[200] The Dangerous Claws ~ Speeltopic - Speeltopics

De al jaren gezochte bende 'The Dangerous Claws ' zijn weer op zoek naar nieuwe slachtoffers. De bende is al jaren bezig met hun duivelse plannetjes. Ze ontvoeren onschuldige mensen. The Dangerous Claws behandelen hun net als slaven en de mensen moeten alles doen wat ze zeggen. Na een week verkopen ze hen aan onbekende klanten. De klanten komen regelmatig op bezoek om te zien welke nieuwe mensen er bij zijn gekomen. Niemand ontsnapt uit hun klauwen. Ze doen het allemaal voor het geld. Hun enige interesse ! Maar alles verandert als ze op straat een groepje van zeven meisjes tegenkomen. Ze ontvoeren hen en merken al snel iets vreemd. De jongens worden elk verliefd op één van de meisjes. Maar ze hebben het geld hard nodig! Elke jongen wilt zijn meisje beschermen bij het verkocht zijn. Ze willen het niet en zijn daarvoor tot alles in staat. De klanten worden ook ongeduldig, wat zullen ze doen ?... Loopt dit nog goed af voor de meisjes ? Worden de jongens gearresteerd ?

Regels

- Geen perfecte personnages
- Maximum 3 personnages [Jongen en meisje, klant ]
- Minimum 200 woorden
- 16 + is toegestaan, alleen als je wilt
- Verboden personnages van andere te besturen !
- Zet boven je post altijd de naam van je personnage
- Geef door als je een tijdje afwezig bent
- Naamsveranderingen doorgeven aub

Meiden
- Jessica Geline Talia || Levinia
- Ellison Breakway || Nuevo
- Skyler Jordan Mouthen|| Mevalina
- Carmen Sydney Rivello || Parrish
- Abel Ambrose Sadler|| Whilted
- Lucia Loren Colton || Redrosex
- Christina Rose Shiff|| Briar

Jongens
- Tyler Jay Santiago. || Parrish
- Valentino Jonathan Davis || CavalierYouth
- Nathaniel Zac Carter|| Mudita
- Jonathan Tarly|| Nuevo
- Jake Milligan || Silvanaa
- Julian Sadler || Geleninja
- Finnick Evans || Silvanaa
Klanten
- Jerico Elija Cortez ~ Briar
- Dimitri Romanov ~ Parrish



Het begin
De jongens zijn op zoek naar nieuwe slachtoffers in de stad. Daar zien ze zeven onschuldige meisjes samen praten die net van een restaurant terugkomen. Ze zijn alle zeven vriendinnen van elkaar. De jongens besluiten om hun te ontvoeren en brengen hun in een wit busje mee naar hun grote villa. . De jongens worden niet meteen verliefd. Ze zijn erg gemeen en doen wat ze willen.


Later hebben de jongens het geld echt nodig. Ze moeten beslissen welke twee meisjes van de zeven ze gaan verkopen. Elke jongen wilt zijn meisje beschermen.

[ bericht aangepast op 19 aug 2014 - 12:55 ]

---

Everyone is good as it is, do not change people

Julian Sadler

'Ja, ga de auto maar halen,' sis ik. 'En Fin geen stom flirt gedoe, vraag ze de weg of zo.' Ik keek op mijn horloge. We hadden nog even. Jake moest de auto nog halen en de anderen konden hier nog heen komen. Ik wierp weer een blik op de meisjes en zag nu hoe ze onrustig om zich heen keken. Ik zuchtte. We konden niet hebben dat ze in paniek gingen raken. 'Iemand moet langs ze lopen.' Besloot ik. 'Iemand moet langs ze lopen, even naar ze glimlachen en dan verder lopen. Dat geeft ze het idee dat ze paranoïde waren en worden ze weer rustig.' Ik dacht even na. 'Is ook meteen handig, want dan kunnen we ze dadelijk insluiten van alle kanten.' In mijn zak gleden mijn vingers over de boksbeugel. 'En we vallen te veel op zo met zijn drieën hier in de hoek de schaduwen zullen ons niet verborgen blijven houden als ze zo rond kijken.' Ik dacht even na. 'Dus Jonathan wie van ons gaat langs ze heen lopen? Finn mogen ze nog niet zien als hij ze dadelijk gaat afleiden.'

[ bericht aangepast op 19 aug 2014 - 20:41 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Tyler Jay Santiago ~ Outfit(- de cap en zonnebril)

'Dus... We hebben een deal?' zegt Dimitri met zijn Russische accent dat kil in mijn oren klinkt. Zoals altijd. Ik was altijd degene die naar Dimitri moest voor de deals, waarom? Ik heb geen flauw idee. Misschien omdat ik een van de weinige ben waar hij nog niet een pistool op gericht heeft? Nog niet tenminste. 'Ja, het komt helemaal goed.' grijns ik. Hij grijnst ook even.
Ik hoor mijn mobiel trillen in mijn zak en ik pak hem snel. Ik lees het berichtje en mijn grijns wordt alleen maar breder. 'Ze hebben beet..' zeg ik terwijl ik de locatie onthoud. 'Mooi zo.. Ik kom wel kijken over een paar dagen.' zegt Dimitri. Ik knik en schud zijn hand even. 'Helemaal goed..' grijns ik en verlaat daarna zijn enorme huis. Het was niet ver van de locatie vandaan, dus ik begin te rennen waardoor ik er in 7 minuten ben.
Ik kijk even om het hoekje en zie een groepje meiden mijn kant op komen. Dat moeten ze zijn, maar ze zien er een beetje... Alert en paniekerig uit. Een paar tenminste. Ik weet wat ik moet doen, ik doe dit vaak. Ik loop rustig de straat in en het groepje komt steeds dichterbij. Ik knik even naar ze en toon een mooie glimlach. Vaak worden meisjes in dit soort situaties al veel rustiger daardoor. Snel loop ik verder en glip dan het steegje in zonder dat iemand me ziet. 'Hoe hebben jullie ze nou weer zo paniekerig gemaakt?' mompel ik en ik leun al snel tegen de muur.

[ bericht aangepast op 19 aug 2014 - 20:55 ]

---

El Diablo.

Al snel komen Finnick en Jake bij ons staan, met minstens net zo'n grote grijns op hun gezicht als ons.
'Iemand moet de auto halen,' Zegt Julian. Ik houd me stil. Als ik iets niet wil doen is het dat wel. Ik wil me kunnen concentreren op die meisjes. Ik wil ze pakken. Ik grijns bij het idee alleen al. Gelukkig biedt Jake zich vrijwillig aan. Hij kan soms best wel een watje zijn. Het is juist leuk om die meisjes op te jagen. Toch ben ik er enigzins ook wel blij mee, want nu hoef ik dat in elk geval niet te doen. Al snel wordt ook besloten dat Finn de meisjes af zal gaan leiden. Dat mag hij best doen, hoef ik ook niet perse.
'En Fin geen stom flirt gedoe, vraag ze de weg of zo.' Ik moet een beetje gniffelen als ik die zin hoor die uit Julians mond komt. 'Iemand moet langs ze lopen.' Zegt hij dan opeens, maar ik begrijp ook wel waarom. Zodat we ze kunnen verzekeren dat er niets aan de hand is. 'Iemand moet langs ze lopen, even naar ze glimlachen en dan verder lopen. Dat geeft ze het idee dat ze paranoïde waren en worden ze weer rustig.' Zegt hij kalm. Ik knik. 'Is ook meteen handig, want dan kunnen we ze dadelijk insluiten van alle kanten.' Ik knik weer. Tactiek is niet mijn sterkste punt, maar dit begrijp ik nog wel. Het liefst spring ik op die meisjes af, maar ik ben te verstandig om dat te doen. 'En we vallen te veel op zo met zijn drieën hier in de hoek de schaduwen zullen ons niet verborgen blijven houden als ze zo rond kijken. Dus Jonathan wie van ons gaat langs ze heen lopen? Finn mogen ze nog niet zien als hij ze dadelijk gaat afleiden.' Meteen heb ik al geweten dat dat iets voor mij moest zijn. Eerst langs ze lopen, en dan van achteren aanvallen, net waar ze het niet verwachten.
"Dat wordt iets voor mij, lijkt me. Ik ga nu al, goed?" Net op dat moment komt Tyler aanlopen. Hij vraagt hoe we ze zo paniekerig hebben gemaakt. "Dat hebben wij niet gedaan." Zeg ik, een beetje boos. Hij was zo laat. "Ze zouden niet eens paniekerig zijn geweest als we nu allemaal al hier waren. Dan hadden we ze al gevangen." Misschien was ik een beetje boos op hem, maar hij had me ook leuk mijn taak ontnomen. "Is het niet handiger als ik nu toch nog naar de overkant loop? Dan kan ik vanuit daar aanvallen." Dat was inderdaad wel zo handig, maar ik wil ook gewoon graag vanuit daar aanvallen.

[ bericht aangepast op 19 aug 2014 - 21:01 ]

We waren weer eens op rooftocht, een van die momenten waar ik alleen de straten ronddoolde en het om eerlijk te zijn niet zo fijn vond. Als ik alleen rond liep was het eerder om wat te gaan stelen. Mijn hand liet ik kort door mijn warrige haren gaan terwijl ik een zijstraatje inliep, een koude bries likte mijn lichaam waardoor ik even rilde. Bagger weer.... Mijn handen stak ik in mijn zakken als net op dat moment mijn mobieltje trilde. Yes, eindelijk was actie. Nadat ik de oude mobiel uit mijn zak had gehaald en deze aanstak, opende ik het bericht en liet mijn blik over de straat heen gaan. Deze was hier niet ver van, op mijn gemak liep ik die richting uit en stak mijn handen, die niet hielden van de kou weer in mijn jaszakken. Veel beter zo, nu opweg naar de rest. De zon was al verdwenen en de duisternis had zijn plek ingenomen, zelfs de straatlichten konden de wegen amper verlichten. Mijn zicht was dan ook niet super en veel zin om omvergereden te worden had ik niet. Na even zag ik mijn vrienden in de verte opdoemen en verscheen er een brede grijns om mijn lippen. Die grietjes waren hier dus niet ver van. Ik trok een sprintje en sprong bijna op Jonathan, aangezien mijn remvermogen niet zo denderend was, maar anderzijds ook omdat ik hyper was. "En hoe is de buit, veel, mooi, vol?" vroeg ik met een ondeugende wenkbrauwwiebel. Jonah was één van mijn beste vrienden in deze bende en je kon ook wel een beetje zien aan mij dat ik erg aanhankelijk was. Ik hou nu immers niet van eenzaamheid. Ik sloeg mijn arm om zijn schouder heen en keek dan nieuwsgierig naar de rest wachtend op een antwoord. Ik hoopte eigenlijk dat we veel zouden verdienen, leven in een villa was natuurlijk super maar ook niet gratis. Zeker niet gratis,... Ik liet Jonathan weer los en graaide dan een pakje sigaretten uit mijn zak en stak er één tussen mijn lippen om deze vervolgens aan te steken. Met een diepe haal van mijn peuk keek ik even het verlaten steegje rond, ook maar een vreemde plaats voor meisjes om rond te gangen zeg, of ze waren opweg naar huis...Niet voor lang meer uiteindelijk.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[Ik ga niet meer kunnen posten tot morgenmiddag dus je mag, zoals ik eerder zei, Abel bewusteloos maken (:]

---

You speak like constellations but you're just a black hole.

"Dat hebben wij niet gedaan." Zei Jonathan en ik hoorde al dat hij een beetje boos op me was. "Ze zouden niet eens paniekerig zijn geweest als we nu allemaal al hier waren. Dan hadden we ze al gevangen." vervolgde hij. Ik vernauw mijn ogen even. "Volgende keer mag jij dealen met Dimitri, oké? Dan kan hij weer fijn een pistool op je richten, als je dat zo leuk vind klinken.'' zeg ik.
"Is het niet handiger als ik nu toch nog naar de overkant loop? Dan kan ik vanuit daar aanvallen." zei hij niet lang daarna. ''Ja.. We moeten sowieso verspreiden.. Wie is trouwens de auto aan het halen? Jake zeker?'' zeg ik. Ik steek een sigaret op en klem hem tussen mijn lippen. Ik was niet verslaafd aan roken, dat niet. Met een pakje deed ik makkelijk twee weken. Maar eens in de zoveel tijd was het wel lekker.
Opeens verscheen Nathaniel ook die bijna op Jonathan sprong. "En hoe is de buit, veel, mooi, vol?" vroeg hij en ik haal nonchalant mijn schouders op. '7 meisjes.. Perfect aantal dus. Ze zijn wel mooi, verschillende types... Dat wel..' antwoord ik.

[ bericht aangepast op 19 aug 2014 - 21:43 ]

---

El Diablo.

"Volgende keer mag jij dealen met Dimitri, oké? Dan kan hij weer fijn een pistool op je richten, als je dat zo leuk vind klinken." Zegt Tyler dan. Ik rol met mijn ogen. Hij denkt blijkbaar dat hij degene is die het beste kan onderhandelen, omdat hij vorige keer toevallig zijn kogels op mij richtte. Ik ben wel verstandig genoeg om daar niet op te reageren. Gelukkig vindt hij het wel goed dat ik naar de overkant loop. Nog steeds een beetje boos kijk ik Tyler aan, maar voordat hij zich kan verdedigen, wordt hij onderbroken. Ik voel iets tegen me aanbotsen en ik kan zo ook wel raden wat, of eerder gezegd wie, dat is. Nath is gekomen. Op hem zou ik ook wel boos kunnen worden, aangezien hij ook laat is, maar ik besluit dat niet te doen. Ik voel daar ook niet zo veel voor. Hij heeft ons niet de schuld gegeven van he paniek onder de meiden en bovendien is hij mijn maatje. Soms heb ik zelf het gevoel alsof hij mijn kleine broertje is en iemand die ik moet beschermen. Op hem zou ik nooit boos kunnen worden, behalve om hem soms een klein standje te geven waar hij wat van kan leren. Vrolijk slaat hij een hand om mijn schouder heen, waar ik wel om moet lachen.
"En hoe is de buit, veel, mooi, vol?" Zegt hij gretig. Aan de ene kant moet ik wel om hem lachen en aan de andere kant moet hij iets voorzichtiger doen, omdat die meisjes hem anders horen. Ik hoor Tyler ook een antwoord geven, maar dat weerhoudt me niet om hetzelfde te doen.
"Veel kan ik je verzekeren." Ik wijs naar de meisjes, zodat hij ze ook in het zicht kan krijgen. "Mooi en vol valt nog te bekijken, maar daar hebben we vast nog wel genoeg tijd voor." Ik grijns er een beetje bij, terwijl ik half naar Nath kijk en half naar de meisjes. Als Nath de hand weer van mijn schouder afhaalt steekt hij z'n peuk weer op. Dat zorgt ervoor dat ik een beetje bezorgd naar hem kijk. Naar mijn mening gebruikt Nath veel te veel van dat spul. Als hij de kans maar krijgt, pakt hij hem met beide handen aan. Een beetje is goed, dat doe ik zelf ook, maar je hele leven moet er niet vanaf hangen, zeker niet bij Nath.

[ bericht aangepast op 19 aug 2014 - 22:05 ]

Julian Sadler

'Sigaretten uit,' sis ik. 'Je blijft niet lang verborgen in de schaduwen met het licht van je sigaret.' Ik haalde een hand door mijn haar en pakte mijn telefoon om Jake te vragen waar hij was met de auto. 'Jonathan misschien moet je gaan lopen, Jake kan hier volgens mij ieder moment met de auto zijn.' Ik pakte Naths sigaret af en stapte hem uit. Ik voelde direct de kou op mijn vingers en deed toen zuchtend mijn leren handschoenen aan. Mijn boksbeugel zou ik vanavond waarschijnlijk niet gebruiken en ik kon niet met handen die trilde van de kou mijn pistool vast houden. Mijn rechterhand ging naar het pistool in het holster onder mijn linker oksel. 'Als Tino hier niet snel is moeten we misschien zonder hem toeslaan.' Dat was niet iets om naar uit te kijken. Niet dat we de zeven meisjes niet aan konden met vijf man op straat en een man in de auto, maar hij zou het behoorlijk jammer vinden als hij dit miste en een teleurgestelde Valentino stond nou niet bepaald op het lijstje van problemen die ik vanavond wilde oplossen.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

'Sigaretten uit,' Sist Julian boos. Even gniffel ik een beetje. Julian doet wel overdreven voorzichtig. Het is waar dat we die meisjes niet aan ons voorbij kunnen laten glippen, daar geef ik hem groot gelijk in. Toch zullen we ze hoe dan ook wel krijgen. We zijn goed getraind. Dit kunnen we aan. Die meisjes kunnen niet eens lopen op die hakken, laat staan weerstand bieden tegen ons. Wat maken die paar lichtjes nou uit? 'Jonathan misschien moet je gaan lopen, Jake kan hier volgens mij ieder moment met de auto zijn.' Zegt Julian ook. Daar heeft hij al helemaal gelijk in.
"Ik ga maar eens, lijkt me." Zeg ik vluchtig en ik stap bij de jongens vandaan. Ik kijk niet meer om, anders zullen de meisjes denken dat er nog meer mensen zijn. Dat mogen ze natuurlijk niet weten. Met mijn handen in mijn zakken loop ik naar de tegenovergestelde richting. Ik wil uiteraard niet laten merken dat ik naar hun kijk, dus kijk ik ook niet te lang. Toch kan ik het niet laten om een paar blikken te werpen op onze nieuwe aanwinst. Ik moet bekkenen dat de meisjes die toevallig op het verkeerde moment op de verkeerde plaats waren er niet verkeerd uitzagen. Goed zelfs, als ik me niet vergis. Ik glimlach hun toe en ik zeg een voorzichtig, maar vriendelijk: "Dames." Terwijl ik ze voorbij loop. Tevreden kom ik aan de andere kant uit, waar ik weer een schuilplaats zoek in de schaduwen.

Blijkbaar had ik een discussie onderbroken over het feit dat onze prooien onrustig werden. Oh jee, wat een drama, ze gaan er heus niet rustiger op worden als ze zouden blijven zeuren. '7 meisjes.. Perfect aantal dus. Ze zijn wel mooi, verschillende types... Dat wel..' antwoorde Tyler op mijn vraag nadat hij nonchalant zijn schouders ophaalde. Mijn linkermondhoek krulde omhoog in een schuine grijns. Beter kon gewoon niet, mijn nieuwsgierigheid bekroop me nu ook wel en ik spiekte kort even naar de meisjes. De warme adem die mijn lippen verliet zorgden ervoor dat mijn lippen droog werden, waardoor ik even over mijn lippen likte en daarna weer naar de rest keek, niet echt wetend wat de aanpak was, maar ik volgde gewoon. "Veel kan ik je verzekeren.Mooi en vol valt nog te bekijken, maar daar hebben we vast nog wel genoeg tijd voor." zei Jonah nog even bevestigend en ik knikte even waarna ik een trekje nam, echter werd mijn rookpleziertje verstoord door Julian. 'Sigaretten uit,' siste hij ,waardoor ik even met mijn ogen rolde en koppig nog een haal nam.Ik had al zo'n twintig minuten geen peuk gehad, wat best lang was voor mij. 'Je blijft niet lang verborgen in de schaduwen met het licht van je sigaret.' vervolgde hij en ik gebaarde dat ik zo zou stoppen. 'Jonathan misschien moet je gaan lopen, Jake kan hier volgens mij ieder moment met de auto zijn.'vervolgde Julian en automatisch keek ik naar Jonathan. Net als ik een laatste trekje wilde doen, nam Julian de sigaret uit mijn vingers en trapte deze uit. Ik keek hem even met opgetrokken wenkbrauwen aan, die dingen kosten ook geld! Mijn geld die ik verdiende en investeerde in drank en sigaretten en met het overschot wat drugs. Daar kwam ik mooi mee rond."Ik ga maar eens, lijkt me." zei Jonah vervolgens waarna hij ons groepje verliet en zich weer om de amper verlichte straten vertoefde. Ik kauwde wat op de binnenkant van mijn wang, aangezien ik mijn tijdverdrijf ben afgepakt en wacht dan af op een teken van Jake, Valentino of de rest. Veel langer konden we niet wachten.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Christina Rose Shiff

Ik wreef met mijn handen over mijn armen, ik wist eigenlijk niet dat het vanavond zo koud zou worden en mijn voeten deden zeer. Waarom heb ik ook deze hoge schoenen gepakt en niet gewoon sandaaltjes.. Eigenlijk een makkelijke reden, deze rode hakken pasten bij mijn jurkje en mijn haren. Alhoewel ik de neiging had om ze uit te schoppen en gewoon op bloten voeten verder te lopen. Ik liep achter Ellison en Carmen en volgde hun gesprek met interesse. » Hey.. Hebben jullie ook het gevoel alsof we... Alsof we bekeken worden? « Carmen zei dit plotseling en ik keek wat onzeker om me heen. » Nu je het zegt, inderdaad. « Dus Ellison had dat gevoel ook al.
Ik keek naar de verlaten straten en het was stil. Erg stil. Ik trippelde wat naar voren, dicht achter Ellison en Carmen. Ik werd nu langzamerhand ook wat onzeker. Ellison voelt al soms van die dingen, die kunnen soms wel kloppen en nu Carmen nog. Dat gevoel maakte me wat onzeker. » Misschien komt het alleen.. Alleen door deze donkere straten. « Ik probeerde zo positief mogelijk te klinken, maar ik had een lichte trilling in mijn stem en hoopte dat niemand dat gehoord had. Ik keek weer om me heen en ging dan ten slotte tussen Carmen en Ellison in lopen. Ik zette een zwakke glimlach op en probeerde hun wat op te vrolijken. En bovendien had ik het dan warmer in m'n mouwloos blouse.
Zo liepen we met z'n allen door, al niet in een zo snel tempo. En langzamerhand vertrouwde ik het ook niet meer, omdat de lichten zwakker werden en alleen onze stemmen waren nog te horen.. Ik keek snel om me heen en zag niemand. Straks gebeurde er iets? Kon iemand dan helpen? Of hoort ons hier niemand? Er spookten vragen in m'n hoofd en ik werd wat banger, als net. » Het komt alleen door deze straten. « Ik herhaalde de zin nog een keer, om me wat moed geven en niet bang te zijn...

[ bericht aangepast op 22 aug 2014 - 13:40 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Steeds dezelfde stilte. Steeds dezelfde hakken die op de grond tikken, van dezelfde meiden. Steeds dezelfde zuchten van dezelfde mensen. Steeds dezelfde straat. En we zijn helemaal alleen. Alleen in het donker. Ik wend mijn blik van Carmen af op het moment dat Christina zich in ons gesprek mengt.
"Misschien komt het alleen.. Alleen door deze donkere straten." Zegt ze nep vrolijk. Ik weet dat ze dat alleen maar zegt om ons en zichzelf gerust te stellen. Het helpt in elk geval niet. In haar stem hoor ik een lichte trilling, waardoor ik weet dat zij het zelf niet eens gelooft. Ik weet niet of de anderen die trilling ook goed horen, maar ik ken Christina te goed om het te ontkennen.
"Inderdaad, misschien." Geef ik als antwoord. Het klinkt alleen niet erg overtuigend. Ik doe ook niet mijn best om het beter te laten klinken. Dan merk ik dat Christina dichterbij ons komt lopen en al snel staat ze tussen mij en Carmen in.
"Het komt alleen door deze straten." Zegt Christina nog eens bevestigend.
"Dat zou kunnen." Zeg ik weer, nog steeds niet overtuigd. Dan hoor ik opeens voetstappen. Vlug draai ik me om in een poging om niet zo bang te lijken als ik echt ben. Er komt ergens een jongen vandaan lopen. Hij knikt even naar ons en glimlacht. Dan loopt hij snel voorbij. Op dat moment voel ik me iets rustiger. We zijn in elk geval niet de enige hier. Toch blijft dat bekeken gevoel nog steeds. Nog een tijdje later loopt er nog een jongen voorbij, die de andere kant uitgaat dan de vorige.
"Dames." Zegt hij kort. Ik knik naar hem. Waarom neemt dat onrustige gevoel niet af?

Ik keek toe hoe Jonathan in de tegenovergestelde richting van de meisjes liep en zijn act perfect uitvoerde. Het zou mij verbazen als dit mogelijk nog fout zou kunnen gaan. 'Als Jake er is dan loop ik naar ze toe.' deelde ik mee. 'Ik zal ze wel de weg vragen, doen alsof ik een toerist ben.'
Ik keek even op de display van mijn oude Nokia en zag dat Jake een sms had gestuurd. 'Hij is onderweg.'
En niet veel later kwam inderdaad Jake aangereden met het zwarte busje. Hij opende de portie en sprong er behendig uit. 'Goed, ik denk dat wij nu wel kunnen toeslaan?'
Ik knikte. 'Ik ga de meiden afleiden, jullie zorgen maar dat jullie in een goede positie te recht komen want dit mag echt niet mislukken.' Ik wilde net weglopen, maar herinnerde mij toen wat ik aanhad.
Ik keek even naar Jake die een simpel blauw vest droeg en vergeleek deze met mijn zwarte leren jack.
'Ik heb een sterk vermoedde dat je mijn vest wilt.' zuchtte Jake die hem al uittrok en in mijn richting gooide.
Ik grijnsde en ving de vest behendig op waarnaar ik mijn jack uitdeed en die terug naar Jake gooide. 'Niet te geloven dat dit ding jou warm houd.' rilde ik toen ik de vest aantrok en amper erdoor verwarmd werd. Ik kon alleen de aanwezigheid van Jake zijn warmte voelen, maar daar bleef het ook bij.
'Geef me de rugtas.' opperde ik waarnaar ook deze naar mij toe werd gegooid en die vervolgens op mijn rug hees.
'Nu alleen nog je oude accent weer opwekken en je bent de perfecte toerist.' knikte Jake goedkeurend waarnaar hij weer in de auto stapte.
'Oké, ik zie jullie straks. En doe er dit keer niet weer zo lang over als de laatste keer.' Ik stapte uit de donkere steeg en keek even zoekend om mij heen. De meisjes stonden een paar meter verderop maar leken mij nog niet in de gaten te hebben. Mooi.
Ik besloot via de andere weg ze tegemoet te lopen en hoopte dat ze ook daadwerkelijk deze kant uitkwamen. Ik hees Jake zijn rugtas wat steviger op mijn rug en vroeg mij eigenlijk af wat er allemaal wel niet in zou zitten. Waarschijnlijk de gebruikelijke dingen die wij mee namen wanneer we op jacht gingen.
Ik hoorde de stemmen van de meisjes dichterbij komen en ik maakte mij klaar om de act in te zetten. Toen de meisjes naderde vielen mijn ogen als eerst op een meisje dat er het meeste uit leek te springen. Haar haar had een onschuldige lila kleur, iets wat niet helemaal goed bij haar outfit paste maar wel bij haar gezicht. Vervolgens viel mijn blik op een meisje met lang blond haar dat vrolijk naast een meisje stapte met lang bruin haar en een ontzettend knap gezicht. Ze kwam mij ergens bekend voor. Daarna viel mijn blik op een ontzettend schuldig uit ziend meisje met lang golvend bruin haar die naast een ander meisje liep die een zwart met beige jurk droeg en roodbruin haar. De laatste twee meisjes die mij opvielen waren één met krullend bruin haar en één met lange stijl koperkleurig haar.
'Goede avond,' sprak ik de meiden aan met mijn Brits accent die ik altijd had weten te onderdrukken, aangezien ik niet meer in Engeland woonde. 'Ik heb een vraagje.' Ik glimlachte vriendelijk en richtte mijn blik toen op het meisje dat het dichts bij mij stond. Die met de roodbruine lokken en uitdagende blik.
'Enig idee waar ik hier een hotel of motel kan vinden?'

[ bericht aangepast op 20 aug 2014 - 10:57 ]

---

"We accept the love we think we deserve."

De situatie was in de paar minuten die waren gepasseerd steeds vreemder en vreemder geworden. Alhoewel ik het gesprek niet echt gevolgd had omdat ik om de één of andere onbekende reden altijd leek weg te zakken in mijn eigen gedachten, had ik toch het woord bijgeloof horen voorbijkomen. Ik had het lachje dat opkwam voor mezelf gehouden, wetende dat dit niet het moment was om mijn mening te geven over wat ik vond van bijgeloof.
Carmen en Ellison waren aan het praten over hoe ze dachten dat ze bekeken werden, waarna niet veel later één of andere Britse gast vroeg waar hij een hotel kon vinden.
Ik vond het allemaal maar een beetje raar, maar het deerde me niet echt. Ik was nog altijd niet bang en ik geloofde niet dat er een situatie was die me wel bang kon maken. Ik ga niet beweren dat ik elke situatie aankon en dat ik mezelf perfect kon verdedigen, want dat was niet zo, verre daarvan zelf. Met mijn postuur en mijn gewicht was de enige die ik pijn kon doen een vlieg, maar dieren waren me te dierbaar om pijn te doen.
Ik keek even om me heen. Mijn roze-paarse haren waaiden naar achteren toen ik achter me keek, maar voor de rest gebeurde er niet veel achter mij. Ik zag niets of niemand en ik hoorde ook niets.
Ik beet zacht op mijn lip en draaide me terug naar voren. Ik ging niet toegeven dat ik bang was, want dat was ik niet, maar ik voelde me gewoon ongemakkelijk bij deze situatie. Mijn ouders hadden genoeg gezegd dat ik niet in donkere verlaten steegjes moest rondlopen en ik voelde me er gewoon niet goed bij om er nog langer in te lopen dan nodig was. Daarbij, ik moest echt dringend naar toilet. Ik was klein van gestalte, maar mijn blaas was er ook klein bij gebleven.
"Hé, meiden, niet dat ik irritant wil doen, maar ik moet naar toilet."

[ bericht aangepast op 20 aug 2014 - 12:58 ]

---

You speak like constellations but you're just a black hole.

Christina Rose Shiff

Toen de jongen langsgelopen was, zuchtte ik even opgelucht. Tenminste is er nog iemand anders. Ik keek dan weer vooruit, maar toch niet zo tevreden. Ik voelde me wel gerustgesteld, maar niet veilig. Ik haalde even een hand door m'n rode haar en keek vooruit. We waren net een stukje verder, toen een andere jongen kwam. Ik hoorde alleen nog de laatste zin, die hij uitsprak. » Enig idee waar ik hier een hotel of motel kan vinden? « Ik keek dan op en het viel me op dat hij een Brits accent had. Alleen maar een toerist. Vreemd. Zo plotseling 2 mensen achter elkaar ? Maar die zullen wel niks met elkaar te maken hebben.
Ik draaide me toen naar Ellison, met een vragende uitdrukking op mijn gezicht. Ik knikte toen onopvallend in de richting van de jongen en stak toen 2 vingers op, voor de die jongen en die andere, die net langs liep.. Daarna maakte ik weer een vragende uitdrukking. Omdat ik zo veel met m'n handen bewoog, wanneer ik iets zei begreep Ellison me meestal, ondanks de vele gebaren. Ik hoopte dat ze het begreep en ik haalde weer een hand door m'n rode lokken.
Ik zag Abel even omkijken. Volgens mij is ze ook niet meer zo zeker, of wel? Ik keek haar dan aan, terwijl ze weer naar voren keek. » Hé, meiden, niet dat ik irritant wil doen, maar ik moet naar het toilet. « Misschien keek ze alleen zo, omdat ze zo nodig moest. Ik was daarmee al wat gerustgesteld. » Misschien is ergens nog een cafeetje open. « Ik praatte meer tegen iedereen en ik had ook geen zin meer om hier rond te lopen. Ik haakte m'n arm bij die van Ellison in en ik liep al wat sneller, als net.

[ bericht aangepast op 22 aug 2014 - 13:23 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."