Hybrids • One Direction • Speeltopic - Speeltopics

Ergens in het hartje van London is een asiel, heel normaal zou je denken, maar dit asiel is speciaal. Het is een asiel voor hybrides, kruisingen tussen mens en dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Alle afdankertjes komen in het asiel, omdat ze niet luisterden, brutaal waren of omdat ze gewoon niet meer gewild waren. Niemand beseft dat de hybriden ook gevoelens hebben, ze geliefd willen zijn. Het asiel ziet er ook niet uit als die van normale dieren, het heeft meer weg van een gewoon huis, alleen dan speciaal aangepast aan de benodigdheden van de hybriden. Er zijn meerdere kamers in het gigantische huis, waar in elk twee hybriden wonen. Misschien dat ze steun aan elkaar hebben in het asiel, als niemand anders ze meer wil?

Rollen •


Regels •


Kamergenootjes:
Harry, Zayn & Liam.
Niall & Louis.

Begin:
Het is aan het begin van de ochtend en iedereen in het asiel word langzaam wakker, de kamerdeuren zijn nog op slot. Die gaan pas open om twaalf uur, om te voorkomen dat hybriden die uit willen slapen dat rustig kunnen. Ontbijt word door het speciale luik door de deur geschoven, lekker is het niet, maar het is het enige dat ze krijgen. Alles gaat hun normale gangetje, tenzij een aantal herrie besluiten te schoppen, natuurlijk. Of dat er een dit het perfecte moment vind om iets te onthullen wat niemand aan zag komen.

[ bericht aangepast op 15 april 2014 - 19:40 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Liam kwam uiteindelijk er ook nog bij onder de deken en toen begon het spel wat Harry had voorgesteld niet veel later. Gelukkig was ik niet de eerste die hij moest hebben, want ik was bang dat als ik van hem een vraag zou krijgen die best persoonlijk zou worden. Gelukkig was zijn eerste vraag en niet erg persoonlijk en niet aan mij gericht. Ik keek met een scheef koppie naar Liam die echt het meest domme antwoord ooit uitkraamde, al had ik geen idee wat ik zou doen. Niet veel anders dan normaal denk ik. Nog voor hij een vraag stelde gebeurde er opeens iets waardoor hij even rondjes rende en daarna toch weer vrij beschaamd ging zitten. Ik snapte niet precies wat er aan de hand was, maar waarschijnlijk was het een honden ding. Toen hij uiteindelijk weer zat kwam er een vraag aan mij. Ik dacht even na en speelde ondertussen wat afwezig met mijn pluizige staart. "Een tijger denk ik. Nogsteeds dat katachtige, maar zonder alle stres en angst." mompelde ik. Het was vast ook wel duidelijk dat ik snel bang en gestrest was. Dat was zeker geen goed ding, maar ik kon er niets aan doen, al was het wel waarom ik bij de bende weg had gemoeten. Nu dacht ik even na over een vraag. Mijn ogen gleden even over Harry die aan zijn halsband pulkte. "Welk soort eten kan je echt niet uitstaan, Harry?" vroeg ik maar, omdat ik geen idee had wat ik anders moest vragen en hoe ver ik kon gaan. Ik wist uit het verleden dat je gewoon beter geen persoonlijke vragen moest stellen. Mensen kwamen wel als ze je iets persoonlijks wilden vertellen en als ze dat niet deden waren het jou zaken niet en hoefde je er ook niet over te weten. Zo simpel was dat. Dat had ik op de harde manier geleerd en niet alleen bij de bende.

[ bericht aangepast op 16 april 2014 - 20:32 ]

---

Bowties were never Cooler

[Liesl... Of iemand anders...]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Liam deed wat ik zei en ik trok hem lekker tegen mijn zij aan, de deken was net groot genoeg voor ons alle drie dus dat kwam mooi uit. Dan hoefde ik niet er weer onderuit om mijn eigen deken te halen. Mijn eerste vraag was op Liam gericht, die een echt heel intelligent antwoord gaf. Ongelofelijk, echt waar. Ik begreep die jongen af en toe voor geen meter. Geamuseerd keek ik toe hoe Liam achter zijn eigen staart aan ging, ik was misschien ook wel een hondachtige, maar zo erg was ik dan nog net niet. Ik grinnikte zacht toen hij wat beschaamd weer ging zitten en keek net als hij Zayn afwachtend aan bij de vraag die hij kreeg. Zijn antwoord begreep ik wel, zelf wilde ik dan ook wel bij het hondachtige blijven, een wolf of iets dergelijks, maar wel het wilde eraan, dus geen schoothondje. Zayn stelde nu een vraag aan mij, waar ik even over na moest denken. Vanwege het feit dat ik met een vleeseter was gekruist had ik sowieso een grondige hekel aan groeten en fruit, maar sommige dingen piekten wel bovenaan aan mijn lijstje van dingen die ik echt haatte. "Witlof, denk ik. Het is zo bitter," mompelde ik, waarna een rilling door me heen ging bij het idee aan het eten alleen. Het was weer mijn beurt om een vraag te stellen, dus richtte ik me weer op Liam. "Wat is het leukste dat je hebt meegemaakt bij je vorige baasjes?" vroeg ik, het kon wat gevoelig liggen, dat wist ik ook wel. Maar de leuke herinneringen waren wel fijn om over te praten, vond ik dan. Zelfs bij de fijne zaten wel nare aan verbonden, maar dan moest je maar zo sterk zijn om dat te kunnen verdringen. Mijn handen gingen automatisch weer naar mijn halsband en ik zuchtte, daar zaten precies dezelfde dingen aan vast. Ondertussen kon ik er best tegen, al deed het soms nog best pijn.

---

Because I love him, do I need another reason?

Niall James Horan
Een harde gil verlaat mijn mond en nog geen seconde later zat ik rechtop, mijn deken half van mijn lichaam afgevallen. Mijn hand veegde de kleine zweetdruppeltjes weg van mijn voorhoofd, terwijl ik rustig weer ging liggen. Dit gebeurde haast iedere nacht, dat ik een nachtmerrie had over mijn verleden en daarna gillend en zwetend wakker werd. Ergens had ik medelijden met de halve wasbeer, mijn kamergenoot die zichzelf Louis noemde. Door mijn dromen was zijn nachtrust ook niet al te best, vooral omdat het soms ook voorkwam dat ik meerdere keren per nacht met veel lawaai wakker schrok. Ik rolde mij op als een bolletje om te kijken of ik nog wat zou kunnen slapen, al was het in principe wel al ochtend dit keer, als ik het goed had tenminste.
Mijn pogingen slaap te vatten mislukten helaas stuk voor stuk, want telkens als ik mijn ogen sloot verscheen het beeld uit mijn droom op mijn netvlies en openden ik ze verschrikt weer. Zo lag ik een tijdje te draaien en te woelen, eigenlijk niet eens wetend of Louis wel of niet wakker was geworden van mijn gil. Voor hem hoopte ik dan van niet, want het gebeurde al te vaak dat mijn gegil zo luid was dat er doorheen slapen bijna onmogelijk was.

---

"Family don’t end in blood”

Louis Tomlinson
Mijn reis in het wonderbaarlijke wonderland, dromenland, werd verstoord door een harde gil. Ik dacht in eerste instantie dat het in mijn droom zelf was, maar mijn ogen die zich automatisch opende, alsof die wisten dat het niet zo was omdat het nooit zo was, vertelde me iets anders. Ze vertelde me hetzelfde als mijn hersenen, mijn zicht, want ik wist inmiddels dondersgoed dat het Niall was, die weer eens een nachtmerrie had en besloot om mijn slaap te verstoren. Het was vervelend, zwaar irritant, zeker, maar de jongen kon er ook vrij weinig aandoen en had er zelf ook niet om gevraagd. Daarbij had ik ook nog niet de neiging om naar de andere kamer toe te gaan, dus dan zat het sowieso wel goed.
Een gaap verliet mijn mond terwijl smak geluidjes mijn mond verlieten en de neiging om naar dromenland terug te keren zeer groot was. Toch deed ik het niet en kroop daarin tegen langzaam naar de blonde jongen toe, die inmiddels als een bolletje opgerold lag te woelen , om me tegen hem aan te nestelen en zowel mijn armen als staart om hem heen te wikkelen. Ik trok hem dicht tegen me aan, hopende dat hij stil zou liggen, dat hij zag dat het goed was. De neiging om te spreken had ik niet, maar mijn gevoel zei ook niet dat -dat nodig was. Zo wel? Dan was het pech, want daar was ik nog te kort wakker voor.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne.
Ze keken me allebei aan toen ik weer beschaamd ging zitten nadat ik achter mijn staart aan had gezeten, en Harry grinnikte zacht, waardoor ik hem beschaamd vanonder mijn wimpers aan keek. Ik was nu aan de beurt met vragen, en nu was Zayn aan de beurt, die wat afwezig met zijn pluizige staart aan spelen was. Hij antwoordde dat hij nog steeds gekruist wou zijn met een katachtige, en ik knikte. Als ik zou mogen kiezen zou ik ook bij het hondachtige blijven denk ik. Zayn stelde zijn vraag aan Harry, die aan zijn halsband plukte. Zayn vroeg aan hem wat voor eten hij echt niet uit kon staan. Eigenlijk gaan deze vragen niet echt over elkaar beter leren kennen, het zijn gewoon random vragen. Ik denk omdat sommige verhalen bij iedereen nog wel gevoelig liggen. Maar stiekem was ik ook wel blij dat ze niet al te persoonlijke vragen stelden, want ook ik praat niet graag over het verleden. Harry zijn antwoord was begrijpelijk, ik houd ook niet van witlof, nou ja, eigenlijk heb ik een hekel aan elke groente, maar dat komt denk ik omdat ik van honden af stam. Toen Harry aan de beurt was richtte hij zich weer op mij. Hij vroeg wat het leukste was wat ik heb meegemaakt bij mijn vorige baasjes. Ik slikte even. Het was geen hele erge vraag, maar toch praat ik zelfs daar niet over, omdat er gewoon weg geen leuke herinneringen aan zijn. 'Leuke herinneringen zijn er eigenlijk niet...' zei ik, en dacht weer even terug aan die tijd. Ik was gewoon zo blij dat ik eindelijk uit het asiel werd gehaald, maar toen ik daar kwam viel het vies tegen. Ik kon alle vuile klusjes op knappen. Ik kreeg er nooit iets voor terug, zelfs geen liefde, en dat was het enigste wat ik wou, liefde. Ik schudde me uit mijn gedachten, en besefte dat ik weer aan de beurt was. Ik focuste me weer op Zayn. 'Wat zou je veranderen als je één ding mocht veranderen aan je leven?' vroeg ik aan hem, en keek hem afwachtend aan.

---

How far is far

Zayn Malik
Harry leek even na te moeten denken, maar toen gaf hij een antwoord wat mij ook deed walgen. Witlof, het goorste spul ooit. Bessen kon ik nog wel dagen achtereen naar binnen werken, al was het niet heel voedzaam voor me. Witlof en andere groentes vond ik alleen echt niet te versmaden. Ik had ook niet het gevoel dat als ik helemaal mens zou zijn geweest ik dat zou hebben gelust. Ik luisterde naar Harry zijn vraag en was opgelucht dat hij het niet aan mij vroeg, want ze hadden me voor gek verklaard waarschijnlijk. Mensen die me hadden gebrandmerkt, waar ik vele littekens had opgelopen, was ik vaak genoeg doodsbang in een hoekje had gezeten, hadden me ook de fijnste tijd van mijn leven gegeven. Ik zag Liam slikken en keek hem verward aan, met mijn hoofd een tikje scheef. Bij zijn woorden kreeg ik erg medelijden met de jonge hond. Ik legde voorzichtig mijn hand op zijn knie en aaide er zacht over terwijl ik met mijn andere hand over mijn eigen staart bleef aaien. Het bleef even stil maar toen toch bij zijn vraag trok ik mijn hand terug en plukte wat ongemakkelijk aan mijn staart. "Ik wou dat ik minder last had van de stres en angst, zodat ik had kunnen blijven." zei ik zachtjes. Ik voelde nu alweer de angst opkomen voor de reacties van de twee jongens. Ik slikte een paar keer in de hoop het weg te slikken, maar een lichte trilling over mijn hele lichaam. Ik hield mijn staart stevig vast en het duurde heel even voor ik mezelf weer herpakt had. Ik richtte mijn grote donkere ogen op Harry. Ik slikte nog eens en hing mijn staart om mijn nek. "Als je familie op dit moment binnen zou komen met een riem in hun handen, zou je aangelijnd worden of niet terug willen?" vroeg ik heel voorzichtig voor ik mijn staart weer stevig in mijn handen nam en er nerveus mee speelde. Ik trok ondertussen mijn knieën wat op en probeerde mijn nerveuze getril te stoppen. Ik was echt een heel nerveus, angstig en onvoorspelbare jongen, zeker door mijn cheetah bloed. Het kon prima zijn dat als iemand nu een arm om me heen sloeg, ik uitsloeg en krabde of beet. Het ging niet expres, maar het gebeurde gewoon... En daarom was ik tot de bende heel vaak gedumpt en had ik vaak straf gekregen voor mijn onaanpasbare gedrag.

---

Bowties were never Cooler

Niall James Horan
Mijn gegil had Louis toch gewekt, bleek toen ik niet veel later voelde hoe hij tegen mij aan kwam liggen. Hij nestelde zich tegen mij aan en sloeg zowel zijn armen als zijn staart om mijn lichaam heen. Ik werd dicht tegen hem aan getrokken. Zijn warme lichaam zorgde ervoor dat ik iets kalmeerde en het mij lukte stil te gaan liggen. Er werd verder geen woord gewisseld, maar dat was dan ook niet nodig. Louis wist mij op één of andere manier altijd wel te kalmeren zonder iets te zeggen, alleen zijn aanwezigheid deed mij al goed. Sowieso het feit dat ik nu niet meer alleen lag maakte mij al rustiger, want al was de jongen al die tijd ook al in dezelfde kamer, dit voelde toch veiliger. Het zorgde zelfs voor een piepkleine glimlach op mijn gezicht. Ik was blij dat hij nog altijd niet naar een andere kamer was gevlucht ondanks mijn herrie iedere nacht. Ik zou niet eens willen weten hoe het zou zijn met een andere kamergenoot, want je wist maar nooit wat voor iemand dat dan wel mocht zijn.
Overigens wist Louis niet waar mijn nachtmerries elke keer weer over gingen. Niemand wist eigenlijk over mijn verleden. Ergens wist ik wel dat het misschien beter zou zijn als ik er met iemand over zou praten, misschien dat de nare dromen dan stopten, maar ik wilde en kon er gewoon niet over spreken.
'Dank je, Lou,' zei ik zachtjes en glimlachte. 'En sorry dat ik elke nacht zo lastig ben.'
Mijn armen wikkelden zich om zijn nek en het lukte inmiddels om de nare gedachten en beelden bijna helemaal te vergeten.

[Edit: Ik heb hem iets aangepast.]

[ bericht aangepast op 23 april 2014 - 21:11 ]

---

"Family don’t end in blood”