Expendables schreef:
Hawkeye /Clint Barton | Chicago
Na mijn uittrede zucht ik opgelucht en loop de gang door, richting de uitgang. Ik ben volledig relaxed en hoor daarom Natasha niet op me afkomen. Ik schrik me ook een ongeluk als ze plots me lang achteren mijn pijlen ontfutselt. "Hé!", roep ik verontwaardigd en grijp op het laatste moment het lederen riempje van mijn koker nog vast. In plaats van de koker na me toe te trekken ga ik dichter naar de koker en steek mijn arm door het riempje terwijl Natasha de koker vasthoudt. "Agent Romanoff, wat fijn dat u me langs achteren komt besluipen.", zeg ik vervolgens grappend terwijl ik mijn hand weer om mijn boog sluit die ze nog steeds vast heeft. "Ik zou het ook heel fijn vinden mocht je me mijn boog teruggeven, die gebruik ik namelijk nog.", grijns is dan en laat de boog weer los om een pijl uit koker te halen. "Deze schatjes afschieten zonder dat ding zou een catastrofe worden."
Black Widow / Natasha Romanoff II Chicago
‘Oh werkelijk,’ antwoord ik plagend, wanneer Clint vraagt of ik hem z’n boog zou willen teruggeven. Ik trek dan ook één van mijn wenkbrauwen op, van zodra hij de boog los laat, één van zijn pijlen uit de koker haalt en deze tot zijn ‘schatjes’ bestempeld.
‘Het gaat eerder een catastrofe zijn als je die ‘schatjes’ van je daadwerkelijk zou afschieten met dit ding.’ Zijn grijns is aanstekelijk en een wederzijdse lach plooit zich verborgen rond mijn mondhoeken. Iets wat niet zo snel voorkomt, maar bij hem – bij Hawkeye – betrap ik me er vaker op dat ik meer uit m’n oorspronkelijke doen en laten ben, dan ik eigenlijk zou willen. Nochtans ben ik de enige die dat daadwerkelijk opvalt en toont het zich verder niet in m’n houding, waardoor het niemand zomaar zou kunnen opvallen. Enkel degenen die me daadwerkelijk door en door kennen, zou het opvallen, maar aangezien enkel Ivan Petrovitch - de man die mij van kinds af heeft opgevoed – me aan het hart staat, ontgaat het de rest van de wereld wat mijn echte gedachten en gevoelens zijn.
‘Maar, hier,’ zeg ik dan nonchalant, en ik overhandig Clint zijn boog terug. ‘Ik kan er toch niet zoveel mee.’ Een leugen, aangezien ik getraind ben om zowat elk wapen te hanteren. Iets wat hij feitelijk ook weet gezien we beiden bij S.H.I.E.L.D werken, maar dat maakt geen verschil. We weten allebei dat ik me graag uitdagend, haast flirterig opstel en dat het me er absoluut niet omging om zijn wapen zelf te houden.
[ bericht aangepast op 22 maart 2014 - 20:25 ]
“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”
Dillinger
