• LINK NAAR SPEELTOPIC DRIIIEEEEEEE


    Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.


    Alerion
    Ilerion


    Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


    Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
    Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
    Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


    Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
    Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
    Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
    Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

    Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



    Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
    Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
    Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
    altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
    Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
    Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
    Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
    Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
    Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
    Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

    Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.




    Verhaallijn:

    De onderzoekers besluiten (worden overtuigd?) dat het een goed idee is met de hybriden naar buiten te gaan om te zien welk effect de frisse lucht, verschillende plaatsen etc. op hen hebben.
    Een paar hybriden weten te ontsnappen. De rest wordt snel teruggebracht naar het centrum. Elliott en Stevie-Ann hebben seks. Rosper vindt ze en brengt ze terug.

    Tijdsprong van 9 maanden

    Stevie-Ann bevalt van een kindje en weet zichzelf op de een of andere manier in haar badkamer te verdrinken, alsof ze niet anders kan, gedwongen. De onderzoekers vinden de baby niet interessant en een van de hybriden (misschien Lucy, omdat die Stevie-Ann’s zielsverwant is? Iemand anders mag ook.) neemt de zorg voor het kleine wezentje op zich. Stevie doet Rosper aan zijn verleden denken en hij draait door om haar dood.
    Wat de onderzoekers echter wel interessant is, is wat Stevie-Ann gedaan heeft. Ze beginnen een afschuwelijk onderzoek om de relatie tussen nageslacht en sterfte te onderzoeken (hier kan nog veel creativiteit in geprut worden, qua hoe het onderzoek eruit ziet. Als het maar gruwelijk is.).

    Vanwege deze gruwelijke behandeling beginnen de hybriden een opstand. Dit is waar Avalerion in beeld komt (al kwam de dood van het eerder genoemde meisje natuurlijk ook door haar). Avalerion bestookt al een tijdlang iemand met opdrachten (Ik stel Elliott of Daniel voor, maar als iemand anders volunteert?) en tijdens de opstand neemt zij kort bezit van diens lichaam. Dit heeft tot gevolg dat deze persoon iemand ongezien afslacht (onderzoeker of bewaker lijkt mij het meest logisch, maar als daar niemand bij is die dood mag kan een hybride ook wel).

    Door het besef wat hij/zij gedaan heeft draait hij/zij door en begint meer mensen uit te moorden. Een aantal hybriden schaart zich achter deze persoon, een ander deel gaat ertegen in de aanval. Er ontstaat een heuse oorlog, waarin uiteindelijk iedereen een kant gekozen heeft.

    Een van de twee groepen weet door middel van gaven uit te breken. (Ik stel voor dat dit de groep is waar Alex toe behoort. Als we zorgen dat hij in een van de kamers van de onderzoekers kan komen (door anderen hun vechtgaven) kan hij uit het raam kijken en samen met een hybride die in staat is vanbuiten de deur te openen naar buiten teleporteren. Zo kan de rest dan ook naar buiten.)

    De andere groep hybriden zitten nog een tijd onder extra strenge bewaking vast, maar weten uiteindelijk ook te ontsnappen.

    Iedereen bevindt zich nu in de buitenwereld. Er wordt op hen gejaagd en zijzelf zijn gehard door wat ze meegemaakt hebben. Hun oorlog zet zich buiten voort, en het verspreidt zich als een virus.
    Wat er dan gebeurt moeten we denk ik nog even zien. Heeft er iemand al een idee?





    Regels:
    Niet alleen meiden aanmaken.
    Geen ruzie OOC.
    Geer Mary sue's.
    OOC tussen haakjes. {}[]()
    Minstens 10 regels.
    Tenzij anders aangegeven open alleen ik de topics.
    Langdurige afwezigheid melden.
    Speel met de ander mee, blokkeer niet.
    Niet alleen 1 op 1 spelen.
    Je personage draagt altijd een uniform, verdere versiering zoals sieraden zijn niet toegestaan.
    Huisdieren natuurlijk ook niet.

    Lees andermans posts, a.u.b. Dit is wel zo sociaal...


    Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.


    De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's (Natsune's vorige gebruikersnaam) advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".
    De hybriden krijgen geen schoenen, en lopen dus op blote voeten.


    Rol:
    Naam:
    Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
    Geslacht:
    Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
    Innerlijk:
    Gave: -indien Hybride-
    Extra:


    Rollen tot nu toe:

    Hybriden:
    Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion 1,3
    Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion 1,3
    Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning 1,3
    Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Natsune 1,4
    Daniel Michael Gabriel DiRosilia - 20 - Herinneringen veranderen - Incedunt 1,9
    Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Natsune 1,14
    Connor Marten McGary - 21 - Genezing - Creaturi 1,14
    Jake Douglas Jonshon - 15 - Van uiterlijk veranderen - XbrownieX - 1,15

    Lavina Tara Carré -17- Transformatie - Tesserae 1,4
    Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness 1,8
    Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - Annickemiek 1,10
    Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness 1,10
    Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion 1,13
    Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning 1,13
    Maere Rose Lostock - 16 - Telekinese Traitor 1,17
    Vrouwelijke hybride gerserveerd voor Goldwing

    Onderzoekers:
    Caine Douglas Wayn - 32 - Miserere 1,3
    Dean Edward Collin Rosper - 27 - Tesserae 1,9
    Emile William Jack Starlek - 30 - Annickemiek 1,10

    Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion 1,13

    Beveiliging:
    Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir 1,15




    Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

    De rollenstory
    Het rollentopic
    Speeltopic 1
    Story met alle posts
    Meedoen kan altijd. c:

    [ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 22:00 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Nathan James Gibson

    Ze neemt me mee naar de recreatiezaal, er niet bij met haar hoofd. Ik kijk nog even om naar de onderzoekers, maar volg haar dan. Er missen toch nog wat hybriden.
    Myrcella begint te zingen, maar ik maan haar tot stilte.
    ‘Oké. Luister. Er is vast een goede reden dat je dat hebt gedaan,’ Ik gebaar naar haar hand. ‘en dat je niet wilt eten enzo. Ik weet gewoon niet wat je van mij wilt. Waarschijnlijk wil je dat het me superveel kan schelen en dat ik je helemaal ga verzorgen en weet ik veel wat, maar ik kan het er niet bij hebben. Ik ben niet van plan om iemand te gaan geven, en ik weet niet wat jij denkt dat jou het recht geeft me je ellende zo op te dringen.
    Laat ik het maar gewoon zo zeggen. Het was duidelijk dat ik uit was op seks, verder niets. Ik wil je ellende er niet bij. Ik heb al genoeg aan mijn kop, en je doet me irritant veel denken aan de persoon die dat veroorzaakt heeft. Je lichaam dan, mentaal gezien zouden jullie niet anders kunnen zijn. Die uitstekende botten, het gebrek aan vet, de littekens. Het punt is dat zij dat niet zelf deed, en ik kan er niet tegen dat jij dat wel doet. Het maakt me woedend. Je zou blij moeten zijn dat je eten tot je beschikking hebt, en dat er op de onderzoekers zo nu en dan na niemand het specifiek op je gemunt heeft, oké?
    Begrijp me niet verkeerd. Ik wens je al het beste toe, maar hier…’ Ik tik tegen mijn voorhoofd. ‘…zitten muren die jij niet gaat doorbreken. Dus laat me met rust, of stop je aan te stellen. Als je voor het laatste kiest ga je nu naar de eetzaal en pak je eten -neem dan gelijk wat voor mij mee- en geef je mij dat scherpe ding dat je gebruikt om je polsen open te rijten, waarna dat dus niet meer doet. Ook geen andere middelen zoeken.
    Besluit je niet op mijn voorstel in te gaan, dan zijn dit de laatste woorden die je uit mijn mond tegen jou gericht zult horen. Dan wil ik je graag verzoeken me niet meer lastig te vallen met je ellende.’
    Met deze woorden been ik de recreatiezaal weer uit, terug naar het verzamelpunt. Ik zou nog wel merken wat ze nu zou doen. Een beetje duizelig leun ik tegen een muur. Hoe lang had ik zelf al niets meer gegeten?


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Valasca Tatiana Charina Raevenwood

    We missen nog wat hybriden. Het schiet me te binnen dat een aantal van hen waarschijnlijk ofwel te koppig, ofwel te bang zijn om te komen opdagen. Slowayk. Die sowieso. Nou, ze moet wel mee. Misschien gaat ze wel een boom uit de grond trekken of zo. Ik giechel monotoon.
    Met een knikje probeer ik Emile duidelijk te maken dat ik even weg ben. Dean kijkt de verkeerde kant op, te druk zichzelf zo machtig, gezaghebbend mogelijk aan de hybriden voor te schotelen. Nog een giechel.
    Neuriënd ga ik op weg naar de kamer van het object. Zoals verwacht vind ik haar daar. Die voert haar katjes-act weer op. Nou ja.
    Begeleid door wat losse, vermoedelijk valse tonen pak ik haar bij haar schouder, en leid haar terug naar het verzamelpunt. Zo.


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [By the way... In case anyone's curious about that photoshoot I was talking about lately:
    De eerste 9 komen daar vandaan
    Ik ben hyper. Sorry for uninteresting stuff. C: ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    (Ik zal zo reageren met beide, Als Myc hem niet aanvalt heft ie geluk,
    En wat Eres betreft kan Raevenwood beter gaan rennen xd)


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    \sorry een beetje laat maar ik had geen inspiratie ik ga het nu maar een


    s proberen./

    Jake Douglas Jonshon[/b]

    weer moet ik denken aan de tijd dat ik met yordie op een bankje zat in het park.
    "Jake kom nou! ik wil mijn ijsje opeten!" gilde yordie van een afstandje meg 2 ijsjes in zijn hand. " ik kom al, niet mijn ijsje opeten!!" gilde ik er nog achtersaan. als we even later grapjes zitten--- te maken over een paar kinderen komen een paar 8e groepers voor ons staan en beginnen ons te treiteren. " ach kijk nou toch, hier hebben we het homo stelletje" schreeuwt een grote chique uitziende jongens in onze oren. "wat moeten julie?" vraagt Yordie zacht. " wat jullie moeten doen " " laat me niet lachen" roepen nog 2 andere jongens. "zoenen!, zoenen, zoenen!" schreeuwen ze allemaal. ik word zo pisstof dat k moest denken aan het nieuws waar er een bokser werd verdacht van het doodslaan van iemand,,ik weet de naam alleen niet meer. opeens is iedereen stil en kijken ze met grote verbaasde ogen aan. verward zeg ik "wat?!" ik hoor mijn stem nouja hij klonk niet als mijn stem. deze stem was veel lager en dreigender. snel keek ik naar mijn handen. i-k zag dag ze groot een bruin waren. als een speer liep ik naar het meertje en keek in het water


    Darling, in the end, you've got to be your own hero, because everybody's busy trying to save themselves.

    sorry van de spelfouten en rare tekentjes maar me telefoon is kapot


    Darling, in the end, you've got to be your own hero, because everybody's busy trying to save themselves.

    -Kan iemand van de onderzoekers Maere voorstellen? Iets van vandaag hebben we een nieuwe...Zodat ik kan beginnen :Y)-


    The future belongs to those who believe in the beauty of their dreams.

    [Ik geloof meer dat de onderzoekers zo zijn van. *dumpt in kamer*
    "Zoek het maar uit tot we je willen onderzoeken."
    Ik denk dat het het handigste is gewoon aan te sluiten bij de groep op het verzamelpunt voor Lichamelijk Onderzoek, en je dan tijdens het uitstapje voor te stellen aan de rest, en dat je er nieuw bent enzo.
    Wait... Ze is nog helemaal niet klaar...

    En @Brownie: Erm. Is opbouwende kritiek welkom? ]

    [ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 16:30 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    -Ik maak haar later af, maar ik begin zo!-


    The future belongs to those who believe in the beauty of their dreams.

    [Oké. (: ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Alexander Evan "Alex" Anderson

    'Raffaël?' 8)

    [ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 17:10 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Me will post, me will post, *O* ]


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    [YAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAY]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Raffaël Seager-Hybride
    En het volgende moment ligt Alexander op de grond. Nou half. Ik probeer me naar voren te bewegen, maar word gehinderd door zijn benen die nog op de bank liggen.
    'Alexander? Alexander? Gaat het? Heb je pijn?'
    'Nee... sorry... ik denk... dat dit geen goed idee is... '
    'Wat? Hey, gaat het? Wacht.... is dit je antwoord?' Een diep triest gevoel gaat als een steek recht door mijn hart. Ik begint te trillen. Verdrietig went ik mijn gezicht af en leg mijn handen die een moment geleden nog op zijn benen lagen verslagen naast me neer. Mijn ogen beginnen te prikken.
    'Het spijt me. Sor-' Alexander laat me niet uitspreken. Zijn benen maken een spastische beweging en ik krijg een schop in mijn buik.
    'Alexander?' Fluister ik geschokt, mijn ogen zijn gaan tranen. Er is iets slechts aan de hand. Eindelijk weet ik me voorover te buigen en Alexander van me af te schuiven, starende ogen kijken langs me.
    'Alexander? Gaat het? W-wat? Je maakt me bang... Sorry?' Ik buig me voorover.
    'N-niet doen... laat me gaan... het doet pijn... ' Nee. Dit klopt niet. Wat gebeurde er? Misschien door de klap op de grond is hij buiten bewustzijn gegaan? Oh help, ik weet hier helemaal niet van. Wat moet ik doen?
    'Alexander!!' Piep ik in zijn oor. 'Antwoord! Word wakker! Alles is goed! Ik ben bij je! Ik bescherm je!' Mijn trieste gevoel is weg. Ik snap nu dat hij er niet bij was toen hij die dingen zei. De tranen die uit mijn ogen komen zijn nu voor hem. 'Alexander! Alexander!' Mijn rechterhand beweegt zich naar zijn voorhoofd. Normale temperatuur. Een beetje zweterig... wacht.. wat is dat? Ik til zijn haar op en zie een litteken. Vol woede bekijk ik de rest van die prachtige huid boven zijn ogen, open gescheurd door littekens. Wie... wie... had dit gedaan! Nee. Rustig. Ik moet hem nu helpen.
    Ik grijp zijn handen vast, die ondertussen een beetje tot rust zijn gekomen, al bewegen ze af en toe nog een beetje spastisch. Ik duw ze tegen de grond. Alexander is opgehouden met praten. In plaats daarvan zijn er nu tranen in zijn ogen verschenen. Ik demp ze weg. Alexander begint zachtjes te kuchen.
    'Alexander?' vraag ik hoopvol, 'gaat het?' Alexander glimlacht verontschuldigend naar me. Hij komt overeind en trekt het haar wat ik net van zijn gezicht geschoven heb weer terug op zijn plaats. Een beetje ongemakkelijk ontwijkt hij mijn blik. Ik pruil, ik wil hem dolgraag vragen wat dat van net te beteken had, of het met zijn... opa... te maken heeft, maar ik durf niet zo goed. Straks overschrijd ik een lijn en gaat hij me haten.
    'Sorr-' voor de zoveelste keer word een van ons onderbroken door iets, maar deze keer is het waarschijnlijkst het meest angstaanjagendst.
    'Alle Hybriden, over een kwartier vóór Lichamelijk Onderzoek verzamelen. Geen uitzonderingen. Ik herhaal: Over vijftien minuten, Lichamelijk Onderzoek, Iedereen. Wie niet komt, mag de gevolgen zelf ondergaan. Bij aankomst wordt verteld wat het plan is,' word om geroepen.
    Het trillen begint weer.
    'I-ik wil niet! Wat gaan ze met jou doen? Met ons?’ Ik aai met trillende handen Alexanders haar. Ik wil niet dat er iets met hem gebeurd vlak na dat van net. Ik weet niet hoeveel hij nog aan kan. 'Ik heb beloofd jou te beschermen dus dat zal ik ook doen. Het spijt me... dat ik zo... op dit moment... ik hoop dat je er over na wilt denken en... en...’ Ik wil dat van net er nog aan toevoegen, maar ik weet niet zo goed of dat wel slim is dus hou ik mijn mond.
    Ik sta moeizaam op en trek hem met me mee omhoog. Alexander kijkt me even aan, en te laat verberg ik mijn trieste uitdrukken.
    Alexander glimlacht zwakjes en drukt met zijn vingers mijn mondhoeken omhoog in een glimlach.
    ‘Kom. We overleven het wel.’ Zijn woorden kalmeren me, op een of andere manier, en vooral dat kusje wat daarna op mijn hoofd gedrukt woord laat mijn glimlach weer terug tot leven komen, maar voordat ik hem nog een kusje of een knuffel kan geven teleporteert Alexander ons het onderzoekslab in.
    'Wacht! Niet zo snel! Ik moest me er nog geestelijk op in stellen om te vechten en jouw te beschermen!' Piep ik angstig. Ik grijp zijn hand steviger vast maar die word al snel uit de mijne getrokken.
    ‘Daar zijn jullie, eindelijk. Ik heb een heel leuk accessoire voor je, past bij je haar.’ Vol afschuw zie ik hoe een onderzoeker aan de slag gaat met Alexander. Ik graai met mijn handen naar zijn lichaam. Ik moet hem beschermen! Maar het is al te laat, ik word weg getrokken en krijg een eigen onderzoeker die met me aan de slag gaat. Ruwe handen beginnen met mijn vleugels te klooien. Ik probeer tegen te stribbelen maar dat werkt niet.
    'Alexander!' Gil ik, 'Alexander!'
    'Hou je kop,' sist de onderzoeker en ik krijg een tik op mijn hoofd. Het stopt me niet, dit word dan wel een bult, ik blijf gillen.
    'Nog een piep en je krijgt ook iets in je mond.' Die opmerking doet het hem. Ik hou mijn mond en bijt angstig op mijn lip, maar mijn armen blijven graaien naar een Alexander die er niet is.
    De onderzoeker zucht en duwt me weg, struikelend loop ik een groep met andere hybrides binnen.
    'Alexander?' Fluister ik zachtjes, bang dat de onderzoeker me kan horen. Waar is hij? Zoekend kijk ik rond. Zoals ik altijd doe als ik bang ben probeer ik mijn vleugels kleiner te maken, maar ik voel ze pijnlijk tegen me aangedrukt afgekneld.
    'Auwts,' piep ik een paar tranen wellen op in mijn ogen. Ik leun bibbert tegen een muur aan. Ik bijt op mijn lip. Ik moet me verzetten tegen de pijn en Alexander vinden! Vechten! Ik duw een paar Hybrides aan de kant terwijl ik probeer de pijn in mijn schouders te negeren, dat gaat met moeite.
    Eindelijk zie ik hem dan. Alexander! Ik snel op hem af maar krijg een elleboog in mijn gezicht voordat ik hem kan bereiken.
    Shit. Mooie held ben ik...

    Blane-Hybride
    Ik kom het lab werkelijk binnen vallen.
    'Ah, daar is Blane. Blane word zichtbaar.' Iemand prikt in mijn ogen, zoekend naar mijn arm. Snel maakt ik mezelf zichtbaar en ik word omhoog getrokken. Iemand spuit iets nats op mijn rug wat mijn hele t-shirt van achteren doorweekt en ik word weer losgelaten.
    'Word nu weer onzichtbaar, nu, even kijken of het heeft gewerkt.' Aarzelend maakt ik mezelf zo goed mogelijk onzichtbaar en ik hoor een tevredenzucht.
    Ik word omgedraaid en word naar achteren geduwd. Voordat ik een veilige muur kan vinden om tegen te leunen duw ik perrongelijk mijn elleboog in iemands gezicht. Ik hoor een bonk, en wil sorry zeggen en helpen, maar ik moet nu zorgen dat ik zelf niet val. Met moeite blijf ik in evenwicht en leun ik tegen de muur. Wat staat er te gebeuren?

    [ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 19:53 ]


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    [Vingers... werken... niet... meer... ahww.... C,x]


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.