Stalkers || One Direction || Speeltopic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 31 maart 2014 - 21:43 ]

harry Edward Styles
Ik wist niet of ik wel zo'n zin had om vanavond naar de klote te gaan. Ik zou morgen waarschijnlijk te lui zijn om naar school te gaan en Zayn was wel eens vrolijker geweest. Ik maakte me gewoon zorgen. De jongen kon denk ik beter een goed gesprek hebben dan alles van zich afzuipen. Ik zei er enkel niets over. Ik kende Zayn langer dan vandaag en hij zou toch niets zeggen. Ik zou waarschijnlijk eerder een stoot in mijn gezicht krijgen. Hij besloot om gewoon 8 uur te komen en ik schonk hem een norse blik toen hij zei dat Louis en ik dan gezellig bij kaarslicht konden dineren. Ik snapte nooit zo goed waarom iedereen dacht dat Louis en ik in een relatie zaten. Ja we waren close, maar dat was alles. Oke, misschien hadden we een keer gezoend en misschien had ik wel eens van meer gedroomd, maar dat wist verder niemand en dat wilde ik graag zo houden. Louis was dolenthousiast toen Zayn vroeg of wij Harley alvast mee wilden nemen. Natuurlijk zou hij dat niet afslaan. Toen Zayn ook nog eens begon over een driehoeksrelatie keek ik hem kwaad aan en Louis liet me langzaam los bij het zien van mijn blik. 'Kap nou is. Ik mag praten en daten met wie ik wil. Louis en ik hadden, hebben of krijgen nooit ook maar iets met elkaar.' Ik deed godverdomme zo mijn best om iedereen ervan te overtuigen dat ik niet op jongens viel. Ik zat al genoeg met mezelf in de knoop over mijn geaardheid.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Toen mijn woorden om Louis op te stoken over mijj lippen rolden, was het juist Harry die fel reageerde. Te fel, als je het mij vroeg, maar zijn blik op onweer vertelde me dat ik maar niet verder moest gaan, want niemand hier had zin in een vechtpartij. Als ik nog een keer gehavend thuis zou komen was de rotdag die mijn pa op z'n werk had gehad nog het minste van mijn problemen. "Rustig Hazza, t was maar een grapje. Ik ben gewoon in een grafstemming en om jullie beide zo vrolijk te zien helpt niet." mompelde ik, in de hoop de krullenbol wat te kalmeren. Ik inhaleerde weer en pakte toen Harley op van de grond. Hij begon hier een beetje te zwaar voor te worden, maar goed, het ging nog. Ik hield de hond met de nu bungelende pootjes en de hard zwiepende staard dicht tegen me aan en kroelde hem op de plekken waar mijn vingers zijn vacht raakten. Zo had ik tenminste de enige die ik nooit pijn kon doen dicht bij me, wat vaak hielp met mijn slechte gedrag tegenover mijn vrienden. Ik wilde namelijk helemaal niet gemeen doen tegen mijn vrienden omdat ik een grafstemming had en zij vrolijk waren. Wat was ik toch een slechte vriend. Eerst vragen om samen te gaan comazuipen en dan gemene opmerkingen gaan maken. Wie zou er in hemelsnaam zo'n joch als vriend willen? Deze twee blijkbaar, al zette ik daar soms ook wel eens mijn vraagtekens bij, zoals nu bijvoorbeeld.

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson
Het deed pijn. Ondanks dat ik niet persee wat voor Harry voelde, voelde zijn worden toch als messteken in mijn hart. Ik liet hem langzaam los en stopte mijn handen in mijn zaken omdat ik mezelf geen andere houding wist te geven. Het was stom. Harry was mijn beste vriend en ik wist hoeveel moeite met zijn geaardheid had. Teveel moeite als je het mij vroeg. Die jongen probeerde er alles aan te doen om maar geen homo te hoeven zijn. Zayn kreeg door dat hij ook maar beter kon stoppen. de sfeer leek in een keer omgeslagen. Harry haalde enkel zijn schouder op en sloeg zijn ogen neer. 'Weet ik wel, maar ik ben het gewoon zo zat.' legde hij zachtjes uit. ik wist dat hij niet had willen uitvallen en begreep hem ook wel. Zayn was namelijk niet de enige die zulke opmerkingen over ons maakte. Harry kreeg door dat hij me een mentale klap had verkocht en trok me weer iets tegen zich aan. Ik richten mijn blik weer op Zayn en vroeg me af wat er aan de hand was. die jongen was de laatste tijd steeds vaker in een grafstemming. 'Als je vanavond maar niet ook zo chagrijnig bent, want dan moeten we er een leuke avond van maken.' probeerde ik het onderwerp een beetje te veranderen. en het was ook waar. als Zayn toch van plan was kut te blijven doen en niet tegen ons kon, waarom had hij ons dan ubberhaupt meegevraagd.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Niall Horan

'Niet echt.' Ze laat haar mooie glimlach zien en mijn hart maakt een sprongetje. 'Jij?' Ik haal mijn schouders op aangezien ik niks kan zeggen. 'Speel je gitaar?' Ze klinkt ongelovig, alsof ze niet kan geloven dat zo'n nerd als ik gitaar speel. Ik haal mijn schouders op. Een ongemakkelijke stilte volgt. na een tijdje voel ik opeens een harde klap tegen mijn rug en ik hoef niet te kijken om te weten wie het is. Ik krimp ineen bij het horen van zijn stem. Drew.
'Dus kleine. Je gitaarkoffertje meegenomen? Laat het eens aan ons horen. Ik wil weten of jij kan spelen.' Ik zie nu dat er een groep jongens lachend achter hem staat. Ik doe wat hij me beveelt. Mijn vingers sluiten zich om de hals van mijn gitaar. Als ik gitaar speel dan kan ik zijn wie ik ben. Ik wil niet dat zij dat ook van me afnemen. Maar toch doe ik het. Ik begin een zelfverzonnen nummer te spelen.
'Volgens mij hoort er zang bij.' De groep begint weer te lachen en stemt in. Met een trillende stem begin ik te zingen. Na een tijdje stop ik. Ik wil niet verder zingen. Sowieso lachen ze al hard.
'Je zingt vals. We moeten je gitaar eraan aanpassen.' Drew trekt mijn gitaar uit mijn handen en begint als een gek aan de stemknoppen te draaien. Een voor een knappen mijn snaren. Hij duwt de gitaar terug in mijn handen. Woedend stop ik de gitaar weer terug in mijn koffer en probeer de tranen in mijn ogen te negeren. Zonder iemand aan te kijken loop ik de school uit en ga ik ergens op een bankje zitten.

Spoiler alert: you will save yourself

Zayn Malik
Harry mompelde zacht, wat mij duidelijk maakte dat ik hem echt pijn had gedaan. Als hij nou een vreemde was van de school zou ik het absoluut neit erg vinden, maar hij was mijn vriend, dus ik vond het wel erg. Ik leek dan extreem hard en kil, maar tegen mijn vrienden was ik dat niet. "Het spijt me echt, Hazza." zei ik oprecht. ondertussen trok hij Louis weer tegen zich aan en had ik het gevoel dat het toch weer redelijk ging. Louis keek met zijn grote blauwe ogen naar me, beschuldigend bijna.Ik zuchtte bij zijn woorden. "Ik zal het prberen. Voor ik naar jou kom zal ik genoeg vrolijkheidsserum innemen dat ik niet meer vervelend wordt tot ik straal bezopen ben." Dit keer bedoelde ik geen LSD ofzo, maar een stip asperientjes en vast een halve fles Vodka die ik op mijn kamer had verstopt. Soms had je die nou eenmaal nodig. Ik zou een glas nemen, om de asperienes mee in te nemen. Dan zou ik zonder pijn en vast onder wat invloed bij hen aankomen. Als ik dronken was, vond ik het namelijk een stuk lastiger om negatief te zijn en werd ik voral een hele grote flirt. Zeker als ik erbij nog iets van pijnstiller op had. Dat was misschien heel raar, maar het was nou eenmaal zo en ik stelde geen vragen bij mijn lichaam. het werkte nou eenmaal en daar nam ik genoegen mee. of het over 5 jaar nog zou werken was een ander verhaal, maar goed. Dat zagen we dan wel weer.

Bowties were never Cooler

Harry Edward Styles
Misschien moest ik er maar gewoon mee stoppen. Niemand die toch geloofde dat ik niet op jongens viel. Ik kauwde op mijn lip en hield Louis stevig tegen me aan. Ik wist het gewoon even niet meer. Ik sloeg mijn ogen op naar Zayn die zijn excusses aanbood en langzaam schudden ik mijn hoofd. 'Het is niet jou schuld.' Het was mijn eigen schuld dat mensen zo over me dachten, zo over mij en Louis dachten. Dat kon ik Zayn niet kwalijk nemen. Had ik maar niet teveel van die gaytrekjes moeten hebben. Ik pakte nog een dropje en stopte daarna de zak terug k moest echt stoppen me snoepen. Nog even en ik werd moddervet. Bij Zayn zijn belofte aan vrolijkheidsserum glimlachte ik klein, totdat ik besefte dat we vamavond stom dronken gingen worden. Guck, waar had ik mezelf
Ingewerkt. Ik werd veel, maar dan ook veelte afhankelijk als ik dronken was. Veelte klef en aandachtsgeil. Iets wat Louis wist en waar hij ook vrolijk van profiteerde. Ik zou nooit meer verbergen dat ik homoseksueel was en over een paar uur wist Zayn dat dus ook. Angstig keek ik Louis aan, die het zoals gewoonlijk niet snapte. Soms had ik gewild dat die jongen gedachte kon lezen, want hij was totaal niet snugger zo. Ik beet op mijn lip en probeerde een smoes te verzinnen om er onderuit te komen. Iets wat doelloos was want het stond al vast.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Harry zei dat het niet mijn schuld was, waardoor ik me nog schuldiger voelde. Gelukkig kwam Louis tussendoor met zijn vraag over mijn grafstemming. Ik beloofde hem dat ik gezelliger zou zijn. Asperines en drank deden wonderen. Het probleem zou dan wel zijn dat ik ook met de twee jongens voor me zou gaan flirten en na nog meer drank zou ik ofwel een van hun, ofwel een random vreemde gast niet meer loslaten tot die mee naar bed ging. Slechte gewoonte, maar dat moest je maar tegen dronken Zayn zeggen. Ik had tenminste geluk dat ik sober mijn meest agressieve zelf was en hoe meer ik dronk, hoe minder snel ik iemand voor z'n kanes zou slaan. Ik zette Harley terug op de grond en keek hoe Harry wel erg angstig rondkeek en Louis die weer eens het niet snapte. Die jongen was ook niet het helderste lampje hier. "Alles komt goed, Harry. Dat beloof ik en je weet dat je van mijn beloftes op aan kan." Dat was wel zo, ik was dan misschien geensinds aardig, vriendelijk of fijn om rond te zijn, een drankorgel en een schoorsteen, maar aan mijn beloftes hield ik me. Ik haalde een hand door mijn onmogelijke haar en haalde de zoveelste peuk uit mijn kontzak om die aan degene tussen mijn lippen aan te steken en verder te roken. Dit was zo'n onmogelijke dag in het algemeen waarom op mezelf lamzoop, 3 pakjes oprookte en met wie dan ook het bed in dook, om me maar iets beter te voelen, en me nogsteeds niet prettig voelde aan het einde van de dag. Een kutdag dus.

Bowties were never Cooler

Chiara Valentina de la Rose

Niall haalde zijn schouders op, toen ik hem vroeg of hij gitaar speelde. Hij was zeker een beetje verlegen, dat hoefde totaal niet, ik was gewoon maar een meisje hoor. Plots krimpt Niall ineen, waardoor ik schrik. Ik wil wat zeggen, maar Drew, de sukkel, onderbreekt me. 'Dus kleine. Je gitaarkoffertje meegenomen? Laat het eens aan ons horen. Ik wil weten of jij kan spelen.' grijnst hij, waarna een groepje achter hem lacht. Weer wil ik wat zeggen, maar het lijkt wel alsof mijn mond is dichtgelijmd en mijn voeten aan de grond genageld zijn. Ik wil ze uitschelden, gillen, roepen dat het klootzakken zijn en dat ze Niall met rust moeten laten. Toch doet de jongen wat hem wordt gevraagd. Nou ja, vragen kan je het niet noemen. Waarom blijf ik in godsnaam staan? Waarom doe ik niks? Wat ben ik aan jet doen? Volgens mij wat nerveus begint hij te spelen. Ik begin nerveus heen en weer te wiebelen, Chiara what the fuck doe je? Of eigenlijk; wat doe je niet? 'Volgens mij hoort er zang bij.' grijnst Drew opnieuw. Het is zielig. Trillend begint Niall te zingen, hij heeft een prachtige stem en het klinkt echt heel mooi. 'Je zingt vals. We moeten je gitaar eraan aanpassen.' Drew trekt de gitaar uit Niall's handen en begint hardhandig aan de stemknoppen te draaien. Mijn mond valt letterlijk open als ik zie hoe de snaren knappen. Plots schiet ik in de aanval. 'Klootzak!' krijs ik, wanneer Niall de gitaar terugkrijgt, in de koffer doet en wegloopt. 'Wat doe je?!' gil ik naar Drew. 'Chiara, ga nou niet zeggen dat je hem geen nerd vindt.' Tranen springen in mijn ogen, omdat ik er niks tegen heb gedaan. 'Niall is hartstikke aardig. Hij is geen nerd.' Drew lacht spottend. 'Ga je het nog opnemen voor hem ook? Chiara, misschien ben jij wel net zo'n grote nerd.' Woede raast in mij. In een opwelling geef ik Drew een trap, waar je als jongen geen trap wilt. Zonder op zijn reactie te wachten, ga ik Niall achterna. Tranen lopen over mijn gezicht als ik hem bedroefd op een bankje vindt. Ik laat me naast hem ploffen en sla mijn armen om hem heen. 'Het spijt me zo, ik had er iets tegen kunnen doen…' snik ik.

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Niall Horan

Ik voel twee armen om me heen en wil meteen opspringen maar doe dat toch niet.
'Het spijt me zo, ik had er iets tegen kunnen doen…' Ik kijk en zie dat het Chiara is. Ik haal mijn schouders op.
'Nieuwe snaren zijn niet duur. Ze moesten sowieso al vervangen worden.' Dat tweede is wel waar, maar ik heb het geld niet om ze te laten vervangen. Sinds mijn vader is gaan drinken ging daar al het geld heen. Ik neem geen moeite meer om een baan te zoeken aangezien hij al dat geld ook opdrinkt.
'Ik ga maar weer, ik zie je later.' Ik moet hier even weg. Ik heb nu toch pauze. Ik begin te rennen en stop pas bij een parkje met een vijvertje. Ik hou van water. Het wordt door de wind bestuurt en weer altijd waar het heen moet. Ik weet dat niet meer. Still the one that Stole my heart. Search who I am and I'll break yours. Ik stuur het berichtje weer. Ik ben een stalker en als ze erachter komt dan haat ze me. Net was ze zo lief, dat verdien ik niet. Ze verdient iemand die sterk en lief is en haar kan beschermen. Niet iemand die haar bedreigd.

Spoiler alert: you will save yourself

Harry Styles
Ik wiebelde wat heen en weer op mijn voeten. Ik werd echt enorm zenuwachtig als ik dacht aan vanavond. Ik zou gewoon niet zoveel drinken. Al was dat een voornemen die nu al faalde. Ik zou gewoon net zo hard met de rest meedoen, omdat ik niet wilde achterblijven. Het zou alleen maar verdacht en raar zijn als ik niet zou drinken, of tenminste niet zoveel. Ik keek op naar Zayn die doorhad dat er wat was. Hier moest ik ook rekening mee gaan houden. Zayn was veel oplettender dan Louis en had veel sneller iets door. Maar Louis was dan ook geen het naïefst van iedereen. 'Weet ik Zayn. Ik bedacht me alleen dat ik niet zeker weet of ik vanochtend de deur op slot heb gedaan. Maar dat is zo'n gewoonte, dat er vast niets is.' Glimlachte ik het er met een leugen vanaf. Ik wist niet of hij het geloofde, maar hij moest het er maar mee doen. 'Sukkel.' Louis geloofde het tenminste en haalde lachend zijn hand door mijn haar. Lieve, stomme jongen dat die was.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[Iemand anders voor Effs dan maar?]

Reality's overrated.

Zayn Malik
Ik geloofde Harry voor geen ene meter. Om een deur was je niet zo, zeker niet zo afstandelijk tegenover je beste vriend. Toch zij ik er maar niets van, want ik wilde niet nog meer drama veroorzaken. Ik haalde een hand door mijn ravenzwarte haren en blies langzaam een pluimpje rook uit mijn mond. Ik was echt een schoorsteen met een leren jack vandaag. Onrustig viste ik mijn mobiel uit mijn zak en bekeek even mijn rooster en toen die van Louis en Harry. Ik wilde graag spijbelen, maar alleen was er nies aan en allemaal hadden we nog belangrijke vakken vandaag. Ik zuchtte en zocht toen in mijn contacten mijn moeder op. Ik tikte erop en begon een sms te typen. Mam, ik ga vanavond met Harry en Louis bij Louis thuis studeren en blijf daar slapen. Ik kom wel thuis eten, maar moet daar om 8 uur zijn. Anders redden we het niet. Is dat goed? Xjes Zaynieboo. Ik wist dat het niet heels stoer was, of mannelijk om er Zaynieboo achter te zetten en zoizo je moeder te smsen voor toestemming, maar anders had ik geen alibi en zou ik in grote problemen komen omdat ze niet vooraf wisten wat ik ging doen. Ik wilde de problemen die ik had echt niet groter maken dan ze waren. Ik kreeg gelukkig al snel een berichtje terug dat ik veel plezier moest hebben en alles goed was. "Okay. Ik mag komen studeren en logeren bij je, Lou." zei ik met een scheve grijns en zacht gegrinnik tegen de jongen. Hij was niet zo bijster snel, duw ik hoopte maar gewoon dat mijn ouders als ze al belden mij of Harry belden en niet hem, anders had ik een nog veel groter probleem en kwam ik nooit meer het huis uit... Of het nooit meer in. Ik wist nou nietvwat ik erger vond.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik snapte er geen ruk van. Harry die super raar deed en Zayn die nog minder te genieten was als normaal. Waarom waren ze niet gewoon vrolijk. Kom op, het was lekker weer, we hadden pauze, wat wilde je nog meer. Behalve naar huis, aangezien ik gek werd hier op school. Ik hing mezelf weer tegen Harry zijn schouder aan en speelde wat met zijn haar. Ik vond echt dag ze school moesten verbieden. Je leerde er toch geen reet en het was zo saai, dat het slaapverwekkend was. Zelfs de pauze durde me nu te lang. Ik wilde gewoon naar huis, Harry met me meenemen en heel de dag op de bank hangen en stomme films kijken. Gelukkig deed Harry toch vaak wat ik vroeg, dus als ik het zou voorstellen, ging hij vast wel mee. Verbaast keek ik op toen Zayn zei dat het goed was dat hij bij me ging studeren en slapen. Het duurde behoorlijk lang voordat het kwartje viel en ik maakte een stom ow geluidje. 'Dat is mooi.' Pff, ik begreep het echt wel hoor. Ik wist dat de meeste mensen me als dom beschouwde en ik was niet voor niets blijven zitten, maar zo achterlijk was ik nu ook weer niet. Ik kon er ook niets aan doen dat ik vaak heel ergens anders was in mijn gedachte en vaak dingen niet meekreeg. Of ik daar wat aan kon doen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Louis leek het uiteindelijk dan toch te snappen. Nee, ik nam hem absoluut neit kwalijk dat hij langzamer was dan anderen, maar het was gewoon soms erg grappig om hem te zien proberen dingen uit te vogelen die voor de meeste hier zo simpel waren als 2+2. Ik sloeg mijn ogen even neer en keek naar Harley die vrolijk rondliep. Ik zuchtte en maakte uiteindelijk de peuk maar uit toen hij was opgebrand tot aan het filter tussen mijn lippen. ik kon er zo nog wel een heel aantal opsteken, maar ik kreeg zo het gevoel dat het niets beter zou maken, het de pijn niet zou verzachten en mijn gedachten niet vrolijker zou maken. Ik rekte me even uit en aaide toen even over harley zijn kopje. Ik wist dat ik eigenlijk iemand moest vertellen over wat ik onderging omdat ik het niet altijd zou kunnen opkroppen, maar naast de brieven die ik keer op keer in het kluisje stopte wilde ik dat echt niet. ik wilde namelijk geen hulp, want zo erg was het normaal niet. Ik wilde ook echt niet dat mijn vader werd opgepakt voor huiselijk geweld, want hij bleef mijn vader. Als hij nou ook mijn moeder en zusjes sloeg, maar hij uitte alleen zijn frustraties met de wereld op mij af en daarmee kon ik leven zo lang de rest van de familie er geen last van had. Ik was gewoon bang dat anderen niet zouden snappen dat dit echt maar periodisch was en lang neit zo erg als het leek. Voor mij ten minste niet, want ik was het gewent en wist de alternatieven en die wilde ik koste wat het kost voorkomen.

Bowties were never Cooler

Liam Payne.
Ik zette mijn snapback weer recht op mijn hoofd, en sjokte naar buiten. Eenmaal buiten ging ik op een bankje zitten, en haalde gauw mijn pakje sigaretten uit mijn zak, gevolgd door mijn aansteker. Ik had al veels te lang geen peuk meer gehad. Ik stak er een op, en inhaleerde de rook, om het daarna weer uit te ademen. De zon was nu aardig aan het schijnen, en ik pakte mijn zonnebril dan ook, en zette hem op. Ik keek verveeld het schoolplein rond. Ik pakte mijn mobiel, en kreeg het niet voorelkaar om in mijn mobiel te komen. Ik zuchtte geërgerd. Fijn, ik ben dus wéér gehackt. Chagrijnig deed ik mijn telefoon weer terug in mijn zak, en stond op om een eindje te gaan lopen, anders zou ik mezelf gek maken. Al lopend probeerde ik nog mijn mobiel in te komen, maar dat was tevergeefs. Nog steeds al lopend gefocust op mijn mobiel knalde ik tegen iemand aan. 'Kijk eens uit.' gromde ik geïrriteerd, en lirp zonder op of om te kijken verder, om me op een bankje verderop weer chagrijnig neer te laten ploffen. Nee, vrolijk was ik zeker niet.

How far is far