The Perfect Wedding? || One Direction || Speeltopic - Speeltopics

Het Begin:
Harry en Louis zijn thuis in Manchester hun trouwdag, vrijgezellenfeestjes en huwelijksreis aan het plannen. Ondertussen zijn de anderen ook bezig met dingetjes voor de trouwdag of drama's in hun eigen leven. De trouwerij is over 1 maand en de spanningen beginnen nu zeker langzaam aan hoog op te lopen.

[ bericht aangepast op 1 maart 2014 - 12:39 ]

Bowties were never Cooler

[Sarah maybe?]

Reality's overrated.

Niall Horan

Ik zit wat voor de tv rond te hangen als de bel gaat. Waarschijnlijk is het Zayn, mijn vriend. Nog steeds kan ik het bijna niet geloven. Ik loop naar de deur en zie daar inderdaad Zayn staan. Ik glimlach en doe moeite om hem niet meteen om de hals te vliegen, enkel omdat ik niet wil dat iedereen weet dat we samen zijn. 'Hey,' zeg ik met een glimlach en ik doe de deur achter hem dicht en knuffel hem meteen. 'Hoi Zaynie,' zeg ik met een glimlach. 'Hoe gaat het?' vraag ik met een glimlach. Ik trek hem mee naar de woonkamer en ga daar op de bank zitten. Ik ben erg hyper aangezien Louis en Harry binnenkort gaan trouwen en ik dat erg stoer van ze vind. Dat ze gewoon zomaar in het openbaar laten zien dat ze samen zijn. Ik durf dat gewoon niet aangezien ik niet goed tegen haat kan. Later denk ik wel. Ik hou erg veel van Zayn en ik zou het heel erg leuk vinden om met hem samen te wonen. De gedachte staat me wel aan. 'Zayn, zullen we gaan samenwonen?' stel ik voor. Ik heb wel vaker van dit soort random dingen die ik zeg, enkel omdat ik veel te enthousiast ben.

Spoiler alert: you will save yourself

Jeremy Darren Tomlinson.

Het was de bedoeling dat ik iets op de bruiloft op papier zou zetten, maar in plaats daarvan had ik mij achterover op mijn bed laten vallen. De pen en het papier had ik nog steeds bij me, alleen beet ik nadenken op de dop van de blauwe balpen en had ik had ooit zo gladde lijntjespapier verkreukeld tot een prop, die ik met één hand hoog in de lucht bleef gooien, om hem steeds met dezelfde hand weer op te vangen. Totdat ik de prop iets te hoog gooide en hij het plafond raakte, wat ervoor zorgde dat hij wat uit zijn koers raakte en sneller neerkwam dan ik gedacht had, waardoor ik niet kon voorkomen dat het ding in mijn gezicht belandde. Ik zuchtte geïrriteerd en kwam overeind. Ik was bezig met wat ideeën bedenken voor de bruiloft van mijn oudere broer, maar er kwam gewoon niets uit. Dit kon er mee te maken hebben dat de band de afgelopen jaren nogal gespannen was tussen ons en we elkaar meestal alleen nog maar de noodzakelijke dingen zeiden. Misschien kende ik hem niet goed genoeg meer. Maar het was wel mijn broer en ik was als zijn kleine broertje verplicht om op z'n minst een kleine verrassing voor de bruiloft te regelen, zeker na alle problemen die ik hem bezorgd heb sinds ik in de pubertijd zat. Hij kreeg zo vaak de schuld van dingen die ik had gedaan, en ik had het er soms gewoon bij gelaten, iets waar ik mij nog altijd schuldig over voelde, maar ik was te laf om op hem af te stappen en excuses te maken. Misschien kwam het omdat het gewoon te veel was. Teveel dingen die ik hem had misdaan, teveel om in één keer goed te maken. Een te grote stapel excuses die nog steeds op zich wachtte, maar waarvan ik er enorm tegen op zat om er aan te beginnen. Maar misschien kon ik alvast iets goedmaken door eraan mee te helpen dat zijn huwelijk de beste dag van zijn leven werd. Misschien dat we wat dichterbij elkaar konden komen als hij zag dat ik echt wel om hem gaf, dat ik echt wel moeite voor hem wilde doen. Dat het mij pijn doet dat onze band in de loop der jaren zo afgesleten is, al gedraag ik me daar niet naar.
Ik stond op en liep Sarah's kamer binnen. 'Hey Saar,' zei ik met een glimlach en plofte neer op haar bed. 'Heb jij al iets bedacht voor Lou's bruiloft?'

"Family don’t end in blood”

Harry Styles
Na al mijn overgehaaste werk in de keuken kon ik eindelijk het dienblad in de woonkamer zetten en zelf gaan zitten op de bank. Wat verontwaardiging was te lezen op mijn gezicht door zijn opmerking, al was ik wel blij met de arm om me heen. 'Maar daar ben je voor, jij bent mijn warmtekruikje,' klaagde ik zielig en met een pruillipje, om vervolgens mijn voeten toch schaamteloos onder zijn benen te wurmen. Dat was tenminste warm. Nieuwsgierig keek ik toe toen hij schijnbaar toch een idee leek te hebben gehad en zijn telefoon tevoorschijn te halen. Aan zijn gezicht te zien was hij er zelf verbaasd over wat hij had bedacht. 'Ik vind het prima, maar hoe zit het nu tussen jou en Jeremy?' Helaas wist ik veel te veel over de vete tussen de twee broers, al oordeelde ik zelf niet omdat ik de jongere Tomlinson nooit echt gesproken had. Daarom vond ik ook dat ik geen vooroordeel over hem mocht hebben alleen door verhalen. Aan de andere kant leek het me geweldig om mijn jongere broer er goed mee in te betrekken, de laatste tijd zag ik hem toch al zo weinig. Ik sloot zuchtend mijn ogen dankzij Louis zijn acties, en als ik had kunnen spinnen had ik het zeker gedaan. Dit soort kleine dingetjes waren toch echt mijn zwakke plek, dus legde ik genietend mijn hoofd op zijn schouder. Ook hielp het me mezelf afleiden van alle stress die door mijn lijf gierde. En alle afleiding was zeer welkom.

Because I love him, do I need another reason?

Sarah Felicia Tomlinson.

Languit lig ik op mijn bed, gooi propjes in het geïmproviseerde basketbalnet aan de muur. Zodra Iik de deur open hoor gaan verander ik mijn koers, maakt niet uit wie of wat het is. Raak, doeltreffer tegen het voorhoofd van één van mijn broers, Jeremy. En nog niet zacht ook. Ik grijs en ga rechtop zitten, dan sschud ik mijn hoofd. Jeremy zou ondertussen toch wel moeten weten dat ik gewoon bagger ben in dit soort dingen, ideeën zat, maar of Louis en zijn verloofde het ook leuk gaan vinden is de vraag. Vooral die laatste, ik heb hem vaak zat gezien hoor, maar zeggen dat ik zoveel intresse had kan ik niet. Het enige dat ik weet is dat hii een enorm ontplofte hairdo heeft, Harry Styles heet en een stuk langer is dan ik ben. Wat intimjderemt zou moeten zijn, maar ik laat me niet zo snel onderdrukken. Liam weet waarschijnlijk - weet ik wel zeker - veel meer over diw Harry. Nu ik het toch over Liam heb, ik zou hem wel moeten berichten. Uit mijn zak grijp ik naar mijn telefoon en probeer, met het puntje van mijn tong tussen mijn lippen, iets te bedenken. Het lukt niet, natuurlijk niet, het enige wat ik kan bedenken is: 'Die plakplaatjes op je lichaam zijn echt verschrikkelijk, wil je stoer zijn of zo? Daar is echt wel iets meer voor nodig.' Liam zal het vaat niet goed opvatten, het zou niet de eerste kwer zijn dat ik zo'n opmerking maak.
Met aamengeknepen ogen kijk ik naar de inkt op Jeremy's huid, ook mijn broers hebben hun lichaam helemaal laten verminken. Persoonlijk vind ik hwt niks, en dat is geen geheim. Mijn lichaam is dan ook nog helemaal egaal, ook die ijzerwinkel howf ij niet mwe te sjouwen, bij oorbellen is het gebleven. En iets opvallenders als knopjes draag ik niet.
Uiteindelijk bedenk ik dat Jeremy een vraag heeft gesteld. "Oh ja," schrik ik op, terwijl ik mijn telefoon naast me op het bed mik. "Nee, niks. Live muziek moet er natuurlijk komen, maar dat is vrij logisch." Naast me grijp ik naar een mueslireep, noem me een veelvraat, maar met mijn snelle spijsvertering hwb ik nu eenmaal veel voedingstoffen nodig. "Jij hebt vast ook nog niks," coclueer ik.

Reality's overrated.

Louis Tomlinson
Een klagelijk geluid kwam uit mijn keel toen hij toch zijn koude voeten onder mijn benen wurmde. Ik had echt iets langers aan moeten trekken dan een voetbalbroekje en een vest, maar ik was daar vanochtend veels te druk voor geweest om iets anders te zoeken. Toen ik mijn benen toch langzaam koud voelde worden ging ik maar weer terug met wat ik deed. Ik zocht mijn idee op op m'n mobiel. Ik schrok er zelf even van, maar stelde het toch voor terwijl ik zelf begon te bedenken wat er door mijn hoofd was gegaan. Bij zijn vraag wist ik het weer. "Het loopt nogsteeds niet lekker, maar hij blijft mijn broertje en hoort erbij. Daarbij als hij het voor jou doet en Marcel voor mij kunnen we ze nog een beetje in de goede richting sturen als het nodig is." Ondertussen kriebelde ik zacht onder zijn kin en achter zijn oor. Hij was ook echt net een kat. "Een simpele kroegentocht of tripje stripclub kunnen we ze toch wel mee vertrouwen?" Dit was meer als vraag om mezelf gerust te stellen, dan om echt twijfels aan onze broertjes te stellen. Tuurlijk konden we ze ermee wel vertrouwen. Het waren onze broertjes en zelfs Jeremy zou dit kunnen doen zonder me ontslagen of in de cel te krijgen... Hoopte ik. Daarbij waren we in de jaren na de middelbare school best wat verschillend van elkaar geworden. Dat ik hem echt vergaf en vertrouwde, was veels te veel gevraagd. Zeker omdat hij nog nooit zijn excuses had aangeboden. Toch kon hij hier weinig fout of illegaal aan doen, als we wat richtlijnen stelden. En zolang Marcel geen trip naar de bibliotheek als vrijgezellenfeest zag kwam het vast goed. Ik drukte een kus op Harry's voorhoofd en liet mijn lippen daar rusten.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik negeerde zijn geklaag keihard en bleef zitten zoals ik zat. Het was prima zo. Toch keek ik wel op bij zijn voorstel, waar ik ook gewoon akkoord mee ging omdat ik er geen problemen in zag. 'Het komt echt nog wel een keer goed tussen jullie, daar heb ik vertrouwen in,' mompelde ik, lichtelijk afgeleid van wat ik nu echt wilde zeggen door zijn handelingen. Al was het waarschijnlijk wel iets in die richting geweest. Zelf wilde ik zijn broertje ook nog graag een keer echt spreken, want tot nu toe had ik niet een goed beeld van wie hij nou precies was. Louis wist dat ik dat wilde, al wist ik niet of hij het nou zo'n goed idee vond. Waarschijnlijk niet. 'Jawel, daar kun je ook niet veel aan verpesten, toch? Beide weten toch ongeveer wat onze voorkeuren zijn.' Persoonlijk gaf ik de voorkeur aan een stripclub, daar was meer te beleven. Bovendien was het lang geleden dat ik voor het laatst naar zoiets dergelijks was geweest. Meer dan twee jaar of zo. Ik had er nooit echt behoefte aan gehad, al was het wel leuk op zijn tijd. Ik humde zachtjes door het gevoel van zijn lippen op mijn voorhoofd, maar naar mijn idee was het niet genoeg. Ik wilde een echte kus. Dus schoof ik wat omhoog zodat ik mijn lippen echt op de zijne kon drukken. Dat was al vele malen beter. Door zijn overwerken moest ik dit en hem al genoeg missen.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik wist al lang dat Harry mijn broer wilde ontmoeten. Zelf vond ik dat een minder goed idee, maar op een vrijgezellenfeest zou hij zich hopelijk goed gedragen. Dat hoopte ik in elk geval, al durfde ik er niet op te vertrouwen. Ik grinnikte bij zijn volgende woorden en prikte zacht in zijn zij. Ik wist inderdaad wat zijn voorkeur was. Kijken mocht hij, maar ik had er niet veel zin in dat hij de avond voor ons trouwen nog met een hoer het bed in dook. Die instructie zou ik hem en Jeremy ook wel doorgeven. Zelf vond ik gewoon gezellig met wat vrienden gaan drinken leuker. Altijd gebeurde er dan wel wat onvoorspelbaars. Daarbij kon je ook naar schaars geklede meisjes kijken in een club en dan kon je gratis met ze zoenen en naar bed. Nee, een stripclub was niet echt iets voor mij. "Ik weet wat je voorkeur is. En dan dacht ik dat ik de slet van ons tweeën was." zei ik met een knipoog voor ik een kus op zijn voorhoofd drukte en ze daar liet liggen. Hij had daar blijkbaar niet genoeg aan en drukte zijn lippen op die van mij. Het was een simpele kus, niet de start van iets anders, maar toch heel fijn. Dat andere kwam vanavond wel weer. Ik grijnsde licht tegen zijn lippen en trok terug. "Zal ik Jem dan maar bellen? Dan kan jij Marcel bellen en hebben we weer iets geregeld." zei ik met een kleine glimlach op mijn gezicht. Dan hadden we weer een onderdeel geregeld en konden we verder met de rest van de bruiloft.

Bowties were never Cooler

Shaney April Styles

Ik zit nu al een half uur lang op mijn bed, hopeloos met mijn vingers een spelletje te spelen, hopend dat het helpt iets te verzinnen voor Harry. 'Zeg jij nou ook eens wat.' zeg ik tegen Marcel, mijn andere broer. Nee, mijn leven is geen pretje, met die jongens om me heen. Maar dat is alleen thuis, vaak komen mijn vriendinnen langs, of ga ik uit. Gelukkig ben ik dan even broer-vrij.
Toch houd ik enorm veel van ze, daarom wil ik iets speciaals aan Harry geven, als huwelijkscadeau. Samen met Marcel, anders durf ik niet. Ik durf heus wel, maar ik ben nerveus dat het fout gaat en dan ga ik raar doen. Niks voor mij, dus. Alleen lijkt het erop dat mijn hersenen te lui zijn om eventjes iets leuks te bedenken. Ikzelf dacht eraan om een optreden te doen, maar dat is misschien wat cliché. En ik heb ook liever dat Marcel iets verzint, aangezien het anders lijkt alsof ik de leiding neem en misschien wat arrogant doe, maar ik heb me voorgenomen dit keer minder opdringerig te zijn. 'Weet jij echt niets?' vraag ik dan maar nog eens. We hebben nog één maand. Één maand en we hebben helemaal niks! We moeten snel iets verzinnen, want ik wil dat Harry trots op ons is.

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Zayn Malik
Ik had besloten weer eens langs Niall te gaan, gewoon omdat het kon. Nog niet zo heel lang geleden, een maand om precies te zijn, hadden we elkaar de liefde verklaard. Iets waar ik al jaren op had gewacht. Nu had ik geen excuus meer nodig om bij hem langs te komen, want nu ik wist dat hij hetzelfde voelde voor mij kon dat gewoon. Daarom zat ik vaak bij hem, vaker nog dan dat ik echt thuis was. Ik drukte op de deurbel en wachtte ongeduldig tot Niall de deur opende. "Hey," zei hij, daarna deed hij de deur achter me dicht. Meteen voelde ik zijn warme armen om mijn lichaam, waardoor ik glimlachte. "Hey Zaynie. Hoe gaat het?" Als antwoord drukte ik mijn lippen op die van hem. "Goed, heel goed," grijnsde ik. Niall trok me mee naar de woonkamer, waar we op de bank neer ploften. Ik nestelde me dicht tegen de jongen aan. "Zayn, zullen we gaan samenwonen?" vroeg Niall ineens. Ik keek hem even vaag aan. "Ben je nu serieus?" grinnikte ik toen. "Denk je niet dat het te veel opvalt? Aangezien je dit geheim wil houden?" Zelf wilde ik het wel van de daken schreeuwen, dat we samen waren, al zou ik dat toch nooit durven. De reactie van anderen was in dit geval toch één van de weinige dingen waar ik bang voor was. "Als je serieus bent.. Het lijkt me super." Ik glimlachte en drukte nog eens mijn lippen op die van hem, gewoon omdat ik niet van hem af kon blijven.

[ bericht aangepast op 14 feb 2014 - 14:03 ]

Harry Styles
Een verraste piep kwam uit mijn mond toen hij me in mijn zij prikte en begreep niet helemaal wat er nou zo grappig aan mijn woorden was. Het was niet alsof ik nu zoiets vreemd had gezegd, leek me. De uitleg van hem die erna volgde verklaarde het wel, waardoor ik heel kinderachtig mijn tong uitstak. 'Misschien heb ik dat wel gewoon van jou geleerd,' kaatste ik terug, maar werd al snel de mond gesnoerd door de dingen die volgden. Toch vond ik dat hij overdreef betreffende mijn voorkeur, het was niet alsof ik daardoor opeens zoveel erger was dan hij. Voor we iets hadden kwam ik ook al regelmatig daar in de bar op mijn vrije avonden en aanschouwde ik nogal wat dingen die ik liever niet had gezien, dus had hij het recht niet om me zo te noemen. Anders kon ik het altijd nog terugkaatsten met scenario's die ik gezien had, en dat waren er veel. 'Prima, zal ik dan gelijk even vragen of hij langskomt?' Op antwoord wachtte ik al niet meer en viste naar mijn mobiel in mijn broekzak. Na wat gepruts met het patroon die het ding vergrendelde zocht ik het nummer van mijn broer op en klikte op bellen. Ondertussen veranderde ik van positie zodat ik nu met mijn hoofd op Louis zijn schoot hing en mijn benen over de rand van de bank bungelden. Met mijn vrije arm aaide ik over de kop van Quanno, die verrassend rustig was gebleven onder het druk doen van het andere dier. Nu maar hopen dat Marcel niet bezig was met iets anders, want dan nam hij meestal niet op, tot irritatie van mijn kant.

Because I love him, do I need another reason?

Marcel Styles
Marshmallow lag rustig op mijn schoot te slapen terwijl Shakepeare bovenop het kleine beestje probeerde te klimmen. Een zachte grinnik verliet mijn mond door het aanzicht waarna mijn blik naar mijn zusje ging. 'Ik ben aan het verzinnen,' verliet mijn mond bij haar woorden, maar wist dat mijn gedachten er op dit moment niet naar stonden. Natuurlijk hadden we nog niets, moesten we nu echt aan de slag, en was het belangrijk, maar voor het eerst lukte me het niet op mijn geduld ervoor op te brengen.
Ik was dan ook blij dat mijn mobiel ging, die zorgde dat ik heel eventjes een pauze kon nemen. De twee hondjes zette ik op de grond terwijl de ene langzaam zijn oogjes opende, als teken dat deze ook wakker was. Mijn telefoon viste ik uit mijn broekzak, om te zien dat het Harry was, die me belde. Had die jongen soms door dat we voor hem bezig waren? Wilde weten wat we voor hem aan het regelen waren?
'Het is Hazza, dus niet teveel zeggen,' mompelde ik, om op te staan en de kamer uit te lopen. 'Marcel Styles,' verliet mijn mond, nadat ik op had genomen. 'Broertje, vertel eens waar ik je mee van dienst kan zijn?'
Mijn hoofd stak ik door de deuropening bij de woorden van mijn zusje, om mijn vingers tegen mijn lippen te leggen en nogmaals mijn hoofd te schudden.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Jeremy Darren Tomlinson.
Ik was nog niet binnen of ik kreeg al een prop papier tegen mijn hoofd gesmeten. Eentje die ik niet verwacht had, waardoor ik schrok en mijn ogen even snel achter elkaar knipperde. Daarbij kwam hij best hard aan.
Mijn zusje grijnst en gaat recht zitten, waarna ze haar hoofd schud als antwoord op mijn vraag. Ze denkt even na en pakt dan haar telefoon. Ik zie het puntje van haar tong iets uitsteken terwijl ze - blijkbaar - nadenkt. Hierna gaat haar blik naar de tattoo's op mijn huid, haar ogen samenknijpend. Ik weet dat ze, ze niets vind,
'Oh ja,' schrikt ze ineens op, terwijl ze haar telefoon naast zich op het bed werpt. 'Nee, niks,' antwoordt ze dan op mijn vraag. 'Live muziek moet er natuurlijk komen, maar dat is vrij logisch.' Ze grijpt naar de muesli reep naast zich. 'Jij hebt vast ook nog niks,' concludeert ze dan.
'Nee, anders was ik hier ook niet. Er is bij mij dan ook nog geen enkel idee opgekomen, niet eens een slecht idee dus laat staan iets goeds,' zucht ik. 'Misschien helpt het als we samen iets bedenken? Heb jij bijvoorbeeld wel al een klein beetje iets bedacht, of net als ik, nog helemaal niets?'

"Family don’t end in blood”

Louis Tomlinson
Ik bloosde licht bij zijn woorden en haalde een hand door mijn haren. Ik had heel veel mensen gehad en was op lang niet allemaal even trots. Toch had elke ervan geleid dat ik Harry nog meer waardeerde om wat hij kon. Ik bleef even stil tot zijn volgende woorden mij deden glimlachen. Ik mocht zijn broer heel erg graag. "Doe dat. Maar jij mag thee zetten want ik wil niet weer de brandweer bellen." zei ik met een scheve glimlach. Ik drukte een kusje op zijn wang en haalde terwijl hij ging verzitten mijn mobiel uit mijn zak. Ik toetste Jeremy's nummer in en hield het naast mijn oor. Met mijn vrije hand bleef ik Harry's krullen aaien. Mijn gekke hond bleef rondrennen als een dolle. Ik zou zo wel met hem gaan hollen. Ik wachtte licht ongeduldig en erg nerveus om met hem te praten. Dat had ik al tijden niet gedaan. Ik zuchtte en begon met mijn voeten te trappelen, waar die malloot van een hond van mij door opgefokt raakte. Hij begon te springen en naar mijn enkels te happen. Zolang hij niet hard beet vond ik het niet erg. Ik aaide wat ruwer door Harry's krullen en trok er zacht aan terwijl ik met de pieptoon nerveuzer werd. Waarom nam Jem niet gewoon op? We hadden tijden niet gepraat en onze vete stond nog sterk, maar hij kon nog wel opnemen. Lapzwans.

Bowties were never Cooler

Shaney April Styles

Marcel grinnikte om mijn woorden, alhoewel ik het zelf helemaal niet grappig vond. Het was belangrijk dat we op tijd een of ander kunstje zouden bedenken om op te voeren op de bruiloft, Harry moest overtuigd zijn van ons. 'Ik ben aan het verzinnen…' zei hij. Gelukkig, dan hoef ik niet zo hard meer te denk dan dat ik deed. Plots klonk Marcels mobiel, telkens weer schrok ik me kapot wanneer het geluid de kamer vulde. Ik legde een hand op mijn borstkas. 'Jezus, Marcel! Ik schrik me dood!' Mijn broer zette zijn hondjes op de grond en bekeek wie hem belde. 'Het is Hazza, dus niet teveel zeggen.' zei hij tegen me. Ik knikte, deed alsof ik mijn mond op slot zette en de sleutel weggooide. De jongen liep weg, om met Harry te bellen. Ikzelf ging bij Marshmallow en Shakespeare op de grond zitten en aaide over de ruggen van de beestjes. 'Weet je echt niets?' vroeg ik dan toch maar, simpelweg omdat ik mijn mond niet kon houden. Meteen schoot zijn hoofd om de deur, hij legde zijn vinger op zijn lippen en schudde zijn hoofd. Boos keek ik hem aan, waarna ik een dreigend gebaar maakte met mijn armen. 'Wat nou?' fluisterde ik licht geïrriteerd.

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa