Lonely road ll 1 - Speeltopics

Go on the lonely road.
Finding your way home.
Trying to remember the things,
You almost forgot.

Begin: Je neemt afscheid van je familie en gaat naar het huis van Jay toe. Als iedereen daar is vertrekken we.

[ bericht aangepast op 21 jan 2014 - 18:34 ]

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

(Mijn topics)

Happy Birthday my Potter!

[Mijn topics]

26 - 02 - '16

Raven Isabel Moore

Met een vlug gebaar deed ik mijn haar in een eenvoudige staart. Snel checkte ik of ik echt alles had om vervolgens tot de conclusie te komen dat ik mijn haarborstel nog niet terug in mijn tas had gestopt. Met een zucht deed ik hem snel in mijn tas en liep toen snel naar beneden toe. Mijn broer wachtte me al met een glimlach op. Gelijk verscheen er ook een glimlach bij mij. Ik liet mijn tas los en liet mezelf in een stevige knuffel trekken door mijn broer.
"Ik ga je missen." Mompelde hij zacht in mijn oor. Zacht lachte ik waarna ik zei:
"Ik jou ook." Hij drukte nog een kus op mijn voorhoofd voordat hij me los liet. Met een bezorgd gezicht had hij me aangekeken en gezegd dat ik wel voorzichtig moest. Ik glimlachte en knikte.
"Je kent me toch?" Had ik geantwoord met een lachje. Ik dacht dat ik hem nog hoorde zeggen: " Ja, daarom juist." Maar ik kon het me net zo goed verbeeld hebben. Na nog afscheid genomen te hebben van mijn pleegfamilie, en nog een keer van mijn broer liep ik de deur uit. Het huis van Jay was hier niet ver vandaan. Na nog gezwaaid te hebben liep ik weg. Al snel kwam het huis van Jay in zicht. Met een glimlach drukte ik op de bel. Geduldig wachtte ik tot er iemand open deed. De vraag ofik de eerste was kwam in mijn hoofd. Maar dat zou vast niet zo zijn. Want ik had er de aanleg voor om een van de laatsten te zijn. Het gebeurde zelden dat ik de eerste was.

[ bericht aangepast op 7 dec 2013 - 19:02 ]

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Milan Counter

'Dag, pap.'
Mijn vader keek niet op van het tijdschrift dat hij aan het lezen was en gromde, een teken dat hij me had opgemerkt. Ik zuchtte zacht en pakte mijn weekendtas. Ik liep naar de voordeur en riep nog een keer dat ik wegging, om vervolgens de rode deur zachtjes achter me dicht te doen. Ik liep door ons enigszins verwaarloosde voortuintje de straat op. Ik bleef nog even staan om naar de dode bloemen te kijken.
Toen mam er nog was, stond de tuin er altijd vrolijk en goed onderhouden bij. Sinds ze was gestorven keek mijn vader er niet meer naar om en raakte onze tuin langzaam in verval. Ik zuchtte. Nu niet aan verdrietige dingen denken, ik ging lol maken. Die gedachte maakte me meteen al een stuk vrolijker en opgewekt fluitend liep ik door de straat. Gelukkig was het niet zo ver naar het huis van Jay, maar een minuut of acht lopen. Normaal was ik op de fiets gegaan, maar die was een week geleden gestolen. Mijn gezicht betrok bij de gedachte aan de reactie van mijn vader. Ik wreef even over mijn bovenarm, waar het nog steeds pijn deed als je er zachtjes op drukte.
Maar nu ga je weg, hield ik mezelf voor. Nu gewoon een paar weken zonder pap en zonder nog meer blauwe plekken. De glimlach kwam weer op mijn gezicht, weliswaar niet zo breed als eerst, maar dat maakte me nu niets uit. Ik ging op vakantie met mijn vrienden, en niemand kon me nu nog tegenhouden.

-

Sean Lockwood
Mijn wekker ging af, zijn gepiep vulde de hele kamer. Een super hatelijk, irritant en doordringend geluid. Zonder mijn ogen ook maar een seconde te openen taste ik naar de snooze button. Toen ik hem had gevonden en erop had gedrukt, hield het gepiep gelukkig op. Dit gaf mij tijd om rustig uit bed te stappen en de wekker uit te schakelen. Ik stapte naar mijn kledingkast en griste er een shirt en een broek uit die ik apart legde op mijn bed. Ik griste er nog een aantal shirts en broeken uit en smeet die richting een tas die ik mee zou hebben. Ook pakte ik een stapel onderbroeken en sokken die ik in dezelfde hoek smeet. Daarna propte ik alles in een tas samen met een toilettas gevuld met alles wat ik nodig had: deodorant, tandpasta, gel en nog een aantal dingetjes. Ik kleedde me aan, deed m'n haar en liep naar beneden waar mijn broertje al aan tafel zat. 'Pa en ma zijn er weer eens niet hè?' vroeg ik. Hij schudde zijn hoofd. 'Wat heb je nou aan dat soort mensen, ze zijn er gewoon nooit' mopperde ik. 'Inderdaad' antwoordde mijn broertje met zijn mond vol. Ik zuchtte en begon ook maar aan mijn boterham. Daarna smeerde er nog wat om mee te nemen voor onderweg. Toen ik alles klaar had stond ik op. 'Je red je wel hè?' vroeg ik aan mijn broertje. 'Yup' zei hij. Ik gaf hem een box, omhelsde hem en gaf hem nog eens schouderklopje. 'Bel me als er iets is, oké?' Ik liep vervolgens richting de deur, waar mijn tas stond, trok mijn jas aan en verliet het huis. Mijn fiets besloot ik lekker thuis te laten aangezien Jay, bij wie we moesten verzamelen, niet al te ver weg woonde. Ik kwam na ongeveer twintig minuutjes lopen bij hem aan. Ik drukte op de bel en wachtte tot er werd open gedaan.

26 - 02 - '16

- MT.

[Mijn Topics]

Valar Morghulis.

(Mijn topics)

We've lived in the shadows for far too long.

Jay Matthew Underwood

Even ging ik met mijn hand door mijn haar heen waarna ik snel een blik op de klok wierp. Ze konden hier elk moment zijn. Alsof ik het over de duivel had ging de bel. Met grote passen liep ik naar de voordeur toe. Ik deed de deur open en zag Raven staan. Even was ik verbaasd omdat ze zo vroeg was. Maar toen gebaarde ik dat ze binnen kon komen. Haar tas nam ik over en zette ik in de gang neer. Daarna volgde ik haar naar de woonkamer. Op het moment dat ik weer wou gaan zetten ging de bel weer. Met een zachte zucht stond ik op. Misschien moest ik de deur gewoon open laten staan. Toen ik de deur open deed keek ik recht in het gezicht van Milan.
"Heey," zei ik met een glimlach en liet hem binnen. Nog voordat ik de woonkamer in was ging de bel opnieuw. Ik zuchtte n liep weer nare de deur toe om die open te doen. Sean was er.
"Heey, man." Zei ik met een glimlach. Ik gebaarde naar hem dat hij binnen kon komen en ik liet gelijk de deur open staan. Ze zouden vast wel begrijpen dat ze gewoon naar binnen mochten lopen. Ik ging weer zitten en kijk naar iedereen die er nu was. Toen liep ik naar de keuken toe en riep:
"Wil er nog iemand wat te drinken?" Ik pakte sowieso al een glas voor mezelf en schonk wat cola in. Even sloot ik moe mijn ogen. Vannacht had ik slecht geslapen en ik wist niet hoe het kwam. Ik draaide.mijn nek even om de slaap te verdrijven en leunde toen tegen het aanrecht aan.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Milan Counter

Zachtjes neuriënd drukte ik op de bel. Jay deed open en glimlachte toen hij me zag.
'Heey,' zei hij. Ik knikte en hing mijn jas op aan zijn kapstok, om vervolgens door te lopen naar de woonkamer. Jay kwam achter me aan, maar draaide zich direct om toen de bel nog een keer ging. Ik plofte neer op de bank en keek de woonkamer rond. Ik had deze kamer vast al wel honderd keer gezien, maar toch kon ik het niet laten alles nog eens grondig te bestuderen. Het was een vreemde gewoonte van me, maar daar had ik er wel meer van.
'Wil er nog iemand wat te drinken?' klonk het uit de keuken.
'Heb je koffie?' riep ik terug en stond op. Ik liep naar de keuken, waar Jay tegen het aanrecht aan leunde.
Ik wierp een blik op het koffiezetapparaat, dat nog uit stond. Ik haalde een pak koffie uit de keukenkast en begon koffie te zetten.
'Wie wil er nog meer koffie?' riep ik. 'En Jay, hoe werkt dit ding?'

-

Avalee “Avah” Blue Cheshire

Met langzame pas liep ik richting het huis van Jay. Het was ironisch dat we precies bij hem gingen verzamelen, gezien hij juist de persoon uit de groep was die ik het minst mocht. Nou ja, het kwam vooral doordat ik het idee had dat hij mij niet mocht, waardoor ik hem niet mocht. Daarbij was hij soms ook te arrogant naar mijn smaak, maar waarschijnlijk zeurde ik teveel en deed te weinig naar zijn idee. Ach ja, het maakte ook allemaal niet uit, want met de rest ging het allemaal prima, maar toch vond ik het ironisch dat onze kampeertrip hier zou starten. Sowieso was het hele idee vaag en gedoemd om te mislukken. Wie het bedacht had wist ik niet meer, maar ik verklaarde de persoon voor gek. Hoewel ik dus zelf had ingestemd en het wel een kans had gegeven. Ik kon het achteraf altijd nog hardop afkraken.
Van mijn ouders had ik gisteravond al afscheid genomen, gezien ze nu moesten werken en eigenlijk had ik vanochtend zo lang mogelijk van mijn zachte warme bed genoten, waardoor ik gegarandeerd niet de eerste bij Jay zou zijn, maar de laatste zou ik vast ook niet zijn. Meestal kwam Raven heel laat, maar je wist het natuurlijk nooit zeker. In ieder geval was ik nog net op tijd, dus niemand kon klagen over mij. Nou ja, nog niet. Veel zin had ik immers niet, dus ik zou de eerste paar minuten geen zonnetje in huis zijn. Dat kon echter ook allemaal nog veranderen als het gezellig was.
Bij Jay stond de deur open, waardoor ik met een kleine grijns op mijn gezicht het huis binnenliep en mijn tas op de gang dumpte. Vervolgens vervolgde ik mijn weg naar de woonkamer.
'Bonjour! Jay, was je te lui om de deur voor iedereen open te doen of zo?' vroeg ik met een poeslief gezichtje, waarna ik plaatsnam op een lege stoel. Verbazingwekkend genoeg was Raven er al, even als Milan en Sean. Op de rest zouden we dus nog moeten wachten. 'En Milan, zei jij koffie?' vervolgde ik vrolijk. Daar had ik wel trek in namelijk, gezien ik net wakker was en alles.

Happy Birthday my Potter!

Emily Jane Murray
Nog een laatste keer haalde ik de borstel door mijn donkerbruine haren, waarna ik er behendig een elastiekje omheen draaide. Ik wierp een keurende blik in de spiegel en besloot dat ik er best mee door kon voor vandaag. Ik was al een beetje aan de late kant, dus veel aandacht kon ik niet aan mijn uiterlijk besteden. Niet dat dat een enorm probleem was, het grootste deel van de dag zouden we immers besteden aan het reizen naar onze bestemming.
Ik pakte mijn tas, waar ik net de laatste dingen in had gestopt, van de grond en sleepte hem mee de eikenhouten trap af naar beneden. Stiekem was ik best zenuwachtig. Dit was zeker niet de eerste keer dat ik zonder mijn ouders op vakantie zou gaan, maar wel voor het eerst dat het langer dan een halve week zou duren. Bovendien was kamperen sowieso niet mijn eerste keuze, maar het idee om met mijn vriendengroep er lekker tussenuit te gaan was leuker dan dat ik het idee van kamperen vervelend vond.
Mijn vader stond me onderaan de trap met een zwak glimlachje aan te kijken, hij had aangeboden me te brengen met de auto, zodat ik niet met mijn tas op de fiets hoefde. Mijn vader vond het altijd moeilijk als een van zijn kinderen in zijn eentje op pad ging zonder toezicht van oudere personen en omdat mijn oudere zus al lang het huis uit was, kon hij al zijn bezorgdheid op mij richten. Mijn moeder had ik eerder die ochtend, tijdens het ontbijt, al gedag gezegt. Mijn vader pakte mijn tas over en opende de deur naar de garage, waar hij mijn tas in zijn mercedes zette en vervolgens achter het stuur ging zitten. Snel nam ik plaats op de passagiersstoel waarna we naar het huis van Jay reden.
Ik gaf mijn vader een laatste kus en na een "Dag pap" stapte ik de auto uit, pakte ik mijn tas en liep ik de oprit van Jay's op. Bij de voordeur kwam ik tot de ontdekking dat deze nog op een kiertje openstond, waardoor ik meteen door kon lopen en mijn tas bij de andere in de gang dumpte. Meteen liep ik door naar de woonkamer, waar ik vrolijk "Hallo iedereen" riep en op de bank plofte.

Valar Morghulis.

[Avalee is nu officieel tot blondie, blondje gedoopt.]

Jay Matthew Underwood

'Heb je koffie?' riep Milan terug. Even grinnikte ik en ik zag hem de keuken binnen lopen. Hij wierp een blik op de koffiezetapparaat, dat nog uit stond. Waarna hij een pak koffie uit de keukenkast haalde en koffie begon te zetten.
Ik wierp een blik op het koffiezetapparaat, dat nog uit stond. Ik haalde een pak koffie uit de keukenkast en begon koffie te zetten.
'Wie wil er nog meer koffie?' riep Milan. 'En Jay, hoe werkt dit ding?' Even lachte ik totdat ik iemand hoorde zeggen:
'Bonjour! Jay, was je te lui om de deur voor iedereen open te doen of zo?' Avalee keek me aan met een poeslief gezichtje. Ik wierp haar een arrogante blik toe.
'Voor jou wel ja.' Zei ik geërgerd en hielp Milan vervolgens met koffie zetten. Je zou denken dat hij dat wel zou weten, maar nee.
'En Milan, zei jij koffie?' Hoorde ik blondje vrolijk zeggen. Ik rolde met mijn ogen en wachtte tot de koffie klaar was. Toen keek ik Milan aan en pakte de melk en suiker.
'Schenk jij ook in voor blondie?' Vroeg ik aan hem en nam nog een slok van mijn cola. Zodra het op was liep ik ook naar de woonkamer toe en ging op de plaats zitten die het verst van blondje vandaan was. Haar in de ochtend was net zoiets als wakker worden en je kijkt in het gezicht van de meest afschuwelijke docent ooit.
Ik zuchtte en keek even rond om te zien wie er allemaal al waren. Alleen blondie was erbij gekomen. Opeens kwam Emily de kamer inlopen die vrolijk zei:
"Hallo iedereen." Ik glimlachte naar haar en begroette haar terug waarna ik weer achteruit leunde.

[ bericht aangepast op 8 dec 2013 - 19:00 ]

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Milan Counter

Jay begint me te helpen met het koffiezetapparaat, dat hij binnen een paar tellen aan de praat krijgt.
'En Milan, zei jij koffie?'
Ik maak een klein sprongetje van schrik als ik Avalees stem hoor. Ik knik en pak de melk en suiker aan van Jay, die zijn cola naar binnen begint te slurpen.
'Schenk jij ook in voor Blondie?' vraagt hij en loopt met zijn lege glas de woonkamer in. Ik knik en schenk voorzichtig mijn eigen mok vol.
'Melk en suiker erin?' vraag ik aan Avalee, die hopelijk nog steeds achter me staat. Ik mep per ongeluk de suikerpot van het aanrecht af, die in splinters stukvalt op de grond. Ik raap de stukken bijeen en loop naar de woonkamer, waar Emily ook de kamer in komt gelopen.
'Eh, Jay, ik hoop dat je niet al te gehecht was aan je suikerpot,' zeg ik en laat hem de scherven zien. 'Desnoods kan ik hem nog wel aan elkaar plakken met lijm of tape, maar dat gaat dan nog wel even duren. Au, fuck,' Ik laat de scherven op de grond vallen en stop mijn bloedende duim in mijn mond. Geweldig, ik heb al iets gemold en mezelf verwond nog voordat de vakantie zelf maar begonnen is.

-

Avalee “Avah” Blue Cheshire

She shoots, she scores. Geërgerde reactie van Jay nummer één was ook weer binnen vandaag. Niet dat ik daar nou altijd zo mee bezig was, maar het was wel grappig om het uit te lokken. Misschien kwam het daar ook deels door dat hij mij helemaal niet mocht, het versterkte het in ieder geval wel. Ermee ophouden was ik echter niet van plan. Daar was het te leuk voor. Ik vroeg mij af of hij door had dat ik het als een soort spel zag. Waarschijnlijk niet, waarschijnlijk dacht hij dat ik hem ook totaal niet mocht, wat natuurlijk ook de halve waarheid was.
Toen ik de benaming "blondie" hoorde, kon ik het niet laten mijn mond weer open te trekken. 'Love you too sweety,' kwam er zwaar sarcastisch uit en ik glimlachte richting de keuken, waar Jay nog was. Vervolgens verplaatste ik mijn aandacht naar Milan, die ik wel aardig behandelde. Ik had soms wat medelijden met hem en had al even terug besloten dat hij wel hulp waardig was. Vandaar dat af en toe mijn behulpzame aard weer naar boven kwam drijven. 'Graag, anders is het zo bitter.' Na mijn woorden klonk er gerinkel. Er verscheen een frons op mijn voorhoofd en ik probeerde de keuken wat beter in te kijken vanaf mijn stoel, nieuwsgierig naar wat er was gebeurd. Milan kwam echter -tegelijk met Emily die ook was gearriveerd en die ik dus kort maar vrolijk teruggroette met een "Heee"- al de woonkamer binnengelopen. Blijkbaar had hij de suikerpot laten vallen, waarna hij ook nog zijn vinger sneed.
Ik keek even van Milan naar Jay om in te schatten of ik iets kon doen, of beter kon blijven zitten. Hij bloedde echter duidelijk uit zijn duim, dus kwam ik overeind. 'Uhm, heb je een pleister nodig?' besloot ik te vragen en liep al naar mijn tas in de gang om er eentje uit te vissen.

Happy Birthday my Potter!