MSV - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 14 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

[ bericht aangepast op 23 aug 2014 - 23:42 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Aha...' Rodey wist maar al te goed hoe afhankelijk Emily zich soms kon opstellen..'ach, als ze weet dat wij samen zijn, dan zal ze vast de ken dat we er samen op uit zijn.'
En hij hoopte ook dat dat zou gebeuren.

[ bericht aangepast op 19 juli 2014 - 11:59 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Vergeet je michelle niet Natas?

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Venomis kon zich er niet zo een voorstelling van maken, maar dacht dat het sowieso een goede dekmantel was als ze een soort gezin had.
"We zien wel hoe het gaat lopen.'

Every villain is a hero in his own mind.

Rodey knikte en trok haar naar zich toe om haar te kussen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Michelle is wel zo'n beetje klaar, haha. ;p
==
Venomis had nu al een paar keer gezoend en wist inmiddels wel wat er van haar verwacht werd, waardoor ze haar armen om Rodey heen sloeg en haar tong zachtjes om die van Rodey draaide.

Every villain is a hero in his own mind.

Ze had al geslapen toen hij eenmaal thuis was gekomen. Hij had de taart weggezet en was ook naar bed gegaan, zonder haar te laten weten dat hij er was. Hij wilde haar niet wakker maken en hij wilde ook niet dat de spanningen zo vlak voor het slapen weer hoger op zouden laaien. Het was al vervelend genoeg
'Oké, schat,' zei hij, omdat hij niet wist wat hij anders moest zeggen. Hij was blij ze haar excuses kwam aanbieden, maar wat loste dat op?
'Ik heb een stukje taart voor jullie op een schaal gelegd. Michelle had nogal veel over.'
Zo. Dan hoefden ze het in ieder geval niet meer over die zogenaamde geestverschijningen te hebben. Cordelia had immers zelf gezegd dat ze wilde accepteren dat ze er beiden anders over dachten. Er meer woorden aan vuil maken, was dus niet nodig.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'O, wat aardig.' Daar was hij dus geweest. Ze had zich best wel zorgen gemaakt, omdat hij zonder iets te zeggen weg was gegaan. Ze sloeg haar armen stevig om Kato heen en rook even aan zijn haren.
'Ik ben blij dat alles weer oké is. Het is niet leuk als we ruzie hebben.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Kato liet zich door haar vasthouden en sloot even zijn ogen. Het was nog steeds niet hetzelfde... Het voelde alsof er nog steeds 0- voor al een hele tijd - een muur tussen hen was ontstaan. Hoe graag hij het wilde, hij wist niet hoe hij die om kon gooien.
'Ik hou van je.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Die zeldzame woorden klonken als muziek in haar oren.
'Ik ook van jou, heel erg veel.' Ze weigerde hem al los te laten.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Rodey streek met zijn hand door haar haar, zich bewust van de kwetsbaarheid die ze had aangenomen en vroeg zich af of ze zich ooit weer eens zou tonen als haar ware zelf. Hij hoopte het.
'Ik moet weer bij Zipp kijken,' zei hij toen hij haar had losgelaten. '

~ ~

Kato wist dat die woorden haar blij zouden maken en hoopte bij het uitspreken ervan dat hij zichzelf er weer goed van kon overtuigen. Hij hield van haar, zielsveel. Het was alleen af en toe alsof er een schaduw over hun huwelijk gevallen was en het samenzijn viel hem soms nogal zwaar. Hij wilde ontsnappen aan het leven dat hij leidde, maar hij had geen idee hoe hij het anders zou moeten invullen.
Uiteindelijk liet hij haar los, niet om te werken of omdat de kinderen wakker waren, maar omdat hij intussen bijna barstte van de honger.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Zullen we vanavond even lqngs het strand wandelen?' vroeg Cordelia plotseling opgetogen. 'Met z'n tweetjes?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Wat een stilte overal ;O

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Oké.' Venomis vond het geen probleem, want ze had zelf ook nog wel het een en ander dat ze wilde doen.

Every villain is a hero in his own mind.

Rodey glimlachte en stapte op de vensterbank, om de kamer via het raam weer te kunnen verlaten.
'Ik zie je... straks wel weer!'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Vergeet je kato niet? ;(

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?