• Vrouwelijke én mannelijke rollen beschikbaar.


    Iedereen in Amerika is bekend met Detroit, een beruchte stad in de staat Michigan. Deze stad staat bekend om haar zware industrie en een ingezakte economie, maar waar deze stad pas écht haar status aan heeft de danken, zijn de hoge criminaliteitcijfers. De stad wordt overspoeld door verschillende gangs die maar al te graag een zakcentje willen verdienen, en dat wordt niet door iedereen in dank afgenomen.
    Er is echter één gang die zoveel succes beginnen te boeken, dat de stad Detroit hen als een levende bedreiging begint te zien. Deze gang, die ook bekend staat als The Delinquents, weet bijna elke misdaad op zijn naam te zetten en verzint telkens een manier om aan de klauwen van de handhaving te ontsnappen. Er wordt gefraudeerd in casino's en mensen die één verkeerde stap in de richting van de gang zet, verdwijnen op mysterieuze wijze.
    De politie van Detroit zit met de handen in het haar en uiteindelijk hakt iemand de knoop door; de FBI wordt ingelicht. Als The Delinquents namelijk niet gestopt wordt en zich verspreidt over verschillende staten, zal alles drastisch escaleren.
    Een groep agenten wordt samengesteld. Ze doen zich voor als een andere gang in Detroit en nemen The Delinquents onder handen. Er wordt afgeluisterd, gehackt en informatie aan de politie doorgespeeld, zodat de desbetreffende gang klem komt te zitten. The Delinquents hebben geen enkel vermoeden dat ze worden bespeeld door een groepje agenten, maar het vermoeden dat er een lek in de gang zit schaadt het vertrouwen van elk lid. Zullen The Delinquents uit elkaar vallen, of komen ze erachter dat iemand een spelletje met hen speelt?

    Personages:
    The Delinquents:
    - Leider || Carter Ian Worthton || Sluipschutter || 1.1 || Bourne
    - Rechterhand || Zane Roman Sinclaire || Oplichter || 1.1 || Hartnett
    - Rang 3 || Vitorino Romulus Bianchi || Hacker || 1.3 || Paracosm
    - Rang 3 || Zheng Hu || Huurmoordenaar || 1.4 || Fairytalest
    - Rang 2 || West Shay Gabriëlson || Carjacker || 1.4 || Anakin
    - Rang 1 || Austen Delaney Gabriëlson || Oplichtster || 1.1 || Author

    Agenten:
    - Leider || Antonio Maldini || Sociale contacteerder || Tenace || 1.2
    - Rang 3 || Raye Aeris Ferguson || Dekmantel || 1.7 || Kilicious
    - Rang 3 || Oliver Michell Grey || Back-up || 1.9 || Bourne
    - Rang 2 || Alec Micah Ward || Dekmantel || 1.1 || Hartnett
    - Rang 2 || Aeric Joshua Hayden || Technicus || 1.9 || Fairytalest
    - Rang 2 || Aubrey Nymilia Mills || Schutter || 1.4 || Scrubb
    - Rang 1 || Serena Lynn DiLaurentis || 1.7 || Axiopistos

    Regels:
    - Het minimum van dit RPG is 250 woorden.
    - Blijf realistisch.
    - Er wordt niemand zonder toestemming bestuurd, noch gedood.
    - Er zijn maximaal twee personages per persoon, waarvan minstens eentje mannelijk is.
    - 16+ is toegestaan.
    - Nieuwe topics worden alleen door Bourne of Hartnett aangemaakt.
    - Eendagsvliegen worden niet geapprecieerd. Als je het te druk hebt, kun je -je later nog inschrijven. Als je weet dat je niet gaat reageren, reserveer dan ook geen rol.
    - Schrijf je uit als je besluit om niet meer mee te doen. Schrijf eventueel een korte post zodat je tegenspeler niet vast komt te zitten.
    - Reserveringen blijven 48 uur staan, tenzij je mij contacteert.
    - Stel vragen als je iets niet begrijpt of niet verder kunt. Wij bijten niet.
    - We sluiten niemand buiten!
    - Ook in dit RPG gelden de huisregels van Quizlet.
    - Als je -je niet aan bovenstaande regels kunt houden, doe je niet meer mee.
    - Vergeet niet om plezier te hebben.


    Praattopic
    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 17 juni 2014 - 17:03 ]


    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."



    Aubrey Nymilia Mills.

    "Natuurlijk," antwoordde Alec langzaam. "Geen probleem."
    Mijn blik gleed naar de man en ik observeerde hem. Hij zag er uit als een sinistere man - of dat was in ieder geval mijn mening. Ik liep naast Alec met de man mee. Alec tekende cirkels op mijn rug waardoor ik me algauw wat ontspande. Dit was zijn territorium, hij wist wat hem te doen stond. En ik vertrouwde hem.
    We betraden een ruimte zonder knipperende lichten of muziek wat ervoor zorgde dat mijn ogen even rust hadden. Alec kreeg algauw een net pak in zijn handen geduwd terwijl ik een rode cocktailjurk ontving. Ik likte mijn lippen nat en keek bewonderenswaardig naar de jurk, het was een mooie jurk. Even stond ik daar redelijk ongemakkelijk aangezien ik het niet erg fijn zou vinden om me om te kleden in een kamer met de barman. Daarentegen had ik niet veel problemen met Alec.
    "Daar." De man wees op een deur die zich aan onze rechterzijde bevond. "Daar is een kleine badkamer. Kleed je daar maar om."
    Ik draaide me om naar Alec - misschien wilde hij wel eerst. Maar zoals ik al had verwacht gaf hij mij een bemoedigend knikje. "Toe maar."
    Een glimlach verscheen op mijn gezicht. Alec was zoveel anders dan andere mannen - hij was een echte heer. Ik liep naar de deur toe en betrad de badkamer. Hij was redelijk klein maar ik had genoeg bewegingsruimte. Ik ontdeed me van mijn kleding totdat ik alleen nog in mijn ondergoed stond. Ik pakte het jurkje en hield hem voor me. Hij was strapless en net onder mijn borsten liep hij uiteen. Ik haalde eerst de bandjes van mijn bh eraf en zette die goed - zodat je ze niet meer kon zien. Mijn holster haalde ik van mijn schouder af en bond die net onder mijn borsten. Aangezien de jurk uiteenliep kon je dit keer de bolling niet meer zien. Het was een korte jurk, hij viel net over mijn kont maar ik was alleen maar blij dat ik niet nog een kortere jurk had gekregen. Ik knikte blij met het resultaat en glimlachte naar mezelf. Ik vouwde mijn kleding op en legde die in een van de kastjes als ik wilde kon ik vanavond nog mijn kleding ophalen. Ik opende de deur en liep terug naar Alec.

    [ bericht aangepast op 14 juni 2014 - 20:12 ]


    " icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

    Zheng Hu



    Ik neem het meisje nogmaals op als ze de kleedkamer uitstapt. Ze was totaal niet onzeker over zichzelf, wat nogmaals bewees dat ze waarschijnlijk bij de bende hoorde. Ik keek naar de jongen, hij was niet veel jonger dan ik wachtte af totdat de jongen in de kleedkamer was verdwenen voordat ik een stap dichter naar het meisje toe zette. Ik legde mijn handen op haar heupen waar ik het holster duidelijk voelde dat ik net had zien zitten, ze was verstandig genoeg om het mee te nemen in ieder geval. Ik trok mijn handen weer terug voordat ze er verkeerde gedachtes bij kon maken, ik blikte opzij naar Richard met een scheve glimlach. Hij begreep de hint. 'Laat me jullie trouwens één ding duidelijk maken,' zei hij luid genoeg zodat de jongen het ook zou horen. 'Zodra ik merk dat jullie buit maken in mijn club, was dit de laatste keer dat jullie hier binnen waren.' Hij was nog mild vond ik. Ik keek naar het meisje en gaf haar een knikje, waarna ik me omdraaide naar Richard. Ik gaf hem een klopje op zijn schouder en wreef met mijn lippen over elkaar. 'Bestel maar, ze weten het wel,' reageerde Richard. Ik knikte en liep met mijn telefoon in mijn hand geklemd terug naar de dansvloer waar ik snel keek of ik een bericht had ontvangen van West. Maar toen ik haar op de dansvloer zag staan, kreeg ik al snel door dat dat niet het geval was. Ik moest mijn verloren tijd eens in zien te halen. Terwijl ik mezelf fake dronken door de mensen naar de bar werkte, nam ik bij iedere persoon tegen wie ik aanknalde een vlugge graai naar al het waardevols dat ik kon vinden. Het kwam voornamelijk neer op portemonnees en telefoons. Ik deed niet zozeer aan autosleutels, want hoe wilde we met meer dan twee auto's naar huis? Bovendien waren de auto's die we al hadden goed genoeg naar mijn mening. Ik wenkte een van de barmedewerkers die gelijk aan de slag ging. Ik keek naar de prachtige smoky whiskey sour die voor me werd neergezet. Tevreden neem ik een slok terwijl ik een van de trillende telefoons pak en op stil zette, Vito kon er misschien wel wat mee. Er liepen hier genoeg mensen rond die op manieren buiten de wet hun geld verdiende. Ik keek weer naar de deur of de andere twee er alweer uit kwamen. Ik wenkte de barman alvast voor nog twee smoky whisky sours, ik zou eens zien wat die bende tegenover ons precies als intentie had.


    Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)



    Austen Delaney Gabriëlson - Kleding


    'Of je weet wat mensen willen nog voor ze je wenken. Anthony Walker,' stelt Carter zichzelf dan voor en hij schudt ons de hand nadat ik Zane, Nicholas en Austens drankje had gegeven. Ik kijk hem even aan. Alsof Nicholas en Zane niet al genoeg waren. Ik zie hoe Carter mij een brede glimlach en Russo is niet blij met Carters verschijning. Zijn ogen puilen uit en er verschijnt een gefrustreerde denkrimpel op zijn voorhoofd.
    'Misschien kunnen we toch de dames laten zien wat we kunnen?' vraagt Carter dan doelend op de pokertafels in de zaal en hij geeft Zane en waarschijnlijk ook mij een subtiele knipoog.
    'Ladies first,' zegt Carter dan en hij maakt een handgebaar richting de zaal. 'Heren,' vervolgt Carter dan. 'Houden jullie een stoel voor me vrij? Ik ben er zometeen,' zegt hij als laatste en hij gaat weg.
    Wij lopen wel de zaal binnen.
    'Als je ervoor kunt zorgen dat ik stikjaloers word, krijg je een kwart van mijn opbrengst,' fluisterde Zane in mijn oor terwijl we naar de pokertafel liepen. Ik grinnikte even. 'Ik jou jaloers krijgen? Hoe moet ik dat dan weer voor elkaar krijgen?' vroeg ik toen fluisterend in zijn oor. Ik keek hem even aan. Dat was dus echt een onmogelijke opgave. Zane was allesbehalve een jaloers type en ik was geen eens zijn echte date.
    Eenmaal bij de pokertafel aangekomen gingen we zitten en legde Zane zijn hand eventjes op mijn knie. Ik keek even naar Russo die het duidelijk niet leuk vond. Helaas werd het snel onderbroken door een geluid afkomstig van een mobiel.
    'Aan jou de eer om in te zetten.' Zane wees op Russo en leunde zwijgend achterover zodra hij een flink aantal chips op de tafel gooide. Ik schudde even onopgemerkt met mijn hoofd, nope, zulke acties zouden niet bij mij werken.
    'Twintig,' telde Zane. Er kan tenminste iemand tellen. Ik moest mijn lach even inhouden bij deze gedachten. Ik keek even van Zane naar Russo en ik wachtte af tot het goede moment er was om te gaan flirten met Russo.
    Ik zag hoe Zane's blik zich voor een aantal seconden op zijn mobiele telefoon vestigde.
    Terwijl Zane zachtjes tegen zijn meest linkse kaart tikte, waarschijnlijk om Carter het duidelijk te laten maken, streek hij ook met zijn rechterhand over de blote huid van mijn arm. Hij tikte me stilletjes aan en keek eventjes op naar Nicholas, als teken dat ik actie moest ondernemen. Ik knikte even heel kort en keek toen met een lieflijke blik naar Russo. Ik stond op en liep naar Russo toe. Ik tikte hem zachtjes op zijn arm. Russo draaide zich om naar mij.
    'Je vind het vast niet erg als ik bij jou kom zitten. Ik wed dat het bij jou een stuk gezelliger zal zijn bij jou dan bij Castillo, niet?' vroeg ik toen aan. Ik glimlachte even liefkozend naar hem. Russo glimlachte even breed. Waarschijnlijk dacht hij weer dat hij een overwinning had behaald.
    'Ik vind het nooit erg als het zo'n bloedmooie vrouw als dat jij bent is,' zei hij toen flirtend tegen mij. Ik zorgde er weer voor dat ik rood werd. 'Ik voel me gevleid,' zei ik toen liefkozend tegen hem. Ik ging naast hem zitten, dicht tegen hem aan. 'En leg me het spel nu eens uit, Castillo was niet zo lief om me dat te vertellen,' zei ik toen tegen hem.
    Russo grijnsde even. 'Silas. Dat had ik nu niet van je verwacht, dat je al je speelgoed meeneemt en dan nog niet eens de moeite neemt om haar te vertellen wat je gaat doen en hoe dat werkt,' zei Russo toen hoofdschuddend tegen hem. Russo richtte daarna zijn blik weer op mij. Hij vertelde me een beetje snel hoe alles werkte en ik knikte maar wat. Zane had het wel uitgelegd, maar ik wilde Russo's aandacht zoveel mogelijk op mij vestigen.


    That is a perfect copy of reality.


    Oliver Michell Grey

    Ik hang maar wat niks te doen naast de computerruimte, omdat daar een goede sofa staat. Mijn voeten heb ik over de leuning gehangen, want er zijn mensen die mij er liever niet zo op zien zitten. Terwijl de rest druk bezig is met hun missie, zit ik op de bank te hangen, terwijl Bob Marley alter ego aan de computers werkt. Ik heb in begin besloten hem niet ui zijn concentratie te halen, maar ik begin me serieus te vervelen, dus ik weet niet hoe lang ik het nog kan volhouden. Als ik wat gestommel hoor in de andere kamer zet ik mezelf rechtop en trek mijn blazer recht.
    "Iemand interesse om mee te gaan?" vraagt hij, duidelijk aan niemand in het bijzonder. Ik sta op en ga in de deuropening staan, mijn armen gekruist.
    "Als ik mag rijden is alles oké." zeg ik, al weet ik dat ik meer te zeggen heeft dan hij. Ik sta namelijk een trapje hoger op de ladder, dat wil dus zeggen dat hij naar mij moet luisteren. Hij is ook twee jaar jonger dan mij, ook al zie je dat niet. De blazer die ik net recht heb getrokken doe ik nu dicht en trek mijn das wat aan. Stiekem haat ik deze kleren, omdat ik er uitzie als een schooljongen in deze kleren, maar in het nachtleven en in nette zaken is dat gewoon not done. Dus hou ik me maar braafjes aan de dresscode, met mijn eigen aanpassingen.


    (It's not much but I hope you can do something with it c:. En Carter komt straks c; )

    [ bericht aangepast op 19 juni 2014 - 10:05 ]


    Sidera nostra contrahent solem lunamque

    Aeric Joshua Hayden



    Ik was verbaasd om een reactie te krijgen, maar minder verbaasd toen ik zag welke egotripper er had bedacht dat hij grappig was. Ik haalde mijn schouders op en keek hem recht aan, niet geïntimideerd door zijn rank, mede omdat hij eruitzag als een groentje. Ik had gereserveerd voor één persoon, zoals altijd. Maar er waren alleen tweepersoonstafels, dus een extra klant zou geen probleem horen te zijn. 'Als je zo graag zelf vier uur wilt rijden, be my guest,' zei ik schouderophalend. The restaurant at meadowood had drie michelinsterren en was het daarmee waard om vier uur in de auto te zitten. Bovendien was het in mijn tempo die en een half uur, gezien je niet veel sneller kon zonder ongelukken. Ik vroeg me af of Oliver nog zo veel zin had als hij wist dat hij vier uur lang met mij in de auto moest zitten. De meeste agenten sloegen namelijk al af bij één uur. Niet dat ik zo erg was om mee te praten. Zolang het over mijn werk of eten ging zat je goed. De meesten begonnen echter over mijn manier van kleden of waren daadwerkelijk geïnteresseerd in mijn verleden. Grote fout.

    (beetje inspiratieloos nog, en ik zal ook pas weer na mijn pww uitbundig reageren)


    Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)


    Carter Ian Worthon || Anthony Blaine Walker || 31
    Als Zane stuurt dat we The Expendables gaan doen glimlach ik breed. Dit is wat we doen, zo zitten we in elkaar. Ik kom hier niet voor de poker, ik kom hier voor het geld en de fun die eraan hangt. Dit is voor ons werk, maar ik vind het niet vervelend om te doen.
    "Aan jou de eer om in te zetten." zegt Zane dan en Russo's hebberige oogjes blinken. Hij gooit een heel aantal pokerchips op de tafel en ik werp mijn blik snel op Austen.
    "Twintig," hoor ik Zane zeggen en ik kijk naar hem, duizend cash, hoog om te beginnen en slechte zet van Russo. Ook mijn partner en ik zetten een heel bedrag in. Ik zie hoe hij in mijn kaarten gluurt en ik neem mijn drankje waarbij ik subtiel mijn kaarten 'per ongeluk' zo draai dat Zane ze kan zien. Hij bekijkt ze en ik zet mijn drankje weer neer. Ik zie hoe hij, zogezegd, nadenkend op zijn meest linkse kaart en met zijn rechter geeft hij ook Austen een seintje. Ze vertrekt, heupwiegend, en tikt op onze tegenstander zijn schouder.
    "Je vind het vast niet erg als ik bij jou kom zitten. Ik wed dat het bij jou een stuk gezelliger zal zijn bij jou dan bij Castillo, niet?" dringt de stem van Austen mijn gehoorgang binnen. Onze blikken kruisen kort.
    "Ik vind het nooit erg als het zo'n bloedmooie vrouw als dat jij bent is," zei hij toen flirtend tegen Austen. Ik houd mijn hoofd schuin en als Russos volle aandacht op haar wordt gericht en Zane en ik wisselen onderling onze kaarten uit. Als de klus geklaard is zet ik me relaxt in een goede houding en laat ik een kuchje horen als Russo een move probeert te maken. Betrapt kijkt hij naar mij en ik trek mijn wenkbrauwen op, met een spottende blik. Omdat hij mij niet kent wordt hij rood en kijkt hij naar zijn kaarten, hij verhoogt zijn inzet en ik volg hem, net als Zane. Gefrustreerd gaat hij door, ik zet net iets meer in en Russos mislukte pokerface betrekt nog harder, en Zane zegt gewoon 'fold', wat een sprankje hoop op zijn gezicht tovert. Ik kijk naar Austen en ze maakt een lijn met haar hand, alsof ze iets wegveegt en ik begrijp dat Russo een straight heeft. Ik laat mijn gezicht strak staan, maar vanbinnen glimlach ik. Omdat Russo mij niet kent, kent hij mijn tactieken ook niet en mijn samenwerking met Zane. Ik laat mijn gezicht betrekken als hij all-in doet en ik kijk bedenkelijk en bedrukt tegelijk. Ik doe alsof ik twijfel, maar zet dank ook alles in.
    "Aan u de eer," zeg ik beleefd en stress veinzend. Hij glimlacht breed en legt zijn kaarten open op tafel.
    "Straight," zegt hij trots en ik trek weer een strak gezicht. Ik orden mijn kaarten van grootste getal tot kleinste voor ik ze neerleg.
    "Flush," zeg ik met een triomfantelijke ondertoon. Russos mond valt open en de croupier schuift alle chips naar mijn kant van de tafel. Ik grijns breed en sta op. "Mijne heren, ik moet nu weg, het was een genoegen met jullie gespeeld te hebben, ik hoop dat ik de volgende keer langer kan blijven." Ik geef Russo, die me nog steeds gapend aankijkt, en Zane een stevige handdruk en glimlach naar Austen. "Jongedame," knik ik dan en loop de zaal uit. Ik zie hoe Russo de druk met zijn gsm aan het typen is. Ik ga naar de hal en wissel mijn pokerchips in voor cash. Het spel was wel heel snel voorbij, maar dan was het snel geld. Ik neem de geldbundel aan in de envelop en stop die in mijn borstzak. Ik zie hoe ook Zane met Austen aan de arm naar buiten komen en als ze naast me komen lopen vertrek ik ook. in de draaideuren stop ik Zane de enveloppe toe en die steekt het weg achter zijn jasje. Ik loop naar één van de jongens die mijn auto had voorgereden.
    "Mooie wagen, meneer." zegt hij "Wees veilig." Ik rol met mijn ogen, hij moest eens weten. Ik stap in en trap hem eens goed op zijn staart. Met veel lawaai en veel te snel rijd ik weg tot ik op een parking kom. Ik neem mijn telefoon en bel Zane op. Ik stop mijn mobiel in mijn broekzak en zet mijn headset op. Ik loop ondertussen naar de kleine koffer terwijl de telefoon overgaat.
    "Zane," komt er aan de andere kant uit zijn mond en ik grijns. Ik open mijn kofferbak en haal het koffertje eruit.
    "Ik ben bijna in positie, wat is jou status?"

    [ bericht aangepast op 8 juli 2014 - 12:50 ]


    Sidera nostra contrahent solem lunamque


    Oliver Michell Grey || Jack Thomas Fray || 26
    "Als je zo graag zelf vier uur wilt rijden, be my guest," zegt hij en hij is er duidelijk niet zo blij mee, maar daar trek ik me niets van aan. Ik grijns breed en neem zijn aanbod aan.
    "Hoe langer hoe beter," antwoord ik. Ik rijd graag rond, ook voor banale dingen. Ik ga meestal overal naartoe met mijn wagen en hoe verder hoe liever. Weinigen weten dat en blijkbaar Aeric ook niet. Ik weet dat hij me niet echt mag en dat hij steeds denkt dat hij beter is door mijn jonger ogende uiterlijk, maar ik doe meer fysiek werk dan hij. Je zou hem kunnen vergelijken met hun Flynn, die zorgt bij de bende voor IT, dat wisten we. Ieder lid heeft een dossier, maar ze zijn allemaal zo leeg als de steden van de Inca's. Wat hun strafblad betreft: parkeerboetes en een paar snelheidsovertredingen voor de rest niets. Hun sporen waren zo snel uitgewist dat ze vluchtig leken te zijn, zoals ether. Ik zucht en vis mijn sleutels vanuit mijn broekzak en hou mijn portefeuille bij de hand. Ik wandel naar de garage en open mijn auto. Het zwarte glimmende voertuig laat zijn koplampen oplichten en ik stap in aan de bestuurderskant en wacht op Aeric. Ik start de motor al om hem te laten warmlopen, ik heb namelijk geen zin om te treuzelen, ik heb namelijk honger en zin in eten en dan ben ik niet te stoppen. Ik zet de radio aan en koppel hem met mijn iPod alvorens ik mijn GPS al op invoeren zet zodat ik enkel het adres nog moet ingeven. Ik ben benieuwd waar mijn collega mee gaat komen.

    [ bericht aangepast op 8 juli 2014 - 14:17 ]


    Sidera nostra contrahent solem lunamque