Avalerion -RPG, Speeltopic 2- - Speeltopics

LINK NAAR SPEELTOPIC DRIIIEEEEEEE

Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.

Alerion
Ilerion


Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.




Verhaallijn:

De onderzoekers besluiten (worden overtuigd?) dat het een goed idee is met de hybriden naar buiten te gaan om te zien welk effect de frisse lucht, verschillende plaatsen etc. op hen hebben.
Een paar hybriden weten te ontsnappen. De rest wordt snel teruggebracht naar het centrum. Elliott en Stevie-Ann hebben seks. Rosper vindt ze en brengt ze terug.

Tijdsprong van 9 maanden

Stevie-Ann bevalt van een kindje en weet zichzelf op de een of andere manier in haar badkamer te verdrinken, alsof ze niet anders kan, gedwongen. De onderzoekers vinden de baby niet interessant en een van de hybriden (misschien Lucy, omdat die Stevie-Ann’s zielsverwant is? Iemand anders mag ook.) neemt de zorg voor het kleine wezentje op zich. Stevie doet Rosper aan zijn verleden denken en hij draait door om haar dood.
Wat de onderzoekers echter wel interessant is, is wat Stevie-Ann gedaan heeft. Ze beginnen een afschuwelijk onderzoek om de relatie tussen nageslacht en sterfte te onderzoeken (hier kan nog veel creativiteit in geprut worden, qua hoe het onderzoek eruit ziet. Als het maar gruwelijk is.).

Vanwege deze gruwelijke behandeling beginnen de hybriden een opstand. Dit is waar Avalerion in beeld komt (al kwam de dood van het eerder genoemde meisje natuurlijk ook door haar). Avalerion bestookt al een tijdlang iemand met opdrachten (Ik stel Elliott of Daniel voor, maar als iemand anders volunteert?) en tijdens de opstand neemt zij kort bezit van diens lichaam. Dit heeft tot gevolg dat deze persoon iemand ongezien afslacht (onderzoeker of bewaker lijkt mij het meest logisch, maar als daar niemand bij is die dood mag kan een hybride ook wel).

Door het besef wat hij/zij gedaan heeft draait hij/zij door en begint meer mensen uit te moorden. Een aantal hybriden schaart zich achter deze persoon, een ander deel gaat ertegen in de aanval. Er ontstaat een heuse oorlog, waarin uiteindelijk iedereen een kant gekozen heeft.

Een van de twee groepen weet door middel van gaven uit te breken. (Ik stel voor dat dit de groep is waar Alex toe behoort. Als we zorgen dat hij in een van de kamers van de onderzoekers kan komen (door anderen hun vechtgaven) kan hij uit het raam kijken en samen met een hybride die in staat is vanbuiten de deur te openen naar buiten teleporteren. Zo kan de rest dan ook naar buiten.)

De andere groep hybriden zitten nog een tijd onder extra strenge bewaking vast, maar weten uiteindelijk ook te ontsnappen.

Iedereen bevindt zich nu in de buitenwereld. Er wordt op hen gejaagd en zijzelf zijn gehard door wat ze meegemaakt hebben. Hun oorlog zet zich buiten voort, en het verspreidt zich als een virus.
Wat er dan gebeurt moeten we denk ik nog even zien. Heeft er iemand al een idee?




Regels:
Niet alleen meiden aanmaken.
Geen ruzie OOC.
Geer Mary sue's.
OOC tussen haakjes. {}[]()
Minstens 10 regels.
Tenzij anders aangegeven open alleen ik de topics.
Langdurige afwezigheid melden.
Speel met de ander mee, blokkeer niet.
Niet alleen 1 op 1 spelen.
Je personage draagt altijd een uniform, verdere versiering zoals sieraden zijn niet toegestaan.
Huisdieren natuurlijk ook niet.
Lees andermans posts, a.u.b. Dit is wel zo sociaal...


Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.

De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's (Natsune's vorige gebruikersnaam) advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".
De hybriden krijgen geen schoenen, en lopen dus op blote voeten.


Rol:
Naam:
Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
Geslacht:
Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
Innerlijk:
Gave: -indien Hybride-
Extra:


Rollen tot nu toe:

Hybriden:
Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion 1,3
Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion 1,3
Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning 1,3
Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Natsune 1,4
Daniel Michael Gabriel DiRosilia - 20 - Herinneringen veranderen - Incedunt 1,9
Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Natsune 1,14
Connor Marten McGary - 21 - Genezing - Creaturi 1,14
Jake Douglas Jonshon - 15 - Van uiterlijk veranderen - XbrownieX - 1,15

Lavina Tara Carré -17- Transformatie - Tesserae 1,4
Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness 1,8
Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - Annickemiek 1,10
Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness 1,10
Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion 1,13
Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning 1,13
Maere Rose Lostock - 16 - Telekinese Traitor 1,17
Vrouwelijke hybride gerserveerd voor Goldwing

Onderzoekers:
Caine Douglas Wayn - 32 - Miserere 1,3
Dean Edward Collin Rosper - 27 - Tesserae 1,9
Emile William Jack Starlek - 30 - Annickemiek 1,10

Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion 1,13

Beveiliging:
Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir 1,15

Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

De rollenstory
Het rollentopic
Speeltopic 1
Story met alle posts
Meedoen kan altijd. c:

[ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 22:00 ]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Avalerion schreef:
[Ze weten niet waar ze heen gaan, alleen dat ze naar buiten gaan. De onderzoeken worden gedaan door alle drie de onderzoekers, maar komen voornamelijk neer op observeren.
Nu zijn we wel die halskettingen vergeten, of was ik de enige die dat in mijn hoofd had zitten?]

{okeej, stiekem moeten we schok halsbanden invoeren ofzo (lol eigenlijk vind ik dat wel een goed idee )}

---

welkome to my garden of fantasy

[Als Sophie haar post wil aanpassen en ze die aantrekt (met hulp van de anderen, maar die hoeven er niet een hele post van te maken) kunnen we het gelijk invoeren. ö]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Avalerion schreef:
[Als Sophie haar post wil aanpassen en ze die aantrekt (met hulp van de anderen, maar die hoeven er niet een hele post van te maken) kunnen we het gelijk invoeren. ö]

{jeej ik verwerk het gelijk in mijn post.}

---

welkome to my garden of fantasy

[Beetje vroeg, maar ik ga slapen. Ik kan me nu toch nergens op concentreren. Morgen weer posts en reacties van mij. Ik zal nu vast een volgende topic openen, gezien deze bijna vol is en ik niet weet hoe lang jullie nog doorgaan.]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

[LINK NAAR SPEELTOPIC DRIIIEEEEEEE
Hij staat ook helemaal bovenin in de beginpost, onder het plaatje. ^-^
For you guys to know where to post when this is full.]

[ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 22:01 ]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten

Aarzelend liep ik naar het centrum lichamelijk onderzoek. Het ging tergelijk langzaam omdat mijn lichaam wou vluchten maar mijn hoofd zij dat dat alles alleen maar erger zou maken. En dat ik door het langzame lopen er veel tijd kreeg om over te denken maakte het alleen maar erger. Heel langzaam klopte ik op de deur.
‘klop klop’
Merde dat maakt me alleen maar zenuwachtiger. En ik kwam langzaam binnen. Als je niet beter zou weten zou je denken dat ik gewoon een verlegen meisje was dat een kamer met mensen binnenging.
ik weet van het onderzoek, maar ik weet de details niet. Dat irriteert me, als ik nou wist waar we heen gingen zou ik misschien kunnen ontsnappen en terug gaan naar Parijs. Ik hoop dat we eigenlijk naar een bos gaan. Eigenlijk wil ik liever naar de stad, maar om dat te hopen zou gewoon surrealistisch zijn.
‘’Hier komen.’’ Zei de emotieloze stem van Emile. Ik bevroor in de deuropening. Als een robot liep ik naar hem toe. Ik heb me tijdens de testen zwakker voorgedaan dan ik was. En stiekem proberen te oefenen. Dus ik hoop dat dat genoeg is om los te breken. Al helemaal in een bos, ik ben echt nieuwsgierig wat er dan gaat gebeuren. Misschien word ik wel overmachtig of ik word overdonderd door de hoeveelheid aan planten. Of er gebeurd helemaal niks en ik kan niet ontsnappen.
Wat er ook gebeurd, ik ga in ieder geval een poging wagen. Voor Gill. Ik hoop dat hij oké is daar in Parijs. Ik werd uit mijn gedachtes verstoord toen Emile opstond. Hij had een grote metalen ring in zijn hand, net als een ketting. Voor ik iets kon doen had hij het ding al om mijn nek. ‘klik’
‘’Wat?!?’’ en ik zette snel een paar passen achteruit zodat ik bijna viel. Ik probeerde het ding los te krijgen maar dat lukte niet. ‘’wat is dit?!?’’ vroeg ik verontwaardigd. Emile pakte een soort van afstandsbediening en drukte op een knopje. Meteen voelde ik een stroomschok vanuit de ketting zich verspreiden. Ik snakte naar adem en viel op de grond. Ik was meer geschokt uit verassing dan uit pijn. Emile ging naast me staan en torende ver boven mij uit. ‘’ten eerste, jij spreekt niet zo tegen mij. Je kunt beter gewoon niet praten als dat je niet gevraagd word.’’ Hij draaide zich om.
‘’jou gaven zijn zwak. En als je probeert te ontsnappen dan zal ik niet twijfelen om deze te gebruiken. Dit handige dingetje, heeft een paar standen. Wat jij daarnet gevoeld hebt is een van de laagste. De schokken kunnen oplopen tot dodelijk, dus pas op met wat je doet.’’ Ik krabbelde overeind. ‘’en nu wegwezen.’’ En ik snelde de kamer uit.

---

welkome to my garden of fantasy

[ik heb hem ook in topic 3 gezet]

Elliott Layton King

Als ik me omdraai zie ik dat iemand zich verontschuldigd tegenover Stevie.
Stevie zelf is er echter nog steeds niet helemaal bij en giegeld een beetje, wat het meisje duidelijk van haar stuk brengt. Ze zet een stap opzij en ik loop naar haar toe.
Het ziet er niet echt uit alsof ze me verwacht had, alsof ze iemand verwacht had die tegen haar zou gaan praten.
‘Ik ben Elliott, Elliott King. Dit is Lucy, mijn zusje en die daar …’ Ik wijs naar voren ‘dat is Stevie-Ann.’
Net als ik verwacht dat ze iets tegen me gaat zeggen worden er ijzeren halsbanden om ons gedaan.
Schok halsbanden.
‘Hey !’ zeg ik net iets te hard ‘Waar is dit nou nuttig voor ?!’
‘Veiligheid’ zegt de onderzoeker die bij mij een halsband omdoet.
Even later schalt de stem van Dean door de ruimte. Alweer.
‘Alright everyone, let’s go.’
Ik heb de neiging om zover naar achteren te gaan dat ik uiteindelijk kan wegslippen maar stoot opeens met mijn rug tegen iemand aan die niet van plan is mijn ontsnappingsplan te laten slagen.
Emile.
Lekker dan. Ik ga naar Stevie toe en ondersteun haar weer, want het ziet er nog steeds niet uit of ze een volledige wandeling gemakkelijk af kan leggen.
We lopen door een aantal ruimtes en komen uiteindelijk aan bij een grote ijzeren deur.
Een heel proces van codes, wachtwoorden en scans wordt in handeling gezet, maar uiteindelijk gaat de deur open. Uit het niets klinkt er een schreeuw en ik zie hoe een andere hybride probeert om naar buiten te vluchten.
Helaas loopt die actie op niets uit want de hybride word direct tegen gehouden door Dean.
Zijn blik staat op onweer, maar tot mijn en waarschijnlijk ieders verbazing mompelt hij iets tegen de hybride en laat die vervolgens weer gaan. Hij kijkt de hybride nog even na en wendt zich vervolgens weer tot de groep.
"Oké iedereen, we hebben nog een stukje lopen te gaan, wie ontsnapt, is er geweest."
Uiteindelijk lopen we allemaal naar buiten. Ik realiseer me dat ik waarschijnlijk een van de weinige ben die recent nog buiten is geweest, maar zelfs voor mij lijkt het al een eeuwigheid geleden.

[Neeeeeee!!! Nog niet in drie posten!!! D;;
Dat is voor als deze vol is!
Alleen nog even "mijn topic"-berichtjes.]

[ bericht aangepast op 28 okt 2013 - 9:32 ]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

{ By the way, Lavina isn't going to escape just yet c: Ze gaat haar gave gebruiken om van binnen te ontsnappen.}

---

Tijd voor koffie.

Tesserae schreef:
Dean Edward Collin Rosper
"Alright Everyone," Ik klap eenmaal in mijn handen, "Lets go." Ik mompel nog even snel naar Emile: "Doe jij de achterhoede?" Ik maak een gebaar met mijn handen. Ik loop vastberaden Lichamelijk Onderzoek door, en voel meteen de ongemakkelijkheid van de Hybriden.
Voor ik verder ga, loop ik alle Hybride even langs, met een ijzeren halsketting, die ze aan moeten doen. Het machientje aan de zijkant zit goed verscholen, en ik loop samen met Emile en Valesca de rij langs om de banden om te doen. Ik besteed geen aandacht aan de Hybriden, maar zorg wel dat ze goed vastzitten. Dan lopen we naar de verscholen ijzeren deur, die ik open maak met een vrij nieuwe gladde sleutel. Als we die door zijn, lopen we een vertrek binnen, dat even kil is als de isoleercellen. Aan het einde van de gang zie ik de grote ijzeren deur, waar ik nu afwachtend naartoe loop. Ik pak mijn eigen sleutelbos, die ik altijd bij me heb. Ik begin met het oude, bruine, roestige slot in het midden. Dan begin ik te frutselen aan een verborgen sleutelgat, waar een uitermate kleine sleutel in past. Ik wacht op de vertrouwde klik, voor ik verder ga met een slot op enkelhoogte. Ik leg mijn handen op een scanner, en vraag Valesca hetzelfde te doen. Twee onderzoekers moeten de handenscan ondergaan. Ik geef een seintje naar Tzin, die als enige de sleutel heeft die zich helemaal in de rechterhoek van de deur bevind. Als laatste draai ik de cijfercode, die achter een klepje schuilgaat, en die langzaam zichtbaar werd tijdens de handenscan. Ik draai zelfverzekerd 77148, tot ik de allesbesluitende klik hoor. Ik trek aan de grote ijzeren deur -te trots om hulp te vragen- die langzaam, krakend en piepend opengaat. Ik voel de scharnieren protesteren, en dan licht het hele vertrek op. Ik hoor sommige Hybriden naar adem snakken, en ook ik voel me tevreden. Het blijft even stil.
Dan opeens raakt de stilte vervuld met een schreeuw. Vliegensvlug kijk ik achter me, en zie hoe er een Hybride aan komt stormen, op weg naar buiten. Vlak voor hij buiten geraakt, pak ik de Hybride ruw bij de schouder, en trek hem terug. "Waar denken wij heen te gaan?" Zeg ik kil, en gooi de Hybride terug de rij in. Normaal een enkeltje isoleercel, maar ik voel er niets voor terug het gebouw in te gaan, nu de roep van de natuur zo dichtbij is. "Oké iedereen, we hebben nog een stukje lopen te gaan, wie ontsnapt, is er geweest." Zeg ik, maar ik neem nauwelijks de moeite om om te kijken. Ik glimlach naar Valesca en Emile, en stap dan het zonlicht in.

{Changed it!}

---

Tijd voor koffie.

Lavina Tara Carré
Rosper keurde me geen blik waardig toen hij me ruw uit de isoleercel trok. Mijn ogen zijn moe door de tranen, ondanks dat ik uiteindelijk wel geslapen heb. Ik viel flauw, waarna ik klaarblijkelijk in de ochtend wakker werd. Net lang genoeg wakker om genoeg angst mee te krijgen voor de dag.

Ik kijk nerveus om me heen in de rij, maar als ik hoor dat we naar buiten ga, voel ik me als herboren: De frisse lucht van het buitenleven! Ik weerhoudt mezelf ervan zenuwachtig op mijn nagels te bijten, wat makkelijk is door de afleiding om me heen. Ook al is het een doorbraak voor ons, de Hybriden, blijft het stil. Ik weet waarom: Ten slotte ben ik ook stil. Iedereen is bang.

In Lichamelijk onderzoek blijven we stil staan. Opeens lopen Rosper, Raevenwood en Starlek de rij langs, en krijg ik zonder pardon een soort ijzeren band omgeklikt. Nog voor ik iets kon doen -tegenstribbelen, protesteren- Hoor ik de onvermijdelijke klik van een slot. Als ik er met mijn vingers aan begin te frutselen, trek ik snel mijn vingers terug. Ik voel de statische electriciteit, alhoewel die niet afgeeft in mijn nek. Ik voel me er onprettig door: Ik had gedacht dat we echt zo naar buiten mochten, zonder boeien. Ik zucht en kijk naar de grond. Hoe naïef dan ook om dat te bedenken. Normaal zou ik nu de luidste zijn, maar de nacht in de isoleercellen heeft me behoorlijk afgepeigerd. Langzaam wrijf ik over mijn gezicht. Net nu we naar buiten gaan ben ik te moe om stennis te lopen trappen. Niet moe: verzwakt, moedeloos.

Na een grote deur, staan we in een kille hal, met nog een deur in het verschiet. Ik zie hoe er verschillende sloten op zitten, en zelfs een cijfercode. Alhoewel ik vooraan sta, kan ik de cijfers door mijn wazige blik niet onderscheiden. Ik voel me gefrustreerd, maar tegelijkertijd ontplof ik van opwinding. Als de deur openzwaait, haal ik heel diep adem, en het licht stroomt naar binnen.

Na de mislukte ontsnapping van een willekeurige Hybride, lopen we kordaat naar buiten. Rosper meld dat we nog een stukje moeten lopen, maar ik hoor hem nauwelijks. Ik voel de lucht door mijn longen stromen, het zonlicht aait mijn huid, de wind danst met mijn haar en kleren. Ik kijk om me heen, met halfdichte ogen half verblind door het plotselinge zonlicht. Nog nooit heb ik me zo goed gevoeld. Ik voel hoe de takjes kraken onder mijn voeten. Abrupt blijf ik stilstaan en trek snuif de lucht op. Ik voel hoe er sneetjes ontstaan in mijn voeten, niets meer gewend sinds ik in het centrum werd geplaatst. Ik voel de pijn niet: Ik voel de natuur onder mijn voeten.

We lopen behoorlijk een tijdje, maar ik heb er geen spijt van dat ik hier ben in plaats van in het centrum: Het voelt heerlijk fris, en ik knijp mezelf in mijn arm om mezelf ervan te overtuigen dat ik echt níét aan het dromen ben. De rij is rommeliger geworden, al is het geluid nog steeds niet bepaald overvloedig. Stil geroezemoes klinkt op. Ondanks dit schaarse geluid, weet ik dat iedereen geniet, al betwijfel ik dat ze zoveel genieten als ik. Ik gooi mijn haar naar achter in een poging het uit mijn gezicht te krijgen. De wind blaast het koppig terug, en ik lach.

Na minstens een halfuur lopen, stopt Rosper plotseling. Ik bots tegen hem aan, maar hij keurt me geen blik waardig. De natuur heeft me helemaal wakker gemaakt, en ik voel geen angst. "We zijn er." Roept hij tegen de hele groep, en hij draait zich om. We staan op een open plek, die gelig groen is overgroeid met laag gras. In de linkerbovenhoek van de plek zie ik roze bloemetjes, in de rechteronderhoek zie ik donkerblauwe bloemetjes. Over de hele plek heen zie ik andere plantjes. De open plek is compleet omringt door bomen. "Dit is onze verzamelplaats. Er is een straal van dertig meter die je hierom heen kunt lopen. Het is een afgezet gebied, en bovendien kunnen we jullie banden gebruiken tot 20 kilometer afstand. Je hoeft niets te proberen." Zegt hij veelbetekend. Ik let niet op: Ik kijk om me heen. "Jullie zijn vrij om te doen wat jullie willen, maar denk eraan: Sommige dingen worden bestraft." Het blijft even stil, net als ik, maar dan houd ik het niet meer uit.

Ik ren schreeuwend de plek in op mijn blote voeten. Ik draai een rondje, laat me op de grond vallen, en probeer de geur van het gras in mijn hoofd te prenten. Dan ren ik naar het bos, en ren zo hard ik als ik kan. Ik ren, ren, ren, ren, ren.

[ bericht aangepast op 28 okt 2013 - 11:00 ]

---

Tijd voor koffie.

[Awh! That's so cute! C:

Maar:

De hybriden krijgen geen schoenen, en lopen dus op blote voeten.

(beginpost)

Ik heb echt het gevoel dat ik teveel zeik. >.<]

[ bericht aangepast op 28 okt 2013 - 10:35 ]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Valesca Tatiana Charina Raevenwood

Het object trekt zich bijna onmiddellijk los. Dat was ook wel te verwachten. Iets te positief ingeschat van mijn kant. Ik giechel. Alsof ik in staat ben tot zulke dingen. Even blijf ik staan luisteren naar het geluid van spullen die verplaatst worden binnen de kamer, begeleid door een dreigend gegrom, zucht dan, en loop terug naar mijn collega’s.
Die zijn al naar buiten. Verdikkie. Snel ren ik erachteraan, en tik Emile daar hijgend op zijn schouder.
‘Emile. Slowayk heeft zich in haar kamer opgesloten, en ik krijg haar er niet uit. Kun je even helpen? Ik denk dat we een verdovingspistool nodig hebben.’
Zonder nog op antwoord te wachten draai ik me om en been terug, zodat ik de middelen vast klaar heb wanneer hij komt.
Misschien had ik beter een bewaker kunnen vragen, maar ik denk dat we het met z’n tweeën ook wel redden, en zij hebben momenteel veel meer hybriden in toom te houden.
Voor de kamerdeur blijf ik staan wachten. Twee pistolen met voldoende munitie in de aanslag.

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Tzin - Bewaker

De groep loopt richting het bos. Ik bedenk me dat dit vragen is om problemen.
Het zou me ook niks verbazen als de onderzoekers er gewoon op wachten tot een hybride probeert te ontsnappen... en er dan van genieten om het uit te schakelen.
Niet dat de hybride een kans maken, ja, die hybride die kan teleporteren misschien nog, maar van de rest heb ik geen idee hoe ze langs de muur wouden komen die om het centrum heen staat. De muur sluit het centrum totaal van de buitenwereld af en staat ongeveer 5 kilometer van het gebouw af. Het is dus ongeveer 3 kilometer vanaf de plek waar we nu zijn naar de muur.
De enige uitgang is via ponne of via de nooduitgang. Hoewel die laatste ongeveer even onmogelijk is als de hoge betonnen muur en het prikkeldraad waar de normale muur al uit bestaat. Ponne is dus de enige echte uitgang besluit ik tevreden. Ik meld hem via mijn telefoon dat we de plek bijna bekijkt hebben.
Ik zie de onderzoekers aantekeningen maken terwijl Dean met een grote grijns met zijn stroomstoot wapen zit te klooien, en af en toe het aantal volt verhoogd van de halsbanden van sommige hybride. Gewoon om aan te geven dat ontsnappen kansloos is, en dat hij de baas is natuurlijk...
"We zijn er." Roept Rosper, waarna hij nog even benadrukt wat de regels zij qua bewegingsvrijheid en dat ontsnappen kansloos is. De hybride blijven de eerste paar seconden nogal angstig kijken waarna een hybride op blote voeten de eerste beweging begint te maken en zich op de grond laat rollen.
"Onderzoek begonnen, wees alert." Meld ik in mijn telefoon aan Ponne. Voor de zekerheid pak ik mijn stoter en haal de beveiliging er alvast af.

[ bericht aangepast op 28 okt 2013 - 11:00 ]

Avalerion schreef:
[Awh! That's so cute! C:

Maar:
(...)
(beginpost)

Ik heb echt het gevoel dat ik teveel zeik. >.<]

{Uf curse not! Als je het ergens niet mee eens bent trouwens, tell me c:}

---

Tijd voor koffie.