Why do I love you? X One Direction X Speeltopic 2. - Speeltopics

Harry, Louis, Liam Niall en Zayn (De punkversies.) maken al een aantal jaar duidelijk dat in de school hun regels gelden, en als je slim bent houd je je ook aan die regels. Ook al is vrijwel iedereen hun slachtoffer, ze hebben zo hun vaste groepje dat ze het leven extra zuur maken, een groep van vijf meisjes. Het getreiter is op een gegeven moment zo erg, dat de meisjes bijna niet meer naar school durven. Maar op een dag slaat haat over op liefde...

[ bericht aangepast op 10 jan 2014 - 22:51 ]

How far is far

Harry Styles
Godzijdank werden we tegen mijn verwachtingen in niet opgewacht onderaan de trap. Ze liet me vlug los om in haar schoenen en jas te schieten, ik volgde haar voorbeeld en trok in een recordtempo mijn jas aan. Ik gromde toen ik de stemmen uit de woonkamer, en had erg veel zin om erheen te gaan en mezelf los te laten. Toen ik haar zag slikken deed ik het toch maar niet, je wist nooit op wat het zou uitlopen. 'Ja, ja,' mompelde ik en deed vlug de voordeur open en trok haar mee, om vervolgens met mijn voet de deur weer achter me dicht te schoppen. Ik nam haar mee de straat op, waar ze ons niets meer konden maken, dan viel het te veel op. Brutaal grijnzend keek ik even naar het huis, om vervolgens triomfantelijk Tauriel aan te kijken. Het was ons wel mooi gelukt. 'Dus, welke kant op?' vroeg ik nonchalant, alsof er net helemaal niks gebeurt was. Dat soort dingen vergat ik liever, en zolang er niet over gepraat zou worden zou me dat aardig gaan lukken. Ik keek op naar de lucht toen ik nattigs voelde, en maakte een geluidje van pure vreugde toen ik zag dat het sneeuw was. De sneeuw was laat dit jaar, en ik was al gaan vrezen dat het niet meer zou komen. Volgens mij hoefden we niet te haasten om naar de schietbaan te gaan, en hoopvol keek ik het meisje aan. Misschien kon ik dan toch nog even van de sneeuw genieten zolang het er was.

[ bericht aangepast op 17 jan 2014 - 13:27 ]

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Harry kwam gelukkig snel mee. Hij trok me mee naar buiten, waardoor ik bijna stuikelde. Toch herstelde ik mezelf en liep met hem mee tot op de stoep, waar ik naar hem en de eerste vallende vlokjes sneeuw keek. ik glimlachte en keek net als hij als een klein vrolijk kind omhoog. Ik was even compleet van de wereld. Ik was al hopeloos geweest voor sneeuw dit jaar. Ik hield zo van sneeuw. Het was zo puur en mooi. Toen herrinderde ik me Harry's vraag. "Het is best een endje, maar als we door de sneeuw huppelen zijn we nog optijd." We waren zoizo vroeger weg gegaan dan normaal, dus mijn fiets hadden we niet perse nodig. Ik glimlachte en kneep even in zijn hand voor ik door de witte, steeds groter wordende, vlokken begon te huppelen en hem meetrok. De sneeuw had mijn hele gemoedstoestand verandert. Ik werd er weer vrolijk en zorgeloos van. Zodra ik straks weer door de deur van het huis zou stappen zou ik waarschijnlijk weer in elkaar kruipen van angst, maar nu was ik net een vrolijk klein kind, met mijn hand stevig in die van Harry geslagen. Het was misschien heel dom om zo opgewonden te raken door een paar witte vlokjes gekristaliseerd water, maar het was een van de echt pure, vrolijke en onaangetaste dingen in mijn leven. Sporten ook nog, maar dat was ook nog eens hard werken. Dit was alleen maar vrolijkheid en magie voor mij, net als dat het dat alle voorgaande jaren was.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Heel even bleef ik met open mond naar de sneeuw om me heen staren, tot ik daadwerkelijk per ongeluk een vlokje inslikte en hem weer sloot. Het was ook zo lang geleden dat ik het gezien had, dat ik nu even sprakeloos was. Ik merkte wel dat ze mijn vraag had beantwoord, maar hoorde het niet behalve "door de sneeuw huppelen". Gelijk schoot me iets te binnen en trok haar mee aan haar hand, wat al snel over ging in rennen. Samen met Louis had ik ooit een open veldje gevonden waar niemand kwam, en daar viel dan ook gelijk de meeste sneeuw. Het was niet ver weg, gewoon een aantal steegjes door en dan het park in, daar achterin was het. 'Geweldig,' grijnsde ik, met een duidelijk ademtekort, toen ik zag dat het park zo goed als verlaten was. Logisch, het grootste deel van de school was ook nog niet uit. Uit het niets hield ik halt en liet haar los, waarna ik bijna hysterisch begon te gniffelen. Ik liep een stukje van haar weg en pakte zorgvuldig een hoopje van het wit, die ik tot een niet zo egale bal kneedde. Nonchalant met mijn armen achter mijn rug, en de sneeuwbal dus ook, draaide ik me weer om en keek haar onschuldig aan. Even bleef ik zo doodstil staan, en haalde toen met volle kracht naar haar uit. Ik had aardig goed gemikt en hoopte dat het raak zou zijn, want dat zou een oorlog ontketenen, en die afleiding konden we beiden wel gebruiken.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Al snel nar Harry de leiding en rende ik achter hem aan door de vallende sneeuw, dat langzaam een dik pak begon te vormen over de gehele stad. Toen hij uiteindelijk halt hield stond ik even hijgend te staan. Ik was niet gebouwd op rennen en zou morgen geheid spierpijn hebben. Ik keek om ons heen en zag dat we midden in het verlaten park stonden, dat nu al bedekt was met een mooie laag sneeuw. Het leek inmiddels wel een sneeuwstorm te worden hier buiten. Mijn zwarte jas was al bijna helemaak wit, net als Harry zijn bruine krullen. Plots werd ik midden in mijn gezicht geraakt met iets hards en kouds. "Auw." Een sneeuwbal. Maar niet alleen dat, want iets had volgens mij een sneetje op mijn wang gemaakt. Ik keek omlaag en zag een steentje liggen met wat bloed eraan. Fijn. Ik wist ook niet of dit met opzet was of niet. Hij was de hele dag zo lief geweest, het grootste deel dan, maar de rest van de schooltijd was hij een duivel. Ik ging met mijn vingers over mijn wang en zag er niet veel later helder rood bloed aan zitten. Lekker dan. Ik had dit eigenlijk op de terugweg willen doen, want anders kwamen we er nooit, mezelf kennende. "Harry, kom. Straks is het pak sneeuw nog veel dikker en hebben we alle tijd van de wereld." zei ik tegen de jongen met de bruine springerige krulletjes. Ik wilde niet weg uit de sneeuw, maar ik wilde ook de training niet missen.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik stond bijna te juichen toen ik haar raakte, echt goed raakte. Dat verdween echter al snel toen ik zag dat het pijn had gedaan, en wat helderrood bloed zag. Op een vlug pasje liep ik terug en pakte haar gezicht voorzichtig tussen mijn handen zodat ik de snee beter kon observeren. Het was niet echt diep, maar het was het soort snee dat ging branden en pijn doen. 'Als ik had geweten dat er een steen inzat had ik nooit gegooid,' mompelde ik zacht, en drukte weer kort een kus op haar voorhoofd. Met mijn duim veegde ik langzaam, zodat ik haar geen pijn zou doen, het overgebleven bloed weg. Als we nu bekeken werden we vast aangezien voor stel, dat boeide me niet. Dit was gewoon even om het goed te maken. Ik keek haar met grote oogjes aan toen ze zei dat we beter konden gaan. Ze klonk nu heel erg als mijn moeder toen ik nog klein was, en daar zou ik mooi op gaan inspelen. Ik pruilde en liet mezelf in de sneeuw zakken. Koppig kruisde ik mijn armen en benen en keek weer naar haar op. De sneeuw voelde koud aan bij mijn benen en mijn broek zou zeker nat worden als het smolt door mijn warmte, dat had ik er nu wel even voor over. Ik zou nog eventjes doorgaan met mijn toneelstukje maar liet me daarna wel weer door haar meeslepen.

[ bericht aangepast op 18 jan 2014 - 10:35 ]

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Al snel stond Harry naast me. Ik voelde mijn wondje wat steken toen hij erover heen ging met zijn duim. Hij leek er oprecht spijt van te hebben. Ik glimlachte en leunde met mijn voorhoofd tegen zijn kin na het kusje op mijn voorhoofd. Het gaf me rust. Hij was eigenlijk best zorgzaqm. Er leek wel een knop omgezet te zijn in zijn hoofd. Ik drukte een kusje op zijn wang en zei tegen hem dat we beter konden gaan. Anders kwamen we te laat. Dat wilde ik niet. Ik zag hem me met grote ogen aankijken. Hij leek echt net een kleuter met zijn gedrag. Ik grinnikte en aaide even door zijn krullen. Ik maakte nog een foto van hem zo pruilend in de sneeuw. "Kom op, Harry. We kunnen straks nog lang genoeg in de sneeuw spelen, beloofd." zei ik met een licht gegrinnik in mijn stem. Daarna trok ik toch aan zijn arm om hem mee te slepen. Ik snapte ook niet hoe hij zo kan blijven zitten. Ik had het zo al extreem koud en hij zat met zijn bips midden in de koude natte sneeuw. Ik sjorde wat harder aan zijn arm en wist hem een stukje vooruit te slepen door de sneeuw. Hij was niet heel licht, maar zo zwaar nog niet dat ik hem niet meer door het witte koude en natte spulkon slepen.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Even grijnsde ik toen ik een kus terug kreeg, maar ik begon al snel te pruilen toen ze weg wou. Kinderachtig ging ik in de sneeuw zitten en keek toe hoe ze een foto van dit tafereel maakte, het moest ook best lachwekkend zijn. 'Nee, ik wil nu,' zei ik kinderachtig, en begon te protesteren toen ze me probeerde mee te sleuren. Ik zocht naar iets waar ik me aan vast kon grijpen maar het enige wat ik te pakken kreeg was sneeuw en gras, en dat gaf niet echt houvast. Wild greep ik om me heen en het lukte gewoon niet om iets stevigs te vinden, dus bedacht ik iets anders. Met mijn vrije arm pakte ik haar vast bij een been om haar te kunne tackelen. Ik haalde haar onderuit, precies op de manier dat ze op mij terecht zou komen en niet in de koude sneeuw. Snel wikkelde ik mijn armen strak om haar heen. 'Nu moet je wel hier blijven,' zei ik vol triomf. Nu lag ik volledig met mijn rug in de sneeuw, en ik zou zeker weten bevriezen zo, ik had geen zin om overeind te komen. Daar was ik te lui voor, net zoals ik geen zin had Tauriel los te laten. Ze kon zoveel spartelen als ze wilde, ik had een ijzeren greep waar ze nooit uit zou kunnen komen.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Harry werkte wat tegen, maar ik kreeg hem toch redelijk mee. Het kostte alleen wel veel moeite. Ik grinnikte zacht. Plots greep hij mijn benen. Even wilde ik tegen werken, maar al snel lag ik bovenop Harry op de grond. Ik grijnsde en keek recht in zijn fel groene ogen. Ik schudde mijn hoofd bij zijn woorden. "Wat ben je toch een kleuter. Ik snap niet hoe jij ooit zo kwaadaardig had kunnen zijn." mompelde ik. Als hij zo lief en kinderlijk deed snapte ik het niet, al wist ik ook hoe kwaadaardig hij kon zijn. Ik probeerde me uit zijn grip te wringen, maar ik kreeg het niet voor elkaar. Ik was no way sterk genoeg voor hem. Ik zuchtte en legde mijn armen op zijn borst. Daar legde ik mijn hoofd op en keek de krullenbol aan. Hij zou het wel snel koud krijgen. "Wat moet ik doen om te zorgen dat je meegaat naar de schietbaan?" vroeg ik rustig. Ik trilde nog wat van de kou, maar Harry was nog best warm. Gelukkig lag ik niet zelf in de sneeuw. Zo was het namelijk al koud. Ik plukte zacht aan zijn krullen terwijl ik toch lichtelijk wilde opschieten. Ik wilde gewoon gaan, want ik had nu nog geen vooruitzicht op warme en droge kleren. Die lagen namelijk thuis en niet in mijn locker bij de boogschietvereneging.

[ bericht aangepast op 18 jan 2014 - 15:28 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik deed een poging tot mijn schouders ophalen, wat niet ging met haar gewicht bovenop me. 'Wil je dat ik weer switch dan?' vroeg ik met een opgetrokken wenkbrauw. Wetend dat ik het toch niet zou doen, ik vond het veels te leuk zo. Grijnzend keek ik toe hoe ze zich uit mijn greep probeerde te wurmen wat haar dus echt niet lukte. Dus gaf ze het op en plaatste haar armen op mijn borst. Ik deed even of ik heel hard aan het nadenken was toen ze vroeg wat ze moest doen. Daarvan raakte ik weer afgeleid toen ze aan mijn haar begon te plukken, en ik zuchtte even. Langzaam ging ik overeind zitten zonder haar ook maar een seconde los te laten. Ze was veel te warm om los te laten, en daarbij wou ik het ook niet. 'Nog heel even,' smeekte ik zachtjes met de zieligste stem die ik maar kon opzetten. Als een van de andere jongens had besloten ook naar het park te gaan en ze ons zo zouden zien was ik er geweest. Ik zou het nog maanden aan moeten horen, want hun kennende zouden ze het me niet zo snel laten vergeten. Nu voelde het gewoon fijn, en was ik blij dat ik in had kunnen zien hoe fout ik haar al die tijd had ingeschat. Ook wou ik nu nog niet weg omdat de sneeuw nog steeds aan het vallen was, en dat zou het straks nu niet meer doen, al zou er dan wel meer ervan op de grond liggen.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Toen hij vroeg of ik de oude Harry weer terug wilde schudde ik snel en resoluut mijn hoofd. Dat wilde ik absoluut niet. Nu deed hij me in elk geval geen pijn. Ik probeerde me nog even uit zijn greep te wringen, maar hij was daar gewoon veels te sterk voor. Ik maakte het me dus maar gemakkelijk op zijn borst en keek hem aan in zijn grote groene ogen. Ik vroeg hem wat ik moest doen om te zorgen dat we weg konden en begon afwachten wat met zijn krullen te spelen. Zijn haar was gewoon veels te fijn om aan te zitten. Hij ging rechtop zitten, maar ik kreeg nog geen millimeter om te bewegen, waardoor ik nu met mijn rug in zo'n bocht lag dat mijn schouders weer recht boven mijn heupen stonden. Ik was dit door het zwemmen gewend, dus het deed geen pijn ofzo. Ik grinnikte zacht bij zijn woorden. "Even dan, tot ik het gras op de plek waar je net lag niet meer kan zien. Goed?" Nu was het nog vrij bruin en groen, maar het begon toch alweer op te vullen met witte vlokken. Volgens mij zou het de rest van de dag blijven sneeuwen, dus er zou echt nog veel meer liggen als we terug kwamen. Ik rustte mijn hoofd tegen zijn borst en keek even rustig naar het pad wat langs het veld liep. Plots zag ik een bekende zwarte kuif en ik verstarde weer. Wat deden Harry's vrienden hier. Spijbelen, duh, maar ik had nooit gedacht om die hier te zien, want het park lag best een stuk weg van school.

Zayn Malik
Ik wachtte niet op Nica's antwoord. Ik stak een sigaret op en pakte ruw haar arm. "Meekomen." was het enige wat ik zei voor ik haar meesleurde door het park. Harley huppelde heel vrolijk rond. Zelf rookte ik rustig en negeerde het meisje wat ik meesleepte volledig. Ik was er nog niet helemaal uit wat ik met haar zou doen. Daarom ook deels de sigaret. Daarbij werd ik compleet gestoord van Louis' chicky. Uiteindelijk liet ik Harley los in een hondenlosloopveld en ging op een bankje zitten. Ik trok Nica op mijn schoot en leunde rustig tegen haar rug. Mijn armen hield ik als stalen ketens om haar middel geklemd zodat ze niet weg kon. Ik zat in doodse stilte en gebruikte haar meer als een soort kruik terwijl ik keek naar hoe Harley als een idioot rondrende. Na even zag ik opeens witte vlokken uit de hemel komen. Ik vloekte zacht en floot voor Harley. Al snel kwam de pitbull vrolijk aangewandeld. Ik deed hem weer aan zijn riem, duwde Nica van mijn schoot en trok haar toen weer mee richting de uitgang. Daar zouden we nog even warm en droog kunnen flikflooien in mijn auto voor ik naar huis ging. Onderweg naar de auto zag ik opeens iets wat me halt liet houden. Ik keek en liet Nica los. Mijn zoveelste peuk trapte ik uit en ik liep met Harley naar Harry en Tauriel die middenop een veld zaten. "Haz? What the fuck is dit?" vroeg ik aan hem, het preutse en bange stuudje compleet negerend.

[ bericht aangepast op 18 jan 2014 - 19:15 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Tevreden knikte ik bij haar toestemming, en keek af en toe achterom om heel stiekem de sneeuw van de plek weg te vegen. Elke keer als ik dat deed keek ik haar heel onschuldig aan, wetende dat ik toch wel op mijn kop zou krijgen. Ik zuchtte even toen ze haar hoofd tegen me aanlegde, het was een prettig idee dat ze me genoeg vertrouwde om dat te doen. Een tijdje bleef ik zo doorgaan, de sneeuw wegvegen en dan weer kijken of ze het gezien had. Ik fronste even toen ik haar voelde verstarren, dat kon niet veel goeds betekenen. Even vroeg ik me af of ik iets gedaan had, maar toen ik een iets te bekende stem hoorde volgde ik haar voorbeeld. Met grote ogen keek ik in de richting waarvan de stem was gekomen en ja hoor, daar waren Zayn en Harley, met in de verte Nicoletta. Vlug krabbelde ik overeind en trok Tauriel mee omhoog, waarna ik haar losliet en mijn handen in mijn jaszakken stopte. 'Dat kan ik ook aan jou vragen, niet?' zei ik als zwakke verdediging. Ik wist natuurlijk niet wat hij allemaal gezien had dus deed ik nu maar wat, en probeerde niet al te snel in mijn oude gedrag terug te vallen, waar ik erg de neiging tot had. Ook moest ik in ieder geval een poging doen niet gelijk mijn reputatie te verkloten, maar als ik zo naar de jongen keek wist ik al dat het eigenlijk geen zin meer had.

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Harry probeerde zijn reputatie en houding nog te redden terwijl ik met Harley aan kwam lopen, maar ik had al genoeg gezien. Hij mocht nu het meisje, wat bangig naast hem stond, wel hebben losgelaten. Ik had mooi wel gezien hoe ze net als een lief stelletje, waarvan ik walgde, hadden gezeten in de sneeuw. Zijn woorden voerden een zwak verweer en ik zijn ogen zag ik dat hij dat ook wist. "Dude, dat chicky is alleen mee om haar in de problemen te brengen en om mijn woede op te botvieren. Dit zag er niet uit als een van tweeën. Het leek eerder of je haar kon gaan aflebberen binnen nu en 30 seconden, maar dan niet op een normale je bent een slet en ik heb er zin in manier, maar op een liefdevolle ik wil altijd bij je blijven manier. Wat is er mis met je?" Meestal sprak ik niet zo veel, maar ik wilde uitleg hebben en de waarheid als het even kon. Hopelijk was hij wijs en zei hij gewoon waarop dit sloeg, want ik was echt niet bang een van mijn vrienden een optater te geven... En anders kon ik het altijd nog uit zijn stuudje slaan. Er was trouwens wel iets anders aan haar, maar ik kon mijn vinger er niet goed op leggen wat. Ik zag haar nu rillen van de kou, iets wat ik zelf ook deed. Ik had echt een bloedhekel aan de kou en wilde snel weg. Maar eerst uitleg, want als Harry echt het preutse trutje van de school als vriendin wilde zou hij heel erg hard zijn best moeten doen om nog enige vorm van status of macht te behouden in de wandelgangen.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Hij had gelijk, en het erge van het verhaal was dat ik dat toegaf. Het was ook verbazend dat hij het er zo'n lang verhaal van maakte, wat moest betekenen dat hij meer dan genoeg had gezien en ik hem niet meer op andere gedachten wou brengen. De jongen wilde uitleg en dat zou ik hem ook met liefde geven, als er niet zoveel persoonlijke dingen tussen alles door waren gebeurt. No way in hell, dat ik hem dat zou gaan vertellen. Als hij wist dat ik sneed was ik in zijn ogen vast een watje, net als al die andere dingen die Tauriel wist. Zodra Zayn te weten zou krijgen dat zij meer wist, zou hij niet meer rusten tot hij het uit haar zou krijgen. Ik nam de, waarschijnlijk niet zo slimme, beslissing dat ik niks zou zeggen. 'Dat gaat je niks aan, Zayn,' antwoordde ik met een dodelijke blik. Waarschijnlijk kreeg ik zo een klap doordat ik het niet los wou laten, die kon hij dan mooi terugkrijgen. De andere jongens sloeg ik niet, maar Zayn was een tikkeltje harder en kon er wel tegen. Aan het eind van de dag bleef hij wel een van mijn beste vrienden die ik voor geen goud kwijt zou willen, sommige dingen kon ik zelfs hem niet vertellen. En dat zou ik ook nooit doen, hij wist genoeg van en meer hoefde niet. Al wist ik wel dat als hij Tauriel ook maar met een vinger zou aanraken dat ik hem het ziekenhuis zou inslaan.

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Ik zag hem even twijfelen en toen werden zijn ogen toch weer hard. Ik wist waarop dit zou uitlopen. Ik wilde namelijk weten wat hier aan de hand was en hij ging de situatie me niet uitleggen. Als blikken konden doden was ik nu dood, maar dan zat hij vol sneeen en gaten door mijn scherpe blik. Zijn antwoord was een domme. Ik liet Harley's riem vallen. "Harley, auto." zei ik tegen de hond die snel wegrende. Ik greep Harry bij zijn keel en kneep een beetje. "Als jij het niet wil vertellen kan ik het ook uit je kleine vriendinnetje halen." Ik strekte mijn andere arm uit en greep het meisje bij haar keel. Ik tilde haar wat op terwijl ze begon te piepen en tegen begon te stribbelen. Ik hoefde maar een beetje kracht te zetten of ze hing doodstil. Dit kon een slecht idee zijn, als Harry opeens heel beschermden tegenover zijn martel slachtoffer was geworden, maar dat kon me weinig schelen. "Dus Haz. Jou keuze." zei ik met een sadistische grijns op mijn gezicht. Ik stond bekend voor het feit dat ik echt een pure sadist was. Ik vond het zelfs niet erg om mijn vrienden wat aan te doen. Alleen Harley was de enige die ik geen pijn kon doen. Voor de rest kon ik in meerdere of mindere maten iedereen pijn doen om me heen. Ik had gewoon te veel meegemaakt om nog iemand compleet te vertrouwen, op mijn puppy na dan.

[ bericht aangepast op 18 jan 2014 - 22:47 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het feit dat hij nu de riem van de hond liet vallen en hem naar de auto stuurde, was geen goed teken. Een heel slecht teken eigenlijk. Hij greep me bij mijn keel en van schrik liet ik een piep horen, al hoewel ik me snel herstelde en hem zacht grommend aankeek. Zijn woorden intimideerden me niet maar ik spuwde bijna vuur toen hij Tauriel ook bij haar keel greep. 'Verdomme, Zayn. Waarom ben je hier opeens zo geïntresseerd in?' vroeg ik, een dreigende ondertoon hoorbaar. Ik wachtte zijn antwoord niet af en aangezien hij zo dom was geweest mijn armen compleet vrij te laten haalde ik met gemak vol naar hem uit. Volgens mij had ik hem aardig geraakt, en trok zijn arm van mijn keel weg, om hem vervolgens te bespringen. Met mijn volle gewicht drukte ik hem tegen de grond. Door deze actie kwam de bekende waas weer voor mijn ogen en begon uit blinde woede op hem in te slaan. Het boeide me niet hoelang ik hem nu kende, en wat voor goede vrienden we eigenlijk wel niet waren. Hij had Tauriel pijn gedaan en zou er voor moeten boeten. Ik kreeg het straks drie keer terug van hem, nu voelde het goed om hem pijn te zien lijden en dat ik aan de macht was, ook al was het misschien voor even. Dat zou het later wel waard zijn, dat hield ik me voor terwijl ik niet kon ophouden de oudere jongen te pijnigen.

[ bericht aangepast op 18 jan 2014 - 23:43 ]

Because I love him, do I need another reason?