Abortus of IVF - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik wist niet helemaal zeker of ik dit topic hier moest plaatsen of in het Lifestyle forum, aangezien het niet echt over familie, vrienden of relaties gaat. Indirect misschien wel.

Laat ik bij de oorzaak beginnen:
Ik heb een erfelijke ziekte (erfelijke dikke darmkanker) en als mijn kinderen dat gen van me erven is het bijna 100% zeker dat zij het ook krijgen. Dat gun ik ze natuurlijk niet (aangezien ik nu al amper naar school kan of kan werken) en denk al een tijdje na over of ik op een natuurlijke manier kinderen wil of dat ik het kunstmatig wil.

Het voordeel van kunstmatig (IVF) is dat mijn kinderen sowieso mijn ziekte niet krijgen. IVF doet alleen wel verschrikkelijk veel pijn als ze na een hormoonbehandeling rijpe eicellen gaan opzuigen uit je eierstokken.
Het probleem is nu dat ik een pussy ben als het om pijn gaat en onderga dus liever geen IVF of andere manieren van kunstmatige inseminatie.

Mijn andere keus is op natuurlijke manier zwanger raken en dan laten testen of het kindje de ziekte niet heeft. Als het wel ziek is laat ik het weghalen.
Ik vraag me bij deze keus alleen af of ik niet vreselijk egoïstisch ben, om een kindje weg te laten halen omdat ik zelf geen pijn wil hebben bij IVF (of andere manieren).

Ook heb ik liever geen twee- of meerlingen. Ik weet niet of het mogelijk is dat je bij een IVF behandeling kan aanvragen of ze maar één eitje terugplaatsen. Maar ik heb al gemerkt dat ik niet makkelijk zwanger raak (na bijna een jaar geen resultaat) en het is daarom ook niet te zeggen dat het op een kunstmatige manier wel meteen lukt.

Nog een paar redenen waarom ik niet aan IVF wil beginnen zijn de hormonen, ik hou niet van vreemde hormonen in mijn lichaam, die alles in de war maken.
En reageerbuisbaby's hebben een kleine achterstand met leren, wat natuurlijk ook niet fijn is.

Maar om nou door alle nadelen van IVF meteen voor abortus te kiezen.. Ik heb geen idee wat me dat psychisch gaat doen. En om dat nou vijf keer (50% kans dat alle kindjes ziek zijn) achter elkaar te doen vind ik ook zo.. cru. Vooral voor mijn tante die al vier jaar lang probeert kinderen te krijgen en het gewoon niet lukt. Het is dan niet eerlijk tegenover haar dat ik zieke kindjes weg laat halen, omdat ik geen zieke kindjes wil.
Cru is niet helemaal het woord dat ik zoek, ik wil juist wel rekening houden met mijn tante.


Helaas kom ik er niet helemaal uit in mijn eentje. Mijn vriend heeft niet echt een mening omdat hij niet weet wat het allemaal inhoudt. Bij familie hoef ik niet aan te kloppen met dit verhaal, omdat ze allemaal tegen abortus zijn (Christelijke familie). Abortus is in hun ogen ook geen optie.

Graag zou ik hierover de meningen van mijn mede Q'ers lezen.

Ik hoop dat het een beetje een samenhangend verhaal is geworden.
Hier is een bloemetje voor iedereen die het hele stuk van over 500 woorden gelezen heeft en me wil helpen:

Alvast bedankt (:


Als iemand er nog iets over te zeggen heeft (wanneer dit topic oud of gesloten is ofzo), voel je vrij om me een PB te sturen ^^

[ bericht aangepast op 9 sep 2014 - 17:12 ]

Peredhel schreef:
(...)

Zelfs als ze het wel geweten hadden... zou jij dan gewild hebben dat zij voor jou de beslissing hadden genomen om maar niet te leven?
Ik moet er zelf absoluut niet aan denken. Een leven met mankementen is beter dan helemaal geen leven, want ondanks je ziekte zijn er toch veel dingen waar je wél van kunt genieten, toch? C:

Maar goed, het is natuurlijk niet verkeerd om naar een manier te zoeken om gewoon gezonde kinderen op aarde te brengen. Dus inderdaad hopen dat de rubbertjes het houden haha. :'p
En je kunt altijd nog voor andere voorbehoedsmiddelen kiezen als je het niet vertrouwt. :p

Als ik de reuma van mn moeder had geërfd had ik graag gewild dat mn mams gekozen had voor het afbreken van de zwangerschap, net als erfelijke ernstige vormen van kanken, Downsyndroom, ect.
Ik ben van mening dat iedereen daar anders over denkt en vooral op zn gevoel moet afgaan.
Persoonlijk ben ik voor abortus. Maar als ke via ivf de garantie hebt dat het kindje niets erft zou ik voor je eigen geestelijke gezondheid gaan en daarvoor kiezen.
De fysieke pijn is korter dan rouw verwerking en eventuele geestelijke schade.
Want hoewel ik voor abortus ben, weet ik dat het niet makkelijk is en sommige mensen flink kan beschadigen.

---

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

Ik kan het me bij lichamelijke ziekten wel enigszins voorstellen, maar een downkindje...
Zij zijn hartstikke gelukkig - vaak gelukkiger dan wij - en ik vind het pijn doen dat mensen soms zeggen dat ze er net zo goed niet hadden kunnen zijn.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Peredhel schreef:
Ik kan het me bij lichamelijke ziekten wel enigszins voorstellen, maar een downkindje...
Zij zijn hartstikke gelukkig - vaak gelukkiger dan wij - en ik vind het pijn doen dat mensen soms zeggen dat ze er net zo goed niet hadden kunnen zijn.

Nu ga ik me er ook even mee bemoeien hoor, maar kijk eens hoeveel zorg zo'n kind nodig heeft. Ik bedoel, niet iedere ouder kan dat mentaal goed aan, want dat is best zwaar. Ik zou dat bijvoorbeeld ook niet kunnen, maar ja, dat is mijn visie erop en je hoeft het niet per se met me eens te zijn.


Bovendien: niet ieder downkindje is gelukkig. Ik heb er ook zat gezien die ongelukkig zijn.

[ bericht aangepast op 11 sep 2014 - 19:14 ]

---

26 - 02 - '16

Galeanthropy schreef:
(...)

Nu ga ik me er ook even mee bemoeien hoor, maar kijk eens hoeveel zorg zo'n kind nodig heeft. Ik bedoel, niet iedere ouder kan dat mentaal goed aan, want dat is best zwaar. Ik zou dat bijvoorbeeld ook niet kunnen, maar ja, dat is mijn visie erop en je hoeft het niet per se met me eens te zijn.


Bovendien: niet ieder downkindje is gelukkig. Ik heb er ook zat gezien die ongelukkig zijn.

Natuurlijk kost het veel meer moeite om een downkindje op te voeden, maar ik geloof dat de meesten ondanks de inspanningen en aanpassingen blij zijn met hun kind, ook al is het soms heel zwaar.

Maar je hebt gelijk, iedereen denkt er anders over. Ikzelf kan er gewoon slecht tegen als wij voor anderen besluiten of ze wel of niet zouden moeten leven.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dandy schreef:
Ik zou in jouw geval ook voor IVF gaan. Ik heb helemaal niks tegen abortus: ik denk alleen dat het voor jou ook te zwaar is om elke keer abortus te laten plegen, omdat er zo weinig kans is dat het kindje gezond is.

---

None but ourselves can free our minds.

Peredhel schreef:
Ik kan het me bij lichamelijke ziekten wel enigszins voorstellen, maar een downkindje...
Zij zijn hartstikke gelukkig - vaak gelukkiger dan wij - en ik vind het pijn doen dat mensen soms zeggen dat ze er net zo goed niet hadden kunnen zijn.

is ook, maar als 2 mensen (papa en mama) daardoor hun leven niet meer ziet zitten kunnen ze beter kiezen voor het afbreken van de zwangerschap. Het leven van het kind word er ook niet beter op als papa en mama alleen maar depressief en overspannen zijn.
Toevallig maak ik een intens geval mee met mijn zus, kindje is zwaar autistisch en hierdoor kan het niet praten, is ontzettend agressief, sloopt alles, kunnen ze niets. Mama is suïcidaal en overspannen. Papa word passief door de depressie en de gezondheid zorg doet geen flikker.
Dus als ik kan kiezen om dat mijzelf en mn kind dat te besparen zou ik het doen.
Maar nogmaals dit is mijn mening en ervaring, dat betekend niet dat je het met mij een moet zijn.

---

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

Valerious schreef:
(...)is ook, maar als 2 mensen (papa en mama) daardoor hun leven niet meer ziet zitten kunnen ze beter kiezen voor het afbreken van de zwangerschap. Het leven van het kind word er ook niet beter op als papa en mama alleen maar depressief en overspannen zijn.
Toevallig maak ik een intens geval mee met mijn zus, kindje is zwaar autistisch en hierdoor kan het niet praten, is ontzettend agressief, sloopt alles, kunnen ze niets. Mama is suïcidaal en overspannen. Papa word passief door de depressie en de gezondheid zorg doet geen flikker.
Dus als ik kan kiezen om dat mijzelf en mn kind dat te besparen zou ik het doen.
Maar nogmaals dit is mijn mening en ervaring, dat betekend niet dat je het met mij een moet zijn.

Als het zo dichtbij je staat begrijp ik dat je er zo overdenkt. Maar toch, vind ik het een naar idee dat kinderen met een afwijking maar beter niet geboren kunnen worden. Maar oké. Ik ga weer off topic. [a]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Peredhel schreef:
(...)

Als het zo dichtbij je staat begrijp ik dat je er zo overdenkt. Maar toch, vind ik het een naar idee dat kinderen met een afwijking maar beter niet geboren kunnen worden. Maar oké. Ik ga weer off topic. [a]

nah zo denk ik er ook niet over, ik denk dat dat soort kindjes wel geboren mogen worden, maar dat ouders voor henzelf moeten beslissen of ze het aankunnen.

---

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

Peredhel schreef:
(...)

Zelfs als ze het wel geweten hadden... zou jij dan gewild hebben dat zij voor jou de beslissing hadden genomen om maar niet te leven?
Ik moet er zelf absoluut niet aan denken. Een leven met mankementen is beter dan helemaal geen leven, want ondanks je ziekte zijn er toch veel dingen waar je wél van kunt genieten, toch? C:

Maar goed, het is natuurlijk niet verkeerd om naar een manier te zoeken om gewoon gezonde kinderen op aarde te brengen. Dus inderdaad hopen dat de rubbertjes het houden haha. :'p
En je kunt altijd nog voor andere voorbehoedsmiddelen kiezen als je het niet vertrouwt. :p

I agree, dat zou ik niet fijn vinden.
Erfelijke dikke darmkanker neemt veel van mijn energie weg en ik moet mijn best doen mijn gewicht gelijk te houden (waardoor ik een keer of 8 per dag eet omdat ik altijd trek heb).

De pil goed innemen is niet mijn sterkte eigenschap Ik zit te denken aan een Nuvaring, maar dat is allemaal nog nieuw en zijn geen bijwerkingen op lange termijn van bekend. Prikpil zorgt voor (tijdelijke) onvruchtbaarheid, dus ook niet zo handig, in mijn geval.

Overkill schreef:
Iedere eicel die je niet bevrucht is ook een potentieel kinderleven minder. Als je met die wetenschap kan leven, dan zie ik het kwaad van abortus niet in.

En menstruatie dan? Dat is ook per keer een kinderleven minder. Sommige kinderen moeten dan maar op hun 9e of jonger zwanger raken? En daarna kinderen blijven krijgen om zo geen levens te verspillen?
Daarnaast heeft een vrouw ongeveer 2000 eicellen tijdens haar leven.

Peredhel schreef:
We hebben het hier over bevruchte eicellen die dusdanig ontwikkeld zijn dat je kunt zien of ze gezond zijn. Ik beschouw dat als leven, in tegenstelling tot onbevruchte eitjes.

Maar oké. Dit is niet de plaats om hierover te discussiëren.

Voor IVF worden er alleen gezonde eicellen gebruikt. Daar kijken ze al van te voren naar.
Al nemen ze soms een cel weg van een eicel die al aal het delen is en checken die cel op ziektes.

Valerious schreef:
(...)
Als ik de reuma van mn moeder had geërfd had ik graag gewild dat mn mams gekozen had voor het afbreken van de zwangerschap, net als erfelijke ernstige vormen van kanken, Downsyndroom, ect.
Ik ben van mening dat iedereen daar anders over denkt en vooral op zn gevoel moet afgaan.
Persoonlijk ben ik voor abortus. Maar als ke via ivf de garantie hebt dat het kindje niets erft zou ik voor je eigen geestelijke gezondheid gaan en daarvoor kiezen.
De fysieke pijn is korter dan rouw verwerking en eventuele geestelijke schade.
Want hoewel ik voor abortus ben, weet ik dat het niet makkelijk is en sommige mensen flink kan beschadigen.

Ik ben het volledig met je eens.

Peredhel schreef:
Ik kan het me bij lichamelijke ziekten wel enigszins voorstellen, maar een downkindje...
Zij zijn hartstikke gelukkig - vaak gelukkiger dan wij - en ik vind het pijn doen dat mensen soms zeggen dat ze er net zo goed niet hadden kunnen zijn.

Down kinderen zijn natuurlijk wel anders, niet perse op een slechte manier. Maar zij hebben altijd hulp nodig en dat is ook zwaar voor de ouders en andere familie.

Valerious schreef:
(...)is ook, maar als 2 mensen (papa en mama) daardoor hun leven niet meer ziet zitten kunnen ze beter kiezen voor het afbreken van de zwangerschap. Het leven van het kind word er ook niet beter op als papa en mama alleen maar depressief en overspannen zijn.
Toevallig maak ik een intens geval mee met mijn zus, kindje is zwaar autistisch en hierdoor kan het niet praten, is ontzettend agressief, sloopt alles, kunnen ze niets. Mama is suïcidaal en overspannen. Papa word passief door de depressie en de gezondheid zorg doet geen flikker.
Dus als ik kan kiezen om dat mijzelf en mn kind dat te besparen zou ik het doen.
Maar nogmaals dit is mijn mening en ervaring, dat betekend niet dat je het met mij een moet zijn.

Het lijkt me ook wel dat het erg zwaar is en er zullen genoeg relaties kapot aan gaan, dat is ook niet fijn voor een kind met Down.

Valerious schreef:
(...)nah zo denk ik er ook niet over, ik denk dat dat soort kindjes wel geboren mogen worden, maar dat ouders voor henzelf moeten beslissen of ze het aankunnen.

Ik kan totaal niet overweg met lichamelijk gehandicapte mensen. Mijn hele familie wel, maar ik niet. Het zijn altijd wel schattige mensen en kindjes. Maar het is gewoon mijn ding niet.
Daarom zou ik het ook niet aankunnen er voor te zorgen als ik er één zou krijgen.