Changes || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 15:17 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Gwen Lily Cooper
Harry bleef maar snikken. Om hem zo klein en kwetsbaar te zien deed me nog wel meer pijn dan zijn woorden. Ik wilde hem niet zien huilen, zeker niet omdat een nerd en een zak ven een jongen hem pijn hadden gedaan. Zelfs met Zayn zou ik nu liever rondhangen dan met degenen die dit bij hem hadden veroorzaakt. Ik hield hem omhoog, maar zag hem direct in elkaar krimpen van de pijn. Ik werd nu nog veel ongeruster. Toen zag ik zijn hand, nu al blauw en opgezet. Die had dus ook nog zijn hand gekneust in zijn woede. Het was vandaag echt niet zijn dag. Op mijn vraag zei hij dat de sleuteltjes nog in het contact zaten. Ik liep achter hem aan en schoof achter hrt stuur. Hij had waarschijnlijk al door dat ik hem echt niet liet rijden. Ik zag hem daar als hoopje ellende op de bijrijdersstoel zitten. Jochie toch. Ik deed mijn portier dicht en startte de motor. Harry's auto maakte gelukkig niet heel veel herrie. Mijn hakken zette ik bij mijn tas naast mijn benen neer en reed rustig weg terwijl ik goed oplette of de krullenbol niet in een te grote depressie zou zakken.

Bowties were never Cooler

Marcel Styles

Toen ik mijn ogen nog dicht had voelde ik zijn vingertoppen langzaam over mijn wang glijden en ik wist zeker dat het rood werd, aangezien ik het bloedheet kreeg. Waarom deed hij dit? Tien minuten geleden had hij het me zeer duidelijk gemaakt dat hij niks voor mij voelde. De seconde dat ik ze open deed -wat ik beter niet had kunnen doen- zag ik een twinkeling in zijn blauwe ogen, die ik absoluut niet vertrouwde. Helemaal niet toen een kleine glimlach zich vormde rond zijn lippen. Het werd nog moeilijker toen hij zijn ene hand naar mijn shirt verplaatste en me iets naar zich toe te trekken. Ik had de neiging gekregen om een stap achteruit te zetten, maar dat ging nogal lastig als je al tegen een deur aan gedrukt stond. Ik beet op mijn lip en keek naar beneden, om daarna hem alsnog aan te kijken. Ik schrok me kapot toen hij zijn lippen zacht op die van mij drukte, dat was echt het laatste wat ik van hem verwachtte, maar ik zoende hem al snel terug. Ik greep zacht de achterkant van zijn shirt om hem iets dichterbij te trekken en glimlachte lichtjes in de kus, ik was er allang blij mee natuurlijk. Op een gegeven moment kreeg ik geen lucht meer en ik maakte me zachtjes van hem los en plaatste mijn voorhoofd tegen de zijne.
'Waar kwam dat opeens vandaan?' vroeg ik me een zwak glimlachje. Ik snapte hem echt niet want het beeld dat zich kort geleden afspeelde zat nog vers in mijn gedachten.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Marcel zijn gezicht kleurde steeds roder, aangezien de jongen het volgens mij bloedheet kreeg. Ik kon zijn gedachten op dit moment wel raden, want die waren konden nooit moeilijk zijn. Zeker niet door zijn bekentenis eerder vandaag en het feit wat ik erover had gezegd.
Toch liepen mijn gedachten nu heel afwisselend toen ik voor deze jongen stond, maar ondertussen deed ik de helft ook meer onbewust dan bewust. Net als het feit dat ik mijn hand verplaatste naar zin shirt, om hem vervolgens naar me toe te trekken. Ik wist dat als hij de kans had gehad, een stap naar achteren had gezet. Die neiging had hij al snel laten varen toen ik mijn lippen tegen de zijne had gedrukt en hij wat van de schrik was bekomen.
Ik duwde de jongen dichter te deur te duwen waarna ik mijn armen langzaam naar beneden liet zakken, om deze rond zijn middel te sluiten en ietwat dichter naar hem toe te stappen. Het duurde ook niet lang voor hij zacht greep naar de achterkant van mijn shirt greep om me nog dichterbij te trekken.
Ik was ergens verbaasd, want ondanks ik wist wat de jongen voelde, had ik wel verwacht dat hij me van zich af zou duwen, door mijn eerdere woorden. Niet dat ik het erg vond dat hij dat juist niet deed. Ik wist op dit moment niet hoe of wat, maar ik genoot nu gewoon van dit moment.
'Ik weet het niet, maar dat maakt niet uit, toch?' verliet mijn mond zachtjes waarna ik nog een zacht kusje op zijn neus plaatste. 'Daarbij moet je ook niet altijd geloven wat mijn mond verlaat.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Ik kwam er nogal laat achter dat ik twee dagen om persoonlijke redenen niet kon reageren dus sorry dat ik dat niet aangaf. Ik ben er nu weer.]

Serena Zoë Price
Zuchtend opende ik de deur van het Franse lokaal. De docente keek me verbaasd aan: Ook al was ik minder dan tien seconden na de bel binnen; het was niets voor mij om te laat te komen.
'Ga snel zitten,' zei ze streng en ik bedankte haar zachtjes. Ik had echt geen zin in nablijven. Marcel had me nodig. Ik keek het klaslokaal rond en zag Agnès en Rainie. Ik glimlachte even naar ze en ging vooraan zitten naast het raam, zonder iemand naast me. Op die manier kon ik me het beste concentreren.
'Le cours a commencé,' riep de docente door de klas en het gepraat van de leerlingen verstomde. Ik pakte mijn boeken voor en probeerde me goed te concentreren op haar uitleg, maar kon mijn gedachten niet bij de les houden. Hoewel ik normaal altijd aan de lippen van de docent hing en ijverig aantekeningen maakte, ging mijn blik nu naar buiten. Tot mijn verbazing zag ik Louis op een muurtje zitten op het plein. Hij was toch bij Marcel?
'Serena Zoë Price! Wilt u opletten, s'il vous plaît?' ik zuchtte en keek met tegenzin naar het bord, waar Franse grammatica was verschenen. Wat was er mis met mij? Sinds wanneer had ik moeite met leerstof in me op te nemen? Af en toe ging mijn blik weer naar buiten, waar behalve Louis nu ook anderen stonden, met onder andere Marcel. Maar telkens leverde me dat weer een strenge blik op van de docente. Uiteindelijk beloofde ik mezelf te slaan zodra ik weer naar buiten keek, en dat hielp. De rest van de les was ik weer even mezelf; de nerd. De volgende keer dat ik het waagde weer naar buiten te kijken, waren Louis en Marcel weg.

[ bericht aangepast op 10 nov 2013 - 13:08 ]

:)

KiliOfDurin schreef:
Liam Payne
Ik glimlachte bij zijn lach en woorden. Hij was zo lief. Wel liet ik mijn armen steviger om zijn middel klemmen toen hij onderuit zakte. Ik wilde hem echt niet van de tafel laten vallen. Zijn hoofd liet hij tegen mijn schouder zakken. Ik liet voorzichtig een hand los en aaide rustig door zijn haren. Zo zou ik wel het komende uur kunnen blijven zitten. Na een tijdje hing ik mijn arm toch weer om zijn middel om eerst een blikje voor hem en toen een blikje voor mij met mijn mond open te maken. Ik grinnikte door zijn woorden. "Onder mijn bed denk ik en anders op de slaapkamer van een van mijn zussen." mompelde ik rustig. Het was nog serieus ook. Vast dat er in ons huis wel eentje lag. Onder mijn bed was het echt een zooi, dus daar zou er wel een liggen en anders bij de oude prinsessen kleren van een van mijn zussen. Ik nam nog een slok en glimlachte. "Je bent de beste feeënprinses die er ooit is geweest. Zelfs zonder tiara." zei ik voor ik een kusje op zijn neus drukte en cola dronk. Ik vond het hier wel prima. Ik rustte mijn hoofd op zijn schouder en keek uit het raam waar een hele film zich afspeelde. Harry kwam naar buiten en liep naar zijn auto, niet veel later volgde Louis die een peuk op stak, dat was lang geleden. Marcel kwam niet veel later en toen gebeurde het vrij snel. Het was voor mij een stomme film, maar Harry stond op knappen en schreeuwde duidelijk alles bij elkaar. Het was goed dat Gwen er was om hem tegen te houden. Niet veel later zakte Harry achter het muurtje was en verdween Louis met Marcel. Wij deden dat we gay waren, maar die hadden echt wat uit te leggen. Ik hield Niall dicht tegen me aan en knabbelde zacht wat aan Niall's nek tussen de slokjes cola door.

Bowties were never Cooler

Marcel Styles

'Ik weet het niet, maar dat maakt niet uit, toch?' zei hij zachtjes, waarna hij nog een kus op mijn neus plaatste. Ik zuchtte, het maakte voor mij op dit moment ook helemaal niet uit. 'Daarbij moet je ook niet altijd geloven wat mijn mond verlaat.' Hij had zijn armen om mijn middel gesloten en me wat dichterbij getrokken, niet dat ik dat erg vond, maar ik snapte zijn plotselinge verandering van gedachten gewoon niet.
'Dat had ik ondertussen ook wel door,' grinnikte ik zacht. Dit kleine momentje van ons tweeën werd verstoord door schuldgevoelens tegenover Harry die in me opborrelden. Was het dan echt zo erg? Het was toch niet zo dat Louis opeens niet meer met hem zou willen omgaan, behalve dat hij nu waarschijnlijk een beetje bang voor hem was in deze staat. Piekerend beet ik op mijn lip en ik keek van Louis' ogen weg, hopend dat hij mijn zorgen niet zou zien. En dan was er nog de rest van de school, hoe zouden zij reageren? Om eerlijk te zijn was ik doodsbang voor alle reacties, maar dat zou ik nooit toegeven.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
De zucht die Marcel zijn mond verliet, liet me hem nog dichter tegen me aantrekken, om mijn armen nog strakker rond zijn middel te slaan. Ik had een idee wat er door zijn gedachten ging en ik moest zeggen dat ik het ook allemaal niet zo goed meer wist.
'Kijk, dan is het goed. Maar je moet wel weten dat ik deze dingen niet zomaar doe,' verliet mijn onhoorbaar mijn mond terwijl ik de ogen van de jongen weer opzocht. Er waren een paar seconde dat ik hierin kon kijken, want het duurde niet lang voor de jongen wegkeek.
Hij had teveel zorgen aan zijn hoofd, dat was iets wat je gewoon al zag aan zijn hele houding.
'Aller, aller, allerliefste Marcel,' begon ik zacht, om twee vingers onder zijn kin te plaats en zijn gezicht mijn kant op te draaien. 'Je moet je niet zoveel zorgen maken. Niet om de reacties, want die laat je maar aan mij over, en over de rest al helemaal niet.' vervolgde ik net zo zacht, om een zacht kusje op zijn neus te drukken. 'Het gene wat jij moet doen, is doen wat je gevoel zegt, om later pas na te denken.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall Horan
Mijn armen voelde ik steviger om mijn middel klemmen waardoor ik wat dichter tegen hem aan kroop, maar dat kwam ook doordat ik onderuit zakte. Mijn vingers klemde zich in zijn shirt terwijl ik genoot van de jongen zijn aanraking. Zo zouden we het uur wel doorkomen, al wist ik dat het nog wel wat lang kon duren dan het uur werkelijk was, maar dat kwam doordat ik hier weg wilde. 'Maar dat is niet hier en jij hoort dat wel voor te zorgen' verliet grinnikend mijn mond, om met mijn vingers mijn mondhoeken omlaag te trekken, dat allemaal nadat ik een blikje had aangepakt. Ik wist niet of ik dat had moeten zeggen, want er zou daar thuis echt wel een liggen en dan kreeg ik er straks echt een in mijn handen geduwd. Dan mocht ik er alsnog met eentje rondlopen, maar op zich maakte het me niet uit, zolang ik maar geen roze jurk kreeg. Het blikje zette ik naast ons op tafel, om zachtjes te grinniken bij zijn woorden en het kusje op mijn neus. 'Je bent echt een schat. Maar ik moet wel zeggen dat ik magische krachten heb, want-- Nee, dat ga ik niet zeggen, want dan weet jij het ook,' veranderde ik van gedachten en tikte de jongen op zijn neus. Een zachte deuntje verliet mijn mond, om mijn telefoon uit mijn zak te vissen die door het lokaal heen klonk. Een onbekend nummer stond ik het schermen op het moment dat op wilde nemen, werd er alweer opgehangen. Ik haalde mijn schouders op, om mijn telefoon op tafel neer te gooien en heel even Liam zijn blik uit het raam volgde. Ik zag nog net Marcel en Louis weglopen terwijl mijn blik daarna op Harry en Gwen viel. Om eerlijk te zijn wilde ik nog geeneens weten wat daar aan de hand was en vooral niet na eerder vandaag bij de kluisjes. Daardoor richtte ik me ook weer op Liam en liet een zachte grinnik horen. 'Ik heb inderdaad het idee dat wij niet de enige zijn die voor de andere wat bekend moesten maken.' rolde wel over mijn lippen, om daarna heel onschuldig het zakje snoep van de tafel te vissen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Dank je!]

Liam Payne
Ik grinnikte bij zijn woorden. "Pas maar op. Anders mag je er morgen de hele dag in lopen. Ik kan misschien ook nog wel een mooi roze jurkje vinden wat erbij past. Dan moet je alleen wel die mooie dunne beentjes van je scheren." Ik zette mijn blikje even weg om met mijn hand een kneepte in zijn bovenbeen te geven voor ik een kusje op zijn neus drukte. Ik pakte het blikje weer op en nam een slok. Ik glimlachte en hapte naar zijn vinger toen hij op mijn neus. "Ow ik weet al hoe magisch je bent. De dingen die je met me doet zijn namelijk niet van deze wereld." zei ik met een glimlach. Voor hem had niemand me namelijk zo kunnen beinvloeden en me zo zeker kunnen laten voelen als hij. Met hem was ik mijn beste zelf, zowel ten goede als ten slechte. Ik hoorde een Ahw van voorin het lokaal komen, maar negeerde het. Ik voelde Niall's mobiel tegen mijn been trillen, maar zelf was ik gefocussed op het schouwspel buiten. Louis en Marcel hadden evenveel uit te leggen als Niall en ik. Ik glimlachte bij zijn woorden die me terugtrokken naar deze wereld. "Gelukkig heb jij geen tweelingbroer die me in elkaar wil slaan." Ik drukte een kus op zijn kaak. Ik zag hem een zakje snoep van de tafel vissen. Ik zette het blikje weg, grabbelde er ook een paar uit en stopte ze rustig een voor een in mijn mond. Mijn andere arm lag nogsteeds om Niall's middel. Ik zou hem alleen loslaten als hij even zijn spullen ging pakken, maar ik zou met de auto voor zijn huis wachten. Tussen de snoepjes door drukte ik natte kusjes in zijn nek. We hadden dan wel niets, we waren echt heel erg klef. Ik vond het fijn dat ik alles met hem kon doen. Alles kon ik op hem afreageren, behalve mijn woede, die was er voor de bruggers, en hij leek er helemaal geen problemen mee te hebben. Gelukkig. Ik wilde hem namelijk echt nooit kwijt als vriend met wie ik alles kon delen en gelukkig leek het er tot nu toe niet op of dat ooit ging gebeuren. "Heb jij je al ingeschreben voor uni?" mompelde ik rustig. We hadden samen een universiteit en studie uitgekozen, gelukkig hadden we hetzelfde pakket en dezelfde intresses. Maar hij moest zich ook wel hebben ingeschreven, anders was ik alsnog lonely.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
De tranen gleden ongecontroleerd, maar geluidloos over mijn wangen en mijn krullen waren voor mijn gezicht gevallen. De rollen waren omgedraaid nu. Ik was de zwakkeling en Marcel de grote stoere pestkop. Nu iedereen me zo buiten had zien zitten kon ik mijn naam wel vergeten en was het enige wat ik op school nog had Gwen. Als die het dan ook nog met me volhield, want die wilde straks vast niet meer met me gezien worden. Op Louis hoefde ik sowieso al niet meer te rekenen.
Ik staarde naar buiten en telde de lantarenpalen om mijn gedachtes te verzetten. 34, 35, 36, het werden er steeds meer. Mijn vingers speelde met het kettinkje om mijn nek. Het bedeltje had ik al heel mijn leven. Het was een simpele H. Gewoon, zodat mensen mij er Marcel uit elkaar kon halen vroeger. Kwaad trok ik de keting kapot, opende ik het raam en Smeet ik het ding naar buiten. Ik was het zat om altijd met hem vergeleken te worden. Ik was een persoon opzig. Geen slap aftreksel.

[ bericht aangepast op 10 nov 2013 - 23:41 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Gwen Lily Cooper
Ik reed rustig richting mijn huis. Toen hij zijn ketting uit het raam gooide remde ik af en zette de auto aan de kant. "Doe dat nou niet. Geef hem anders aan je moeder, maar je hebt er te lang mee rond gelopen om dat alles zomaar uit het raam te gooien. Ik stapte uit en nam de sleuteltjes mee. Ik liep de paar meters terug en viste het kettinkje uit de goot. Ik stopte het in mijn bh en liep terug. Ik stapte terug in de auto en startte hem weer. "En ga nou niet zeggen dat ik voor je broer kies. Dat is absoluut niet zo. Je moet je verleden niet zomaar weggooien. Hoe erg je het nu ook wil vergeten. Het heeft je gemaakt wie je nu bent. De jongen van wie ik houd en de stoerste binkvan de school." zei ik onder het rijden. Ik legde mijn hand op zijn knie en kneep er zacht in. We waren al bijna bij mij thuis. "Wil je nog wat thuis ophalen of parkeer ik hier?" vroeg ik voorzichtig. Ik snapte het als hij wat van zijn eigen spulletjes had en wat schone kleren voor morgen. Al lag er in mijn kast vast nog wel wat van hem, net als dat in zijn kast vastwat dingen van mij lagen.

[ bericht aangepast op 10 nov 2013 - 23:07 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Kwaad keek ik op toen Gwen de auto stopten en me aansprak over het weggooien van de ketting. 'Ik heb dat ding toch niet meer nodig. Iedereen weet zo ook wel dat ik Harry ben en niet Marcel.' Bromde ik, voordat Gwen de auto uitstapten. Boos sloeg ik mijn armen over elkaar heen, terwijl ik wist dat het geen zin had.
Gwen stapten weer in, maar gaf de ketting niet terug. Oke, dat snapte ik ook wel, want we wisten allebei dat ik hem gewoon weer uit het raam zou gooien. 'Ja, en de idioten tweelingbroer, die alleen maar onaardig kan doen, zijn best niet doet op school en naast zijn vriendin, geen vrienden heeft.' maakte ik het rijtje mokkend af. Nee, ik kon nog heel lang doorgaan nu. Hoe boos ik nu ook was, ik kegde wel mijn hand op die van Gwen. Het huilen was gestopt en ik had nu alleen nog maar een hekel aan alles en iedereen. Gwen stopten de auto en ik keek na haar vraag even op mijn horloge. Mijn moeder zou nu thuis zijn en daar had ik geen zin in, dus schudden ik mijn hoofd. Morgen zou ik toch niet naar school gaan, dus dan zou ik wel langs huis gaan als iedereen weg was.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Gwen Lily Cooper
Bij Harry's woorden zuchtte ik. Hij was gestopt met huilen, maar het was me maar al te duidelijk dat dit hem al heel lang dwars zat. Te langen dit met Lou was de druppel die de emmer had laten overlopen. Het was maar goed dat dat kettinkje in mijn bh zat en niet in zijn hand lag, want dan was die weer uit het raam gegaan. "Misschien, maar je moet Zayn niet vergeten. Ondanks dat hij mij haat, is hij nog wel je vriend. Daarbij kan je dit ding niet op je kop laten zitten. Jij bent Harry fucking Styles. De jongen wiens naam alleen de meesten laat trillen van angst. Zelfs een hoop leraren zijn bang voor je. Je bent zo'n beetje de koning van de freaking school. Ga je dat opgeven over een nerd en een verrader?" Ik wilde echt niet dat hij opgaf. Zelfs al had de halve school hem kunnen zien huilen, hij hoefde waarschijnlijk alleen de eerste de beste die erover begon in de container op te sluiten of op een of andere andere manier terug te pakken, of de hele school zou weer voor hem staan trillen van angst en voor hem buigen. Toen hij mijn aanbod afwees om langs zijn huis te gaan, parkeerde ik zijn auto voor mijn huis en stapte uit. "Kom, dan maak ik je wat te drinken en kan jij bedenken wat we de rest van de middag gaan doen. Mijn ouders komen pas rond 6 uur thuis, dus we hebben de tijd." Ik haalde de sleuteltjes weer uit het contact, trok mijn hakken aan en pakte mijn tas voor ik uitstapte en licht heupwiegend naar de voordeur liep. Ik opende de deur en wachtte geduldig tot Harry eindelijk klaar was om uit zijn auto te komen.

[beetje uit de hand gelopen post]

[ bericht aangepast op 11 nov 2013 - 0:25 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Wat kon mij die stomme ketting zou schelen. Dat ik hem verkelijk heel mijn leven al droeg, zij niets. Ik zuchten toen Gwen over Zayn begon. Ze had misschien gelijk, maar die jongen had het drukker met Gwen haten en vreemdgaan, dan mij. 'Ja, dat is nou net de reden dat ik geen vrienden heb.' Gromde ik. Eerst wel, Toen Zayn nog vrolijk was, Niall en Liam niet alleen maar oog voor elkaar hadden en Louis nog geen klootzak was. Ik wilde het hier helemaal niet over hebben. Het zou me echt niet opvrolijken. Gwen stapten uit en zuchtend pakte ik mijn tas van de achterbank en volgde ik haar. Ik gooide mijn portier dicht en volgde Gwen naar de voordeur. 'Ik wil thee.' Merkte ik alvast op. Niet dat ik dat nog hoefde te vertellen. Het liefst dronk ik heel de dag thee.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Gwen Lily Cooper
Ik zuchtte en besloot mijn mond te houden. Hij wilde het er duidelijk niet meer over hebben. Ik parkeerde uiteindelijk voor mijn huis. Ik stapte uit en liep met mijn tas in mijn hand naar de deur. Toen ik Harry ook de deur van de auto hoorde dichtslaan deed ik de auto op slot met het sleuteltje in mijn handen. Ik opende de voordeur en stapte naar binnen. "Is goed." Hij was echt de grootste theeleut die ik kende. Ik gooide mijn sleutel in het bakje naast de deur en gooide mijn tas onder de kapstok voor ik naar de keuken liep. Ik zette de ketel met water op en liep naar de kast om daar theeglazen uit te halen. "Wil je ook suiker, schatje?" vroeg ik terwijl ik voor mij het bakje suiker uit de kast en het pak melk uit de koelkast haalde. Ik liep naar de gang en haalde mijn aansteker en pakje peuken uit mijn tas. Als hij er nog een wilde hoefde hij er alleen om te vragen. Inmiddels floot de ketel. Ik liep terug naar de keuken en goot het hete water in de theepot en deed er 3 theezakjes in. Ik liep rustig met de theepot en de twee glazen naar de woonkamer. Ik liep weer terug naar de keuken om de melk, suiker en cigaretten te halen.

Bowties were never Cooler