• Met bonkende hoofden, droge monden en zeurende pijn in hun lichamen worden de jongens van One Direction wakker. Maar, niet in hun comfortabele bedden. Allemaal liggen ze op een dun, goor matrasje in een verder verlaten kelder. De drie smalle matrasjes waar ze op liggen, drie emmers, twee met water en één dienend als toilet, een zak broodjes, vijf kussens en drie dekens, dat is alles wat ze hebben. Wat er aan de hand is weten ze niet. Of ze überhaupt ooit nog levend weg komen is de vraag. Het enige puntje van vasthoud is een onbekende jongen die regelmatig komt kijken of het goed met ze gaat en ze verzorgd. Wie is deze mysterieuze jongen? Wat heeft hij met dit alles te maken?
    De mens is niet gemaakt voor constante stress en of hun vriendschap bestemd is tegen de diepe angst? Hoe ga je om met deze diepe kloven? Vechten? Toebeademing zoeken bij de anderen. Of sla je compleet door?


    De rollen:
    De jongens:
    - Louis William Tomlinson. (Sk8erboy.)
    - Zayn Javadd Malik. (Gereserveerd door: SnowHeart.)
    - Liam James Payne. (Hybra.)
    - Niall James Horan. (Gereserveerd door: Banned.)
    - Harry Edward Styles. (Beelen.)

    De mysterieuze jongen:
    - Nathan Jayden Reece. (Immence.)

    De regels:
    - Geen oneliners. Minimaal vier regels.
    - Geen perfecte personages!
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het in een andere kleur of tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
    - Meld het alsjeblieft als je voor langere tijd niet kunt reageren. Twee weken niet reageren zonder reden is zonder pardon eruit.
    - Alleen Hybra of Sk8erboy maken nieuwe topics.
    - Geen ruzie, alleen in het RPG is dat toegestaan.
    - 16+ mag.


    Het begin:
    De jongens worden wakker in de kelder, maar ze zijn niet met z'n vijven. Ook de voor de jongens compleet onbekende Nathan houd zich schuil, om te controleren of het allemaal volgens plan loopt.


    Reality's overrated.

    (Mijn topics)


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    (Mijn topics, Zayn komt eraan)


    "Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

    [Mijn topics.]


    stay safe because I like being alive at the same time as you

    Harry Styles.

    Met een bonkend gevoel dat ik ergens achterin voelde opkomen, opende ik knipperend mijn ogen. Ik wist zeker dat die hoofdpijn wel door zou zetten en het liefste hield ik mijn ogen dan ook gesloten, maar ik voelde gewoon dat ik niet thuis in mijn eigen veilige bed lag te slapen. Met een zachte kreun opende ik dan toch mijn ogen helemaal, die nog even aan het donker moesten wennen. Ik moest een paar keer knipperen met mijn ogen voordat ik het helemaal thuis kon brengen. Als ik me niet vergis dan was dit een kelder. Het verschil zag je altijd aan de muren, vond ik. Moeilijk duwde ik mezelf iets omhoog, op het veel te dunne matrasje waar je zo de grond doorheen kon voelen. Opnieuw verliet een kreun mijn mond, maar deze keer van de pijn in mijn armen omdat ik deze moest gebruiken. Met mijn rechterhand voelde ik langzaam aan mijn gezicht, waar ik geen oneffenheden kon opmerken. Hopelijk zou dat ook zo zijn. Heel voorzichtig draaide ik mijn hoofd iets naar rechts, waar ik de andere jongens zag liggen, wat me toch best een opgelucht gevoel gaf, ik was hier dan tenminste niet helemaal alleen. Ik was eerlijk gezegd reuze benieuwd wat we hier deden en waar deze hele poppenkast op sloeg.

    [Is 't zo een beetje goed?]


    stay safe because I like being alive at the same time as you

    Louis Tomlinson
    'Hazza, houd je snater alsjeblieft dicht, of doe zachter,' mompelde ik zachtjes terwijl ik me omdraaide, om me beter in de dekens te rollen. Ik was half wakker, maar te lui om mijn ogen te openen, wetende dat ik dan echt klaarwakker was. Dat laatste wilde ik nu voorkomen, want ik wilde zo snel mogelijk terug naar dromenland, door de knallende hoofdpijn. Alleen toen de vertrouwde geur van mijn deken,eenmaal omgedraaid, niet mijn neus binnendrong en mijn bed niet zo zacht aanvoelde, wist ik dat ik een tripje dromenland wel kon vergeten, dat er iets niet klopte. Een diepe zucht verliet mijn mond, om vervolgens heel langzaam mijn ogen te openen en een paar keer te knipperen, om zo mijn beeld weer scherp te krijgen. Maar dat was ook het moment dat mijn vermoeden werd bevestigd, want die leek eerder op een vochtige kelder, een hele andere plek dan waar ik op dit moment wilde zijn. Ik wist niet of het ook werkelijk zo was, of dit de werkelijkheid was, maar ergens hoopte ik dat dit nog een droom was, ondanks mijn gevoel iets anders zijn. Dit leek me ook geen grap van de andere jongens, want deze wisten van mijn claustrofobie, dus dit zou dan niet grappig zijn. Daarbij zag ik vanaf hier ook wat schimmen, dus waarom zouden deze hier zelf ook nog zijn? Maar de vraag was wat we hier dan deden.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zayn Javadd Malik

    Met een kreun werd ik wakker, maar ik was te lui om mijn ogen te openen. Het leek net alsof ik in een droomloze slaap was gevallen, niet wetend wat er was gebeurd. Ik rolde op mijn rug, het matras was ineens veel dunner dan dat het normaal aanvoelde. Was dit wel mijn bed? Was ik wel thuis? 'Safaa…' mompelde ik, in de hoop dat mijn jongere zusje zoals altijd weer in de deuropening zou staan om me wakker te schrikken. Geen antwoord. Geen stemmetje van een klein meisje dat teleurgesteld roept dat ik haar plan had verpest. Toen drong het pas tot me door, dat ik helemaal niet thuis was. Ik sprong letterlijk op. Nee, geen beige muren, geen half kapotte tv.
    Niks.


    "Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

    Beelen schreef:
    [Mijn topics.]


    "Family don’t end in blood”

    Nathan Jayden Reece.

    Als het goed was waren de jongens nu langzamerhand wel wakker geworden. Tijd om ze wat te eten en te drinken te brengen. Ik liep naar de keuken en pakte het dienblad dat mijn 'baas', oftewel mijn vader, had klaargezet. Op het dienblad stond een grijze schaal met wat droge broodjes, met daarnaast vijf plastic flesjes water, een maaltijd waar de jongens de komende dag mee zouden moeten doen. Ik hoopte dan maar voor ze dat ze het nuttig zouden gebruiken en niet alles in één keer op zouden eten en drinken.
    Ik liep de keldertrap af, het dienblad stevig in mijn handen geklemd, en opende de kelderdeur. Dit laatste was nog best lastig als je maar één hand gebruiken kon en in de andere hand een dienblad had dat absoluut niet vallen mocht, aangezien het nogal een zware, stevige deur was.
    Ik observeerde de ruimte en zag dat drie van de vijf jongens al wakker was. Ik liep zo stil mogelijk naar binnen, hopelijk dat deze drie mij nog niet op zouden merken, al wist ik dat - dat toch wel zou gebeuren omdat er een lichtstraal door het kiertje van de deur in de donkere kelder naar binnen was gevallen.


    "Family don’t end in blood”

    [Ik ben terug. Ik zal zo snel mogelijk alles bijlezen en een post schrijven.]


    Reality's overrated.

    Liam James Payne.

    Een klein straalde licht haalt me uit mijn slaap en zachtjes kreunend word ik wakker. Zonder er echt bij na te denken wil ik nog eens mijn deken grijpen en die tot zo ver mogelijk over me heen trekken, het kippenvel staat op mijn armen. Heb ik het raam open laten staan waardoor het zo guur is? Ik kan het me niet herinneren. Maar een echt deken vind ik niet, een stug stuk stof, klein, bijna van vilt. Mijn hand stuit op een ander lichaam en in één klap ben ik klaarwakker. Mijn ogen schieten open. En snel, te snel, kom ik overeind, de vlekjes vliegen voor mijn ogen, maar ik weet dat her iets niet klopt. Helemaal niet. Dit kan niet waar zijn. Droom ik? Het lijkt bijna te echt. Maar waarom ben ik dan niet in mijn bed? Waarom ben ik in deze vochtige, donkere ruimte? Waarom zijn de andere jongens ook hier?


    Reality's overrated.

    [Beelen -> Essink.]


    stay safe because I like being alive at the same time as you

    (Sk8erBoy-> Magicales)

    [ bericht aangepast op 5 jan 2014 - 19:26 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer