Opposites • One Direction [Topic 1 ] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 8 dec 2013 - 19:02 ]

"Family don’t end in blood”

Dawnaelle Ameris Wyune

Ik keek op toen ik ik merkte dat er nog iemand was in de ruimte. Ik voelde hoe zijn ogen mij bekeken en ik bekeek hem ook eventjes snel. Ik had het al gelijk met hem te doen. Hij stond een beetje in elkaar gedoken en door zijn rode ogen had ik gelijk medelijden. Ik stond langzaam op vanuit mijn stoel en ik probeerde een glimlach op mijn gezicht te toveren die niet mee wilde werken. Ik keek eventjes radeloos om me heen opzoek naar woorden die hem misschien gerust konden stellen. "Hey, ik ben Dawnaelle. Maar zeg maar gewoon Dawn hoor." Probeerde ik duidelijk te zeggen. Ik had moeite met articuleren en doordat de meeste mensen in Engeland mij niet konden verstaan door mijn accent lette ik altijd op. Eventjes nam ik hem nogmaals in mij op. Ik merkte dat ik mijn ogen eventjes medeleven hadden getoond en gelijk zette ik weer mijn ijzige ogen op. Deze jongen was totaal anders dan de jongens waar ik normaal gesproken mee om ging. Mijn vrienden hadden tattoo's, de meeste een getinte huids kleur, in een oor een gaatje, hadden gespierde lichamen en meestal ook stoppels. Deze jongen had zover ik zag geen tattoo's een bleke huid en was wel gespierd maar ik kon niet zeggen super gespierd en volgens mij had hij ook een klein beginnetje van een onderkin. Als ik hem aan mijn vrienden zou introduceren zouden ze me vragen waar ik hem vandaan had gehaald en hoeveel ik hem betaald had. Opeens voelde ik mijn maag een beetje trillen en ik negeerde het volkomen. Een aarzeling ging eventjes door me heen maar de woorden verlieten al mijn lippen. " Dus jij bent te braaf?" Mijn wenkbrauwen gingen omhoog terwijl ik hem met een vragende blik aankeek.

[Ik heb nu al medelijden met Niall :'] ]

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Jae Fayette Laroche || Liams "vriendin"

Met Liams zonnebril erbij zag het er echt niet uit. Het leek alsof hij een ergens op de noordpool liep en zijn best deed niet te bevriezen. Of hij had een zonnenallergie. Dat was ook nog een mogelijkheid, hoewel ik mij afvroeg of die mensen er daadwerkelijk zo bij zouden lopen. Maar ja, hij was toch onherkenbaar, dus was het erger voor mij, gezien ik er naast zou moeten lopen.
'Nou geweldig. Nou denken ze op z'n minst dat ik niet goed snik ben,' klonk het grinnikend vanuit Liams mond. Ik beet op mijn lip om niet weer te gaan lachen en keek toe hoe jij zichzelf bekeek in het dichtstbijzijnde raam. 'Ik zie er echt belachelijk uit.' Liam was in lachen uitgebarsten, waardoor ik mij ook niet meer kon inhouden.
'Maak je geen zorgen. Je bent zo super sexy. Binnen een week loopt iedereen zo rond. Nou kom op,' zei ik en trok hem mee een random underground in. Nou ja, ik lette wel op dat hij niet al overvol was, zodat we wel gewoon konden zitten.

Happy Birthday my Potter!

Niall James Horan
Ik voelde het meisje met haar ogen over me heen gaan en in haar ogen stond een blik van medelijden. Dat was een blik die ik maar al te goed herkende. Ik kreeg hem vaker. Zeker rond tijden dat alle lads uit gingen met hun dates en ik alleen film bleef kijken, wat ik niet echt een probleem vond. Liever lekker knus op een bank tv kijken, dan te veel zuipen in een club. Het meisje stelde zich voor als Dawn. Ze had een duidelijk accent, Australisch volgens mij. "Niall, maar dat wist je denk ik wel." zei ik rustig. Zolang er zoveel ruimte tussen ons zat wist ik mezelf weer wat te kalmeren. Het was niet haar schuld dat het management klojos waren. Dawn was echt heel anders dan meisjes of mensen in het algemeen, waarmee ik vroeger omging. Nu leerde je allerlei soorten mensen kennen, maar dat was toch niet een heel accurate representatie van je vriendengroep. De meeste van mijn vrienden waren bleek, niet zo extreem dun, vrolijk, druk, rookten niet en hadden geen tatoos en piercings. Toch wees ik haar daarom niet direct af. Dat kwam door haar ogen. Die stonden zo ijzig dat ik er rillingen van kreeg. Ik hoorde haar maag rommelen, maar door die nu ijzige ogen durfte ik er niet echt iets van te zeggen. Haar vraag verbaasde me een beetje. "Nee, ik ben gewoon niet het typ dat graag uit gaat. Ik kijk liever horrorfilms op de bank of Skype met mijn moeder." gaf ik snel als antwoord. Dit meisje wilde je denk ik niet tegen je hebben. Nu rommelde mijn maag ook. Ik had me vanochtend verslapen en dus ook nog niet ontbeten. "Zullen we wat gaan eten? Ik sterf van de honger en Nandos zit om de hoek. Daarbij kunnen we elkaar daar beter leren kennen dan in dit bedompte kamertje." Ik keek haar vragend aan. Zij moest ook honger hevben aan haar maag te horen. Daarbij kon ik buiten beter vluchten als het echt misliep.

Bowties were never Cooler

Dawnaelle Ameris Wyune

Ik zag een blik van verbazing door zijn ogen gaan en ik glimlachte een beetje geamuseerd."Nee, ik ben gewoon niet het typ dat graag uit gaat. Ik kijk liever horrorfilms op de bank of Skype met mijn moeder." Antwoorde Niall op mijn vraag. Nou dat was tenminste 1 ding die we gemeen hadden. Horror films. Ik keek ze als klein kind al en toen ik al 14 was gingen mijn vrienden en ik naar de nieuwste films die 16+ waren. Ik dwaal af met mijn gedachtes tot zijn stem mij terug haalt naar de realiteit. "Zullen we wat gaan eten? Ik sterf van de honger en Nandos zit om de hoek. Daarbij kunnen we elkaar daar beter leren kennen dan in dit bedompte kamertje." De hoop zakte al in mijn schoenen door het woord met 6 letters. Nandos. Ik knikte eventjes. "Ik vind het best. Dan kan ik onderhand ook bedenken hoe ik dit ga aanpakken aangezien ik totaal geen idee heb hoe." Ja ik had me zo goed voorbereid. Ik liep naar de deur en deed die open terwijl ik opeens bedacht dat hij natuurlijk beroemd moest zijn. "Misschien is het handig als je iets opzet wat je gezicht bedekt. Aangezien mijn conditie niet super goed is." Ik loog over dat laatste. Ja de eerlijkheid in deze 'relatie' was gelijk al weg. In Australië was het eigenlijk een wedstrijd wie het beste uithoudingsvermogen had . Je moest snel kunnen rennen. Flexibel zijn en goed snelle handelingen maken. Een paar pontjes teveel maakte dat al moeilijker. Daardoor begon ik ook maaltijden waar veel vet in zat over te slaan en nu ben ik iemand geworden die walgt van dingen waar vet in zit. Sommige mensen dachten dat ik Anorexia had. Iets wat met mijn levensstijl wel vaker voorkwam. Maar ik hoefde dat niet. En als het me zou overkomen dan zou ik binnen de kortste keren dood zijn aangezien ze volgens mij geen alcohol en sigaretten daar hadden. Maar het zou ook niemand verbazen als ik over 30 jaar long kanker kreeg of ik had me al voor die tijd de dood in gezopen.

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Niall James Horan
Bij mijn vraag over Nandos stemde ze gelukkig in. Ik had echt heel erg veel trek. Misschien was het niet het meest gezonde ontbijt, maar het was goed genoeg voor mij en overheerlijk. Ook gaf ze toe dat ze geen idee had hoe ze dit moest aanpakken. Ik ook niet. Het liefst zou ik nu het eerste de beste Aer Lingus vliegtuig terug naar huis nemen en in mijn bed kruipen. Zo hoefde beroemd zijn echt niet meer voor mij. Ik volgde haar met mijn ogen naar de deur. Ze begon over dat haar conditie niet goed was. Dat geloofde ik graag omdat ze naar een asbak rook. Ik haalde mijn pet uit mijn kontzak en de zonnebril uit de kraag van mijn trui. Ik zette ze op. Zo vond ik het goed genoeg. Zo ver was Nandos niet. Ik liep langs haar de deur uit, de gang op. Inmiddels was Simon weg en kon ik vrij ademen. Dit relatie gedoe zat me nogsteeds niet lekker. Ik ging dan ook niet haar hand vasthouden ofzo. Het management mocht het dan me opleggen, ik had nog lichtelijke lichamelijke autonomiteit als ik buiten deze muren was. Nietzoveel als de meesten, maar genoeg om haar een hand te weigeren. Handen vasthouden deed ik namelijk alleen met mensen bij wie ik me prettig voelde: mijn vrienden, mijn moeder. En zij hoorde niet in dat rijtje thuis. Haar ogen zorgden voor rillingen en ze stonk naar een rokersruimte. Zayn rookte ook, maar ik kon er donder op zeggen dat zijn minimaal 7 keer zo veel peuken in haar mond had op een dag. Verschrikkelijk. Eenmaal op de gang liep ik de trap af richting de buitendeur. Dawn zou wel achter me aan komen. En anders zou ik nogwel op haar wachten dat ze in elk geval de weg niet kwijt raakte. Anders zou ik weer op mijn sodemieter krijgen omdat ik mijn 'vriendin' kwijt was geraakt. Dat wilde ik graag voorkomen. Het gesodemieter dan, dat kwijtraken maakte me niet zoveel uit.

[ bericht aangepast op 8 dec 2013 - 11:55 ]

Bowties were never Cooler

Liam James Payne.

Nu kon Jea zich ook niet meer inhouden en lachte ze ook. 'Maak je geen zorgen. Je bent zo super sexy. Binnen een week loopt iedereen zo rond. Nou kom op,' Zei ze. 'Nee, alsof je daar blij moet zijn, dan kan je de deur niet uit of je schrikt je dood.' Lachte ik, terwijl ze me mee trok in een random underground. Er zaten niet al te veel mensen in, gelukkig maar, want anders konden er nog meer mensen mee genieten van mijn belachelijke uiterlijk. Ik ging zitten op een van de stoelen. 'Weet je eigenlijk wel waar dit ding heen gaat?' Vroeg ik. Ik hoop niet dat we ergens in de middle of nowhere belanden, en de weg terug nooit meer zouden vinden. Nou ja, ik was in ieder geval onherkenbaar voor fans, maar ik zag er echt niet uit. Ik keek om me heen, en bijna iedereen zat me aan te kijken, wat best logisch was, want ik zou hetzelfde doen als er een of andere gek met een sjaal en zonnebril tegenover me kwam zitten.

How far is far

Dawnaelle Ameris Wyune

Terwijl Niall de ruimte uitliep voelde ik in mijn zak mijn mobiel trillen. Terwijl ik mijn mobiel uit mijn zak haalde dacht ik na. Ik kon al merken dat hij mij niet mocht en ik kon daar nu al niet meer tegen. Even ging er woede door me heen. Hij kende mij niet eens en hij mocht mij nu al niet meer. Omdat ik niet iemand was waar hij normaal gesproken mee om ging gokte ik. Ja ik was anders. Maar hij wist hellemaal niets over mij. Alleen mijn naam. En ik was er nu al klaar mee. Ik keek op het schermpje van mijn mobiel en las het sms'je die mijn huisgenoot Blaire had gestuurd. Of ik nog wat boodschappen wilde doen. Ik sms'je snel terug dat ik dat als ik naar huis zou gaan zou doen en liep de kamer uit. Ik zag Niall net de trap aflopen en ik liep met mijn armen over elkaar achter hem aan. Ik wist niet waarom maar ik was vanbinnen aan het ontploffen. Toen we buiten stonden keek ik eventjes naar de stenen muur en daarna zag ik het logo van Nandos verderop. Ik besloot te lopen en rende vlot over de straat heen terwijl ik hoorde hoe auto's stopte en hoe ze geïrriteerd toeterde. Het gaf me een glimlach en toen ik aan de overkant was en ik keek met een vermakelijke blik eventjes naar Niall. Ik liep vervolgens gewoon naar Nandos. Bij de deur ging ik tegen de muur staan en wachten op de jongen. Ik pakte uit mijn tas een pak sigaretten en voelde dat er niks meer in zat. Ik gooide hem resoluut weg in 1 van de vuilnisbakken die vlakbij de ingang stonden. Mijn dag werd slechter en slechter. Er was geen Alcohol meer thuis, ik moes het 'vriendinnetje' spelen van een braaf popsterre jochie en nu waren mijn sigaretten ook al op. Ik had zin om jankend neer te vallen. Wat ik natuurlijk niet dee. Hij hoefde niet te zien dat ik mij ellendig voelde. Dat plezier gunde ik hem niet.

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Jae Fayette Laroche || Liams "vriendin"

'Nee, alsof je daar blij moet zijn, dan kan je de deur niet uit of je schrikt je dood.' Ik grinnikte zachtjes en beeldde mij in hoe het eruit zag als iedereen er zo idioot uitzag. Terwijl ik dat deed, plofte ik neer op één van de lege stoelen en trok Liam naast me neer op een zitplaats. 'Ja oké, maar voor mij kan het niet heel veel erger. Mijn "vriendje" draagt het toch al,' zei ik en keek naar het bordje waarop stond langs welke perrons we zouden komen. Ik vond er niet echt bekende tussen, dus zouden we gewoon maar ergens uitstappen. Geen idee waar in Londen we uit zouden komen, maar oké.
'Weet je eigenlijk wel waar dit ding heen gaat?' vroeg Liam en ik draaide mij weer in zijn richting. Bijna de gehele wagon staarde hem aan, waardoor ik een aantal van de mensen even een vuile blik gaf.
'Nog nooit iemand gezien met een zonneallergie of zo?' bitste ik, waarop de meesten snel wegkeken. 'Nope, ik heb geen idee waar dit ding heen gaat. Dat is het hele idee en nee, ik laat je niet snel weer uitstappen. Dan ga ik op je schoot zitten en schreeuwen dat ik wordt aangerand door Liam Payne. Dus ik zou het ook niet proberen,' vervolgde ik zachtjes tegen Liam, waarna ik mijn engelengezichtje opzette, alsof ik net iets heel anders gezegd had.

Happy Birthday my Potter!

Liam James Payne.

Ze grinnikte zachtjes. 'Ja oké, maar voor mij kan het niet heel veel erger. Mijn "vriendje" draagt het toch al,' Zei ze. 'Ja daar heb je gelijk in.' Grinnikte ik. 'Maar het was niet mijn idee.' Zei ik plagerig. 'Nog nooit iemand gezien met een zonneallergie of zo?' Bitste tegen een paar mensen die mij raar aankeken, en e wierp hun een paar vuile blikken toe waardoor de meesten snel weg keken, waardoor ik grijnsde, ik heb dus blijkbaar een zonneallergie, weten we dat ook weer. 'Nope, ik heb geen idee waar dit ding heen gaat. Dat is het hele idee en nee, ik laat je niet snel weer uitstappen. Dan ga ik op je schoot zitten en schreeuwen dat ik wordt aangerand door Liam Payne. Dus ik zou het ook niet proberen,' Zei ze zachtjes, en zette daarna een engelengezichtje op. 'Nee, nee, laat maar ik zou niet durven om uit te stappen.' Zei ik.

[ bericht aangepast op 8 dec 2013 - 12:42 ]

How far is far

Niall James Horan
Onder het lopen begon ik me weer schuldig te voelen. Door dit hele gedoe gaf ik haar ook geen eerlijke kans. Ik schreef haar af voor ik haar kende. Iets waar ik zelf een hekel aan had. Toen ze zich weer bij me voegde keek ik even naar haar. "Sorry." zei ik zacht voor we naar buiten liepen. Gelukkig werden we niet belaagd door fans, maar ik vond het wel vreemd dat ze bleef staan. Ik bleef ook maar staan en toen rende ze opeens weg het drukke verkeer in. Een zachte hoge verschrikte piep kwam uit mijn keel. Ik was rare dingen met de lads gewend, maar dit ging echt veels te ver. Als dit voor haar normaal gedrag was snapte ik niet waarom ik aan haar was gekoppeld en niet iemand als Louis. Toen ze eenmaal bij Nandos stond, verrassend zonder kleerscheuren, liep ik naar de zebra en wachtte tot het licht groen was. Ik liep naar haar toe en zag nogsteeds dezelfde angstaanjagende kille blik in haar ogen. "Kom." zei ik, proberend vrolijk te doen. Ik liep naar de ober en vroeg een tafeltje voor twee boven aan het raam. Ik keek even naar Dawn. Zelf vond ik het heerlijk om aan het raam te zitten en mensen te kijken. Vroeger zat ik graag beneden, maar nu was boven veel beter te doen. Ik glimlachte een beetje naar Dawnvoor de ober ons meenam naar een tafeltje. "Wat wil je drinken?" vroeg ik aan haar. Ik moest haar toch een eerlijke kans geven, want we zouden zoizo net elkaar opgescheept zitten de komende weken.

Bowties were never Cooler

Jae Fayette Laroche || Liams "vriendin"

'Nee, nee, laat maar ik zou niet durven om uit te stappen,' zei Liam, waarop ik zelfvoldaan grijnsde en het gesprek even leek stil te vallen, doordat ik er niet echt iets op terug zei verder. Mijn ogen gingen langs de mensen in de coupé. Ze leken ons weer zoals normaal gebeurde te negeren. Er waren overigens ook niet van die gillende keukenmeiden tussen. Alleen mensen die laat hoefden te beginnen op kantoor en dus in redelijk nette kleren met een koffertje op hun schoot zaten te wachten tot ze bij het juiste perron waren. Ook spotte ik een wat ouder dametje naast een even oude heer. Er verscheen een glimlach om mijn lippen en ik draaide mij weer naar Liam.
'Ik denk dat je je sjaal en zonnebril wel even af kan,' zei ik. 'Trouwens, gezien je je blijkbaar dus niet altijd als een idioot inpakt, neem jij al die fans dan gewoon voor lief en negeer je het, of neem je normaal gewoon nooit de underground?' vroeg ik nieuwsgierig. Het leek mij sterk dat hij overal met bijvoorbeeld een limousine of helikopter heen ging, maar ik zou als superster denk wel de drukke undergrounds proberen te vermeiden. Hoewel ik het een ideale manier van reizen vond. Het was goedkoop en je was redelijk snel waar je moest zijn. Daarbij had je geen last van het drukke verkeer, waardoor je misschien in de file kon komen te staan. Storingen kwamen ook niet vaak voor, dus het ging allemaal best gemakkelijk. Alleen stond je soms opgepropt.

Happy Birthday my Potter!

Liam James Payne.

Ze grijnsde zelfvoldaan, waarna het gesprek stil leek te vallen. Jae keek naar de mensen die in de underground zaten. De meeste zaten in pak met een koffer, waarschijnlijk op weg naar kantoor. Ook zat er een ouder stel, en er zaten dit keer geen fans in de underground, wat ik best fijn vond. Eindelijk een keertje rust in openbaar vervoer. Er verscheen weer een glimlach op Jae haar gezicht, en draaide me om naar mij. 'Ik denk dat je je sjaal en zonnebril wel even af kan,' Zei ze. 'Eindelijk, dat ding zit niet echt comfortabel.' Zei ik, terwijl ik de sjaal van mijn hoofd af haalde en naast me neer legde, en mijn zonnebril weer in mijn jaszak deed. 'Trouwens, gezien je je blijkbaar dus niet altijd als een idioot inpakt, neem jij al die fans dan gewoon voor lief en negeer je het, of neem je normaal gewoon nooit de underground?' Vroeg ze nieuwsgierig. 'Ik ben inmiddels al wel gewend aan de fans, en eigenlijk ga ik bijna nooit met de underground, maar gewoon met de auto of zo.' Zei ik.

[ bericht aangepast op 8 dec 2013 - 16:51 ]

How far is far

Dawnaelle Ameris Wyune

"Water." Zei ik tegen hem en ik glimlachte kleintjes. Ik was niet goed in glimlachen. Geen idee waarom ik zoiets kleins niet kon. Mijn handen speelde een klein beetje met elkaar en mijn ogen keken gebiologeerd naar hoe de tekst op 3 van mijn vingers duidelijk was en weer wegvaagde. Het was en ik kon totaal niet tegen stilte. Ik besloot om deze stilte te verbreken in de hoop dat hij tegen mij normaal zou reageren. " Aangezien wij nog lange tijd met elkaar opgescheept zitten lijkt het me wel handig als ik wat meer weet van jou dan alleen je naam. Dus vertel eens wat over jezelf. " Ik keek hem vragend aan en ik betrapte mezelf erop dat ik hem nog al afstandelijk aan keek. Iets wat hem volgens mij nogal bang maakte. Mijn ogen verzachte zich en ik wist niet goed wat ik moest doen. Eigenlijk wist ik dat heel vaak niet. Ik wist niet wat ik van mijn toekomst moest verwachten. Mijn ouders en mijn zusje eigenlijk ook niet. Toen ik 17 was hadden ze besloten dat doordat ik klaar was met school een eigen appartementje mocht hebben in de buurt van 'thuis'. Ik was vervolgens begonnen met een vervolg opleiding. En een paar maanden later trok Blaire bij me in. Blaire was totaal het tegenovergestelde van mij. Ze wist wat ze wilde met haar toekomst en is het positieve zelfde. In tegenstelling tot mij die niks weet.

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Jae Fayette Laroche || Liams "vriendin"

'Eindelijk, dat ding zit niet echt comfortabel,' zei Liam en deed alles af. Ik checkte nog even of er geen opvallende reacties waren, maar het bleef rustig in de wagon. Top, anders zou ik ze gewoon weer afgesnauwd hebben, maar dan was de kans minder groot dat dat zou werken. Sommige fans waren echt eng. Ik las wel eens van die berichten van meiden die dan dreigden weet ik veel wat voor gruwelijks te doen. Op dat soort momenten was ik blij met mijn "rustige" leventje. Het enige probleem was dat ik daar nu even uit was gehaald. Hopelijk wist ik de media te vermeiden, maar ik had zo het idee dat het binnenkort wel bekend zou worden dat de bandleden nieuwe "vriendinnetjes" hadden en dan zou ik alsnog de klos zijn. Misschien had ik daaraan moeten denken voor ik mij in dit avontuur had gestort... wie weet kon ik ook nog wel wat van Liam leren.
'Ik moet toegeven dat dit er toch stukken beter uitziet, mr. Payne,' zei ik met mijn blik gericht op zijn weer ontblootte gezicht. Vervolgens stelde ik mijn vraag over de underground.
'Ik ben inmiddels al wel gewend aan de fans, en eigenlijk ga ik bijna nooit met de underground, maar gewoon met de auto of zo,' vertelde hij, waarop ik knikte. Dat was logisch en dus ongeveer het antwoordt wat ik verwachtte. We waren ondertussen al een aantal perrons verder en ik keek op het kaartje hoeveel er nog restte. Vier... misschien moesten we binnenkort toch maar uitstappen.
'Hé, hoeveel perrons zullen we nog wachten met uitstappen? Er zijn er namelijk nog vier,' vroeg ik dus maar. Het maakte volgens mij vrij weinig uit. We wisten toch niet waar we uit zouden komen, maar het leek mij wel aardig om Liam dat te laten kiezen. Dan kon ik hem nog altijd de schuld geven, als we in één of andere creepy achterstandswijk waren beland.

Happy Birthday my Potter!

Liam James Payne.

'Ik moet toegeven dat dit er toch stukken beter uitziet, mr. Payne,' Zei ze. 'Nou, dankje. Het voelt ook veel beter.' Zei ik. Ze knikte op mijn antwoord over de underground. 'Hé, hoeveel perrons zullen we nog wachten met uitstappen? Er zijn er namelijk nog vier.' Vroeg ze. 'We kunnen nu ook uitstappen.' Stelde ik voor. Er waren toch nog maar vier perrons over, niet veel dus. 'Ik hoop niet dat we in een of andere achterbuurt uit komen.' Zei ik. Maar aan de andere kant hoopte ik ook niet dat we midden in de stad London zouden uitkomen want dan zou het niet lang meer duren voor dat er in het nieuws kwam dat ik een nieuwe "Vriendin" heb. En waarschijnlijk moest ik dan die stomme sjaal weer om, en dat wil ik liever voorkomen want ik zie er werkelijk belachelijk uit met dat ding om mijn hoofd.

How far is far