Atlands High || One Direction || RPG || Topic 1 - Speeltopics

Heeeyy!!! Ik wil (alweer) graag een RPG beginnen. Verhaallijn:

Eerste jaars

Tweede jaars

- ROBIN CHRISTINA SCILL - Schuld (nog niet af)

Derde jaars

Vierde jaars

- JUSTIN LUKE CAMPBELL - xMeCrazyMofo
- ALEXIS ROSE MONTGOMERY - Casiramos
- AVALEE GREY MATHEWS - Luminis

Vijfde jaars; VOL

- ELIZABETH LACY "BETH" CALLAWAY - Bicycle
- NIKITA LOTUS JACKSON - xMeCrazyMofo
- NOAH DAWN LUCILLE - xxxRoses
- EMILY LEA DORLER - MaitePayne

Zesde jaars: VOL
- NIALL HORAN gereserveerd door Aquari
- Gereserveerd door Beanies
- HARRY STYLES - xxxRoses
- AURORE CLAUDETTE MOUREAU - JustLoveGood
- CHARLENE VAKERAINE FAVRE - Beanies
- LOUIS WILLIAM TOMLINSON - Kendizzzle



Vakken


Leraren: (kan je spelen)

- Schoolhoofd
- Leraren
- Conciërge

Invullijstje leerlingen:

Rol:
Volledige naam:
Geschiedenis:
Hobby's:
Geloof:
Karakter:
Uiterlijk (foto + beschrijving):
Beste vak(ken):
Slechtste vak(ken)
Jaar:
Extra:



Invullijstje leraren:

Rol:
Volledige naam:
Vak:
Geschiedenis:
Karakter:
Uiterlijk:
Extra:

BELANGRIJK: One Direction MOETEN een van de leerlingen zijn

Regels:

- Minstens 150 woorden per post
- Even melden als je een tijd niet kan reageren
- Reserveringen blijven 48 uur staan (ik waarschuw niet!)
- Geen drugs, alcohol, etc.
- Het liefst geen afspraken over de RPG, het gewoon zijn gangetje laten gaan, dat is het leukst.
- Geen ruzie buiten de RPG
- Rollen die nog niet bezet zijn zoals overige leraren of figuranten mogen wel gespeeld worden,
- Max. 4 rollen, alle combinaties mogelijk, maar hou het een beetje gelijk,
- Minstens 1 keer in de 3 dagen reageren per personage
- Niet te veel tijdsprongen A.U.B.
- Niet zonder reden elkaar Posts negeren.
- Off-Topic tussen () [] <> >< en andere "tussen haakjes".

Veel succes!

Xxxxx Quiiinnzzz <3

Rollentopic (je kan nog gewoon meedoen!)
Praattopic

Je begint met dat je personage voor het eerst naar de NIEUWE school gaat

[ bericht aangepast op 11 nov 2013 - 21:59 ]

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Louis William Tomlinson:

Hij pakte twee blikjes Coca Cola uit zijn tas en vroeg vriendelijk 'Wil jij ook?' Zonder op mijn antwoorde te wachten duwde hij het blikje in mijn handen. "Dankje, had ik net nodig om goed wakker te worden" Zei ik. Ik maakte het blikje open, en nam er een slok uit, ik was al meteen iets wakkerder. 'Dus, 'hoe oud ben je?' Ging hij verder. Ik ben 18, maar ik lijk met mijn gedrag op een 5 jarige, mensen vinden me daardoor meestal uitermate irritant, maar dat moeten ze lekker zelf weten. "Ik ben achttien, en jij?" Zei ik, terwijl ik nog een slok van mijn cola nam. Ik was best benieuwd naar mijn nieuwe klas, en of er wel aardige gasten in zaten. Mensen die geen humor hebben, zijn mijn vrienden niet. Ik keek weer even rond, er waren inmiddels wel al wat meer mensen gearriveerd op school. Verdeeld over het school plein stonden, meisjes, en jongens, en af een toe een klef zoenend stel ertussen. Ik wachtte op Justins antwoord terwijl ik de rest van mijn Cola opdronk.

---

How far is far

Justin Luke Campbell

'Ik ben achttien, jij?' Louis nam nog een slok van zijn cola.
'Ik ben pas vijftien.' mompelde ik en ik trok een baby-gezichtje om aan te duiden dat ik veel jonger was dan hem. 'Het lijkt me zo cool, volwassen zijn! 't Is toch eigenlijk niet normaal dat je achttien bent, dus volwassen, en dan nog op school zit?' Dat klopte wel. Louis had al tatoo's mocht al drinken en ik hoefde het maar in mijn hoofd te halen om een klein slokje van mijn vaders bier te nemen. Mijn ouders, met name mijn moeder, behandelen me echt als een klein kind. Ik vond het echt vreselijk. Maar nu weet ik waarom…
Mijn ouders missen het opvoeden. Toch hebben ze me nooit zo behandeld tot mijn negende… Toen… Toen Elena overleed. Bij de gedachte aan mijn zusje die op vijfjarige leeftijd aan kinderkanker is gestorven, voel ik tranen in mijn ogen prikken. Langzaam stromen ze over mijn wangen.
Ik mis haar nog elke dag…

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Robin Christina Scill
Net als ik verder wil lopen hoor ik iemand mijn kant op rennen. 'He, wat is er aan de hand?'vraagt het meisje die bij me was aangekomen en ik kijk geschrokken op. Als ze merkt dat ik geen antwoord geef, stelt ze zichzelf voor en ik knik langzaam. "Ik ben Robin"zeg ik zacht en veeg langs mijn ogen om de tranen te stoppen maar hierdoor komen er alleen maar meer. "Het is die klote Scarlett met haar groepje, al vanaf het begin van het de basisschool zat ik bij haar in de klas, zelfs op de middelbare school zat ik het eerste jaar bij haar, ze gebruikt me als pispaaltje maar ik heb haar nooit iets gedaan. Zelfs nu ik op een nieuwe school Atlands High zit blijft ze me lastig vallen"zeg ik snikkend en bedenkt dat mijn mascara wel uit zou zijn gelopen. "Ik ben altijd het buitenbeentje op school geweest, vanaf het begin, mochten ze me al niet"`ratel ik door en veeg de blonde plukken uit mijn gezicht en kijk naar het meisje voor me die ik nog nooit eerder was tegengekomen.

Harry Edward Styles

'HARRY WAKKER WORDEN! JE MOET NAAR SCHOOL!'Hoor ik mijn moeder roepen. 'Jaja rustig mam! Ik kleed me al om!'Roep ik terug. Ik sta nog maar net in mijn boxer. Snel doe ik een spijkerbroek aan,sokken en mijn gympen. De deur wordt open gedaan en ik kijk op. Gemma. 'Goedenmorgen broertje!'Zegt ze enthousiast. 'GEMMA!'Roep ik blij. Ik ren naar haar toe en sla mijn armen om haar heen. 'Hazz doe eerst een shirt aan man gek!'Mopperd ze. 'Je lijkt net mam.'Antwoord ik al mompelend. Al mompelend loop ik naar mijn kast toe en pak een wit t-shirt. 'Beter!'Lacht Gemma me toe. Gemma loopt naar beneden en ik loop naar de badkamer. Daar leg ik mijn krullen goed,waarna ik me naar beneden snel. 'Morgen!'Grijns ik vrolijk.
Na het ontbijt ben ik op school aangekomen. Ik kijk of ik Charlene of eigenlijk ''Charlie'' zie. Vorig jaar zat ze bij mij op een andere school. En dit jaar weer! Ik ga naar mijn kluisje toe en als ik iemand naast me hoor kijk ik naar rechts en zie ik Noah staan. 'Noah!.'Lach ik. 'Hazza!'Antwoord ze vrolijk. Ik geef haar een knuffel. Ik heb Noah en haar broers leren kennen in Portugal 4 jaar geleden ofzo. 'Yo Harry.'Hoor ik ineens een van de tweeling zeggen. Finn. 'Hoi Finn!' Finn maakt het kluisje naast Noah open. 'Als Jack en Mark er zo aankomen...'Zegt Noah,maar haar stem wordt door broken door waarschijnlijk Jack. 'Gezellig onze kluisjes bij elkaar!' En de andere jongen knikt. Waarschijnlijk Mark. De jongen die waarschijnlijk Mark is opent het kluisje onder die van Noah en Jack boven die van haar. 'Ik ga officieel dood.'Jammert Noah. 'Vier van die gekken.'Een grinnik verlaat mijn mond en na dat ik mijn boeken die ik niet nodig heb ik mijn klusje heb gedaan. Ineens zie ik Gwen staan. Het tweelingzusje van Charlene. Langzaam loop ik naar haar toe. 'Hey Gwen!'Lach ik. 'Heb jij Charlie gezien?'Ik kijk haar recht in haar blauwe ogen aan. Dezelfde ogen die Charlene ook heeft. Ik vind Gwen en Charlene oftewel Charlie allebei super aardig!

[ bericht aangepast op 10 nov 2013 - 16:54 ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Charlene 'Charlie' Valeraine Favre
Na een ochtend moeilijk doen en een hele preek van mijn moeder was ik met Gwenealle toch op school beland. Nou ja, je kon haar nu niet echt mijn tweelingzus meer noemen, want mijn blauwe ogen zaten verscholen achter groene lenzen, mijn paarse haren hadden plaats gemaakt voor een kort bruin kapsel, of beter gezegd een pruik, en dan hadden we het nog geeneens gehad over mijn kleding.
Een zucht rolde over mijn lippen bij deze gedachten, al vond ik het ergens wel fijn. Dit was gewoon een heel nieuw begin en niemand zou me kunnen vergelijken met het meisje wat net nog naast me stond. Ik was namelijk met een simpele 'dag' naar mijn kluisje vertrokken, om mijn boeken die ik niet nodig had, daarin te gooien. Het zou nog even wennen zijn hier en ook zeker omdat ik de taal nog niet helemaal onder de knie had, dus er af en toe nog een woord Frans tussen zat. Het was weer iets waar mijn zus beter in was, want deze had de taal natuurlijk wel helemaal controle en hoefde alleen thuis Frans te praten.
Ach, gelukkig had ik Harry nog in de buurt, de jongen bij wie ik vorig jaar op school zat. Ik vond het lastig om te zeggen dat het dit jaar niet het geval zou zijn, maar uiteindelijk bleek dat ik dit jaar weer bij hem op school zat. Toeval of gewoon een perfect plan? Dat zou altijd de vraag blijven, maar ik was er heel erg blij mee. Net als het feit dat zijn stem mijn gehoorgang binnendrong. Daardoor gooide ik mijn kluisje dicht, om naar hem en Gwen toe te lopen, die laatste die mijn richting al op wees en vertelde dat ik bij mijn kluisje stond. 'Opzoek naar mij, Hazza?' verliet mijn mond terwijl ik een onschuldig glimlachje opzette.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Nikita Lotus Jackson

'Ik ben Robin…' fluistert het meisje door haar tranen heen. Ze probeert ze weg te werken, maar tevergeefs. Ze ziet er jong uit, een jaar of dertien. Ze vervolgt haar verhaal; 'Het is die klote Scarlett met haar groepje, al vanaf het begin van het de basisschool zat ik bij haar in de klas, zelfs op de middelbare school zat ik het eerste jaar bij haar, ze gebruikt me als pispaaltje maar ik heb haar nooit iets gedaan. Zelfs nu ik op een nieuwe school Atlands High zit blijft ze me lastig vallen.'
Wow, ik heb online of in boeken wel eens verhalen over pesten gelezen, maar had het nooit geloofd. Maar nu zo'n schattig, blond meisje het met zo veel verdrietige emotie vertelde, dacht ik er wel anders over.
Zelfs nu ze op Atlands High zit, wordt ze nog gevolgd! Wacht, Atlands High?
'Atlands High?' herhaal ik. 'Daar ga ik ook heen! Dat is toevallig. Zin om mee te lopen?'

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Louis William Tomlinson:

'Ik ben pas vijftien.' Mompelde hij. 'Het lijkt me zo cool, volwassen zijn! 't Is toch eigenlijk niet normaal dat je achttien bent, dus volwassen, en dan nog op school zit?' Zei hij. "Nou, nee inderdaad, ik ben ook een keer blijven zitten." Legde ik uit. "Maar vergis je niet, zo leuk is het nou ook weer niet om volwassen te zijn, je hebt voor veel meer dingen verantwoordelijkheid enzo." Zei ik. "Maar oke, ik mag wel een tattoo laten zetten waarneer ik wil" Zei ik met een glimlach. Dat was inderdaad wel heel cool, en ik mocht ook al drinken, en roken en alles, maar dat mocht dan weer niet van mijn moeder. Ik heb toen ik achttien was ik gewoon alleen naar de tattoo shop geweest om van mijn eigen geld mijn eerste tattoo te laten zetten, waar mijn moeder niet echt blij mee was, maar later vond ze het wel goed. Ik zag dat hij aan iets dacht wat hem erg pijn deed vanbinnen, even later begon hij dan ook te huilen. "He, wat is er?" Vroeg ik.

---

How far is far

Robin Christina Scill
Langzaam verscheen er een glimlach op mijn gezicht toen ik merkte dat ze echt naar me wou luisteren en opnieuw veeg ik mijn blonde plukken uit mijn gezicht. "Atlands High?'herhaald ze vragend en ik knik gespannen. Had ik iets verkeerd gezegd? "Daar ga ik ook heen! Dat is toevallig. Zin on mee te lopen?'vraagt ze waarna er weer een glimlach op mijn gezicht verschijnt. "Graag"zeg ik zacht en neem even de tijd om haar te bekijken en krab kort op mijn achterhoofd. Wilt ze echt met mij omgaan? Dit kan niet waar zijn, slaap ik soms nog? Ik schud de gedachtes van me af en mijn groene kijkers richten zich op het meisje voor me. "In welke klas zit je?'vraag ik dan maar om het gesprek voor te zetten terwijl ik mijn tas weer om mijn schouder sla en er een flesje water uithaal en er enkele slokken van neem. De tranen waren eindelijk gestopt en ik veeg ze dan ook voorzichtig van mijn wangen zodat ik niet als een jankerd op school aan kom ookal was het wel zichbaar door mijn uitgelopen mascara. Ik stop het flesje weer terug en kan mezelf wel voor me kop slaan als ik bedenkt dat ik haar niks heb aangeboden maar laat het nu maar zo voor ik nog gestoorder overkom.

Harry Edward Styles

Terwijl ik nog op antwoord wacht van Gwen pak ik mijn mobiel. En ik kom tot de conclusie dat ik een berichtje heb van mijn vader;Des. Mijn moeder Anne, nog een van Gemma en nog een van Robin. Ze wensen me alle 4 succes. Waar blijft Charlie nou. Eigenlijk vind ik het best raar dat ze een jongen wilt zijn. En aan de andere kant snap ik haar. Ze wilt anders zijn dan haar zus. Als ik een tweelingbroer had,zorgde ik gewoon dat ik er beter uit zag. Voor de meiden. Ja ik ben een flirt ik weet het. 'Dus Gwen...gaat alles goed?'Vraag ik Gwen dan maar. Waarna ik naar haar knipoog. Oké ik ben best erg maar nou en! Ik wil gewoon nog genieten terwijl ik jong ben! In eens hoor ik een stem achter me. 'Euhmm...Kun je me vertellen waar lokaal A013 is?'Vraagt een meisje van ongeveer 12 jaar. 'Nee sorry. Ik ben hier ook nieuw.'Antwoord ik. 'Zit je in de brugklas dan?'Vraagt ze met grote ogen. 'Nee in het zesde jaar.'Zucht ik. Ze knikt.'Toch bedankt.'En vervolgens loopt ze weg. Ik draai me weer om naar Gwen. Gwen wees naar een plek en antwoorde iets waarna ik me omdraaide en ik Charlene naar me toe zag lopen. Of beter gezegd Charlie. 'Opzoek naar mij, Hazza?'Vraagt Charlene. Als we met zijn tweeën zijn noem ik haar altijd bij haar eigen naam. En als niemand anders er binnen kan komen, trek ik de pruik van haar haren. Ik grinnik. 'Ja wat denk jij dan Charle-Charlie.'Zeg ik. En ik merk dat ik me versprak. 'Sorry.'Mompel ik. 'Hoe gaat het Charlie?'Zeg ik snel. Hopend dat de mensen die ons voorbij liepen het niet merkte. 'In welke klas zit jij dit jaar? En NIET het JAAR. Hoe HEET je klas.'Zeg ik met nadruk op niet,jaar en heet.

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Avalee Grey Mathews || Vierdejaars || Outfit

Ik bekeek mijzelf nog één keer in de spiegel in de gang. Het was vandaag immers mijn eerste schooldag op een nieuwe school en ik kon niet ontkennen dat ik ontzettend zenuwachtig was. Het was mij de voorgaande jaren niet bepaald goed afgegaan en ik hoopte op Atlands High een wat fijnere tijd te hebben. Daarom wilde ik een goede eerste indruk maken. Die was vaak alles bepalend. Als ik die verprutste, kon ik net zo goed weer terug naar mijn oude school. Veel zin had het dan niet om zolang te reizen, want het was wel een heel aantal meer kilometers.
'Avalee, kom je, of blijf je de rest van de dag in de gang staan?' hoorde ik mijn moeder vanaf buiten roepen. Snel slingerde ik mijn rugzak over mijn schouder en liep richting de auto. Mijn moeder werkte in Manchester, dus kon ik de meeste dagen gewoon met haar meerijden. Dat betekende alleen wel dat ik altijd op tijd moest zijn, want anders zou mijn moeder in de problemen komen op haar werk. Ik stapte dan ook snel in de auto en excuseerde mij. Een lange rit naar mijn nieuwe school volgde.
Bij de school aangekomen gaf ik mijn moeder vluchtige een kus en liep op mijn gemak richting de ingang. Ik deed mijn uiterste best het zenuwachtige gevoel in mijn buik te negeren en een rustige uitstraling te behouden. Eenmaal binnen viste ik het blaadje waarop mijn klas, rooster en kluisnummer stonden uit mijn tas en keek vervolgens om mij heen. Oké, waar was mijn kluisje?

---

Happy Birthday my Potter!

Justin Luke Campbell

'Hé, wat is er?' vroeg Louis zorgzaam.
'Niks.' snikte ik iet wat kortaf. Elena was echt een gevoelig onderwerp onder de lachende, grappige en flirterige jongen. Ik zou er echt heel veel voor over hebben om haar nog één keer te zien. Ik was erbij toen…
In Louis' ogen zie ik dat ik niet zo snel van hem af ben, dus ik geef toe. 'Mijn - Mijn zusje overleed een - een paar jaar geleden a - aan kinder - kinderkanker…!' Nu begin ik erg hard te huilen, waar ik me eigenlijk voor schaam aangezien er een laatstejaars bijzit.
Nu ik toch bezig ben, kan ik net zo goed het hele verhaal vertellen: 'We gingen naar het ziekenhuis en we hoorden dat Elena het niet ging overleven en ze nog een paar uur te leven had. Mijn ouders vroegen of ik nog iets tegen haar wilde zeggen dus ik zei; "Lieve Elena, je - je bent er binnenkort niet meer maar ik hou van je en ik hoop dat je dit hoort. Ik wil nog zoveel tegen je zeggen…" en toen ging de monitor uit en toen was ze dood…' ratel ik achter elkaar door.

Nikita Lotus Jackson

'Graag.' glimlachte Robin, toen ik vroeg of ze mee wilde lopen. Stap voor stap lopen we naar school en ik besef dat we eigenlijk al veel te laat zijn. 'In welke klas zit jij?' ging Robin verder. Ze dronk wat water en veegde de laatste tranen en mascara-sporen van haar wangen.
'De vier - eh, vijfde…' zeg ik snel. 'Sorry, ik verspreek me nogal in dit soort dingen. Ik denk altijd nog altijd dat ik in de vierde zit.' zucht ik. 'Jij zit toch in de tweede. Dat dacht ik aangezien je zei dat Scarlett in de eerste bij jou in de klas zat en… sorry.' Verschrikt sla ik een hand voor mijn mond. Leuke vriendin die het alleen maar over je pestkop heeft! Gelukkig doemt de school op tussen de bomen. 'Eh… Laten we gaan…' mompel ik.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Louis William Tomlinson:

"Niks" Snikte hij kortaf. 'Mijn - Mijn zusje overleed een - een paar jaar geleden a - aan kinder - kinderkanker…!' Zei hij daarna. Ik had echt medelijden met Justin. 'We gingen naar het ziekenhuis en we hoorden dat Elena het niet ging overleven en ze nog een paar uur te leven had. Mijn ouders vroegen of ik nog iets tegen haar wilde zeggen dus ik zei; "Lieve Elena, je - je bent er binnenkort niet meer maar ik hou van je en ik hoop dat je dit hoort. Ik wil nog zoveel tegen je zeggen…" en toen ging de monitor uit en toen was ze dood…' Maakte hij zijn verhaal ratelend af. Ik stond op, en legde mijn hand troostend op zijn schouder. "Ik weet zeker dat ze nog steeds heel veel van je houd, misschien dan wel niet hier, maar daar wel" Zei ik terwijl ik bij het laatste naar boven wees. "En ik weet zeker dat je een geweldige broer bent" Zei ik.

---

How far is far

Robin Christina Scill
Rustig loop ik achter haar aan en haal een hand door mijn haar wat me nu wel begint te irriteren. Lang haar was prachtig maar soms was het echt verschrikkelijk. "De vier-eh, vijfde..."versprak ze zichzelf en ik grinnink zacht terwijl ik de school tussen de bomen "Sorry, ik verspreek me nogal in dit soort dingen. Ik denk altijd nog altijd dat ik in de vierde zit."zegt ze dan als excuses en ik knik langzaam. "Dat begrijp ik"zeg ik dan en glimlach 'Jij zit toch in de tweede. Dat dacht ik aangezien je zei dat Scarlett in de eerste bij jou in de klas zat en… sorry.' Geschrokken slaat ze haar hand voor haar mond en er verschiet een lach uit mijn mond. "Klopt inderdaad en dat maakt echt niet uit "stel ik haar gerust en samen lopen we het plein op terwijl ze nog iets waar ik kort om knik en ik bijt op mijn lip. Lekker, op je eerste schooldag al te laat. "We zijn te laat gekomen, ben ik bang."

(ik schrijf pas over morgen door prive redenen sorry)

---

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa