MSV - Askroth [3] - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 1
Topic 2
Nieuwe topic!

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 17 aug 2014 - 1:06 ]

Claire had met open mond hun discussie gadegeslagen. 'Ik ben zij halfzus ja,'zei ze zwakjes. 'Waarom ontken je dat ze jouw dochter is? Ze lijkt sprekend op je.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Sam bleef snikken, en hoorde niet wat Claire zei tegen Ignatius.

Van keek hoofdschuddend naar het gebeuren en toen naar het meisje aan wie hij het verband had gegeven. Ze was intussen overeind gekomen, maar Van kon niet helemaal aan haar blik zien wat ze van de situatie vond.
Hij draaide zich om naar Tomas, die ook was blijven staan.
'Laten we maar eens op zoek gaan naar voedsel.' Van hoopte niet dat hij die vampier tegen het lijf zou lopen. Hij had over hen gelezen in boeken, maar nooit geweten hoe je zo'n wezen kon vernietigen. Vuur en houten staken zeiden hem wel wat, maar verder kwam hij niet.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ignatius trok zijn wenkbrauw op.
'Ik zie geen gelijkenis.'

Hanna trok haar wenkbrauwen op en wisselde wat blikken met Claire, ook al een van haar vroegere vriendinnen. Het leek erop dat er een "gezellig" weerzien was georganiseerd voor oude bekenden.
'Wat is hier in godsnaam gaande?' vroeg Hanna op doordringende toon. 'Wie is Alaine precies?'

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Ignatius haalde zijn schouders op.
'Het lijkt erop dat iemand er een rotzooi van gemaakt heeft,' beantwoordde hij Hanna's eerste vraag en hij besloot haar tweede vraag te negeren.
'Misschien kunnen we beter ergens anders heengaan.'

'Ignatius, je praatte net over het vermoorden van een kind - je eigen zoon. We kunnen niet gewoon weglopen nu.'

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

'Ik heb nooit gezegd dat het mijn zoon was. Het was haar kind,' verdedigde Ignatius zichzelf.
'Waarom zouden we niet gewoon weg kunnen lopen?'

'Waarom doe je zo raar?' vroeg Claire fronsend. 'Sam zegt zoiets niet zomaar en je kunt die gelijkenis niet ontkennen.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Je ziet toch dat ik het ontken?'

'Ze is onmiskenbaar jouw dochter.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Heb je bewijs?'

'Haar uiterlijk is voldoende. Vindt je ook niet Hanna?' Ze glimlachte even naar haar, omdat ze nog niet de kans had gehad haar uitgebreid te begroeten. Ze wilde haar niet het idee geven dat ze haar negeerde.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Li en Moon kwamen na een tijdje te hebben gerust weer overeind. Li begon nu toch wel te verlangen naar voedsel en hoopte dat ze snel iets zouden vinden. Ze konden niet alleen overleven op water en lucht.
Toen ze een van de verlaten straten uit liepen, zagen ze een kibbelend groepje verderop staan. Hanna, Sam, Ignatius en Alaine deden niet hun best om niet gehoord te worden. Li trok Moon zachtjes mee, want hij dacht niet dat het een goed idee was om hen hier te ontmoeten. Ze gingen naar rechts en lieten het dorp achter zich. Om hen heen waren steeds meer planten te zien en Li toverde al snel een zak tevoorschijn waar ze het een en ander in konden bewaren. Omdat ze niet wisten wat eetbaar was en wat niet, droegen ze handschoenen en verzamelden de planten zonder ervan te eten. Sommigen hadden vruchten en groeiden kriskras over de weg heen, waardoor het pad steeds minder goed te begaan werd.
Li zag ook enkele vogels, maar die waren te ver weg om te kunnen vangen. Hij Sommeerde er een paar en hoewel de beestjes naar hem toe kwamen, pikten ze hem in zijn hand en vlogen weer weg. Misschien kon hij het later weer proberen... Als hij meer energie had om zich op de vogels te concentreren.
Ze keerden weer terug naar het dorp. Li vroeg zich af of dit nu zijn thuis zou zijn. Het leek hem gemakkelijker dan te doen alsof hij een Dreuzel was, maar het voelde niet als thuis. Het voelde alsnog niet goed...

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Gaara had niet zoveel zin om bij deze familiereünie te blijven. Hij had niet geweten dat hij zo dichtbij een dorp had gezeten en nu waren er blijkbaar genoeg andere mensen die zich om Claire konden bekommeren. Hij keek om zich heen, naar een plek waar hij de afzondering zou kunnen vinden, maar hij had geen zin om weer de woestijn in te trekken en het dorp dat ze net tijdens hun tocht hadden doorkruist was nog de beste plaats om te verblijven. Hij zag dat Tomas en Van hier ook terecht waren gekomen, wat betekende dat enkel Allasea nog bij de tent was. Geen reden om ernaar terug te keren.
'Gaan we verder?' mompelde hij binnensmonds tegen Claire.

Every villain is a hero in his own mind.