en begin wat over haar buikje te strelen.. "We hebben elkaar nog.." zeg ik dan en sluit even m'n ogen.. Ik kan maar niet beseffen dat we neergestort zijn..


    It's high noon.

    Felicia Curtis || Voorstuk

    Ik blijf met gesloten ogen tegen Mark aan leunen. Mijn hoofd laat ik langzaam op zijn schouder rusten, terwijl ik me concentreer op zijn aanrakingen. Terwijl hij over mijn buik streelt, lijkt het even of alles weer normaal is. Alsof we niet op een of ander eiland gecrasht zijn en er niet allemaal doden om ons heen liggen. Even lijkt alles gewoon doodnormaal. Tot ik mijn ogen open en ik recht in de meedogenloos brandende zon kijk. Snel knijp ik mijn ogen toe en kijk weer recht voor me om dan pas weer mijn ogen te openen. Weg van het felle licht.

    {mensen die niemand hebben om tegen te praten kunnen wel bij ons terecht :)}


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Kunnen jullie alsjeblieft het stuk van het vliegtuig waar je zat naast je naam zetten? Zo zal het een stuk makkelijker zijn om elkaar te vinden en/of iemand te zoeken om tegen te praten
    Bedankt!


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Mark Curtis - Voorstuk

    Zacht blijf ik over haar buik strelen terwijl ik om me heen begin te kijken.. Paniek, mensen, lawaai, en wij zitten hier maar.. Maar niet alleen wij, ik zie ook andere mensen langs het water zitten, denkend over wat er ons overkomen is.. "Misschien moeten we maar eens met de anderen gaan praten, of ze mobiele telefoons hebben misschien..?" Mijne is kapot, en zit niet meer in mn broekzak.. Ik dacht hem ergens in de bosjes hebben zien liggen, de accu toch tenminste. Stevig hou ik haar bij me gedrukt, wachtend op haar antwoord.. Maar 1 ding is zeker, wij blijven samen..!!


    It's high noon.

    Felicia Curtis || Voorstuk

    Ik denk even na over zijn woorden, terwijl ik geniet van zijn stevige greep.
    "Wacht even.." valt me dan te binnen. "Volgens mij heb ik mijn gsm nog."
    Ik ga een beetje schuin zitten, zodat ik mijn mobiel uit mijn broekzak kan vissen. Zodra ik hem heb, druk ik hem in Mark zijn handen. Ik heb niet het gevoel dat ik veel kan doen. Ik heb geen idee waar je naar belt als je op een eiland bent gecrasht. Gewoon 112 zeker?


    “To live will be an awfully big adventure.”

    ( Iemand voor mij personage? )


    Baby, when I know you're only sorry when you got caught,