[200] The Dangerous Claws ~ Speeltopic - Speeltopics

De al jaren gezochte bende 'The Dangerous Claws ' zijn weer op zoek naar nieuwe slachtoffers. De bende is al jaren bezig met hun duivelse plannetjes. Ze ontvoeren onschuldige mensen. The Dangerous Claws behandelen hun net als slaven en de mensen moeten alles doen wat ze zeggen. Na een week verkopen ze hen aan onbekende klanten. De klanten komen regelmatig op bezoek om te zien welke nieuwe mensen er bij zijn gekomen. Niemand ontsnapt uit hun klauwen. Ze doen het allemaal voor het geld. Hun enige interesse ! Maar alles verandert als ze op straat een groepje van zeven meisjes tegenkomen. Ze ontvoeren hen en merken al snel iets vreemd. De jongens worden elk verliefd op één van de meisjes. Maar ze hebben het geld hard nodig! Elke jongen wilt zijn meisje beschermen bij het verkocht zijn. Ze willen het niet en zijn daarvoor tot alles in staat. De klanten worden ook ongeduldig, wat zullen ze doen ?... Loopt dit nog goed af voor de meisjes ? Worden de jongens gearresteerd ?

Regels

- Geen perfecte personnages
- Maximum 3 personnages [Jongen en meisje, klant ]
- Minimum 200 woorden
- 16 + is toegestaan, alleen als je wilt
- Verboden personnages van andere te besturen !
- Zet boven je post altijd de naam van je personnage
- Geef door als je een tijdje afwezig bent
- Naamsveranderingen doorgeven aub

Meiden
- Jessica Geline Talia || Levinia
- Ellison Breakway || Nuevo
- Skyler Jordan Mouthen|| Mevalina
- Carmen Sydney Rivello || Parrish
- Abel Ambrose Sadler|| Whilted
- Lucia Loren Colton || Redrosex
- Christina Rose Shiff|| Briar

Jongens
- Tyler Jay Santiago. || Parrish
- Valentino Jonathan Davis || CavalierYouth
- Nathaniel Zac Carter|| Mudita
- Jonathan Tarly|| Nuevo
- Jake Milligan || Silvanaa
- Julian Sadler || Geleninja
- Finnick Evans || Silvanaa
Klanten
- Jerico Elija Cortez ~ Briar
- Dimitri Romanov ~ Parrish



Het begin
De jongens zijn op zoek naar nieuwe slachtoffers in de stad. Daar zien ze zeven onschuldige meisjes samen praten die net van een restaurant terugkomen. Ze zijn alle zeven vriendinnen van elkaar. De jongens besluiten om hun te ontvoeren en brengen hun in een wit busje mee naar hun grote villa. . De jongens worden niet meteen verliefd. Ze zijn erg gemeen en doen wat ze willen.


Later hebben de jongens het geld echt nodig. Ze moeten beslissen welke twee meisjes van de zeven ze gaan verkopen. Elke jongen wilt zijn meisje beschermen.

[ bericht aangepast op 19 aug 2014 - 12:55 ]

---

Everyone is good as it is, do not change people

Mudita schreef:
(...)

( Oh hahha warhoofd dat ik ben :'D -En ik dacht al dat ik hem ergens van kende :x- Ik kan het alleen niet aanpassen, zit op mobiel :'))

Maakt niet uit, ik kan ook niks posten want ben op werk 😜

---

"We accept the love we think we deserve."

[ De jongens kunnen nu eigenlijk toch toeslaan? Als iedereen naar Abel zoekt .. ? ;p ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Julian Sadler

'Daar komt de rest,' mompelde ik zachtjes terwijl ik mijn pistool pakte. Ik checkte kort even voor munitie, wetend dat hij volledig geladen was, maar het was een gewoonte. Ik richtte me weer op de meisjes en Finnick die langzaam in beeld kwamen. Ik hoorde het getik van de meisjes hakken en telde in mijn hoofd langzaam af tot het moment dat ze dicht bij genoeg waren. Het moment dat als ik een pistool op ze richtte ze zich niet meer konden verschuilen achter de vuilniscontainers die tegen een pand aan stonden. Ik zag Jonathan aan de overkant van de straat en knikte kort naar hem. Ik stapte de schaduwen uit en richtte mijn pistool op het meisje met de knalrode haren dat naast Finnick liep.
'Geen geluid dames,' zei ik rustig met mijn ik-ben-heel-beleefd-maar-ook-moorddadig-glimlach die ik speciaal voor dit soort momenten bewaarde. Ik gaf Finnick een glimlachje, wetend dat dat duizend maal enger voor de meisjes zou zijn dan welke bedreigende woorden dan ook. Met dat glimlachje wisten ze dat ze er alleen voor stonden en dat ze geen kant op konden. God, wat hield ik van dit werk.

[ bericht aangepast op 23 aug 2014 - 12:27 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Christina Rose Shiff

De straten werden donkerder en ik werd langzamerhand onzekerder. We waren al een eind onderweg en de straatlichten waren niet fel genoeg om te kunnen zien, waar je liep. Je hoorde alleen het getik van de hakken, zuchten van een paar meisjes en je voelde duidelijk de aanspanning. Toen opeens stapte er een man uit de schaduwen. Ik stond gelijk stil en mijn grijze ogen werden groot. Zeker toen die pistool die hij in zijn hand had, op mij richtte. » Geen geluid dames. « Hij had een vreemde ondertoon, hij was erg zeker van zichzelf. Té zeker. Toen draaide hij zich naar Finnick, die toerist en keek hem met een grijns aan. Mijn rode lippen kwamen van elkaar af en vielen open. Met grote mond keek ik Finnick aan. Ik keek hem eerst verbaasd aan, wat langzamerhand woede werd.
Voordat ik mezelf nog onder controle had, was mijn hand op zijn wang beland. Je hoorde een harde klats en verder was het doodstil in de straten. Ik wankelde toen achteruit en botste tegen Ellison op. Kijkend op mijn hand en dan naar die 'toerist.' Ik keek hem woedend aan, deels ook angstig. Zullen ze ons nu iets aandoen ? » Wat is er met Abel, waar is Abel ?! « Mijn stem was schril geworden en ik keek die man met pistool en Finnick afwisselend aan. Nog een keer herhaalde ik mijn vraag, met een nog hogere stem. » Wat hebben jullie met Abel gedaan ?! « Het was schor en hoog, maar er kwam niks meer als gefluister uit. Als er iets was, waar ik erg boos om kon worden was het dat. Nog nooit in mijn hele leven was ik zo boos. Maar tegelijkertijd ook sprakeloos. Zoiets overkwam ons, bij zo een leuke avond. Alles verpest.
Deels was ik ook erg bang. Straks hebben ze iets met Abel gedaan. Of was die in veiligheid ? Zouden ze ons iets doen ? Zijn het gekken of weten ze wat ze doen ? Eén ding was zeker. Criminelen. Maar waarom kwamen ze precies op ons af ? Omdat we ons niet konden verdedigen ? Er spookten vragen door mijn hoofd, terwijl ik die man met pistool en Finnick nog telkens aankeek. » Wat w-willen jullie van ons .. ? «

[ bericht aangepast op 23 aug 2014 - 19:01 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

(O dear ik kwam er net pas achter dat het speeltopic er al is o.0 zo maar even alles lezen en reageren)

[Oh, Finnick is geslagen haha okay dit wordt leuk!]

---

"We accept the love we think we deserve."

Nathaniel overhandigde mij een flesje chloroform. 'Kun je gebruiken.'
Ik knikte dankbaar naar de jongen, aangezien hij rekening hield met het feit dat ik niet snel een meisje zou slaan. 'Bedankt.'
Nathaniel nam zijn positie aan voor de aanval en ik besloot naast hem te gaan staan. 'Dit kan niet fout meer gaan, of die meisjes moeten ons verassen door één of andere maffialeden te zijn die karate kunnen.
Ik keek even om naar Julian die zich ook bij ons had aangesloten en voorzichtig zijn pistool pakte die hij checkte op kogels. Ugh, wat haatte ik dat ding.
Jonathan stond aan de andere kant van de straat en ik zag hoe Julian kort naar hem knikte, als teken dat hij klaar moest staan. Ik spande mijn spieren aan voor de aanval en merkte de spanning met de seconden stijgen.
Toen de meisjes dichtbij genoeg waren stapte Julian tevoorschijn, met zijn pistool op het meisje met de rode haren gericht dat naast Finnick stond. Allemaal hielden ze abrupt halt.
'Geen geluid dames.' glimlachte Julian zoetjes waarnaar hij kort naar Finnick grijnsde. Finnick wierp hem een grijns terug en keek toen naar het meisje dat naast hem stond en hem nu verwonderd aankeek, geen aandacht meer bestedende aan het wapen dat op haar gericht was.
Plots gebeurde er iets wat waarschijnlijk niemand van ons had verwacht, en al helemaal Finnick niet. Het meisje dat naast hem stond sloeg hem vol in het gezicht.
Met een brede grijns rond mijn lippen, moeite doend om niet in de lach te schieten, stapte ik naar voren om Julian zijn woorden kracht bij te zetten.



Met grote verbaasde ogen keek ik het meisje, Christina, aan. Ze had mij zojuist geslagen. Zij. Had. Mij. Verdomme. Geslagen!
Mijn verbazing veranderde langzaam in woedde en ik bestat al geen aandacht meer aan haar tirade over haar vriendin. Mijn oren begonnen te gonzen en ik kon het bloed door mijn aderen harder voelen stromen door de adrenaline stoten.
'Hoe durf je?!' Ik hief mijn hand om haar drie maal zo hard terug te slaan, maar iemand hield mij tegen.
'Rustig aan, Finn.' klonk Jake zijn stem, duidelijk geamuseerd. 'We willen niet dat ze dadelijk iets mankeren, right?'
Ik snoof door mijn neus en rukte mijn arm uit Jake zijn stevige greep. 'Prima, maar zij zal het nog moeilijke gaan krijgen.' gromde ik woedend. Dit was iets wat ik zeker niet zou gaan vergeten.
'Knap werk, meid.' knipoogde Jake naar haar, doelden om mijn wang die nu waarschijnlijk ontzettend rood moest zijn.
Ik gromde. 'Oké, ik heb weer genoeg van ze gehad. Laten we dit maar snel afhandelen.' zei ik zonder ook maar te luisteren naar Christina die panisch vroeg wat we met ze gingen doen.
Jake haalde enkel zijn schouders op en liep relaxt op de meisjes af. 'Dames,' knikte hij waarnaar hij zijn hand uitnodigend uitstak. Hij glimlachte niet, zoals ik wel altijd deed om mensen te misleiden, maar het zorgde wel dat zijn subtiliteit oprechter leek.
Ik zuchtte luid en draaide overdreven met mijn ogen. Ik snapte niet waarom Jake altijd zo subtiel moest doen. Daar was geen plezier aan! 'Jake, wanneer besluit je eens ballen te laten groeien?'
Ik greep Christina hardhandig vast en keek toen naar Julian die nog steeds met zijn pistool op haar gericht stond. 'Nou, gaat er nog wat gebeuren?' vroeg ik de andere jongens.

---

"We accept the love we think we deserve."

'Daar komt de rest,' hoorde ik Julian zeggen waardoor ik hem even kort aankeek. Het pistool in zijn handen was geladen en hij zou zeker niet gaan bluffen bij deze dames. Vanuit mijn ooghoeken zag ik Jake ook kijken naar Julian. Ik wist dat hij niet zo aan het 'hardhandig' werk was en hij had dan ook dankbaar naar me geknikt toen ik hem het flesje haf. 'Dit kan niet fout meer gaan, of die meisjes moeten ons verassen door één of andere maffialeden te zijn die karate kunnen.' hoorde ik Jake nog zeggen, waardoor ik kort gegrijnsd had en daarna toekeek hoe Julian naar onze prooien toeliep en dreigend met zijn pistool uithaalde. Dit was voor ons ook het teken om in actie te schieten. Met muisstille voetstappen kwam ik dichter waardoor ik ook het tafereel kon zien, zonder dat de schaduwen me al bloot gaven. Ik zag hoe het roodharige meisje, waar Julian zijn pistool had opgericht, een rake mep haf in Finnicks gezicht. Bijna op het zelfde moment proesten Jake en ik het uit al kan hij zijn lag inhouden en ik....Tja niet dus. Een luide lach rolde over mijn lippen en daarna kwam ik ook tevoorschijn en keek ik met een vuile grijns het schoon volk aan en vervolgens floot ik even. "Woah, veel mooier als je ze van dichtbij bekijkt." zei ik met een grinnik en liep een beetje naar de zijkanten toe. 'Hoe durf je?!' riep Finnick woedend tegen het meisje. Hij haalde zijn hand naar haar uit en ik verwachte een rake klets in haar gezicht, maar Jake was net op tijd om hem tegen te houden. Een beetje verrast haalde ik een wenkbrauw op en keek ik toe naar het tafereel. 'Rustig aan, Finn.' zei Jake die duidelijk nog een binnenpretje had.'We willen niet dat ze dadelijk iets mankeren, right?' vervolgde hij waarop Finnick -ietswat op zijn teentjes getrapt- zijn arm los rukte en wat leek te kalmeren. 'Oké, ik heb weer genoeg van ze gehad. Laten we dit maar snel afhandelen.' zei hij het roodharige meisje negerend. "Laten we maar zeggen dat je het zo wel zult merken 'wat' we van jullie willen." zei ik dan met een grijns op haar vraag. Jake probeerde dit dan op zijn lieve manier af te handelen met gevolg dat Finnick hem zat af te blaffen.Dit kon je toch niet menen, tot nu toe was dit de eerste keer dat dit zo faalde. 'Nou, gaat er nog wat gebeuren?' hoorde ik dan eindelijk Finnick zeggen, waardoor ik ook op eén van de meisjes afstormde en deze stevig vasthield en dan dwingend het doekje waar nog chloroform ingedrongen zat tegen haar neus aan de duwen. "Gewoon meewerken, dat doet het minst pijn." zei ik tegen met meisjes met een grijns.

(Boop, ook gepost Jullie mogen zelf kiezen wie hij vast heeft :'D)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Skyler Jordan Mouthen

Mijn adem stopte even als ik de jongen met de pistool zag. Hij richtte zijn pistool vooral op Christina en ik kreeg opeens veel medelijden met haar. Wat was er gebeurd ? Ik snapte er helemaal niets van en keek naar Christina die steeds naar Finnick keek en dan weer naar de andere jongen. Ik slikte even toen ik begreep wat er was gebeurd. Finnick was in het complot geweest om ... Ons te ontvoeren ? Ik fronste mijn wenkbrauwen en dacht even na. Waarom zouden ze ons eigenlijk ontvoeren, we waren niet erg speciaal. De meisjes werden steeds onrustiger en ik hoorde opeens een harde klap. Snel keek ik naar Finnick die net een klap had gekregen van Christina. Ik zou hard hebben gelachen als we niet in deze situatie zaten. Een lichte grijns sierde mijn gezicht en ik hoopte maar dat niemand het zou merken. Het was nu niet echt de bedoeling om te grijnzen.
'Hoe durf je?!', zei Finnick die duidelijk woest was. Ik zag dat hij zijn vuistje in haar gezicht wou stoppen waardoor ik een stap naarvoor deed om hem tegen te houden. Gelukkig deed een andere jongen dat al die veel sympathieker leek dan de rest. Ik viel op mijn knieën en zette me snel weer recht.
'Prima, maar zij zal het nog moeilijke gaan krijgen', zei Finnick nog steeds boos. Ik keek hem angstig aan maar er kwam geen geluid uit mijn mond. De symphatiekere jongen stapte op ons af en begroette ons. Ik wou hem een klap geven maar dat deed ik niet. Ik wou het ook niet 'moeilijk' krijgen zoals Christina dat zou doen.
'Nou, gaat er nog wat gebeuren?' vroeg Finnick aan de andere jongens.
'Wat gebeuren ? Wat willen jullie toch van ons ?!', zei ik brutaal tegen de jongens.

---

I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

Langzaam merk ik hoe er steeds meer jongens om ons heen komen te staan. Als wespen op een beetje limonade. Als dat zo was, dan zouden wij wel hele lekkere limonade zijn, helaas. Blijkbaar hoort die Britse gast ook bij hun en zodra we dat te weten komen wordt Christina woedend. Zo erg dat ze die Finnick in zijn gezicht slaat. Mijn mond valt open. Hoe dom kan ze zijn, vooral in deze situatie. Uiteindelijk botst ze zelfs tegen mij op, waarna ik een poging doe om samen met mijn hakken te blijven staan. Ik ben nooit zo goed geweest met hakken, maar het helpt dan ook niet echt als ik wordt geduwd. Bijna val ik op de grond, maar als ik Christina vast grijp lukt het me toch om te blijven staan. Even voel ik me opgelucht, totdat ik weer oog krijg voor de situatie. Finnick lijkt niet erg blij te zijn met Christina.
"Hoe durf je?!" Zegt hij schokkend en veels te overdreven naar mijn zin. Wat mij duidelijk opvalt is dat zijn leuke Britse accent ineens een stuk minder is. Zijn hele houding is veranderd en ik moet bekennen dat ik de Britse toerist die hij eerst was veel leuker had gevonden dan de enge jongeman waar hij nu in is veranderd. Vooral als hij zijn hand ophoud in de richting van Christina. Met grote ogen kijk ik toe, maar voordat ik al iets kan doen grijpt een andere jongen in. Nog een jongen, momenteel wordt ik ziek van elke jongen die ik zie. Toch ben ik wel blij als hij Finnick tegenhoud om Christina terug te slaan.
"Woah, veel mooier als je ze van dichtbij bekijkt." Klinkt het ineens vanuit een andere hoek. Als ik me omdraai zie ik, wat heel gemakkelijk te raden is, alweer een jongen. Van zijn woorden frons ik mijn wenkbrauwen, want ze klinken nogal raar in mijn oren. Ik voel me namelijk net zo'n dier uit het asiel en de jongen die net is aan komen lopen is degene die komt kijken welk hondje hij precies wilt nemen. En dan, opeens komt er beweging in de benen van de nieuwste jongen. Mijn adem stopt als ik doorheb dat hij op mij afrend. Een paar stappen zet ik achteruit, maar ik ben te laat. Hij is sneller dan ik en dan vooral ook sterker, merk ik even later. Ik voel hoe hij zijn armen om mijn lichaam sluit en de paniek stijgt enorm. Ik heb nooit echt last gehad van claustrofobie, maar nu benauwd me het feit dat hij me niet loslaat. Ik zit helemaal vast. Natuurlijk probeer ik mezelf los te krijgen, wat alleen al gebeurt uit instinct. Wanhopig wring en duw ik, maar de wanhoop neemt toe als ik merk dat zijn sterke armen gelijk staan als een deur die maar niet open gaat. Een klein gilletje klinkt uit mijn mond en een paar tranen rollen zelfs over mijn gezicht. Ik ben nooit een echt sterk persoon geweest, zowel letterlijk als figuurlijk. Tot nu toe heb ik daar nooit heel veel last van gehad. Nu dus wel. Het wordt alleen maar erger als hij iets in mijn gezicht stopt. Ik probeer mijn gezicht af te wenden, maar het lukt niet.
"Gewoon meewerken, dat doet het minst pijn." Zegt hij dan, maar ik ben te veel in paniek om te doen wat hij zegt. Ik sla een beetje slap om me heen terwijl ik een poging doe om mijn adem in te houden. Ik weet niet wat dat spul is wat in mijn gezicht zit, maar het zal niet veel goeds zijn. Met mijn laatste beetje adem zwaai ik zo wild om me heen dat ik zelf door mijn hakken uit balans raak en op de grond terecht kom, samen met degene die me beet heeft. Nog net voordat mijn ogen sluiten voel ik mijn lichaam op de koude grond neerkomen.

(Zou iemand misschien een samenvating willen geven van wat er is gebeurt? 4 pagina's lezen is toch redelijk veel )

CavalierYouth schreef:
(Zou iemand misschien een samenvating willen geven van wat er is gebeurt? 4 pagina's lezen is toch redelijk veel )

De meisjes zijn uit eten geweest en lopen nu door een donker straatje. Julian heeft hen ontdekt en de andere jongens geïnformeerd. Finnick is naar de meisjes toe gegaan om ze af te leiden, Jake heeft de auto gehaald. Een meisje licht al bewusteloos in het busje. Nu gaan de jongens de rest van de meisjes op pakken. Valentino is er als enige van de jongens nog niet.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

geleninja schreef:
(...)

De meisjes zijn uit eten geweest en lopen nu door een donker straatje. Julian heeft hen ontdekt en de andere jongens geïnformeerd. Finnick is naar de meisjes toe gegaan om ze af te leiden, Jake heeft de auto gehaald. Een meisje licht al bewusteloos in het busje. Nu gaan de jongens de rest van de meisjes op pakken. Valentino is er als enige van de jongens nog niet.

[Abel ligt in het busje haha, hoe lang werkt chloroform eigenlijk, want Google helpt niet echt?]

[ bericht aangepast op 24 aug 2014 - 22:36 ]

---

You speak like constellations but you're just a black hole.

geleninja schreef:
(...)

De meisjes zijn uit eten geweest en lopen nu door een donker straatje. Julian heeft hen ontdekt en de andere jongens geïnformeerd. Finnick is naar de meisjes toe gegaan om ze af te leiden, Jake heeft de auto gehaald. Een meisje licht al bewusteloos in het busje. Nu gaan de jongens de rest van de meisjes op pakken. Valentino is er als enige van de jongens nog niet.

Thanks

Valentino komt er morgen aan.

Julian Sadler

Twee meisjes met pit, geweldig. Roodharige die rake tikken gaf (wat ongelofelijke hilarisch was geweest op een ander moment, maar niet nu) en Madam Brunette met een grote mond. Ik liep naar voren en richtte me op het Brunette. Tering wat was zij mooi. Maar ja, mooi of niet een grote mond konden we nu niet gebruiken. Ik zette mijn pistool tegen haar voorhoofd en keek haar rustig in de ogen. De geluiddemper op mijn pistool zou er voor zorgen dat niemand het schot zou horen als ik haar neer schoot, maar waarschijnlijk zouden de andere meisjes gaan gillen. Ik gaf haar een grijns en liet het pistool langzaam zakken tot op haar hart. De hals van haar jurkje is daardoor iets naar beneden geduwd en ik kan het niet laten om te duwen. Wetend dat het gemeen zeer deed en het een blauwe plek zou achter laten. Vanuit mijn ooghoek zag ik hoe Nathaniel een doek in een meisjes gezicht deed en zodra hij klaar was stak ik zwijgend mijn hand uit voor de doek zonder mijn ogen ook maar een seconde van het meisje voor me af te halen.
'Wat is je naam schoonheid?' vroeg ik terwijl ik het pistool nog iets verder haar ribbenkast in duwde.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.