The Life Of An Assassin {Topic 1} - Speeltopics

Paddo schreef:

Jaren zijn voorbij gegaan, jaren van dood...
Assassins die in top vorm waren, werden genadeloos neergehaald door de Tempeliers...
Assassins over het hele land vielen voor de zwaarden van Tempeliers...
Geen enkele Assassin bleef leven... Op een paar na...
Maar nu... Nu dat de tijd daar is om werkelijk op te staan...
Zijn er nog maar een paar assassins over...
Een paar beginnelingen en gevorderde, onder begeleiding van hun meester.
Als groep proberen ze de Assassins weer omhoog te helpen,
Om weer het goede te zijn in de wereld...
Maar... Zullen alle Assassins het pad blijven volgen die hun gewezen word?
Of zullen ze vallen voor het gevaar wat buiten hun veilige haven lurkt?

De RP speelt zich af in de middeleeuwen, dus denk eraan dat er geen gadgets zijn zoals in onze tijd.
Maar meer eraan dat ze alles doen via postduiven, via messengers en dat die dus soms onderschept kunnen worden!
Tabak maken kunnen ze ook nog niet, dus denk er aan dat je personage niet opeens een sigaret opsteekt of in die richting!
Dus houdt in gedachten dat alles wat er gebeurt, ook gebeurt in de middeleeuwen waardoor er bepaalde dingen niet kunnen worden gebruikt!



Assassins:

Mentor: Shadow Raeper ~ Paddo

Gevorderede Assassins:
- Halroy Brightwood ~ LyraPhoenix
- Selena Kayda MontClair ~ DarkAng3l

Beginnelingen:
- Blink ~ LyraPhoenix
- Evoy Ciar Nolyn du Vessa ~ Eltham
-Raven Nanaka Crowley
-


Dorpelingen:
-
-
-
Dokter:
- Matthew Clairmont ~ Darkang3l
-


Invullijst:

Naam:
Rol:
Leeftijd: {16 - 25}
Uiterlijk: {Foto/Animefoto mogen beide!}
Wapen/Werk: {Beginneling: 2. Gevorderde: 4. Denk hieraan bij wapens die Assassins gebruiken!/ Denk bij werk aan het werk wat ze vroeger deden!}
Geschiedenis: {Wat hem/haar gebracht heeft bij de Assassins en waarom}
Extra: {Tattoo's, sieraden, etc etc}

Special Events:

Er zullen speciale evenementen zijn die kunnen gebeuren in het verhaal, dit is een klein voorproefje ervan:

Tempeliers vallen de HQ van de Assassins aan, stop ze voordat ze werkelijk binnen dringen!
De missie die je kreeg, heeft een speciale wending... Ze zijn erachter gekomen dat je op ze jaagt!
...... is ziek geworden na zijn laatste missie, hij/zij moet rusten om beter te worden!
Een wond is gaan onsteken bij .....! Breng een dokter langs!

Natuurlijk is het toegestaan om events op te geven, zodat ik ze kan gebruiken in de RP!

Regels:

Afwezig voor langere tijd? Meld het aan mij!
Wees Aardig tegen elkaar!
16+ is toegestaan, houd het wel netjes!
Geen Over Powered personages!
Gebruik OOC {Out Of Character}: {} [] () !!
Bespeel niet iemand anders zijn personage!
Zet je personage zijn naam boven aan je post!
Alleen ik open nieuwe topics, tenzij ik iemand de toesteming er voor geef!
Events worden alleen door mij geactiveerd!

Reserveringen doe ik niet aan! Wil je een personage? Maak hem meteen aan!

[ bericht aangepast op 31 maart 2014 - 16:50 ]

Blink//Beginnende Assassin
Ik stond in de praktijk als ik om hulp riep. Ik zag iemand aan komen lopen en wist dat hij vast de dokter moest zijn. 'Nee, ik kan je oma die op sterven ligt niet helpen. Ga naar een priester of de begravenisondernemer,' zei hij. Ik had niet eens een oma, laat staan dat die op sterven ligt. En ik heb zowat mijn hele leven doorgebracht bij de molen en kwam enkel in het dorp om graan te halen.
Ik liep wat onzeker naar voren en gaf het briefje aan de persoon voor me. 'Het spijt me menneer maar dit is dringend,' zei ik zonder erbij te zeggen dat het van de assassins kwam. 'En misschien kunt hem of haar helpen,' vertelde ik daarna. Ik keek vervolgens achterom of die persoon die me achtervolgde binnen zou stormen, maar gelukkig kwam er niemand door de deur stappen. 'Menneer is het mogelijk dat er mensen zijn die je achtervolgen?' vroeg ik hem zonder ook maar van de deur weg te kijken.

Halroy Brightwood//Gevorderde assassin
Ik zat met een hand onder mijn kin, verveeld een van de boeken te lezen. Ik besloot om eens wat nuttigs te gaan doen en sloeg het boek met een harde klap dicht. Stof dwarrelde van de bladzijdes af en waaide vervolgens de tafel op.
Ik schoof de stoel naar achter en stond stijf op. Strompelend liep ik naar de hoge kasten en zette de boek terug op zijn plaats en liep naar de deur. Ik nam de eerste de beste gang richting mijn slaapvertrek om mijn boog en speer te halen. Mijn jagers mes had ik altijd aan mijn riem hangen, voor er gevaar zou dreigen. Ik opende de deur naar mijn vertrek en zwaaide de deur van de kast open om de koker met pijlen aan mijn middel te klikken.
Ik hield er niet van om de koker op mijn rug te hebben, het koste veel moeite om zo dan een pijl te pakken. De speer die in het hoekje vande kamer stond, mocht wel eens een poetsbeurd gebruiken.
Ik pakte de speer uit de hoek, de boog uit de kast en liep fluitend naar de oefen terrein.
Ik liep bijna het terrein op als ik twee mede Assassins naar binnen zie lopen. Vast wat te bespreken. Ik zocht buiten een geschikt plekje op in het gras en begon mijn speer te poetsen.

[ bericht aangepast op 16 feb 2014 - 15:03 ]

Vampire + Servant = Servamp

Shadow Raeper ~ Mentor

Langzaam vervolg ik mijn weg langs de schaduwen, ondanks mijn haarkleur, wist ik altijd precies hoe ik mijzelf moet verbergen.
Als ik stemmen hoor stop ik even... als mijn gehoor het goed hoorde, waren het de Tempeliers. Hun wapen uitrusting die luidrichtig beweegt verraadde ze.
"We moeten onze ronde maar even wat sneller doen... dit dorp heeft toch geen bedreigingen meer..." Bij die zin grijns ik even, inderdaad voor nu zijn er geen bedreigingen hier. Maar dat komt nog wel.
Als ze voorbij zijn vervolg ik mijn weg richting de praktijk van de dokter. Blink zou daar nu wel zijn, en de dokter moest ook mee richting het kasteel voor Selena.
Eenmaal daar gooi ik de deur open waarna ik hem meteen weer sluit. Hierdoor zou het niet zichtbaar zijn dat ik hier stond, als de deur goed dicht zit gooi ik de ramen ook dicht waarna ik mijzelf omdraai richting de twee. Blink en Matthew stonden beide hier dus dat betekende dat het wat makkelijker zou worden.
"We moeten opschieten, Tempeliers zijn gespot in het dorp. Als ze erachter komen dat wij nog bestaan zal het hier binnen no time vol zitten met Tempeliers!" Mijn stem bleef kalm, maar het gevaar was nog steeds daarbuiten.

Matthew ClairMont -- Dokter/Kwakzalver

Fronsend keek ik naar het briefje dat de jongen me toestopte. "Het spijt me menneer maar dit is dringend. En misschien kunt hem of haar helpen." 1 blik op het perkament en het zegel dat in de rode was stond vertelde me genoeg. Ik hoefde het zelf niet open te doen om te weten waar het vandaan kwam en bij wie hij hoorde. "Meneer is het mogelijk dat er mensen zijn die je achtervolgen?" Even volgde ik z'n blik naar de deur. "Het is niet mij dat ze zoeken, maar jou." Misschien niet heel exact hem, maar in ieder geval de Orde waar hij bij hoorde.
Ik wilde weer gaan zuchten toen de deur opnieuw open ging en een nieuwe scheldbui afsteken. Het leek gewoon wel de zoete inval, tot ik zag wie het was. "Hunter." Echt vriendelijk klonk het niet, maar ik was hem dan ook helemaal niets verschuldigd. Ik mocht de Assassins dan wel helpen, ik hoorde niet bij hun Broederschap en ik had ook helemaal geen plannen om er ooit bij te gaan horen. "Je kan je groentjes misschien leren dat door het dorp rennen als een kip zonder kop niet bepaald de beste manier is als ze geen aandacht willen trekken." Terwijl ik het papiertje in m'n zak stak, ging ik op zoek naar de spullen die ik vast en zeker nodig zou hebben. "Word het erger, of blijft het hetzelfde?" Hopelijk zou hij daarmee snappen wat en wie ik bedoelde. Ik had geen zin om de jongen teveel info prijs te geven.
"En als je gewoon kalm blijft, dan gaan ze niets doen. Sla de welp anders een bloedneus en zeg dat je hier bent voor verzorging, weet ik veel." Vaag gebaarde ik naar de jongen. Het zou niet de eerste keer zijn dat de Tempeliers hier kwamen en elke keer weer gingen ze met lege handen buiten.

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Blink//beginnende assassin
Na het overhandigen van het briefje vroeg ik hem daarna of het kon dat er een persoon was die ons achtervolgde. 'Het is niet mij dat ze zoeken maar jou,' zei hij en ik keek hem geschrokken aan. Ik keek geschrokken om toen ik iemand naar binnen zag lopen. Ik wilde gelijk dingen gaan vragen, maar hield me in. Ik hoorde de man zijn naam mompelen. 'Je kan je groentjes misschien leren dat door het dorp rennen als een kip onder kop niet bepaald de beste mannier is als ze geen aandacht willen trekken.' Ik barste van de vragen, maar toen ik dat hoorde was alles als de zon verdwenen. Daarna begon hij weer wat te zegggen waar mijn gedachte er niet helemaal bij was.
'En als je gewoon kalm bijft, dan gaan e niets doen. Sla de welp anders een bloedneus en zeg dat je hier bent voor verzorging, weet ik veel.' Dat trok mijn aandacht. Geschrokken naar de man. 'Wat nee, dat gaat niet door,' sputterde ik tegen. 'En ik liep niet als kip zonder kop door dat dorp, ik had Kree die ik had laten kijken,' ging ik door. Ik wist dat het hopeloos was, niemand zou luisteren naar een leerling. 'maar als er niets anders op zit, dan doe ik graag mee.' Ik wist dat ik met de eerste zinnen veel te ver was gegaan, maar mijn excusses aanbieden ging ik al helemaal niet doen.

Vampire + Servant = Servamp

Shadow Raeper ~ Mentor

Als ik de gewoonlijke begroeting krijg begin ik te lachen, vooral na dat die begint over Blink en als kip zonder kop door het dorp heen rennen.
Als die begint over de bloedneus verdwijnt mijn grijns, een mentor zou zijn leerlingen nooit pijnigen tenzij het nodig was.
"Ook leuk om jouw weer te zien kwakzalvertje, maar daarom ben ik niet hier en dat weet je."
Rustig stap ik van de muur af waarna ik bij de balie stop en mijn handen rustig erop leg.
"Het is weer zover, deze keer de pols" ik blijf Matthew even aankijken waarna mijn oren de voetstappen van de Tempeliers hoort.
Rustig blijf ik staan, het was meestal dat ze naar binnen zouden komen dat is waar. Maar deze keer zouden ze, als ze wat zouden flikken, met dooie lichamen weggaan.
"Blink... op dit moment moet je gewoon rustig blijven, blijf rustig ademhalen en doe geen onverwachtte dingen."
Als de deur open gaat blijf ik rustig richting Matthew staan, de Tempeliers zouden waarschijnlijk stomme vragen stellen en dan weer weggaan. Of misschien wat medicatie meenemen zonder te betalen...
Tenzij hun ogen op mijn wapens zouden vallen... mijn brandmerk op mijn borst zouden ontdekken en alarm zouden slaan...

Matthew ClairMont -- Dokter/Kwakzalver
Als ik m'n oplossing aanbied, hoor ik de een gelijk protesteren, terwijl Hunter's gezicht betrekt alsof het buiten gaat onweren. "Kijk niet zo, ik zeg het voor jullie eigen bestwil. En dat weet je best." Even schudde ik m'n hoofd. Dacht de jongen echt dat een vogel ging helpen? Ik had tempeliers wel van grotere en sterkere dingen de nek zien omdraaien. Een vogel was doorgaans geen enkel probleem. "Ga naar achter en blijf overal af. Ik krijg ze wel buiten." Even keek ik naar de twee voor ik naar de deur liep om de 'gasten' te ontvangen.
M'n gedachten waren er echter niet bepaald bij terwijl ze hun vragen stellen en ik de ondertussen overgekende antwoorden opdreunde als een brave leerling. Ze waren niet bepaald inventief als het op dit soort bezoekjes aankwam en dat maakte het makkelijk, maar tegelijk ook behoorlijk vervelend. M'n gedachten zaten bij de situatie waarvoor de Assassins gekomen waren.Het was niet de eerste keer dat ik ze bij stond en het zou ook niet de laatste keer worden. De vraag was enkel hoe lang het zou gaan duren voor ik halve lijken moest proberen tot leven te wekken.
Zodra ze weg waren liep ik terug naar het tweetal. "Neem de achteruitgang. Ik zie jullie bij het kasteel." Het leek me veiliger om niet rechtstreeks daarheen te gaan, de kans dat de Tempeliers me zouden volgen was immers te groot. Ik zou wat moeten verzinnen wilde ik daar raken, binnen een redelijke tijd en zonder ongewenste gasten mee te nemen.

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Blink//Beginnende Assassin

Ik luistderde hoe de twee zich in een gesprek bevonden. Ze hadden het ergens over waarbij ik niet kon bedenken. Ik keek geschrokken om door een totaal ander geluid. Ik begon me totaal niet op mijn gemak te voelen nu. Ik was bang voor de gevolgen.
'Blink... op dit moment moet je gewoon rustig blijven, blijf rustig ademhalen en doe geen onverwachtte dingen." Ik voelde mijn hart inderdaad op hol slaan en probeerde me te kalmeren. Ik bleef in mijn hoofd zitten om tot rust te komen.
'Rustig blijven,' zei ik in mezelf en het werkte. "Ga naar achter en blijf overal af. Ik krijg ze wel buiten." Ik hield het bij knikken, want mijn angst was te hoog om in bedwang te houden, zelfs praten lukte niet. En dit allemaal nog wel op de eerste dag.
. Ik liep naar achter en hield me stil, als ik nu mijn mond open zou trekken dan kon ik wel gedag zeggen tegen mijn leven. 'Neem de achteruitgang. Ik zie jullie bij het kasteel." zei de man. ik knikte. 'Maar waar is de achteruitgang,' fluisterde ik.
Ik was hier nog nooit geweest. Kom op Blink, blijf jezelf.

halroy Brightwood//Gevorderde Assassin
De zon scheen op mijn rug als ik het laatste restje van mijn speer af poets. Ik kon mezelf er weer in zien. Ik keek op doordat er vogels uit hun bomen vlogen. Iets ongewoons moest in het dorp gebeuren.
Ik stond op en bond mijn boog stevig om mijn schouders en rende het terrein af, richting het dorp. Als er ooit wat vreemds gebeurde, was ik er altijd bij en misschien kon het wel zo zijn dat die vervloekte Tempeliers aan het rondsnuffelen zijn.
Ik kwam aan bij het eerste huis, nam de gleuven tussen de stenen door, omhoog naar het dak en bleef daar verscholen in de schaduw. Ik maakte mijn boog gereed voor als er gevaar zou dreigen.

Vampire + Servant = Servamp

Shadow Raeper ~ Mentor

Grijzend kijk ik Matthew na waarna die zegt dat we via achteren moeten gaan, ik knikte alleen maar waarna ik rustig achter Blink aan liep. Het enige probleem... Blink kon nog niet zich zo goed verstoppen....
Langzaam kijk ik even rond waarna een grote grijns op mijn gezicht vormt, geen aardige grijns maar een puur duivelse. Blink had het maar even moeten verduren voor de tijd tot we terug zijn bij het kasteel.
Ik pak een van de potten die op de planken staan waarna ik er even aan ruik, grijzend loop ik dan op Blink af waarna ik even hem aankijk, nog geen seconden erna gooi ik het goedje over Blink heen waarna ik mijn neus dichtknijp "Nu kan je veilig over straat, ik zie je bij het kasteel terug"
langzaam draai ik mij om, zet het potje op de tafel waarna ik de achterdeur open en naar buiten loop. Matthew zou vanzelf zijn weg wel vinden naar het kasteel en Blink... tjah daar zouden ze nu niet eens bij in de buurt willen komen met die stank.
Rustig klim ik op het dak waarna ik even de omgeving bekijk... Ik kon rustig via de daken naar het einde van het dorp komen...
Met een aanloop spring ik van dak tot dak waarna ik iets in de schaduwen zie... Een assassin... Selena zit in de toren dus dan moet dit Halroy wel wezen...
Met een paar sprongen was ik bij het dak waar hij zat waarna ik zijn boog iets naar beneden duw "Nog niet Halroy... Het is nog te vroeg... We trekken ons voor nu terug"
Rustig draai ik mijzelf om waarna ik mijn weg vervolg richting het einde van het dorp, daar spring ik op mijn paard waarna ik verder rij naar het kasteel.
Eenmaal daar sprint ik naar de toren waar Selena zit, om te kijken of alles nog wel goed gaat met haar.

Blink//Beginnende assassin
Ik keek de persoon die ze "hunter" noemde kort aan. Ik zag hem daarna een potje pakken met een een of ander goedje erin. Ik vroeg me af wat hij van plan was. Hij kwam op me af gelopen en gooide het goedje over me heen gooide. Alles was drijfnat en nu begon de geur door me neus te dringen. "Nu kan je veilig over straat, ik zie je bij het kasteel terug.'
Was dat nou echt nodig, ik hoeste door de stank, toen ik hem door de achterdeur zag verdwijnen. Zelf stond ik dan, achter in het kleine kamertje met de geur van dooie mensen.
Ik keek nog even om en nam zelf de achterdeur en liep de straat uit. Ik sloeg de kap van mijn mantel over mijn hoofd, maar mensen sprongen gelijk aan de kant toen ik langs liep. Sommige riepen verscheidene woorden naar me. Ik begon me ongemakkelijk te voelen. Ik keek toe hoe Kree bij me wegvloog en een eindje van me vandaan bleef vliegen. Nou bedankt, vertrouwd mijn huisdier me niet eens.
Ik nam de weg richting het kasteel, maar besloot niet om de hoofdwegen te nemen. Ik begon me ongemakkelijk te voelen, alles stonk. Mensen durfte niet eens in de buurt te komen, zelfs mijn vriend vloog een heel eind van me vandaan.
Ik kwam aan de rand van het dorp en keek om of niemand me gevolgd was, keek naar Kree die tussen de bomen bleef zitten, en nam het pad naar het kasteel.
Als ik eenmaal in het kasteel ben aangekomen neem ik de weg naar waar het oefenterrein zou zijn en ga op een van de bankjes zitten. Een minuut later komt Kree aangevlogen en gaat op een van de takken zitten. 'Nou bedankt, ik kan hier ook niks aan doen,' zei ik tegen de vogel, alleen wist ik dat hij niets zou zeggen.

Vampire + Servant = Servamp

(Selena is nog geen mm verschoven van waar Shadow der heeft achter gelaten. Ze is wel van der sus gedraaid, nu ze niet langer door adrenaline op de been gehouden worden)

Matthew ClairMont -- Dokter/Kwakzalver
Even schud ik m'n hoofd als ik naar achter loop en de stank ruik. Overal afblijven was blijkbaar bijzonder moeilijk om te begrijpen, of ik moest natuurlijk opeens een vreemde taal spreken. Aan de andere kant, het zou dat groentje inderdaad wel helpen om met rust gelaten te worden. Zelf ik zou er niet bij in de buurt willen komen de eerst komende week.
Zodra ik het gevoel had dat de boel veilig was en de Tempeliers me niet langer lastig zouden vallen, ging ik het duo achterna richting kasteel. Ik had alles mee wat ik mogelijk nodig zou kunnen hebben. Je wist immers maar nooit en ik wist al genoeg met het weinige dat Shadow me verteld had in m'n praktijk.
Zwijgend liep ik het binnenplein op in de richting van de hal, voor ik m'n kap van m'n hoofd duwde. "Volk!" Ik hoorde m'n eigen stel vreemd weergalmen tegen de muren van het behoorlijk lege complex. Het had iets van een spookruïne, niet dat je mij nog bang maakte met dergelijke sprookjes. Spoken bestonden niet, punt uit.
Gezien ik niet wist waar de patiënt zich bevond, kon ik niet veel anders doen dan wachten en hopen dat ze snel op zouden komen dagen. Hoe langer verzorging uitbleef, hoe erger de situatie kon worden.

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Shadow Raeper ~ Mentor

Als ik bijna boven aan ben hoor ik beneden Matthew roepen, met een spurt draai ik mijzelf om waarna ik mijn weg weer naar beneden vervolg.
Matthew moest natuurlijk weten waar ze was en misschien dat Blink er ook al is, want die moest zichzelf gaan wassen met die stank die hij bij zich droeg...
Eenmaal over de trappen heen en beneden aangekomen, merk ik Matthew op. Enige wat ik doe is wenken waarna ik naar boven wijs "Tweede toren, helemaal boven aan" Dat was het enige wat ik zei waarna ik met mijn ogen over het plein speur opzoek naar Blink, en misschien dat Halroy ook al terug gekomen was.
Als mijn ogen op Blink valen grijns ik even, zelfs zijn eigen kraai durfde niet bij hem in de buurt te komen.
Als ik mijn weg naar Blink maak, blijf ik zekers een paar meter van hem vandaan staan "Ga je wassen, morgen is het weer een lange dag en dan beginnen de lessen pas echt" Het enige wat ik daarna doe ik wijzen naar binnen "De eerste gang, waarna je hem gewoon moet volgen"
Ik loop weg waarna ik mijn weg weer vervolg naar Selena, het was aan mij om te zorgen dat ieder hier goed verzorgd werd en het zou overleven...

(miss een beetje een rare post, maar dan zijn ze beide gelijk weer vrij)

Matthew ClairMont -- Dokter/Kwakzalver
Ik kende het kasteel ondertussen wel. Het was zeker niet de eerste keer dat ik hier kwam en het zou helemaal niet de laatste keer zijn. Ze leefden nu eenmaal gevaarlijk en waar gewonden vielen was een dokter nodig. Ook al had ik soms het idee dat ze af en toe meer waren met een goeie klap voor hun kop, in de hoop dat ze wat verstand kregen, maar helaas.
Zodra ik Shadow hoorde keek ik op. Lang duurde de vreugde echter niet, toen hij de locatie doorgaf en een reeks vloeken liet zich dan ook niet meer tegen houden. "Kon ze dan werkelijk geen betere plek uitkiezen dan die vervloekte toren?" Hoger kon ze gewoon niet kruipen en natuurlijk mocht ik al die trappen naar boven doen. Ik wist wel waarom ik een eenvoudig huisje had, zonder trappen, behalve de paar naar een amper gebruikte kelder. Ik haatte traplopen. Mopperend begon ik dan ook maar aan de klim naar m'n patiënt, voor dat helemaal uit de hand liep.

Selena Kayda MontClair -- Gevorderde Assassin
Bepaald veel merkte ik niet van de commotie die de Tempeliers veroorzaakten in het dorp en evenmin merkte ik de stank die rond een van de beginners hing. Voor nu was m'n wereld er een van zwarte vergetelheid. M'n lichaam had zichzelf als het ware uitgeschakeld. Niet langer in staat om me overeind te houden op adrenaline alleen en geplaagd door een verlies aan bloed. Ergens voelde het vreemd bevrijdend aan eigenlijk.
Het eerste wat ik merkte toen ik weer een beetje van de wereld wist, was de geur van ontsmettingsmiddel die m'n neusgaten binnen drong, al was ik nog steeds te suf om ook maar een vin te verroeren. "Shadow?" Het leek wel alsof het mijn eigen stem niet was die sprak, zoals ze veraf en zacht klonk. Iemand legde een hand op m'n voorhoofd en prevelde zachtjes iets dat ik niet kon verstaan. Een paar ogenblikken later hoorde ik het gerinkel van flesjes en een deur die open en dicht ging.

Matthew ClairMont -- Dokter/Kwakzalver
Het had me beter geleken om Selena te verplaatsen naar der kamer. De toren was geen plek om op een goeie manier der arm te kunnen verzorgen, dus moest het maar even zo. Nadat ik iedereen resoluut weggestuurd had, was ik aan de slag gegaan om der op te lappen. Als ze haar arm de tijd zou geven om te genezen voor ze zotte dingen ging doen, dan zou hij als nieuw worden.
Zachtjes suste ik haar toen ze wakker leek te worden voor ik de kamer uit liep, de gang op. Mijn werk hier was voorlopig gedaan. Eenmaal op de gang zochten m'n ogen Shadow. "Ga rustig met der." M'n toon was kalm, maar tegelijk ook waarschuwend. "Ik heb der wat gegeven dat haar voorlopig rustig zou moeten houden. Over een paar dagen kom ik terug om de wonde te controleren." Kalm liep ik in de richting van de trap. "Ow en ik geloof dat ze achter je vroeg." Een tel keek ik naar hem om over m'n schouder. "Ze is een goeie meid Shadow. Geef der een kans. Jullie hebben beide wat vreselijks meegemaakt bij de aanvallen. Misschien word het eens tijd dat jullie elkaar helpen om dat te verwerken."

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Shadow Raeper ~ Mentor

Mijn lichaam was licht en mijn voeten vlogen over de trappen heen, als ik merk dat Matthew haar naar beneden tilt en haar in haar kamer legt glimlach ik even, Selena was veilig... Nu dat de Tempeliers buiten ook weg zouden gaan na hun routine, zou er niet veel meer aan gevaar hier rond dreigen.
Rustig liep ik even mijn eigen kamer in waarna ik een boek van de plank pakte, ik was nog steeds bezig met iets... Wat de andere niet hoefde te weten, het was iets wat ik zelf moest afronden, wilde ik vrede in mijn ziel verkrijgen...
Maar ondanks dat bleef mijn gedachten deels bij Selena hangen, ondanks alles was ik namelijk de gene die haar in deze situatie gebracht had, ik was de gene die haar pols door gesneden had... En niet iemand anders...
Niemand hier wist daad werkelijk van mijn eigen verleden af, en dat was maar goed ook... Want niemand hoefde te weten waar ik zelf mee bezig was... Omdat ik anders waarschijnlijk gestopt zou worden door de twee andere assassins... De missie die ik namelijk aan het plannen was, was bedoeld als een one way ticket...
Als mijn gedachtes nu bij Selena blijven hangen loop ik weer naar beneden, het was de dokter die mij daad werkelijk eruit hielp...
"Ga rustig met der. Ik heb der wat gegeven dat haar voorlopig rustig zou moeten houden. Over een paar dagen kom ik terug om de wonde te controleren. Ow en ik geloof dat ze achter je vroeg. Ze is een goeie meid Shadow. Geef der een kans. Jullie hebben beide wat vreselijks meegemaakt bij de aanvallen. Misschien word het eens tijd dat jullie elkaar helpen om dat te verwerken." Ik knikte alleen maar naar Matthew, alles wat hij zei wist ik namelijk al...
Selena en ik hadden beide de aanval overleefd... Halroy was er later bij gekomen... Ondanks dat die een tempelier was geweest, had die zijn vertrouwen hier kunnen winnen door de verschillende missies die hij toegekend had gekregen...
Voor nu zou ik Selena laten rusten, waarna ik misschien naar haar verhaal zou gaan vragen... Maar dat was nu niet het probleem... "Matthew, houd er rekening mee dat er meerdere gewonden kunnen komen" Meer zei ik niet en liep alleen langs hem, het enige wat ik hem gunde was een sarcastisch glimlachje, misschien dat die de gedachten erachter had kunnen raden, misschien ook niet...

Matthew ClairMont -- Dokter/Kwakzalver
Een tel keek ik hem aan toen hij knikte. "Ik meen het Shadow. Jullie zijn de laatste van de Oude Broederschap, laat dat niet verloren gaan." Het was voor mij een manier van aanduiden dat ze de aanval overleefd hadden en niet erna bij de Orde gekomen waren. "En denk niet dat je de enige bent die wraak wilt. Wees enkel niet zo dom om fouten te maken die je kan vermijden." Ik mocht dan wel een dokter zijn en geen lid van de Orde, ik was niet achterlijk. De Assassins zaten achter de Tempeliers aan en laat het nu net die laatste zijn die de aanval hadden uitgevoerd. Er was al voor minder wraak genomen in deze wereld.
"Matthew, houd er rekening mee dat er meerdere gewonden kunnen komen." Kalm liep ik de trap af. "Hou elkaar heel, dan ben ik al lang tevreden. Ik haat overuren." Hoofdschuddend liep in naar de hoofdpoort. Wanneer zouden ze het eens gaan leren dat geweld niets oploste? Je maakte er meer mee kapot dan dat je er goed mee deed. Het was immers geweld die dit alles had veroorzaakt. Hoeveel meer bloed moest er nog vloeien voor ze eindelijk tevreden waren? Ik kon zo een paar mensen aanduiden die ik als vrienden beschouwde en liever niet kwijt raakte.
Met een zucht zakte ik buiten op de trappen neer. Ik had even gewoon geen fut meer om nu gelijk terug te keren naar het dorp. Ik wist dingen die Shadow niet wist. Dingen die ik hem niet kon vertellen, wilde ik geen vertrouwen schaden. Ik had nu eenmaal een eed afgelegd om het vertrouwen tussen dokter en patiënt niet te schaden, maar als het zo verder ging.... Zwijgend en piekerend staarde ik naar het oefenveld. Er moest toch iets zijn dat ik kon doen?

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Blink//beginnende Assassin
Ik zat zwijgend op het bankje zie ik een persoon een meter van me vandaan staan. Ik voelde me bijzonder ongemakkelijk. 'Ga je wassen, morgen is het weer een lange dag en dan beginnen de lessen pas echt" Hij wees daarna naar binnen. "De eerste gang, waarna je hem gewoon moet volgen" Zei hij en verdween weer. Zuchttend stond ik op en liep het kasteel weer in, de eerste gang door richting de wasroumtes. Ondertussen had ik mijn spullen meegenomen. Gelukkig waren het niet te missen en ik schoot langs de deur naar binnen en zette het op de haak.
De stank van het flesje vulde de ruinte en ik begon mijn kleiding uit te trekken en liep naar een van de washokken. De stank zou er de komende dagen er nog wel in ziten, maar nu zou het er alleen af gespoeld worden.
Met de ruwe spons die ik had zien liggen, schrobte ik alles waar ik er vies uit zag weg en kwam er na enige tijd eronder vandaan. ik pakte een van de linnen handoeken van de plank en droogde me af.
Ik rook dat de geur minder geworden was. Ik zocht in mijn tas, naar een setje schone kleren en gooide de mijne door de stortkoker. Alles voede fris en schoon. ik verliet de wasruimtes en begon het gebouw te verkennen.

Vampire + Servant = Servamp