The Life Of An Assassin {Topic 1} - Speeltopics

Paddo schreef:

Jaren zijn voorbij gegaan, jaren van dood...
Assassins die in top vorm waren, werden genadeloos neergehaald door de Tempeliers...
Assassins over het hele land vielen voor de zwaarden van Tempeliers...
Geen enkele Assassin bleef leven... Op een paar na...
Maar nu... Nu dat de tijd daar is om werkelijk op te staan...
Zijn er nog maar een paar assassins over...
Een paar beginnelingen en gevorderde, onder begeleiding van hun meester.
Als groep proberen ze de Assassins weer omhoog te helpen,
Om weer het goede te zijn in de wereld...
Maar... Zullen alle Assassins het pad blijven volgen die hun gewezen word?
Of zullen ze vallen voor het gevaar wat buiten hun veilige haven lurkt?

De RP speelt zich af in de middeleeuwen, dus denk eraan dat er geen gadgets zijn zoals in onze tijd.
Maar meer eraan dat ze alles doen via postduiven, via messengers en dat die dus soms onderschept kunnen worden!
Tabak maken kunnen ze ook nog niet, dus denk er aan dat je personage niet opeens een sigaret opsteekt of in die richting!
Dus houdt in gedachten dat alles wat er gebeurt, ook gebeurt in de middeleeuwen waardoor er bepaalde dingen niet kunnen worden gebruikt!



Assassins:

Mentor: Shadow Raeper ~ Paddo

Gevorderede Assassins:
- Halroy Brightwood ~ LyraPhoenix
- Selena Kayda MontClair ~ DarkAng3l

Beginnelingen:
- Blink ~ LyraPhoenix
- Evoy Ciar Nolyn du Vessa ~ Eltham
-Raven Nanaka Crowley
-


Dorpelingen:
-
-
-
Dokter:
- Matthew Clairmont ~ Darkang3l
-


Invullijst:

Naam:
Rol:
Leeftijd: {16 - 25}
Uiterlijk: {Foto/Animefoto mogen beide!}
Wapen/Werk: {Beginneling: 2. Gevorderde: 4. Denk hieraan bij wapens die Assassins gebruiken!/ Denk bij werk aan het werk wat ze vroeger deden!}
Geschiedenis: {Wat hem/haar gebracht heeft bij de Assassins en waarom}
Extra: {Tattoo's, sieraden, etc etc}

Special Events:

Er zullen speciale evenementen zijn die kunnen gebeuren in het verhaal, dit is een klein voorproefje ervan:

Tempeliers vallen de HQ van de Assassins aan, stop ze voordat ze werkelijk binnen dringen!
De missie die je kreeg, heeft een speciale wending... Ze zijn erachter gekomen dat je op ze jaagt!
...... is ziek geworden na zijn laatste missie, hij/zij moet rusten om beter te worden!
Een wond is gaan onsteken bij .....! Breng een dokter langs!

Natuurlijk is het toegestaan om events op te geven, zodat ik ze kan gebruiken in de RP!

Regels:

Afwezig voor langere tijd? Meld het aan mij!
Wees Aardig tegen elkaar!
16+ is toegestaan, houd het wel netjes!
Geen Over Powered personages!
Gebruik OOC {Out Of Character}: {} [] () !!
Bespeel niet iemand anders zijn personage!
Zet je personage zijn naam boven aan je post!
Alleen ik open nieuwe topics, tenzij ik iemand de toesteming er voor geef!
Events worden alleen door mij geactiveerd!

Reserveringen doe ik niet aan! Wil je een personage? Maak hem meteen aan!

[ bericht aangepast op 31 maart 2014 - 16:50 ]

Selena Kayda MontClair -- Gevorderde Assassin

De pijn kwam niet zozeer enkel door de wapens, er waren wel meer dingen die erbij hielpen. Ergens was het feit dat ze een Assassin was er een deel van. Dat was namelijk hetgene wat de pijn had veroorzaakt in de eerste plaats. Het feit dat haar ouders het ook waren en daardoor vermoord waren.
Vechten tegen een vijand was altijd makkelijk dan tegen iemand die aan je zijde stond. Van haar was het niet zozeer een feit dat ze de Broederschap wilde verraden. Ze was gewoon zichzelf niet, punt.
Een tel was ze versuft door de klap. Echt zacht was ze niet tegen de balken aangekomen, maar ze had zich eigenlijk nog nooit echt uit het veld laten slaan door wat pijn. Het herinnerde haar er altijd weer aan dat ze nog leefde. Fysieke pijn dan toch. De pijn in der hart was een ander verhaal. Als ze kon sneed ze het zo weg. Maar gezien dat geen optie was had ze het haar missie gemaakt de verantwoordelijken er zwaar voor te straffen.
Zo snel ze kon keek ze om, om te zien waar haar tegenstander zat. Het was nooit slim die uit het oog te verliezen. De eerste reactie die ze had toen ze hem aan zag komen was er een van verdedigen. Op een scherp mes aanlopen was nooit slim en tot ze het had afgeslaan was het beter om te verdedigen, je kans af te wachten en dan pas toe te slaan. Een andere volgorde liep gewoonlijk fataal af. Dat hadden tegenstanders al kunnen merken.
Toen de messen in de buurt kwamen maakte ze automatisch de bewegingen die nodig waren om ze af te weren, maar bepaald de slimste zet was dat evenmin. Haar rechterarm was wel veilig, maar haar linker...
Het was niet de pijn die haar alarmeerde, maar het warme gevoel dat zich lang de bovenkant van haar onderarm verspreidde. Gezien ze altijd het mes gebruikte dat aan de onderkant zat om ar te weren, was de bovenkant niet voorzien van bepantsering. Het bleke hemd dat ze droeg kleurde dan ook langzaam rood waar haar vel open was gehaald.

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Selena Kayda MontClair -- Gevorderde Assassin

Ze wist gewoon dat ze de helft van der aanvalskracht kwijt was toen ze het bloed langs haar arm naar beneden voelde druppelen. Gewoonlijk overkwam dit haar niet. Wel, niet meer sinds de dag dat haar schouder haar bijna het leven kostte. Maar die dag lag achter haar ze had zich leren aanpassen en ermee leren omgaan. Ze had een hoop dingen moeten bijleren, om te vervangen wat ze niet meer kon doen, maar het was haar geluk en sindsdien had ze niet meer verloren.
Zwijgend bleef ze hem in de gaten houden, de woorden amper tot haar doordringend. Voor zover ze kon beoordelen had ze het toch koel gehouden, ze had haar training toegepast, maar blijkbaar was dat niet genoeg geweest.
Zelf toen hij z'n blades terugtrok leek ze niet bepaald te kalmeren. Vanbinnen waren twee delen van haarzelf aan het vechten met elkaar. Aan de ene kant zei er iets dat ze moest aanvallen en het afmaken, of sterven als het haar niet lukte. Het was haar drang om te overleven, iets wat geboren was jaren geleden. Aan de andere kant was er een deel van haar dat de stem herkend had en wist dat ze in nesten zat. Het schreeuwde om ermee op te houden en de gevolgen te dragen.
Hoewel de pijn in der arm nog niet te voelen was, wist der lichaam al dat het fout zat. Ze voelde der benen onder der trillen, alsof ze het elk moment op konden geven. Zwijgend bleef ze hem nog een paar tellen aanstaren, voor ze het op een lopen zette. Terug het kasteel in, naar waar ze het veilig achtte.
Als er iets was waar ze niet tegen kon dan was het dat anderen zagen dat ze brak en het gebeurde telkens weer als ze bij zinnen kwam. Vast en zeker dat het niet anders zou zijn dit keer, enkel erger. Nooit eerder had ze eigenlijk op deze manier toegeslagen en was het zover gekomen als vandaag.

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Selena Kayda MontClair -- Gevorderde Assassin

Enkel vergezeld van haar eigen gejaagde ademhaling liep ze zo snel haar benen haar nog konden dragen het kasteel in en langs de trappen omhoog. Gewoonlijk trok ze zich op haar eentje terug in een van de verlaten torens waar niemand nog echt kwam. Ze kwam liever niet onder de mensen op momenten als deze.
Hijgend zakte ze in de torenkamer tegen de muur op de grond. Dat ze mogelijk een spoor van bloeddruppels achter had gelaten deerde haar niet. Ze zat er niet mee. Vroeg of laat zou ze toch gevonden worden en als ze wilde eten was het ook slimmer om terug naar beneden te gaan. Enkel kon ze het nu even niet aan.
Ze kon er niets aan doen als het gebeurde, maar dat maakte niet dat ze het fijn vond, integendeel. Ze haatte zichzelf als ze het zover liet komen.
Nu de eerste shock een beetje begon weg te trekken, sloegen de vermoeidheid en de pijn keihard toe. Ze moest der tanden op elkaar klemmen om te voorkomen dat ze zou gaan gillen. Der arm deed verdomd zeer. Wat onhandig trok ze een reep stof van der hemd af voor ze het tegen de wonde drukte. Dat zou een tijdje opletten worden en klimmen zou ze al helemaal kunnen vergeten, wilde ze de boel niet iedere keer opnieuw open halen.
Met der lippen op elkaar geperst kneep ze der ogen dicht toe. Ze weigerde toe te geven aan de pijn en de tranen die achter der ogen prikten. Waarom ging het ook iedere keer verkeerd? Zij had er toch niet voor gekozen om aan het verlies een dergelijk trauma, bij gebrek aan een betere omschrijving, over te houden?

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Blink//Beginnende Assassin
Ik keek toe naar het gevecht wat er spectaculair uitzag, maar ik merkte dat mijn schuldgevoel groter werd. Ik Luisterde naar de personen voor me wat ze te zeggen hadden. Kayda was het kasteel weer in gerend, ik wilde haar achterna gaan, maar besloot om te blijven staan. Daarna zei de mannelijke assassin dat we het terrein mochten verkennen en het leek alsof we daar morgen een test over kregen. Ook zei hij dat als we een vraag hadden dat we die moesten stellen, maar mijn gedachtes waren leeg. totdat ik een stomme vraag stelde.
'Het is toch niet erg als Kree af en toe door het gebouw heen vliegt?' Wat een stomme vraag. Natuurlijk wist ik daar al het antwoord op. ik keek ook even naar mijn mede Assassin.
'En als we nog een vraag hebben, komen we zeker naar u toe,' zei ik vriendelijk. Het eerste wat ik zou doen, was oefenen. 'Wat is er met Kayda?' vroeg ik nieuwsgierig met een kleine bezorgdheid in mijn stem.

(Sorry beetje inspiratieloos)

Vampire + Servant = Servamp

Shadow Raeper ~ Mentor

Grijzend kijk ik de beginneling even aan als die vraagt of het erg was als zijn raaf door het gebouw vloog. Waarna die zei dat als die meerdere vragen had naar mijn kamer zou komen.
Maar toen merkte ik dat die bezorgt begon te worden over Selena...
'Je kraai mag rond vliegen, er vliegen er hier meerdere dus das geen probleem... Kayda daar in tegen is mijn probleem voor nu. Maar wat jullie wel mogen doen is de dokter halen vanuit het dorp. Dat zal jullie eerste missie zijn. Eenmaal gevonden geef hem dan dit briefje, hij weet wat die dan moet doen'
Rustig loop ik op de jongen af waarna ik hem het briefje overhandig. 'En alleen bedoeld voor de ogen van de dokter!' Mijn stem maakte duidelijk dat dit inderdaad alleen bedoeld was voor de dokter.
Langzaam draai ik mijzelf om waarna ik weg loop richting het kasteel. Ze zouden hun eerste missie moeten volbrengen, wilde ze een mede assassin reden.
Daar in tegen, Selena zou waarschijnlijk haar wond al deels verbonden hebben, maar zou ook weten dat er meerdere lasten aan vast zaten aan wat ze had gedaan.
Mijn ogen volgen het bloedspoor waarna ik rustig de trappen op wandel, waarna ik nog geen minuutje of 3 later in de toren sta waar Selena is.
Grijzend kijk ik dr even aan waarna ik tegen de muur aan leun 'Dit is nauw eenmaal wat je er voor krijgt, als je je mede assassins aanvalt Selena'
Rustig blijf ik dr aankijken en de rust in mijn stem was ook weer terug, alsof die nooit weg geweest was.

Selena Kayda MontClair -- Gevorderde Assassin

Zwijgend bleef ik zitten waar ik zat. Ik had al gezien dat de snee niet over zou gaan zonder hulp. Meestal weigerde ik hulp van dokters en andere kwakzalvers als het even kon, maar het was nu gewoon niet mogelijk. Toch niet als ik m'n arm zou willen houden. Het was te erg en koppig zijn zou geen hulp zijn.
Voetstappen op de trap vertelden me dat de rust over was. Als ik niet gewond was geweest, dan was het raam de perfecte route geweest om te ontsnappen, maar die was afgesloten, wilde ik niet te pletter storten op de onderliggende rotsen.
Ik reageerde niet meteen op de woorden van Shadow. Waarom zou ik ook. Dacht hij nu echt dat ik het met opzet gedaan had? Ok, misschien een deel van mij wel, maar dat was niet het gedeelte dat ik in de hand had.
"Had je me bij de eerste keer al maar moeten afmaken." Der stem klonk net zo gebroken als ze zich voelde en zelf de pijn was ergens hoorbaar. Het was niet de eerste uithaal die ze gedaan had, enkel was het wel de eerste keer met scherp geweest. Ze kende de regels en ze wist dat ze hiervoor ging boeten. "Je weet dat ik er geen controle over heb." En dat was een feit dat hij gewoon niet kon ontkennen. Het was enkel maar de vraag of het erger zou gaan worden, of beter. Ze hoopte elke keer weer op het tweede, maar het was iedere keer weer het eerste.


(Matthew is in z'n praktijk in het dorp)

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Blink//Beginnende Assassin
'Je kraai mag rond vliegen, er vliegen er hier meerdere dus das geen probleem... Kayda daar in tegen is mijn probleem voor nu. Maar wat jullie wel mogen doen is de dokter halen vanuit het dorp. Dat zal jullie eerste missie zijn. Eenmaal gevonden geef hem dan dit briefje, hij weet wat die dan moet doen' Beantwoorde hij mijn vragen en ik knikte zachtjes.
Rustig krijg ik het briefje overhandigd waarbij hij zei dat het alleen bestemd was voor de dokter. Ik knikte weer en zag hoe hij het gebouw in liep. Ik nam de eerst de beste route naar het dorp, maar bleef waakzaam.
Ik knoopte mijn mantel stevig dicht en liep de poort uit.
Het dorp zelf kwam al in zicht, maar toen ik besefte dat iemand me achtervolgd. Ik keek achterom. 'Kree, ga kijken,' zei ik en de raaf vloog van mijn schouder richting de persoon. Ik rende naar de plek waar de dokter zou zijn. Ik liep de deur door en bleef hijgend achter de deur staan. Ik zag burgers kijken. Een zacht gebonk, kwam vanuit de deur en Kree vloog naar mijn schouder. 'Niks?' vroeg ik hem en hij kraste zachtjes. 'Kan iemand me helpen, ik heb een noodgeval,' zei ik door de praktijk heen.

Vampire + Servant = Servamp

Tempeliers zijn het dorp binnen gekomen, om hun zoveelste check-up te doen!!
Dit betekend dat er voor elke Assassin gevaar dreigt!!
Verstop of vecht... Ontwijk of word gedood....
Maar wees gewaarschuwd... Want de groep bestaat uit vijf man...

(Is het goed als ik de rol van de gevorderde Assassin invul)

Vampire + Servant = Servamp

[ bericht aangepast op 15 feb 2014 - 20:20 ]

LyraPhoenix schreef:
(Is het goed als ik de rol van de gevorderde Assassin invul)

Selena Kayda MontClair -- Gevorderde Assassin

"Een maand lang meld je je telkens bij mijn kamer... Stipt 18:00, daar zullen we de eerste keer verder praten. Maar voor nu moet ik weg, zorg er voor dat de wond goed verbonden blijft Selena... Ik wil je niet weer kwijt raken zoals de laatste keer." Zonder enig gevoel hoorde ik wat hij zei. "Hpmf." Alsof ik daar nu zin in had. Zulke dingen liepen bij mij altijd mis. Of ik kwam te laat, of sterker nog, ik daagde niet eens op. Die kans was namelijk ook bijzonder groot.
Zwijgend keek ik weg bij z'n laatste woorden. Die keer had ik hem niet aangevallen, maar het was daarom niet beter geweest dan dit keer. Het was m'n moeder geweest die ik toen gezien had. Met haar had ik altijd de beste band gehad en daarom waren de herinneringen meestal pijnlijker dan aan die van m'n vader. Ik had op het punt gestaan om van een van de torens te springen om er een eind aan te maken, toen hij me vond en me terug trok. Het resultaat was dat ik daarna dagenlang verdwenen was in de bossen zonder ook maar iets van me te laten horen, net op het punt dat de Tempeliers daar regelmatig gingen zoeken naar mispunten zoals ze ons noemden. Blijkbaar had hij er meer mee gezeten dat ik net dan weg was dan hij toe durfde te geven toen ik terug kwam als een totale zwerver. Hij had me toen namelijk een donderpreek gegeven waar niemand goed van zou zijn.
Zwijgend bleef ik zitten waar ik zat. Het was alsof m'n lichaam niet mee wilde. De pijn en het bloedverlies begonnen langzaam hun tol te eisen.


Matthew ClairMont -- Dokter/Kwakzalver
Hij was achter z'n praktijk bezig met een hoop potjes. De een stonk al meer dan de ander, maar hij was er rotsvast van overtuigd dat hoe meer wat stonk, hoe beter het werkte. Aan iets dat goed rook had je niets. Vandaag was hij weer bezig met een of ander middeltje te maken dat volgens hem een ziekte moest genezen die tot nu toe iedere keer weer onbehandeld gebleven was.
Mopperend keek hij op toen hij geluid hoorde uit de praktijk. Wist niemand dan dat hij vandaag geen spreekuur hield? En hij vond het al helemaal niet leuk da thij gekras hoorde van een vogel. Dieren waren binnen niet welkom. "Kan iemand me helpen, ik heb een noodgeval." De stem van een jongen klonk van voor. Terwijl hij z'n handen aan een doek afveegde liep hij naar voor. "Nee, ik kan je oma die op sterven ligt niet helpen. Ga naar een priester, of de begrafenisondernemer." Mopperend liep hij de praktijk binnen. Gewoonlijk was hij een aardig persoon, maar niet als hij gestoord werd op z'n vrije dag.

"Nothing is True. Everything is Permitted"