Why do I love you? X One Direction X Speeltopic 2. - Speeltopics

Harry, Louis, Liam Niall en Zayn (De punkversies.) maken al een aantal jaar duidelijk dat in de school hun regels gelden, en als je slim bent houd je je ook aan die regels. Ook al is vrijwel iedereen hun slachtoffer, ze hebben zo hun vaste groepje dat ze het leven extra zuur maken, een groep van vijf meisjes. Het getreiter is op een gegeven moment zo erg, dat de meisjes bijna niet meer naar school durven. Maar op een dag slaat haat over op liefde...

[ bericht aangepast op 10 jan 2014 - 22:51 ]

How far is far

Harry Styles
Toen ik voorstelde naar haar ouders te gaan werden haar ogen groot en smeekte me op allerlei manieren niet te gaan, wat het alleen maar aanlokkelijker liet klinken. 'Ik denk dat ik weet waar mijn volgende huisbezoek is,' zei ik met een kleine valse grijns die rond mijn lippen speelde. 'Dan zeg je toch dat je wat bijles nodig had en niet mocht kiezen wie het je gaf? Daar trappen ze vast wel in. En daarbij, wat kunnen zij me nou maken?' Ze haalde een hand door haar haren en vroeg of het weer ging. Ik knikte en nam een laatste trek waarna ik de sigaret uittrapte en in de container smeet die achter me stond. 'Ik denk het,' antwoordde ik zacht en liet de rook weer ontsnappen. Ze stond nu aardig dichtbij en nu merkte ik eigenlijk pas hoe klein ze was ik vergelijking met mij, waardoor ik bijna de neiging kreeg haar op te tillen. Bijna. Ik schatte dat we minstens zo'n twintig centimeter verschilden. Op dat moment kreeg ik een idee. 'Wil je anders een broek van mij lenen? Ze zijn zeker te lang, maar strak genoeg wel,' zei ik, doelend op het feit dat ik altijd skinny's droeg. 'Een shirt kan ook wel, ook al is het te groot, comfortabel wel,' ratelde ik verder, opgaand in het idee. Ik wist niet eens of ze het zelf wel zo'n goed idee zou vinden, maar ik fantaseerde nou eenmaal graag. Met hoopvolle oogjes keek ik haar aan, want ik wou haar echt wel eens een keer in iets zien wat geen jurk of sportkleding was.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Ik zag hem grijnzen en kon me daardoor beheersen tegen hem in te gaan. Ik zou zulke problemen krijgen. Ik trok mijn wenkbrauwen op bij zijn woorden. "Ik sta alleen maar negens en tienen. Andersom is misschien aannemelijker." Nog steeds was ik een beetje bang wat er zou gebeuren, maar als ik bijles zou geven zouden ze al wel iets toleranter zijn. Nu hij weer met allerlei plannetjes kwam vroeg ik hem toch voorzichtig of het weer ging. Ik glimlachte een beetje toen hij knikte. Gelukkig gooide hij wel de peuk al snel weg. Daar had ik ten minste geen last meer van. Ik vond het zo vies. Opeens veranderden zijn ogen van rustig naar twinkelend en ik verstarde een beetje. Zijn woorden had ik alleen echt niet verwacht. Nog minder dan alles wat tot nu toe was gebeurt. Het klonk aan de ene kant heel erg aanlokkelijk, maar aan de andere kant werd ik door het onbekende aspect eraan best nerveus, net als het feit dat ik dan hier zou moeten omkleden. Ik dacht er diep over na terwijl ik hem met twee twinkelende hoopvolle ogen me aan zag kijken. De enige keer dat ik geen jurkjes aan heb is bij gym, maar een hooggesloten loszittende t-shirt en een joggingbroek zijn nou ook niet echt kleren die ik graag aan heb. Ik slikte en maakte mijn beslissing. "Is goed." Ik hoopte voor hem niet dat hij dacht dat hij me zo ook in mijn ondergoed zou zien, want dat ging toch echt niet gebeuren. Toch vond ik eht ook wel weer lief dat hij dit voorstelde. Anders had ik waarschijnlijk tot ik het huis uit ging nog nooit een normale broek aangeraakt.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ze trok haar wenkbrauwen op en kaatste een opmerking terug. 'Oké, dat is waar. Wiskunde misschien? Dat kan wel werken, ik sta een vijf komma acht,' zei ik met een zelfvoldane grijns, het voelde goed om weer eens iets duivels te kunnen bedenken. Toen besefte ik dat ze erop had gereageerd, dus dat ik misschien toestemming had. 'Mag ik dan mee?' Ik stond bijna te stuiteren bij het idee om mensen eens te kunnen laten zien dat ze niet moesten vooroordelen. Niet op seksualiteit en niet op uiterlijk, wat in beide gevallen van toepassing op mij was. Bij mijn volgende voorstel leek ze er diep over na te denken, en zag haar slikken toen ze haar beslissing uitsprak. 'Geweldig,' mompelde ik, waarna ik voorzichtig haar hand pakte, zodat ze niet zou schrikken, en weer meenam naar binnen. De keuken uit, bij het halletje de trap op en de tweede deur rechts. Ik deed de deur open en liet haar hand los, om vervolgens een spurtje te trekken naar mijn kledingkast. Zorgvuldig koos ik een van mijn favoriete shirts, van de Ramones, en een paar van de welbekende zwarte skinny's en liep weer naar haar terug. Ik reikte haar de kleding aan in de hoop dat ze het eens was met mijn keuze van de kleren. 'Aan het eind van gang is links de badkamer, daar kan je je omkleden. En als je me niet vertrouwd: er zit een slot op de deur.' Denk maar niet dat ik niet zag dat ze nerveus was dat ze zich hier moest omkleden, ik zag alles.

[ bericht aangepast op 12 jan 2014 - 20:52 ]

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Harry maakte eerst een vage opmerking voor hij begon te stuiteren. Ik glimlachte en knikte. "Als je maar op je woorden past." zei ik zacht. Anders zou ik echt levend gevilt worden. Daar had ik echt geen zin in. Bij zijn volgende voorstel moest ik eerst goed nadenken. Ook dit ging tegen alles van mijn ouders in, maar het voelde heel aanlokkelijk. Uiteindelijk stemde ik toch toe. Hij leek er heel erg vrolijk mee en trok me mee naar binnen zijn huis door. Mijn hart klopte hard van spanning. Toen hij mijn hand losliet bleef ik in de deuropening staan. Zijn kamer was ookal zo normaal. Ik zag hem graven in zijn kast. Niet veel later kwam hij naar me terug met een skinny jeans en een t-shirt. Ik pakte het voorzichtig aan en knikte door zijn woorden. Ik vond het fijn dat ik gewoon in de badkamer mocht omkleden. Ik liep snel naar de kamer die hij had aangegeven. Ik deed het licht aan en sloot de deur achter me af. Langzaam deed ik mijn jurkje uit en mijn majoot. Daarna trok ik als eerste de broek aan. Het voelde vreemd, maar ook weer fijn. Ik maakte hem vast bij mijn middel en sloeg de pijpen om tot mijn voeten er weer onderuit kwamen. De broek zat niet extreem strak,maar ging wel mooi mee met de vormen van mijn hele dunne beentjes. Daarna trok ik het shirt aan. Het viel tot halverwege mijn bovenbenen en mijn ellebogen, maar ik vond het wel mooi. Ik keek in de spiegel en zag mezelf. Ik schrok eigenlijk van de verandering. Het stond echt leuk. Ik ging er ook direct rechter van staan. De hals was net iets te groot waardoor het iets over mijn schouder viel en een van mijn kante bh bandjes zichtbaar was. Ik deed de deur weer open en liep terug naar Harry's kamer. "En?" vroeg ik voorzichtig.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik knikte vlug bij haar voorwaarde, waarna ik haar meesleurde door het huis. Een aantal kledingstukken had ik haar aangegeven en ze knikte bij mijn uitleg, en verdween richting de badkamer. Nu alleen besloot ik dat wat muziek geen kwaad kon, en een beetje rommelend door mijn torenhoge cd-toren pikte ik er een cd van Queen uit, om die vervolgens in de speler te plaatsen. Ik drukte op play en liet de eerste tonen van Bohemian Rhapsody door me heen galmen, geweldig. Zonder er al te veel aandacht aan te besteden zong ik mee, en liet me op mijn bed vallen. Het was een tweepersoons bed, het oude van mijn ouders die nu een nieuwe hadden. Ik vond zo'n groot bed wel.prettig, aangezien ik af en toe de neiging had eruit te vallen. Na een tijdje naar het nummer geluisterd te hebben verscheen Tauriel weer in de deuropening met mijn kleren aan. Ze vroeg voorzichtig mijn mening maar mijn mond was opengevallen. Het stond haar stukken beter dan ik had verwacht, echt waar. De hals van mijn shirt was iets te groot waardoor een van haar bh bandjes bij mij in het zich kwam, en ik kon het niet laten om even te staren. Welke jongen zou niet staren? Ik schrapte mijn keel en herpakte mezelf, om haar rustig aan te kunnen kijken. 'Het staat je prachtig, je moet echt vaker mijn kleren aan,' zei ik met een brutale grijns, en ik ging er hoogst persoonlijk voor zorgen dat -dat zou gebeuren.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Toen ik eenmaal bij zijn kamer was bleef ik in de deuropening staan en vroeg hoe het me stond. Mijn stem was nog niet hard, maar mijn houding was op een of andere manier zelfverzekerder. Alsof het verwisselen van preutse naar normale stoerdere kleren me ook echt zelfverzekerder maakte. Ik keek naar hem terwijl Bohemian Rapsody mijn oren binnen drong. Hij lag op een groot tweepersoonsbed met zijn mond wagenwijd open. Hij staarde zelfs. Ja, het was een grote verandering, maar ik had het gevoel dat hij keek alsof ik helemaal geen kleren aan had. Ik grijnsde en keek hoe hij zichzelf herpakte toen hij het niet veel later merkte. Nee, ik zat echt niet achter jongens of aandacht aan, maar zo'n reactie krijgen voor het eerst in je leven is zeker leuk. Bij zijn opmerking bloosde ik gevleid, maar trok ook een wenkbrauw op. "Bedankt, maar hoe wil je dat voor elkaar krijgen, meneer Styles?" vroeg ik toch wel een beetje uitdagend. Hiervoor zou ik dit nooit hebben durven zeggen. Ik was een klein bang muurbloempje geweest. Maar een combinatie van hem echt leren kennen, voor de verandering niet gewelddadig menselijk contact en deze make-over lieten me net zo voelen als op de schietbaan. Ook voor Harry was ik niet meer bang. Ik liep naar hem toe en ging naast hem op zijn bed zitten. "Is het een beetje wat je had verwacht? Of overtref ik je stoutste dromen?" Ik wiebelde even met mijn wenkbrauwen. Toen deze hele situatie niet veel later was binnengezonken werden mijn wangen echt rood en keek ik van Harry's mooie groene ogen snel naar de grond. Ik was nu echt brutaal bezig en ik hoopte niet dat ik ervoor afgerekend zou worden.

[ bericht aangepast op 13 jan 2014 - 6:53 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ze bloosde even bij mijn compliment, maar trok toch een wenkbrauw op. 'Ik heb zo mijn manieren,' grijnsde ik, lichtelijk verbaasd dat ze nu in een keer een stuk brutaler was geworden. Niet dat het slecht was, juist niet, het was gewoon nieuw. Ze liep naar me toe en ging naast me op het bed zitten. Ik beet op mijn lip bij haar opmerking die volgde, vooral omdat het waar was. Ze besefte daarna wat ze nou werkelijk had gezegd en ze bloosde weer, om.vervolgens weg te kijken. Dus was het mijn beslissing om haar zelfvertrouwen nog wat op te krikken. 'Zeker wel,' fluisterde ik zacht terwijl ik mijn lippen naar haar oor bracht. In een weer impulsieve actie legde ik een hand op haar middel, en drukte een kus achter haar oor. Ik wist heel goed dat dit alles kon verpesten, maar van mezelf moest ik de gok wagen. Als ze maar een klein teken zou geven dat ze het niet wou zou ik stoppen. Het was goed om te zien dat dit haar beter liet voelen, nu maar hopen dat ik op haar ouders kon inspelen zodat ze volledig zichzelf kon zijn. Dat was mijn doel, of ze het nou wilde of niet. Desnoods sloeg ik mijn complete reputatie op school kapot, al was het alleen maar om ervoor te zorgen dat ze niet meer geslagen zou worden.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Ik keek naar hem met grote bruine ogen aan bij zijn woorden. Meende hij dat nou echt? Nog nooit had ik dat gehoord. Wel verstarde ik wat omdat hij nu wel heel erg dichtbij kwam. Ik voelde zijn hand op mijn middel en bijna direct erna zijn lippen achter mijn oor. Ik bleef stokstijf zitten. Ik had geen idee wat ik hier nou weer mee moest. Hij deed nu zo lief, maar dit was voor het eerst in 6 jaar. Ik had het er gewoon moeilijk mee om in zijn impulsieve gedrag en geflirt mee te gaan. Niet alleen omdat hij al jaren mijn kwelgeest was, maar ook omdat ik het gewoon niet durfte. Toch voelde ik mezelf wel een heel stuk beter in een broek en een shirt, al waren ze veels te groot. Aan de ene kant was ik nogsteeds het angstige, voorzichtige en preutse meisje, maar aan de andere kant had ik nu het gevoel alsof ik dat meisje achter me had gelaten en ik zelfverzekerd een frisse start kon maken. Ik duwde hem voorzichtig een stukje van me af. "Dank je." zei ik oprecht. Toen deed ik wat wat ik echt nooit van mijn leven uit eigen beweging zou hebben gedaan. Ik trok hem naar me toe en gaf hem een knuffel. Niets intiems of wat dan ook, gewoon dankbaar en vriendschappelijk. Hij had dan wel mijn leven totaal verpest, samen met mijn ouders, hij leek het nu recht te willen zetten en morgen zou ik zie hoeveel dat waard was. Voor nu hield ik het maar op hopen.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ze bleef doodstil zitten, maar protesteerde niet. Dat was een goed teken. Zolang ze maar wist dat ik haar geen enkele keer meer pijn zou doen, dat was iets wat ik zelf ook echt niet wou. Toch duwde ze me even later iets van zich af, wat ik eigenlijk helemaal niet erg vond. Haar keuze. Meestal drong ik mezelf op bij iemand, maar bij haar durfde ik me dat niet in het hoofd te halen. Ze bedankte me kort en trok me plots in een knuffel, verbaasd maar blij sloeg ik mijn armen om haar heen en hield haar stevig tegen me aan. Ik was het soort persoon dat irritant lang kon vasthouden totdat de ander echt niet meer wou. 'Geen dank, ik doe het met liefde,' zei ik met een grijns die niet kon zien. Het was dan wel licht sarcastisch, maar dat ik haar graag wou helpen meende ik. Het was wel te zien dat ze zich nog steeds zorgen maakte over morgen, dan zu ze erg teleurgesteld worden morgen. Want ik was niet van plan terug te vallen in mijn oude ritme, dat zou ik grotendeels achter me laten. Tegen haar dan. Het idee van haar geweld zien stond me absoluut niet meer aan, in tegenstelling tot vorige week vrijdag, toen ik nog met veel plezier de veroorzaker was. Het was vreemd hoe een klein middagje zo veel kon veranderen.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Toen ik hem voorzichtig een knuffel om hem te bedankten voelde ik al snel zijn armen stevig om me heen. Ze waren warm en hielden me zo stevig vast dat ik niets anders kon dan genieten van zijn warmte. Ik glimlachte een beetje bij zijn woorden en leunde met mijn kin op zijn schouder. Ik kon niet veel anders en vond het voor nu wel best. Zo laat was het nog niet. Misschien zouden we zo moeten lunchen, maar dat liet ik maar aan hem. Voor mij hoefde het niet perse. Ik maakte me tuurlijk wel zorgen over morgen, maar aan de andere kant had Harry me door zijn vertrouwen en geleende kleren op wonderlijke wijze wel weer een klein beetje zelfvertrouwen gegeven. Als het zo door kon gaan zou ik misschien nog wel dat kleine bange preutse meisje achter me laten. Mijn handen gleden naar zijn nek en ik liet mijn koude vingertopjes over zijn warme huid gaan. Dit was fijn. Al was het maar voor even. Langzaam begon ik te relaxen in zijn armen. Hoe fout dit allemaal ook was, ik vond het toch ook weer erg leuk en spannend. Ik had vanalles gedaan alleen vandaag al wat ik nooit zou doen. Misschien was het wel goed ook. Dat preutse popje kon toch ook niet gaan studeren. Zo zou ik ook niet gelukkig worden. Dit was misschien wel de start van een nieuw en beter leven. En dat verrassend genoeg door degene die mijn leven had vergalt.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ze leunde al snel met haar kin op mijn schouder en ik zuchtte even, ik vond het wel prettig zo. Ze was dan wel niet de warmste, maar mijn eigen warmte dekte dat af. Ik was altijd al een lopend kacheltje geweest, behalve mijn voeten, die leken wel van ijs. Daarom had ik in de winter minimaal twee paar sokken aan. Plots voelde ik haar koude vingers in mijn nek, waardoor er een rillingen door me heen ging en ik een klaaglijk geluidje liet horen. Mijn maag rommelde even waardoor ik in de lach schoot en ik duwde haar iets van me af. 'Volgens mij moet ik zo maar wat eten gaan halen, wil jij iets hebben? We hebben van alles in huis: brood, fruit, chips, gevulde koeken, je zegt het maar.' Meestal had ik de voorraadkast nu wel geplunderd, maar ik wachtte beleefd af. Zelfs als ze zei dat ze niks zou willen, dan zou ik alsnog ik voor haar meenemen. 'En wanneer mocht ik nou ook alweer mee naar jouw huis?' vroeg ik met gespeelde verwarring, in mijn hoofd had ik al talloze manieren bedacht hoe ik haar ouders tot waanzin kon drijven. En misschien was het slecht, maar ik vond het ontzettend vermakelijk om me al die scenarios voor te stellen. Je kon het me niet kwalijk nemen, want ik was nog steeds een tikkeltje sadistisch aangelegd.

Because I love him, do I need another reason?

[sorry, ik ga nu heel erg off-topic, maar: omfg gevulde koeken Mijn post komt later. Als de anderen hebben gereageerd uiteraard ^^ Oh wacht, ik kan al met Niall reageren. Sorry, niet gezien! Ga ik nu doen!]

Niall James Horan
Ze was behoorlijk onder de indruk en ik lachte zacht. "Zet je fiets maar hier onder de carport. Dan wordt hij niet nat." Ik wachtte tot ze achter me aanliep en plaatste toen mijn fiets onder het afdak, waarna ik naar de voordeur liep met het eten in mijn hand. "Willkommen in mein Haus, kommst du weiter." zei ik grijnzend toen ik de deur openzwaaide. Ik wachtte tot zij de grote witte hal was ingelopen en trok toen de deur achter me dicht. Ons huis was niet zo veel groter dan andere huizen, oké, een beetje dan. Maar het was zeker geen villa. En het was behoorlijk netjes en strak ingericht, mijn moeder had een goede smaak. "Laten we onze jas en schoenen maar even uit doen, anders wordt mijn moeder echt woedend. En de schoonmaakster ook." Ja, we hadden een schoonmaakster. Dit omdat mijn beide ouders een fulltime job hadden en bijna nooit thuis waren. Mijn vader was zakenman en reisde zo ongeveer heel Europa en Amerika door, mijn moeder zat in de politiek. Ergens was het jammer dat ik ze zo weinig zag, maar aan de andere kant was het ook wel fijn. Meestal hadden we ruzie, onze thuissituatie was niet al te best.
Ik trok Anna mee naar de keuken en wees naar een stoel die aan de zwarte tafel stond. "Ga zitten, dan probeer ik ons eten nog wat te redden." Ik gooide de patatten en hamburgers zoals ze had gezegd in de oven, terwijl ik de ijsjes snel in de diepvries zette. Even later klonk het piepje en haalde ik de spullen uit de oven. Snel schoof ik aan bij tafel en gaf haar haar eten. "Eet smakelijk." Met die woorden nam ik een grote hap van mijn Big Mac. Toen kreeg ik een idee. "Zullen we een spelletje doen? Ik bedoel.. Anders is het zo stil, en ik haat stiltes. Bijvoorbeeld dat jij een vraag stelt aan mij, en dat ik die dan eerlijk beantwoord, daarna is het omgekeerd. Dan mag jij beginnen. Wil je dat?" Snel nam ik nog een hap van de overheerlijke burger en sloot even genietend mijn ogen. "Dit is echt hemels."

[sorry, ik ben echt lekker origineel bezig weer xd]

Anna Jane "AJ" Valentine

Niall lachte zacht toen hij mijn enthousiasme hoorde. 'Zet je fiets maar hier onder de carport. Dan wordt hij niet nat.' stelde hij hij. 'Eh, ja.' zei ik zacht, waarna ik mijn fiets onder de carport stalde. Ook Niall zette zijn fiets onder de afdak, iets wat wij thuis niet hadden. Elke ochtend als het die nacht had geregend was mijn fietszadel kleddernat. De jongen zwaaide de deur open, met het eten nog in zijn hand. 'Willkommen in mein Haus, kommst du weiter.' Ik giechelde even. Ik was heel nerveus, ik wist niet waarom. Waarom was ik nerveus als ik eerst met deze jongen had gespijbeld en op de fiets door de McDrive had gereden en ik nu alleen maar zijn huis binnenging? Het huis was enorm, enormer dan enorm, gewoon enorm enorm. De inrichting zag er geweldig uit en er hing een lekkere sfeer. Een normale sfeer, niet zo eenzaam en alleen als bij mij thuis. Alhoewel ik wel iets van die sfeer herkende, maar ik had vast gewoon te lang in die lucht gehangen.
Niall trok me mee naar de keuken en wees naar zwarte stoel die aan de tafel stond. 'Ga zitten, dan probeer ik ons eten nog wat te redden.' Een schuldgevoel overstroomde me. 'Niall, ik heb het toch niet verpest, hè?' vroeg ik. De jongen zette het ijs in de diepvries en het eten in de oven. Even later klonk er een piep, als melding dat het eten klaar was om opgegeten te worden. Niall pakte de spullen en ging ook op een zwarte stoel zitten. 'Eet smakelijk.' zei hij nog, waarna hij zijn tanden in de Big Mac zetten. Ook ik begon aan mijn Chicken Sensation. 'Zullen we een spelletje doen? Ik bedoel.. Anders is het zo stil, en ik haat stiltes. Bijvoorbeeld dat jij een vraag stelt aan mij, en dat ik die dan eerlijk beantwoord, daarna is het omgekeerd. Dan mag jij beginnen. Wil je dat?' stelde de jongen opeens voor. Ik knikte. 'O, ja hoor.' zei ik wat verlegen. 'Als je moet kiezen, wat is dan je favoriete vak op school.' Ik wist dat de jongen een hekel had aan school, dat was dus waarom ik hem wilde pesten met deze vraag. Ik wachtte tot hij antwoord had gegeven en zei daarna: 'Nu ben jij.'

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Niall James Horan
"Eet smakelijk." Met die woorden nam ik een grote hap van mijn Big Mac. Toen kreeg ik een idee. "Zullen we een spelletje doen? Ik bedoel.. Anders is het zo stil, en ik haat stiltes. Bijvoorbeeld dat jij een vraag stelt aan mij, en dat ik die dan eerlijk beantwoord, daarna is het omgekeerd. Dan mag jij beginnen. Wil je dat?" Snel nam ik nog een hap van de overheerlijke burger en sloot even genietend mijn ogen. "Dit is echt hemels."
Anna knikte. "O, ja hoor." Ze was nog ietwat verlegen. "Als je moet kiezen, wat is dan je favoriete vak op school."
Ik zuchtte dramatisch. "Waarom, Anna, waarom? Nee grapje. Ehh.. Muziek, denk ik. En kookles." Uiteraard. Koken was een keuzevak, maar ik wilde graag kok worden later. Of zanger, maar daar zou ik nooit echt geld aan kunnen verdienen. Beroemd zou ik toch nooit worden. "En dat van jou?" vroeg ik toen Anna had gezegd dat het mijn beurt was.
Plots begon de papegaai in de woonkamer luid te schreeuwen. "Indringer! Indringer! Meisjesalarm!" Hij begon te fluiten, en ik grinnikte.
"Sorry, dat heeft Greg hem geleerd," verontschuldigde ik me lachend.