Het gekkenhuis. ~Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

27 dec 2013 - 5:21

Bougeotte 909

Het huis

Kennelijk vind iedereen dat er bij jou een schroefje los zit. Je woord in een kliniek gestopt, puur omdat andere mensen vinden dat je anders bent. Dat is toch geen goede reden om iemand op te sluiten tussen 9 andere gestoorde mensen? Wie weet wat er wel niet mis is met al die mensen. Helaas zal je daar snel genoeg achter komen, aangezien je ouders je toch wel naar dat gekkenhuis zullen sturen. Je hebt geen idee hoe lang je daar vast zal blijven zitten, maar je weet nu al dat het de vervelendste periode van je leven zal worden.

Het gekkenhuis.
Deze kliniek is in Nederland en voor iedereen jong en oud. 10 gestoorde mensen zullen worden opgesloten in een huis samen met twee begeleiders. De 10 gekken kunnen alle leeftijden hebben en door wat voor reden dan ook hier terecht zijn gekomen. Misschien heb je iemand vermoord, heb je anorexia of een dubbele persoonlijkheid. Het maakt niet uit je bent van harte welkom. Niet dat de meeste mensen die hier zijn hier vrijwillig zijn. Sommige worden door hun ouders geforceerd of door een vriend of misschien door de politie. Of gewoon door jezelf, dat kan ook. Hoe dan ook als je eenmaal binnen bent, kom je niet zo maar meer buiten. Het is zomer als de patiënten aankomen.

De rest van het huis
Slaapkamers (denk bij de 2persoons slaapkamers 1 bed weg)
De lounge
De dineer kamer
Het meer (beeld je in dat de omgeving het zelfde is als bij de andere foto van het huis, dit is de achterkant)

Rollen
Grijs, kamer 1 | ~ | Blauw, kamer 2
Jongens
ImaCreep - Miguel Apollo | Alcoholisch, traumatische ervaringen en veel angsten
Noticed - Lukas Strümer | Stalker en moordenaar
Enface - Luke Owens | Agressief en een perfectionist waardoor hij moeite heeft met sommige dingen los te laten
OPEN
Noticed - Christian Lenuta | Voorspellende beelden in zijn hooft en gevoelig voor extreem felle lichten en extreem schelle en luide geluiden

Meisjes
Pebble - Annabeth Isabelle Brandon | Dubbele persoonlijkheid
Thirlwall - AbbeyGail Elizabeth Dragomir | Sociale angststoornis, automutilatie
Imacreep - Sarah Macey | Denkt dat ze iemand anders is, haar eigen ik is depressief
Noticed - Mirela Razvan | Agressie stoornis
Magicales - Santana Fedelia Martinez | Gemarteld in het verleden waardoor ze nu andere martelt

Begeleiders
Enface - David Crowley

Regels

Uiteraard de standaard huisregels van Quizlet
Altijd je naam boven je stukje!
16+ mag, maar geef het aan
Minimaal 200 woorden
Of topic in een spoiler of tussen haakjes
Maximaal 2 rollen
Geen minimum of maximum leeftijd voor "gekken"
Omdat het soms lastig is als je niet zeker weet of ... het tegen jou heeft kan je voortaan bovenaan jou berichtje zetten tegen wie je het hebt!

Begin
Iedereen komt aan in de lounge van de kliniek. De bedoeling is dat iedereen er tussen 15.30 en 16.00 is. Dan zal een van de begeleiders de kamers aangeven.
Veel plezier!

Kamer verwijzing
De begeleiders komen binnen eerst Daniel en dan Chanel. Daniel en Chanel zien er allebei uit als eind 20! Vervolgens geeft Daniel deze toespraak en daarna vertrekken ze allebei weer.
Mag ik even jullie aandacht allemaal? Ik ben Daniel en dit is mijn medewerkster Chanel. Jullie weten allemaal vast wel waarom jullie hier zijn en niet iedereen zal een vergelijkbare reden hebben. Wat die rede ook is, wij zijn er om jullie van de reden af te helpen. Om te beginnen zal ik jullie naar jullie kamers verwijzen. Als er vragen zijn kan je die altijd aan een van ons stellen. Gaan jullie nu maar naar de kamers om jullie spullen uit te pakken en dan zien we jullie vanavond stipt 6 uur bij het avondeten terug.
Let goed op, lees de stukjes van andere goed door zodat het verhaal goed samenvalt!
Succes!

Eten
Het is nu 6 uur en alle patiënten/begeleiders gaan naar de eetkamer. Het is de bedoeling dat de begeleid aangeeft van we gaan nu een rondje doen en dan kan iedereen wat over zichzelf vertellen en vertellen waarom je hier zit. We eten spaghetti.
Have fun

Praattopic
Rollentopic

[ bericht aangepast op 7 jan 2014 - 21:36 ]
It's very important for you to believe that you are the one

12 jan 2014 - 14:32

Alleidis 549

Mirela Razvan
Ik kon mezelf wel wat aandoen op het moment dat Abbey door kreeg dat ik hun feitelijk gezien gewoon stond af te luisteren. Ik besefte me dat ik nu niet meer weg kon lopen, dan zou ik het vertrouwen helemaal kapot maken. Ik beet hard op mijn lip, en verborg mijn knokkels weer onder mijn mouw. Ik draaide me om, en liep naar de deuropening. Als een hopeloos gedrocht stond ik in de deuropening te wachten op oogcontact. Mijn ogen zeiden niets, ik voelde me leeg. Zo leeg. Zachtjes klopte ik op de deur, het enige wat ik kon doen was hopen dat Abbey het mij kon vergeven. Ik wist niet dat haar hart zo snel gebroken was, en dat brak mijn eigen hart ook. David zat met zijn rug naar mij toe, maar Abbey kon me zo zien staan. Ik hoopte dat ze me binnen zou vragen, of me in ieder geval zag staan. Ik durfde niets te zeggen, ook al wilde ik zo ontzettend veel zeggen. Het ging niet.

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

12 jan 2014 - 15:15

Enface 493

David Crowley
'Ik wil niet dat Mirela jouw rol overneemt, en ik wil niet dat ik Mirela opzadel met mijn problemen, maar ik wil gewoon iemand zien die ik al ken,' zei ze wanhopig. 'Mooi. Tuurlijk snap ik dat je nu graag Mirela ziet' zei ik medelevend. Maar het zadelde Mirela wel op met problemen als ze continu naar Abbey's wensen moest handelen maar dat liet ik voor nu even achterwegen. Ik had het idee dat ze dat alleen maar verkeerd zou begrijpen. 'En ik hoef niet te vertellen waarom ik van tafel wegliep, want dat staat al allemaal in mijn dossier,' bij haar woorden keek ze me heel even aan. 'Jij hebt je dossier naar mijn weten niet zelf geschreven en ik wil van jou horen waarom je weg bent gelopen' zei ik rustig. Daar buiten had ze gewoon naar me te luisteren, maar ik kon geen manier verzinnen om dat tactisch te vertellen. Het kwam dominant en bazig over en dat was niet hoe ik hier wilde handelen. Abbey hoorde het geluid van Mirela ook en richt haar woede daarvan af op mij. 'Rustig. Je kunt boos op mij worden maar het was Mirela's eigen keuze om mee naar boven te komen. Ik heb het haar niet gevraagd en ik had er tot net ook geen weet van. Ze wilde enkel bij je kijken hoe het met je gaat maar weet waarschijnlijk niet goed wat ze moet doen om te helpen' verbeterde ik haar om Mirela enig sinds te beschermen. Het was op dit soort momenten erg duidelijk dat AbbeyGail echt nog een kind was. Het was niet haar recht om boos te zijn. Ik hoorde het geklop van Mirela en wachtte af hoe Abbey daar op zou reageren.

12 jan 2014 - 22:43

Enface 493

Luke Owens
Anna keek niet begrijpend opzij naar mij, als wijze van antwoord glimlachte ik naar haar en haalde mijn schouders op. Ik had hier ook niet echt een antwoord op maar dit kwam dicht in de buurt. Ik stak nog een hap in mijn mond toen ik zachtjes gegil van boven hoorde. God dit klonk zo vreemd. Ik liet mijn vork op mijn bord vallen en stond op, 'Is er iemand die wat te drinken wil?' vroeg ik. Deze stilte vond ik helemaal niks, en ik wilde hem dan ook onderbreken. Bovendien wilde ik gewoon even bewegen, zo stil bleven zitten was niets. Ik nam maar aan dat ik wel wat te drinken mocht pakken ondanks dat de begeleider had gevraagd of nouja gecommandeerd had dat we moesten blijven zitten. Ik liep alvast naar de koelkast toe, ik zou het vanzelf wel horen.

14 jan 2014 - 17:12

Hollstein 4358

AbbeyGail Elizabeth Dragomir
Het gaat allemaal een beetje langs me wat David zegt, want ik ben te afgeleid door Mirela die achter de deur zit om te kunnen luisteren. Voorzichtig verschijnt Mirela in de deuropening en ze klopt aan. Ze staat er een beetje zielig, alsof ze hier heen moest komen maar niet wilde. Ik kijk haar ongeveer 5 seconden aan, en zeg dan, terwijl ik haar nog steeds aankijk 'Ik heb al gezegd dat je niet hoeft te kloppen, het is ook jouw kamer,' Dan kijk ik weer naar David. 'Ik voelde me gewoon ongemakkelijk, sociale angststoornis, weet je nog?' Ik klink bozer dan ik bedoelde, maar het voegt wel effect toe. Dan sta ik op en loop ik naar de badkamer. Net voordat ik de deur dichtdoe, draai ik me om en zeg tegen David 'je kan hier wel blijven zitten, maar praten doe ik toch niet. Vraag maar aan mijn ouders,' Dan doe ik de deur dicht en draai het slot om. Ik weet niet eens waarom ik naar de badkamer ben gelopen, maar ik wil nog niet terug naar mijn kamer, want David is er nog. Ik zet de kraan aan en stroop mijn mouwen op. Voorzichtig duw ik mijn polsen onder de koude kraan. Het voelt ontzettend kalmerend en verlicht de stress die ik niet eens opgemerkt had, een beetje.

Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

14 jan 2014 - 18:30

Alleidis 549

Mirela Razvan
Ik knik aarzelend naar Abbey als ze zegt dat ik niet hoefde te kloppen. Ze had gelijk, en dat wist ik ook wel, maar ik wilde gewoon niet storen. Ik was altijd al een storende zender geweest, en ik had gehoopt dat hier te kunnen begraven. Het wilde niet echt lukken, en toen Abbey de kamer verliet en zichzelf opsluit in de badkamer, zakte de moed helemaal in mijn schoenen. Het beeld van de weglopende Abbey schoot nog een paar keer door mijn hoofd, ik zette weer wat stapjes op zij en ging weer tegen de muur aan staan. Radeloos liet ik mezelf via de muur naar beneden glijden, tot ik met opgetrokken knieën op de grond zat. Met mijn beide handen in mijn haren keek ik naar boven, alsof ik aan het bidden was. Ik kon zacht gesnik niet vermijden, en ik verborg mijn gezicht in mijn handen. Het huilen maakte me zo ontzettend moe, ik wilde Abbey gewoon helpen. Ik wist alleen niet hoe, ik wist het echt niet. Ik hoorde de kraan spoelen, en ik wist gewoon wat ze aan het doen was. Ik had geen beelden in mijn hoofd, maar ik voelde het. Iets vertelde het mij. Ze was haar wonden aan het spoelen, dat kon niet anders. Ik stond op, veegde mijn tranen ruw weg en fatsoeneerde mezelf een beetje. Nadat ik wat moed had verzameld, tikte ik met mijn vingerkootjes op de badkamerdeur. De woorden die ik wilde zeggen slikte ik in, en ik besefte me dat Abbey kon denken dat het David was. Toch bleef ik zwijgen, ik hoopte op antwoord.

[ bericht aangepast op 14 jan 2014 - 18:33 ]
Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

14 jan 2014 - 19:43

Hollstein 4358

AbbeyGail Elizabeth Dragomir
Na een tijdje mijn polsen onder de kraan te hebben gehouden, stop ik zodra er iemand op de deur klopt. Het klinkt als Mirela, simpelweg omdat het een rustig, vrouwelijk klopje is. Als het wel David is, moet hij echt aan zijn manier van kloppen werken. Ik droog mijn armen lichtjes en met de handdoek nog tegen mijn rechterarm aan, open ik de deur. Ik slaak een zucht van verlichting als ik zie dat het Mirela is. Ik voel haar ogen op mijn arm branden, die nog steeds onder de handdoek zit. 'Het is kalmerend,' zeg ik zacht, waarna ik haar voorzichtig naar binnen begeleid. Als ik en Mirela hier zitten, gaat David misschien eindelijk weg. Ik leg de handdoek weer op het rek en pak voorzichtig Mirela's armen. 'Sorry,' zeg ik zachtjes waarna ik haar mouwen omhoog doe en haar armen omdraai zodat de polsen naar boven liggen. Net voordat ik ze omdraai zie ik haar knokkels en het valt me op dat ze rood en open zijn. Ik weet niet of ik er wat over moet zeggen, maar besluit dat zelfs als ik het wel doe, nu niet het juiste moment is. Langzaam begeleid ik Mirela's armen onder de kraan. 'Zie je, kalmerend,' zeg ik en ik kijk eventjes op naar haar ogen. Ik weet niet of ze het erg vind dat ik opeens met haar handen bezig ben terwijl ik drie seconden geleden boos op haar was, maar ik was niet echt boos op haar. Ik was boos op David, en boos op alle mensen beneden, en vooral boos op mezelf. Maar niet Mirela.

Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

14 jan 2014 - 20:34

Enface 493

(Sorry maar kun je voortaan wachten tot David is geweest, nu kan ik eigenlijk met David niet meer reageren op jouw eerste post of Mirela omdat de tijd dan raar loopt)

David Crowley
Het lijkt niet echt binnen te komen wat ik tegen Abbeygail zeg want ze kan enkel maar naar Mirela kijken. Toch zegt ze boos, 'Ik voelde me gewoon ongemakkelijk, sociale angststoornis, weet je nog?'. Nog voor ik iets kan doen loopt ze naar de badkamer maar pas na dat ze duidelijk heeft gemaakt dat ze niet gaat praten. Mirela gaat op de grond zitten en een zacht gesnik klinkt, ik wilde naar haar toe lopen om haar te troosten maar ze stond al op voor ik mijn worden had verzamelt. Goed ik begon een klein beetje controle te verliezen zo want nu stond Mirela inmiddels ook in de badkamer. Ik zuchtte teleurgesteld. 'Goed het is nu klaar,' zei ik met een zware donkere stem zodat ik haar aandacht had. Met Mirela had ik geen problemen ik nam aan dat ze door had dat ik Abbeygail geen pijn of iets wilde doen. 'Als ik alles aan je ouders moet vragen of in je dossier moet lezen dan snap ik niet wat jij hier doet. Ik wilde met je praten zodat we kunnen kijken of we iets aan je probleem kunnen veranderen, maar tot nu toe lijk je daar niet toe bereid.' zei ik rustig. 'Je gedraagt je als een verwend kind, en dat tolereer ik niet. Je krijgt een kans om de badkamer uit te komen en hier met me te praten of er zullen consequenties aanzitten en jij gaat alsnog beneden verder met eten.' vervolgde ik donker. Ze had te luisteren en daarmee klaar, ik kon er meerdere noemen die het moeilijk vonden om beneden met zijn alle te zitten en het was simpel weg oneerlijk als Abbey wel van tafel mocht, bovendien trok ze nu ook Mirela naar beneden. Ik zou desnoods de deur intrappen.

14 jan 2014 - 20:47

Hollstein 4358

[Sorry, het was niet mijn bedoeling om David (en jouw) in een onhandige positie te plaatsen.]

Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

14 jan 2014 - 21:07

Alleidis 549

Mirela Razvan
Het koude water kalmeerde mij niet, maar om Abbey een gunst te doen knikte ik overtuigend. Onbegrip was in mijn ogen te lezen, maar om geen argwaan te wekken, vermeed ik het oogcontact. Ik schrok van de stem van David, hij klonk streng. Consequent en vastberaden. Geschrokken keek ik Abbey aan, ik wilde haar niet bang maken of overstuur maken, maar ik kon het niet helpen dat ik mijn armen terug trok. "Sorry," murmelde ik zacht, terwijl ik haar zo rustig mogelijk aan probeerde te kijken. "Luister alsjeblieft naar hem," fluisterde ik. Luid genoeg voor Abbey om te verstaan, en te zacht voor David om te verstaan. "Alsjeblieft Abbey.." vervolgde ik. Dit keer kon ik de tranen bedwingen, maar veel langer moest het niet duren. Het dreigement wat David had geuit beviel me totaal niet, en normaal gesproken zou ik er vol op in gaan. Maar nu niet, ik voelde dat het geen enkel zin had. Had ik dat dan al geleerd, in de korte tijd dat ik hier was? Omdat ik wist dat AbbeyGail pijn had bij haar armen, pakte ik zacht haar bovenarmen vast in plaats van haar polsen. Het liefst schudde ik haar helemaal wakker, maar ik wist ook dat het haar alleen maar onrustiger zou maken. "Je hoeft dit niet alleen te doen," vervolgde ik na een korte stilte. "Ik help je, ik ben bij je wanneer je dat wilt," beloofde ik. Mijn ogen zeiden nogmaals 'alsjeblieft', en het geluid van mijn stem was smekend.

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

14 jan 2014 - 22:10

Enface 493

[Geeft niet joh!]

Index RPG Actieve Topics Zoek