Geldt het voor meer mensen dat je je ouders het ene moment wel verrot kunt schelden, maar soms ook het gevoel hebt dat je de beste ouders van de wereld hebt?
Dat geldt voor mijzelf op het moment wel namelijk en ik zal uitleggen waarom.
Dit is een reden waarbij ik ontzettend boos was op mijn ouders:
19 tot en met 21 april van dit jaar was bij Kasteel de Haar, Haarzuilens, de Elf Fantasy Fair georganiseerd. Ik wist daarvan dat vrienden van mij zouden gaan en ik wilde dolgraag mee. Maar daarvoor moest ik wel toestemming van mijn ouders zodat ik ernaartoe kon.
Haarzuilens zou voor mij zo'n anderhalf uur à twee uur reizen zijn geweest.
Ik had mijn ouders dus gevraagd of ik mee mocht met die vrienden, die bij me in de trainingsgroep zaten en mijn vader langzamerhand ook wel goed kennen, omdat hij één van de trainers was in de groep.
Ondertussen had mijn broer van 24 gezegd dat hij wel met mee wilde en dat vond ik gezellig. Dan hoefde ik tenminste niet een deel alleen te reizen. Ik zou immers het grootste deel met vrienden reizen en 's avonds zou ik met de auto thuis afgezet worden door de moeder van twee van mijn vriendinnen.
Mijn ouders vonden het goed dat mijn broer en ik samen gingen, totdat mijn broer een uur later mij toch vertelde dat hij niet mee wilde naar het EFF, omdat hij zich anders het buitenbeentje voelde in de groep en dacht dat ik alleen met mijn vrienden zou gaan optrekken en hem er buiten zou laten. Maar hij is mijn broer, dus dat zou ik nooit doen en dat had ik hem ook verteld. Alsnog bleef mijn broer bij zijn standpunt dat hij toch niet mee ging, ook omdat er niet echt iets bijzonders voor hem daar zou zijn.
Omdat mijn broer niet meer mee wilde, veranderden mijn ouders van antwoord. Ik mocht niet meer gaan, ook al had ik verteld dat ik thuis afgezet zou worden.
Ik mocht alleen gaan als ik voor een bepaalde tijd thuis zou zijn en daarvoor moest ik al om zes uur daar vertrekken.
Conclusie: Ik ging niet met mijn vrienden mee naar de Elf Fantasy Fair, waarschijnlijk omdat mijn ouders mijn vrienden en mijzelf niet goed genoeg vertrouwden.
Gelukkig kan ik niet alleen maar zeuren over mijn ouders, ze kunnen ook heel lief zijn en toestemming geven:
Mijn vriend had aan me gevraagd of ik 26 t/m 28 september mee wilde naar het familieweekend van de familie van zijn moederskant. We zouden naar dan naar Groesbeek, Gelderland, gaan en overnachten in een vakantiehuis voor 24 personen.
Ik dus vragen aan mijn ouders of ik mee mocht en daar gaven ze wel toestemming voor.
Mijn ouders kunnen me blijkbaar niet een halve dagen missen, maar wel drie dagen. Misschien lag het ook aan mijn leeftijd. Tijdens het EFF was ik 17,5 en tijdens het familieweekend ben ik net twee weken achttien.
Op het moment hou ik dus heel veel van mijn ouders.
Hoe zit het met jullie? Kunnen jullie ook vertellen op wat voor moment jij jouw ouders wel kon uitschelden en op het andere moment ze voor geen goud met andere ouders wilde ruilen?
"If you're gonna say that you've always been secretly gay for me, everyone always just kind of assumed it."
Salaryman
. Ik vond het overigens als kind/tiener al verschrikkelijk om te vragen of ik ergens heen 'mocht'. Ik had altijd al zo'n instelling gehad van: allejezus, ik ben niet achterlijk, laat me lopen waar ik wil. Toen ik achttien was, heb ik mezelf vrij verklaard en heb ik nooit meer gevraagd of ik ergens heen mocht, maar het gezegd.
