The 19 years later, the new Generation • Harry Potter RPG [Speeltopic 2] - Speeltopics

*je mag zoveel karakters als je wilt aanmaken
*als je iets wilt zeggen of vragen, tussen haakjes*houw het netjes a.u.b.
*volgt de verhalenlijn van J.K Rowling.
*min. 100 woorden per post.
*geen ruzies
*als je niet meer mee doet, ga je netjes afmelden.
*Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de person zelf
*wil je mee helpen met het opbouwen van deze RPG? stuur me maar een PB'tje (:
*je Nederlands of spelling hoeft niet goed te zijn, als je er maar plezier in hebt!
*en heb vooral veel plezier
*en geef me een koekje
*en er is altijd wel plaats voor een nieuwe karakter, ook al zijn we in het midden van de jaar

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

LegoIas schreef:
[Waarop moet ik reageren met Scorpio?]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:
i]Waarom zijn mijn partners in crime offline :'([/i

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Finnick Dave Williams || Hoofdmonitor || Beater || Zesde jaars || Koetsen

'Zie jij ze ook?' vroeg Aurora mij toen plots. Met een vreemde blik keek ik haar aan en besefte mij toen pas wat ze bedoelde.
'De Terzielers bedoel je? Nee, ik kan ze niet zien.' zei ik haar. 'Jij wel?'
Het bleek dat alleen die gene die de dood hadden gezien de Terzielers konden zien. In mijn geval kon ik dat dus niet want ik had nog nooit iemand voor mijn ogen zien sterven.
Na een tijdje waren we alweer op het terrein van het kasteel en kwamen we tot stilstand. Ik sprong met al mijn bagage van de koets af en hielp Aurora met afstappen.
'Dus jij kunt ze zien. Maar hoe?' Ik wist natuurlijk wel hoe, maar ik wilde het gewoon niet geloven. 'Heb je iemand zien sterven?' Mijn stem klonk zacht en ik was eigenlijk bang om die woorden uit te spreken. Het leek mij namelijk ook echt geen pretje om iemand te zien sterven.
Door dit onderwerp was ik mijn missie helemaal vergeten. Ik dacht totaal niet meer aan Amy die ik zo nodig moest zoeken, alleen nog maar aan de woorden die Aurora mogelijk kon zeggen.

"We accept the love we think we deserve."

[De gene die in jaar twee of hoger zitten hoeven toch hun gewaden niet meer aan te trekken in de trein en kunnen als ze in het kasteel aankomen als eerste naar hun slaapkamers? Tenminste, dat is wat ik uit de films kan afleiden, aangezien na jaar één Harry, Ron en Hermione hun gewaden nog steeds niet aan hebben als ze het kasteel binnen gaan xd]

"We accept the love we think we deserve."

Silvanaa schreef:
[De gene die in jaar twee of hoger zitten hoeven toch hun gewaden niet meer aan te trekken in de trein en kunnen als ze in het kasteel aankomen als eerste naar hun slaapkamers? Tenminste, dat is wat ik uit de films kan afleiden, aangezien na jaar één Harry, Ron en Hermione hun gewaden nog steeds niet aan hebben als ze het kasteel binnen gaan xd]

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Aurora 'Snow' Swan || Slytherin || Beater || Hoofdmonitor.

'De Terzielers bedoel je? Nee, ik kan ze niet zien. Jij wel?' Zegt hij. Hij weet in ieder geval waar ik het over heb. Ik knik met een droevige glimlach. Mijn moeder is gestorven, gedood door de aanhangers van Lord Voldemort. Ik was toen tien, één jaar voordat ik naar Hogwarts ging. Opeens stopt de koets en torent Hogwarts boven ons uit. Finnick springt met gemak uit de koets en helpt me daarna om er ook uit te komen.
'Dus jij kunt ze zien. Maar hoe?' Vraagt hij dan.
'Heb je iemand zien sterven?' Hoewel die vraag me verdrietig maakt ben ik blij dat iemand me dat eindelijk eens durft te vragen.
‘Mijn moeder,’ vertel ik hem.
'Toen ik tien was. Vermoord door aanhangers van Voldemort,' ik zucht zachtjes. 'Ze zijn ons huis binnengeslopen, zonder geluid. Vast een magische bezwering, maar ik had toen last van slaapproblemen en die nacht ook. Ik wilde uit bed om naar mijn ouders te lopen, zoals ik altijd deed als ik niet kon slapen – maar toen ik de deur opende zag ik dat mijn moeder werd omringd door mannen. Mijn vader was die nacht opgeroepen door the Ministry of Magic, dus hij was er niet. Het enige wat ik kon zien was een groene flits en toen verdwijnselden de mannen. Ik rende naar mijn moeder toe maar ze leefde niet meer..' Ik zucht opnieuw.
'Op dat moment verschijnselden er tien mannen die meteen alles begonnen te onderzoeken en ik werd naar mijn vader gebracht.'

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Finnick Dave Williams || Hoofdmonitor || Beater || Zesde jaars || Bordes van Hogwarts

Ik slikte luid toen Aurora klaar was met haar verhaal. Ik had nooit gedacht dat haar verhaal zo erg kon zijn. Ze was dan misschien nog jong toen ze haar moeder zag sterven, maar tien is toch een jaar waar je al besef hebt van wat er om je heen gebeurt.
'Aurora, het spijt me zo.' fluisterde ik zacht, niet zo goed wetend wat te zeggen. 'Ik heb nooit geweten dat je moeder was overleden. En nog wel voor jouw ogen.'
Vol medeleven keek ik op in haar droevige ogen die gepijnigd stonden. Ze mocht dan misschien in Slytherin zitten, maar ze had duidelijk ook gevoelens. En ik wist dat Slytherins veel om hen geliefden gaven. Misschien nog wel meer dan elke afdeling op Hogwarts ook. Dus ik kon mij ergens wel inbeelden hoe het verlies van haar moeder wel niet voor haar moest zijn.
'Ik kan helaas niet zeggen dat ik weet hoe het voelt, want dat weet ik niet.' zei ik haar eerlijk. 'Maar als je ooit iemand nodig hebt om hierover te praten, of wat dan ook, kun je altijd naar mij toe komen.' glimlachte ik warm naar haar. Voor enkele seconden aarzelde ik even, maar sloeg toen mijn armen om haar heen om haar vervolgens in een liefdevolle knuffel te trekken.

[ bericht aangepast op 12 feb 2014 - 17:41 ]

"We accept the love we think we deserve."

Aurora 'Snow' Swan || Slytherin || Beater || Hoofdmonitor.

‘Aurora, het spijt me zo.’ fluistert hij zachtjes. 'Ik heb nooit geweten dat je moeder was overleden. En nog wel voor jouw ogen.'
Vol medeleven kijkt hij me aan. 'Ik kan helaas niet zeggen dat ik weet hoe het voelt, want dat weet ik niet.' zegt hij.
'Je moet blij zijn dat je het niet weet,' glimlach ik droevig, maar niet bot.
'Maar als je ooit iemand nodig hebt om hierover te praten, of wat dan ook, kun je altijd naar mij toe komen.' Glimlacht hij – en voor de eerste keer in mijn leven geloof ik iemand die dat zegt. De rest heeft mij allemaal laten vallen, behalve mijn broer. Plotseling slaat hij zijn armen om me heen en even verstijf ik. Ik knuffel niet vaak, alleen met mijn broer eigenlijk. Ik sla mijn armen ook om hem heen en even blijf ik zo staan en dan druk ik mijn gezicht in zijn schouder. Hij hoeft niet te zien dat ik aan het huilen ben. Deels omdat ik het hem verteld van mijn moeder en deels omdat ik me eens geaccepteerd voel. Niemand heeft ooit zoiets tegen me gezegd, zo zijn Slytherin's gewoon niet. 'Dankje,' mompel ik, terwijl ik hem loslaat. Ik glimlach naar hem en adem even diep in. Ik strijk de tranen van mijn gezicht af en recht mijn rug weer.
'Kom, het avondmaal wacht op ons,' glimlach ik.

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

[ik ben heel even huiswerk maken. Als ik het af heb dan post ik gelijk een stukje ^^]

"We accept the love we think we deserve."

Silvanaa schreef:
[ik ben heel even huiswerk maken. Als ik het af heb dan post ik gelijk een stukje ^^]

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Finnick Dave Williams || Hoofdmonitor || Beater || Zesde jaars || Bordes van Hogwarts

'Dankje,' mompelde Aurora zacht terwijl ze mij losliet. Ze glimlachte naar mij en haalde toen diep adem. Ze veegde de tranen ruw van haar gezicht en strekte toen haar rug weer.
'Geen dank.' glimlachte ik warm naar haar en pakte toen even kort haar hand vast waar ik vervolgens een bemoedigend kneepje in gaf. Ik pakte Nala weer op van de grond en schoof de twee schoudertassen wat beter of mijn rechter schouder.
'Kom, het avondmaal wacht op ons,' glimlachte ze. Ik knikte en wilde samen met Aurora richting de grote deuren van het kasteel lopen, toen plots een bekende stem mij daarvan weerhield.
'Finn!' Amy haar stem drong mijn gehoorgangen binnen en met een verbaasde blik keek ik om naar het bruinharige meisje dat mijn kant op gerend kwam. 'Oh god, daar ben je!'
Met een opgelucht gezicht pakte ze Nala van mij over. Ze keek toen naar mij op en glimlachte dankbaar naar mij. 'Ik hoorde van Lily dat jij Nala had meegenomen. Ik was dood ongerust! Ik had haar echt overal gezocht.'
Ik glimlachte breed. 'Het is al goed.' Ik schoof Amy haar eigen tas van mijn schouder en overhandigde die haar. 'Aurora en ik zijn net op weg naar de eetzaal. Wil je mee lopen?'
Amy leek Aurora nu pas op te merken. 'Hey, Aurora.' begroette zij haar vriendelijk voor ze zich weer tot mij richtte. 'Bedankt, maar ik denk dat ik eerst maar mijn spullen naar de slaapkamer breng samen met Nala. Dan kan ik daar gelijk mijn gewaad aantrekken.'
Amy keek even van mij naar Aurora en toen weer terug. 'En ik raad jullie aan dat ook te doen.' grinnikte zij zachtjes.

"We accept the love we think we deserve."

Scorpius Malfoy || Hufflepuf 5de jaar || Seeker, captain

‘Hey Scorpius! Ik zag je niet in de trein, je bent zeker klassenoudste geworden.’ Ik knik en grinnik. 'Ja,' zeg ik trots en ik laat mijn badge zien. ‘Ik mag nu wel oppassen voor jou.’ Ik schud lachend mijn hoofd. 'Denk je nu echt dat je net je partner in crime bent verloren? Ik weet niet hoe lang ik deze badge hou,' zeg ik met een grijns. 'Zullen we gaan?' vraagt hij. Ik knik en begin te lopen. ‘Maar mijn vakantie was goed- de jouwe? Heb je nog extra spullen van je ouders gekregen doordat je klasse oudste bent geworden?’ vraagt hij. 'Mijn vakantie was erg leuk. Ik ben naar Afrika geweest en ik heb een nieuwe bezem. O ja, ik moet ook nog bedenken wanneer ik de tryouts wil doen voor het zwerkbalteam. Hoewel ik denk dat ik al wel één van mijn chasers gevonden heb,' zeg ik met een knipoog.

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders - Huffelpuf 5de jaar - Chaser

Ik lachte. ‘Ik ben blij dat ik niet mijn partner in crime verloren heb, Scorp. Anders blijf ik triest over met de dames.’ Zei ik met een sip gezicht. ‘Maar, denk maar niet dat je mij van het team kan krijgen. Want mij raak je niet kwijt hoor.’ Grijnzend keek ik hem aan. ‘Ik ben net onkruid en onkruid vergaat niet.’ Ik dacht even bedenkelijk na. ‘Tenzij er een leraar mij strafwerk gaat geven. In dat geval ben ik even weg. Daarover gesproken te hebben Finnick is hoofdmonitor nu hé. Ik melde even dat ik zin in een feestje had.’ Zei ik met een veel betekende blik naar Scorpius. ‘Ik vind dat jouw single tijd voorbij moet zijn. Je wordt een grote man en daar moet een sterke vrouw achter staan.’ Zei ik met een serieus gezicht terwijl ik een koets in stapte om richting school te gaan.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy || Hufflepuf 5de jaar || Seeker, captain

‘Ik ben blij dat ik niet mijn partner in crime verloren heb, Scorp. Anders blijf ik triest over met de dames,’ zegt hij met een sip gezicht. Ik schud lachend mijn hoofd. 'En sinds wanneer vind jij het erg om alleen achter te blijven met dames?' plaag ik hem. ‘Maar, denk maar niet dat je mij van het team kan krijgen. Want mij raak je niet kwijt hoor. Ik ben net onkruid en onkruid vergaat niet.’ Ik grijns en schud mijn hoofd opnieuw. 'Inderdaad, iedereen vindt onkruid irritant,' plaag ik hem. ‘Tenzij er een leraar mij strafwerk gaat geven. In dat geval ben ik even weg. Daarover gesproken te hebben Finnick is hoofdmonitor nu hé. Ik melde even dat ik zin in een feestje had,' zegt hij. Ik knik. 'Finnick dus? Een Ravenklauw. Maar jij kan maar beter weinig strafwerk hebben, want ik heb zo een idee dat ik dan de schuld op me krijg. Ik denk dat Pastalaan me alleen maar klassenoudste heeft gemaakt zodat ik jou een beetje rustig kan houden,' zeg ik met een grijns. Het is fijn om mijn vriend weer bij me te hebben. 'Ik vind dat jouw single tijd voorbij moet zijn. Je wordt een grote man en daar moet een sterke vrouw achter staan.’ Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Wie had je in gedachten dan?' vraag ik. Ik stap ook in de koets en die begint te rijden, naar Zweinstijn.

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders - Huffelpuf 5de jaar – Chaser

'Inderdaad, iedereen vindt onkruid irritant,' zei Scorpius. Ik wist dat hij een grapje maakte maar toch kon ik niet laten om snel te zeggen; ‘Daar waren de dames er anders niet mee eens hoor gisteravond.’ Ik grijnsde maar door wat mijn vriend zei betrok mijn grijns in een verontwaardigt gezicht. ‘Wat? Mij rustig houden? Dat is een onmogelijkheid, dat weet Pastalaan zelf wel. Na 5 jaar dacht ik dat de goede oude man beter van mij wist.’ Ik schudde even mistroostig mijn hoofd.
‘Maar maak je maar niet ongerust. Als pastalaan jouw badge gaat afpakken dan ga ik wel lief op zijn schoot zitten.’ Zei ik met een grijns. Het idee alleen al om bij Pastalaan te komen was al verkeerd. Begrijp me niet verkeerd, hij was vast een respectabel man maar hij zag er angstaanjagend uit.
‘Wie had je in gedachten dan?’ zei Scorpius. ‘Tja Demi is jouw nicht he.. dus laten we zeggen Lisa Tresses? Of wil je liever een pittige Zwadderaar?’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya