MSV - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 14 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

[ bericht aangepast op 23 aug 2014 - 23:42 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Rodey sloeg zijn blik neer. Dat was waar ook...
'Nou, we zouden. We zouden natuurlijk samen een huis kunnen huren,' opperde hij langzaam. 'Niemand behalve ik zal weten of je ook werkelijk thuis bent of niet.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Het is vooral Emily waar ik me zorgen om maak,' gaf Venomis toe. 'Zij is de enige die zich dingen gaat afvragen als ik weg ben.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Ze zal toch niet continu op de stoep staan?' vroeg Rodey verbaasd.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Het zal je verbazen. Zeker nu ze Baiel niet meer heeft, heeft ze vast mijn steun nodig.'
Al wist ze eigenlijk niet of ze daar wel tijd voor had.

Every villain is a hero in his own mind.

Winnie wreef met een natte doek over haar gezicht en pufte zachtjes uit. Het was een warme dag en in haar hotelkamer was het snikheet. Ze had vanmorgen vroeg al haar boodschappen al ingeslagen. Ze wist dat het zo langzamerhand tijd werd om een baantje te zoeken, en besloot morgen eens wat rond te vragen. Ze zweefde haar kamer uit en besloot wat afkoeling te zoeken in het café. Ze bestelde een koud drankje en zag iemand alleen aan een tafeltje zitten. Winnie vond dat ze er een beetje eenzaam uit zag. De vrouw had nog het meeste weg van een boom. Ze liep nieuwsgierig naar haar toe en schraapte haar keel.
'Hallo. Is deze stoel bezet?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Saelihn keek even verbaasd hoor. 'Nee hoor,' zei ze. 'Ga maar zitten.'

Winnie glimlachte en nam plaats. 'Bedankt. Warm is het hè?' Ze zuchtte even diep en bond haar haren in een staart. 'Mijn naam is Winnie, leuk je te ontmoeten.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Saelihn glimlachte terug. 'Ja, het is écht heel warm,' verzuchtte ze. 'Leuk je te ontmoeten, Winnie. Ik ben Saelihn!'

'Aangenaam. Wat voor wezen ben je?' flapte ze er gelijk uit.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Saelihn grinnikte. 'Ik ben een Libelle,' zei ze, terwijl ze Winnie nieuwsgierig in zich opnam. 'Wat ben jij?'

'Een elfje,' antwoordde Winnie. 'Kunnen libelles niet vliegen?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ja, dat kan ik ook,' zei ze ietwat verbaasd. 'Wat dan?'

'Dat vroeg ik me gewoon af,' zei Winnie opgewekt. 'Woon je hier al lang?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Saelihn grinnikte. 'Okee,' zei ze. 'Nog geen dag. Jij?'

'Bijna twee weken (denk ik ),' antwoordde Winnie. 'Dus je bent ook nieuw hier? Hoe ben je hier terecht gekomen?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?