• Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.


    Alerion
    Ilerion


    Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


    Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
    Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
    Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


    Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
    Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
    Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
    Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

    Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



    Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
    Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
    Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
    altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
    Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
    Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
    Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
    Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
    Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
    Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

    Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.




    Verhaallijn:

    De onderzoekers besluiten (worden overtuigd?) dat het een goed idee is met de hybriden naar buiten te gaan om te zien welk effect de frisse lucht, verschillende plaatsen etc. op hen hebben.
    Een paar hybriden weten te ontsnappen, maar zijn al snel teruggevonden. De rest wordt snel teruggebracht naar het centrum. Elliott en Stevie-Ann hebben seks. Rosper vindt ze en brengt ze terug.

    Tijdsprong van 9 maanden

    Stevie-Ann bevalt van een kindje en weet zichzelf op de een of andere manier in haar badkamer te verdrinken, alsof ze niet anders kan, gedwongen. De onderzoekers vinden de baby niet interessant en een van de hybriden (misschien Lucy, omdat die Stevie-Ann’s zielsverwant is? Iemand anders mag ook.) neemt de zorg voor het kleine wezentje op zich. Stevie doet Rosper aan zijn verleden denken en hij draait door om haar dood.
    Wat de onderzoekers echter wel interessant is, is wat Stevie-Ann gedaan heeft. Ze beginnen een afschuwelijk onderzoek om de relatie tussen nageslacht en sterfte te onderzoeken (hier kan nog veel creativiteit in geprut worden, qua hoe het onderzoek eruit ziet. Als het maar gruwelijk is.).

    Vanwege deze gruwelijke behandeling beginnen de hybriden een opstand. Dit is waar Avalerion in beeld komt (al kwam de dood van het eerder genoemde meisje natuurlijk ook door haar). Avalerion bestookt al een tijdlang iemand met opdrachten (Ik stel Elliott of Daniel voor, maar als iemand anders volunteert?) en tijdens de opstand neemt zij kort bezit van diens lichaam. Dit heeft tot gevolg dat deze persoon iemand ongezien afslacht (onderzoeker of bewaker lijkt mij het meest logisch, maar als daar niemand bij is die dood mag kan een hybride ook wel).

    Door het besef wat hij/zij gedaan heeft draait hij/zij door en begint meer mensen uit te moorden. Een aantal hybriden schaart zich achter deze persoon, een ander deel gaat ertegen in de aanval. Er ontstaat een heuse oorlog, waarin uiteindelijk iedereen een kant gekozen heeft.

    Een van de twee groepen weet door middel van gaven uit te breken. (Ik stel voor dat dit de groep is waar Alex toe behoort. Als we zorgen dat hij in een van de kamers van de onderzoekers kan komen (door anderen hun vechtgaven) kan hij uit het raam kijken en samen met een hybride die in staat is vanbuiten de deur te openen naar buiten teleporteren. Zo kan de rest dan ook naar buiten.)

    De andere groep hybriden zitten nog een tijd onder extra strenge bewaking vast, maar weet uiteindelijk ook te ontsnappen.


    Ontsnapperds uitstapje (groen wel, rood niet): Elliott, Cloe, Myrcella.
    Alex, Raffaël, Blane, Lavina, Lucy, Maere, Galain, Nathan, Eres, Paisley, Lydia, Andrew, Stevie-Ann (eerst wel, maar werd toen meegenomen door Rosper).



    Regels:
    Niet alleen meiden aanmaken.
    Geen ruzie OOC.
    Geen Mary sue's.
    OOC tussen haakjes. {}[]()
    Minstens 10 regels.
    Tenzij anders aangegeven open alleen ik de topics.
    Langdurige afwezigheid melden.
    Speel met de ander mee, blokkeer niet.
    Niet alleen 1 op 1 spelen.
    Je personage draagt altijd een uniform, verdere versiering zoals sieraden zijn niet toegestaan.
    Huisdieren natuurlijk ook niet.

    Lees andermans posts, a.u.b. Dit is wel zo sociaal...


    Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.


    De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's (Natsune's vorige gebruikersnaam) advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".
    De hybriden krijgen geen schoenen, en lopen dus op blote voeten.


    Rol:
    Naam:
    Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
    Geslacht:
    Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
    Innerlijk:
    Gave: -indien Hybride-
    Extra:


    Rollen tot nu toe:

    Hybriden:
    Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant
    Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion - Rollenstory
    Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning - Rollenstory
    Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Xionn - Rollenstory
    Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Xionn - Rollenstory
    Galain Herpïon - 19 - Weer beïnvloeden - LordoftheAir - Rollenstory
    Andrew Forrest - 18 - Alles in menselijk vermogen in een keer kunnen/maken - jasonreina - Rollenstory

    Lavina Tara Carré -17- Transformatie - GreaterGood Rollenstory
    Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness - Rollenstory
    Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - annickemiek - Rollenstory - Stand-by
    Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness - Rollenstory
    Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant
    Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning - Rollenstory - Zielsverwant
    Maere Rose Lostock - 16 - Telekinese - Traitor - Rollenstory
    Paisley Marybell Couvler - 17 - Mensen aanvallen met hun eigen onzekerheden door haar blik - Interaction - Rollenstory - Zielsverwant
    Lydia Herpïon - 16 - Mensen in slaap zingen - Susye - Rollenstory

    Onderzoekers:
    Dean Edward Collin Rosper - 27 - GreaterGood - Rollenstory
    Emile William Jack Starlek - 30 - annickemiek - Rollenstory - Stand-by

    Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion - Rollenstory

    Beveiliging:
    Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir - Rollenstory


    Mensen die niet meer reageren en dus overgenomen of gedood kunnen worden:
    Josephine Eve "Josy" Valo - Hybride - 19 - Hatsumomo - Rollenstory
    Caine Douglas Wayne - Onderzoeker - 32 - Miserere - Rollenstory
    Deana Collins - Onderzoeker - 24 - Cesaria - Rollenstory
    Daniel Michael Gabriel DiRosilia - Hybride - 20 - Incedunt - Rollenstory
    Nicole Lauraine Harvard - Bewaker - 31 - BromoneaPulp - Rollenstory
    Hieronymos Yaromir Hertz - Onderzoeker - 78 - BromoneaPulp - Rollenstory
    Guinevere Maeve "Gwynn" Warren - Hybride - 13 - Cesaria - Rollenstory
    Connor Marten McGary - Hybride - 21 - Creaturi - Rollenstory
    Jake Douglas Jonshon - 15 - Van uiterlijk veranderen - XbrownieX - Rollenstory
    Andrew Landon James - Hybride - 16 - Weet wat anderen van hem denken - xAlways - Rollenstory
    Hadley Maverie Pastor - Hybride - 17 - Nog geen gave ingevuld - Goldwing - Rollenstory



    Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

    De rollenstory
    Het rollentopic
    Speeltopic 2
    Story met alle posts
    Meedoen kan altijd. c:

    Speeltopic 4

    [ bericht aangepast op 19 nov 2013 - 21:45 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    annickemiek schreef:
    {btw. mensjen de personen in die strip zijn Cloe en Emile XD}


    [Ik vroeg me al af wie de man was. p; ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Zo, dat was de eerste helft van Nederlands. Nu deel twee. C: ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    IAmLightning schreef:
    Elliott Layton King

    De deur gaat open en beetje bij beetje verwarmt de zon mijn gezicht.
    Ik voel een klein sprankje geluk binnenin mij.
    Herinneringen van toen ik ontsnapt was, vrij was.
    Mijn appartement in New York, de reizen, de vrijheid…
    Maar mijn zusje was belangrijker, dat stond buiten kijf.
    En nu had ik Stevie leren kennen. Ze had een gevoel in me los gemaakt dat ik nog niet kende.
    Zo’n gevoel waar je alleen over leest en vervolgens denkt; ja, natuurlijk, droom lekker verder.
    Opeens hoor ik een bekende stem naast me.
    Haar stem.
    ‘Ik wil eigenlijk huppelen, maar ik denk niet dat ik daartoe in staat ben.’
    Haar volume zwelt iets aan.
    ‘Zullen we met zijn drieën huppelen?’
    Ze wendt zich tot het meisje.
    ‘Hoe heet jij?’.
    Het meisje begint te lachen en ik zie een onderzoeker omkijken.
    'Ik ben Maere en natuurlijk gaan we huppelen!'
    Vervolgens wendt ze zich tot mij. 'Ja toch Elliott?'
    ‘Tuurlijk’ zeg ik, iets zachter, ‘maar we moeten nog niet zoveel aandacht trekken, we kunnen beter even wachten.’
    Ook mijn nieuwsgierigheid gaat uit naar het meisje.
    Ik kan het niet bedwingen om haar ook iets te vragen.
    ‘Wat is je gave als ik vragen mag.’
    Nadat we even hebben lopen praten en ik me realiseer dat we “vrijgelaten” worden pak ik Stevie bij de hand en maak mijn excuses naar het meisje.
    ‘Kom, we gaan daarheen’ zeg ik tegen Stevie.
    Ik zie hoe Lucy op het meisje afloopt.
    Even alleen.


    Maere Rose Lostock • Hybride • Telekinese

    ‘Tuurlijk,’ zei Elliot, wel een stuk zachter dan dat ik het heb gedaan ‘maar we moeten nog niet zoveel aandacht trekken, we kunnen beter even wachten.’
    Ik knikte, ik begrijp dat het niet zo slim is om aandacht te trekken. Vooral als ik nieuw ben en nog niks heb gezien van de straffen die de onderzoekers geven.
    'Wat is je gave, als ik vragen mag?' de stem van Elliott laat mij mijn aandacht rusten op hem. 'Telekinese.' antwoord ik simpel
    Na wat gepraat te hebben excuseert Elliott zich en gaat hij met Stevie-Ann ergens verder op staan. Dan komt een meisje naar mij toe, Lucy volgens mij.

    -Sorry voor de kortheid, maar ik snel aan mijn boekverslag beginnen voor morgen. Q. is gewoon zo verslavend XD-


    The future belongs to those who believe in the beauty of their dreams.

    [Zo. Klaar. Ik ga ook posten.

    (Ik moest dit en nog een ander tekstje samenvatten.
    Die dude was echt een pechvogel! XD
    Ik zal nooit meer klagen als ik tegen een deur loop of tegen een boom fiets. Dit is absurd. XD]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Etenstijd pour moi. C: ]

    Stevie-Ann Carter

    De volle lach van het meisje breekt voor mij meteen het ijs. Het incidentje met Elliott ben ik alweer vergeten. Waarschijnlijk zien zij het niet eens zo, als een incident, bedoel ik.
    ‘Ik ben Maere en natuurlijk gaan we huppelen! Ja toch, Elliott?
    ’Dolblij leg ik mijn handen op hun schouders, steun zoekend. Ik wel net het eerste sprongetje nemen, wanneer Elliott’s stem me tegenhoudt.
    ‘Tuurlijk. Maar we moeten nog niet zoveel aandacht trekken. We kunnen beter even wachten.’
    Dat en de manier waarop hij naar Maere kijkt doet me teleurgesteld mijn armen laten zakken.
    ‘Wat is je gave, als ik vragen mag?’
    Ik volg het gesprek al niet meer. Ik raak een beetje achterop, slenterend, maar versnel mijn pas weer wanneer ik de blik van een onderzoeker vang. Vlak achter de twee wandel ik, staar ik naar de lucht.
    Ik voel me onbelangrijk.

    Ik schrik wanneer ik opeens andere huid tegen mijn hand voel. Een hand om de mijne. Ik staar ernaar, en richt dan mijn vuurrode gezicht verlegen naar de jongen voor me op. Het staat in brand, ik weet het zeker.
    Niet weer.
    ‘Kom, we gaan daarheen.’
    Met grote ogen kijk ik van Maere naar Elliott en terug. Dit herhaal ik een aantal maal, tot ik haar niet meer scherp kan zien. Lucy heeft zich ondertussen bij haar aangesloten. Hopelijk vinden ze elkaar aardig.
    Ik wil met haar praten, Lucy. Ik wil haar vertellen wat er aan de hand is en waarom ik zo verward ben. Het punt is gewoon dat ik het zelf ook niet zo goed weet. De neiging gebruik te maken van onze telepathische verbinding is groot, maar ik onderdruk hem. Het zou waarschijnlijk niet meer dan gênant en ongemakkelijk worden.

    Ik schrik op uit mijn gedachten door het geluid van een knappend takje onder mijn blote voeten. Hoe lang hebben we nu al gelopen? Waar zijn we?
    Er is niemand in de buurt te bekennen, we zijn helemaal alleen.
    En wat nog het ergste is… Die neiging overvalt me weer.
    ‘Elliot…’ fluister ik schor, en sla dan mijn armen om zijn hals.
    Mijn lippen vinden de zijne, maar met moeite weet ik ze weer los te trekken.
    ‘Praat met me. Vertel me wie je bent en wat je met me doet. Is dit jouw gave? Smiecht.’
    Zo ken ik mezelf helemaal niet.


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Avalerion schreef:
    [Etenstijd pour moi. C: ]


    -Was het lekker?-


    The future belongs to those who believe in the beauty of their dreams.

    [ Wat houd ie in xd? ]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    Pwettyness schreef:
    [ Wat houd ie in xd? ]


    [Wie/wat houdt wat in?]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Nog maar een keertje, speciaaaaaaal voor Lizz. ^-^

    Peeeeoples?
    24 januari word ik zestien, en ik wil een heel groot feest geven met zo'n beetje iedereen van rond deze leeftijd die ik aardig vind.
    En tot die mensen behoren ook.... Jullie!
    Het kan nog wel een half jaar duren ofzo, maar ik heb al eerder gewoon zonder reden grote feesten geprobeerd te organiseren, en dat werkte niet.
    Dus bij deze alvast een uitnodiging. Ik begin op tijd, zodat iedereen een plekje in zijn of haar agenda open kan houden wanneer ik eenmaal de datum heb, en iedereen zichzelf/ouders (mentaal) kan voorbereiden.
    Stuur me graag een privéberichtje als je al denkt/weet dat je komt! ^-^
    Ik woon in Castricum, en als ik het in de winter (dicht bij mijn eigen verjaardag) vier wordt het ergens binnen, maar ik weet niet of ik dat kan regelen.
    Anders neem ik waarschijnlijk een boel mensen mee naar het strand, of gaan we picnicken op een open plek in het bos ofzo.
    Nadere informatie volgt.
    Oh, ps. I don't think there will be alcohol. Ik heb wel vrienden die drinken, maar ik heb er zelf best een hekel aan, so... Well. C:
    ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Alexander Evan “Alex” Anderson

    ‘Uh… Een blinddoek? Nee… Een kapje?’ Iets tikt tegen het ding dat voor mijn gezicht zit. Ik vermoed dat het Raffaël’s hand is. ‘Ik kan hem niet weg krijgen, ben ik bang. Sorry!’ piept hij met een hoog stemmetje. Ik lach. Ik denk dat ik zijn persoonlijkheid een beetje door begin te krijgen. ‘Raffaël. Doe niet zo idioot. Al sinds ik je ken lijk je te denken dat jij voor mij moet zorgen, en dat jij me blij moet maken. Dat doe je ook, maar als je een keer iets niet lukt hoef je je echt niet met zo’n bang stemmetje te verontschuldigen, hoor.’ Ik heb het gevoel dat ik wartaal uitkraam. Hopelijk begrijpt hij wat ik bedoel. Mijn zorgen verdwijnen wanneer ik Raffaël’s armen om me heen voel. Ik wil hem terug knuffelen (hoe dat verlangen, en de rust die hij over me neer doet dalen zo snel zijn ontstaan weet ik niet), maar stuit weer op het tuigje. Snel trek ik mijn handen terug en leg ze losjes tegen zijn heupen, na de zijkant van zijn romp langs te hebben gezocht naar een zacht plekje. Geen succes.
    Zijn stem weer. ‘Ik ben zo blij dat je nog leeft!’ Dat doet me in de lach schieten, maar tijd om dit uit te leggen krijg ik niet. ‘Weet jij wat ze gaan doen?’
    ‘Ik hoorde Rosper iets uitleggen. Ik geloof dat hij zei dat we naar buiten gaan.’ Mijn stem klinkt een beetje onzeker, bijna bang. Ik kan het gewoon niet geloven en vertrouw het hierom niet. Bovendien is een deel van mij ervan overtuigd dat ik het misschien verkeerd verstaan heb.
    Opeens schrikt Raffaël, waarbij hij mij per ongeluk omgooit. Ik krabbel overeind. Wanneer ik zijn blik volg begrijp ik zijn schrikreactie.
    ‘H-het… wit? Rood… Hah?’ mompelt hij, ogen nog altijd wijd opengesperd.
    Ook ikzelf ben een beetje in shock. Vampier? Nee.
    Zouden albino-mensen bestaan? Geen idee.
    Vreemd.
    ‘Opstaan!’
    Ik word overeind gesleurd door Raffaël die overeind wordt gesleurd door -ik vermoed- een onderzoeker. Raffaël trilt van… angst, vermoed ik. Hij gromt wanneer er iets om mijn nek wordt gesloten. Ook bij hem hoor ik een klik. ‘Halsband?’
    En alweer… Voor ik iets intelligenters kan zeggen word ik meegetrokken. Ik voel de aanwezigheid van vele anderen die dicht op me gepakt staan, hoor kreten van verbazing en onverhulde verrukking. Kon ik maar zien wat zij nu zagen.
    Een gevoel van verandering in ruimte en de streling van een zacht briesje op mijn huid en door mijn haar doet me het beseffen. Zijn we buiten?
    De jongen die mijn hand in de zijne houdt trekt me opzij. Gras. Ik voel gras onder mijn voeten! Een verrukt geluid komt over mijn lippen, en ik moet de neiging onderdrukken hyper rond te dansen en willekeurige voorwerpen en mensen te knuffelen.
    Hoeveel opwinding en geluk ik zelf ook voel, in Raffaël’s stem hoor ik nog steeds een trilling. Angst.
    ‘W-we zijn buiten… Alexander… Wat denk je dat ze met ons gaan doen?’
    Ik heb geen zin me daar druk om te maken, geef dus geen antwoord.
    In plaats daarvan spreid ik mijn armen en geniet van de frisse lucht door diep in en uit te ademen en langzaam rond te draaien.
    Wanneer ik volledig verzadigd ben in deze behoefte laat ik ze weer zakken en wend me -per ongeluk - tot vlak bij Raffaël’s oor. ‘Mijn vrienden noemen me Alex.’ mompel ik zacht tegen zijn huid.
    Zijn haren kriebelen in mijn neus en ik blaas ze geschrokken weg, voor ik moet niezen. Ik lach.
    ‘Maak je nou niet zo druk. We zijn buiten! Wil je me alsjeblieft vertellen over je leven voor het centrum? Nog liever zou ik weten wie je nu bent en zo, maar daar lijk ik niet veel over los te kunnen krijgen.’ Ik lach weer en zucht dan even. ‘Ik zou je heel graag zien vliegen, maar geen van die twee acties lijkt nu echt mogelijk te zijn… Vliegen of zien.’

    [Ik wil heel graag Valesca Raff's tuigje los laten maken, waardoor hij (met Alex? C: ) kan vliegen. Zij wilde dat hoe dan ook bestuderen. Het punt is alleen dat ik vast zit met haar, totdat er een Emile-post is.
    Emile?
    Of misschien kan Rosper het onderzoek doen?
    Een koord zal aan het halsding van Raffaël vastgemaakt worden om te zorgen dat ze niet wegvliegen, denk ik.
    En eerst krijgen ze een voorproefje van een elektrische schok.
    Dat is ten minste hoe ik het me voorstel, maar als jij (Sophie) Dean erop af stuurt kun je er natuurlijk ook een heel eigen invulling aan geven.]

    [ bericht aangepast op 29 okt 2013 - 20:46 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Traitor schreef:
    (...)

    -Was het lekker?-


    [Ja hoor. c: ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Avalerion schreef:
    (...)

    [Ja hoor. c: ]


    -Hihihihi.-


    The future belongs to those who believe in the beauty of their dreams.

    [ @ Reinatje : A: Depostvandingesmetdefoto,
    B: OMG :3 * Fatale Improv Internet Long Distance HUGG * ]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    Elliott Layton King

    Ik wil alleen met haar zijn, weg van de groep.
    Hoe verder we lopen, hoe rustiger ik me voel.
    Ik raak zo verloren in die serene stilte dat ik pas later merk dat we al minstens een kwartier aan het lopen zijn.
    Zo voelt het in ieder geval.
    Mijn pas vertraagd en uiteindelijk draai ik me om en kijk ik Stevie in de ogen.
    Dat gevoel, die drang …
    Als een vuur laait het in mij op en als Stevie mijn naam fluistert en mij bij mijn schouders beetpakt kan ik die drang niet onderdrukken.
    Onze lippen ontmoeten elkaar.
    Maar wanneer ik haar wil zoenen haalt ze abrupt haar lippen van de mijne.
    Uit het niets begint ze op een toon te praten die redelijk kil klinkt in verhouding met hoe ze normaal praat.
    ‘Praat met me. Vertel me wie je bent en wat je met me doet. Is dit jouw gave?’
    Ik snap niet waar ze het over heeft. Ik doe niks met haar !
    Dan zegt ze iets wat ik totaal niet van haar had verwacht.
    ‘Smiecht.’
    Het woord slaat op me in als een bom en het duurt even voordat ik weer helder kan nadenken.
    ‘Waar heb je het over’ vraag ik, lichtelijk geschokt.
    Opeens overvalt een zekere woede me.
    ‘Luister eens even jij. Ik doe dit niet met opzet en jij weet helemaal niks van mijn gave, of mij.’
    Ik heb onmiddellijk spijt van die toon waarmee ik praat.
    ‘Sorry, ik, ik weet niet wat me bezielde. Het is alleen … Ik doe echt niks, geloof me. Dit lijkt in de verste verte niet op mijn gave. Als je meer over me wilt weten is dat ok. Vraag maar.’
    Ik wacht tot ze iets heeft bedacht, tot ze een vraag heeft geformuleerd.
    Wat ze ook vraagt ik zal niks achterhouden.

    Pwettyness schreef:
    [ @ Reinatje : A: Depostvandingesmetdefoto,
    B: OMG :3 * Fatale Improv Internet Long Distance HUGG * ]


    [A: Cloe die zich versterkt voelt door planten en opeens heel hard lang Emile rent, die 'Hé, stop!' roept.
    B: Yaaay! *doet terug*]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.