• ‘oké… oké, oké, oké, OKE!’
    Buiten adem nam ik halt vlak voor de beukwilg en liet ik mezelf vermoeid in het gras vallen.
    ‘dit gaat niet zo,’ hijgde Albus en viel vlak naast me neer.
    ‘Hugo gaat alweer woedend op je worden, dat weet je,’ vertelde Albus.
    ‘mja..’ mompelde ik en schudde het zweet uit mijn haren vandaan waardoor mijn blonde haren nog warriger werden.
    ‘weet je wat,’ ging Albus verder en stond van zijn plaats op.
    ‘ik ben het zat,’ slikte hij.
    ‘wat dacht je van een weddenschap?’
    Een bedachtzame stilte ontving de hele omgeving waarin ik alleen op de gekraak van de takken van de beukwilg hoorde. Ongelovig vloog op waardoor ik recht voor de neus van Albus lande.
    ‘dit ga je niet doen..’ fluisterde ik dreigend.
    ‘als jij binnen een week eindelijk eens bevriend raakt met mijn nichtje, Rose Weasley, en haar stopt met treiteren en uitschelden haten, enzovoort, dan geef ik je 30 galjoenen.’
    ‘hoezo zou ik dit doen?’ vroeg ik en duwde plagerig met mijn platte hand tegen de voorhoofd van Albus aan waardoor hij een paar meter naar achteren vloog en terug in het gras landde.
    ’30 galjoenen is niets,’
    ’50?’
    ‘doe maar 70’
    ’65, laatste bod’
    ‘is goed!’
    Net toen ik de hand van Albus wauw gaan schudden, leunde Albus plezierig nog meer naar achteren waardoor hij volledig in het gras lag.
    ‘en als je het niet haalt binnen een week, dan ga je met Lily mee naar het kerstbal.’
    ‘uhum,’ kuchte ik en mijn hoof viel bloed rood.
    ‘kom op, die meid is smoor op jou. Maak haar eens blij!
    ‘is goed,’ zij ik simpelweg.
    Met een grim op mijn gezicht, greep ik de hand van mijn vriend vast en trok hem weer overeind. En vlak daarna, schudde we heftig met onze handen. Weddenschap geaccepteerd. Dus.. hoe moeilijk kan het zijn om bevriend te raken met een Weasley?


    [ bericht aangepast op 23 jan 2014 - 18:02 ]


    Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••