Ik wist niet helemaal zeker of ik dit topic hier moest plaatsen of in het Lifestyle forum, aangezien het niet echt over familie, vrienden of relaties gaat. Indirect misschien wel.
Laat ik bij de oorzaak beginnen:
Ik heb een erfelijke ziekte (erfelijke dikke darmkanker) en als mijn kinderen dat gen van me erven is het bijna 100% zeker dat zij het ook krijgen. Dat gun ik ze natuurlijk niet (aangezien ik nu al amper naar school kan of kan werken) en denk al een tijdje na over of ik op een natuurlijke manier kinderen wil of dat ik het kunstmatig wil.
Het voordeel van kunstmatig (IVF) is dat mijn kinderen sowieso mijn ziekte niet krijgen. IVF doet alleen wel verschrikkelijk veel pijn als ze na een hormoonbehandeling rijpe eicellen gaan opzuigen uit je eierstokken.
Het probleem is nu dat ik een pussy ben als het om pijn gaat en onderga dus liever geen IVF of andere manieren van kunstmatige inseminatie.
Mijn andere keus is op natuurlijke manier zwanger raken en dan laten testen of het kindje de ziekte niet heeft. Als het wel ziek is laat ik het weghalen.
Ik vraag me bij deze keus alleen af of ik niet vreselijk egoïstisch ben, om een kindje weg te laten halen omdat ik zelf geen pijn wil hebben bij IVF (of andere manieren).
Ook heb ik liever geen twee- of meerlingen. Ik weet niet of het mogelijk is dat je bij een IVF behandeling kan aanvragen of ze maar één eitje terugplaatsen. Maar ik heb al gemerkt dat ik niet makkelijk zwanger raak (na bijna een jaar geen resultaat) en het is daarom ook niet te zeggen dat het op een kunstmatige manier wel meteen lukt.
Nog een paar redenen waarom ik niet aan IVF wil beginnen zijn de hormonen, ik hou niet van vreemde hormonen in mijn lichaam, die alles in de war maken.
En reageerbuisbaby's hebben een kleine achterstand met leren, wat natuurlijk ook niet fijn is.
Maar om nou door alle nadelen van IVF meteen voor abortus te kiezen.. Ik heb geen idee wat me dat psychisch gaat doen. En om dat nou vijf keer (50% kans dat alle kindjes ziek zijn) achter elkaar te doen vind ik ook zo.. cru. Vooral voor mijn tante die al vier jaar lang probeert kinderen te krijgen en het gewoon niet lukt. Het is dan niet eerlijk tegenover haar dat ik zieke kindjes weg laat halen, omdat ik geen zieke kindjes wil.
Cru is niet helemaal het woord dat ik zoek, ik wil juist wel rekening houden met mijn tante.
Helaas kom ik er niet helemaal uit in mijn eentje. Mijn vriend heeft niet echt een mening omdat hij niet weet wat het allemaal inhoudt. Bij familie hoef ik niet aan te kloppen met dit verhaal, omdat ze allemaal tegen abortus zijn (Christelijke familie). Abortus is in hun ogen ook geen optie.
Graag zou ik hierover de meningen van mijn mede Q'ers lezen.
Ik hoop dat het een beetje een samenhangend verhaal is geworden.
Hier is een bloemetje voor iedereen die het hele stuk van over 500 woorden gelezen heeft en me wil helpen: 
Alvast bedankt (:
Als iemand er nog iets over te zeggen heeft (wanneer dit topic oud of gesloten is ofzo), voel je vrij om me een PB te sturen ^^
[ bericht aangepast op 9 sep 2014 - 17:12 ]
