Overbezorgde moeder - Liefde, Vriendschap & Familie

Opgepast, dit is wel een zeiktopic

Begrijp me niet verkeerd, ik hou van mijn moeder maar af en toe word ik even helemaal gek.
Mijn moeder is overbezorgd en natuurlijk weet ik dat ze van me houd en om me geeft, maar het gaat een beetje ver.
Ik mag bv. niet in Amsterdam shoppen met een vriendin die er nota bene woont, want stel je voor dat,-. Maar wat me in Amsterdam kan gebeuren, kan me hetzelfde overkomen in een dorp waar 10 mensen wonen.
Ook mag ik niet uit met vriendinnen naar een leuke discotheek ofzo, en dan zie je de volgende ochtend allemaal berichten en foto's van hoe leuk en gezellig het wel niet was..
Ook mag ik van mijn moeder niet buiten chillen of ik moet voor het donker thuis zijn('s zomers dan, ik wil niet buiten chillen in het najaar en winter) en als ik bv. bij een vriendin thuis ben die op de hoek woont, dan moet ik om kwart over 10 thuis zijn want dan gaat mijn moeder naar bed en dan wilt ze dat ik thuis ben.
Ook mag ik niet in het weekend of op vrijdag avond zelf bepalen hoelaat ik naar bed ga, om half 11 moet ik in bed liggen, uitzondering 11 uur. Terwijl ik een avondmens ben en dan pas tot leven kom.
Ze ziet werkelijk achter elke boom een beer wat mij ook belemmert heeft in relaties.
Als ik haar vraag waarom ze me niet vertrouwd, dan antwoord ze dat ze mij wel vertrouwd maar mijn omgeving niet. Als je mijn omgeving niet vertrouwd dan vertrouw je mij ook niet neem ik aan.
het lijkt me ook ontzettend leuk om mensen van quizlet te meeten, maar dat gaat niet makkelijk omdat mijn moeder me daarvoor geen toestemming geeft, wat ik ook wel snap aangezien er ook gekken op internet zitten, maar ik neem aan niet op quizlet.
Op een avond stond ik na mijn werk met een collega te wachten op haar vriend en was daarom later thuis. Mijn moeder heeft bijna huilend mijn leidinggevende gebeld en mijn stiefvader is rondjes gaan rijden om te kijken waar ik was. Ik had niks binnen gekregen op mijn telefoon dus zij hadden ook geen antwoord wat ik ook snap dat je dan bezorgt word, maar het was zeker geen 11 uur 's avonds en ik fiets alleen door woonwijken. Gaat ze later als ik op mezelf woon en mijn hond 's avonds uitlaat ook bellen of ik wel thuis ben gekomen?
Ik voel me langzaam verstikken, ik wil de wereld zelf ontdekken en ik ben daar echt wel zelfstandig genoeg voor. Ik ben veel intelligenter met dingen en veel slimmer dan ze denkt. Ik weet echt wel dat ik niet op bepaalde tijdstippen ergens niet moet zijn en hoeveel glazen ik mag drinken 's avonds. Ik ben trouwens niet eens een grote alcoholvriendin.
Ik vind het ook niet leuk om dingen achter mijn moeders rug om te doen, maar anders stik ik gewoon.
Ik heb een beperking wat denk ik ook de reden is dat mijn moeder zo is, maar ik ben niet achterlijk en ik moet toch ooit een keer op eigen benen kunnen staan.
bovendien is school alles. Ik dacht dat het wel over zou gaan na mijn examen, maar blijkbaar niet. Tuurlijk is een diploma belangrijk, maar als ik geen ontspanning kan vinden, kan ik moeilijk op school concentreren. Ook heb ik geprobeerd om met mijn moeder erover te praten maar ze vat het dan op als een belediging en dan mag ik alles zelf maar uit gaan zoeken. Er zit dus geen middenweg in.

Bedankt als je dit allemaal gelezen hebt, ik moest het echt even van me afschrijven.

Update: ik wil graag met een vriendin naar nishicon, heb k mn moeder erover gebeld, gaat ze moeilijk doen want het is te ver en ik weet niet waar het is en dan verdwaal ik en ze wilt niet dat k alleen ga... ik word een beetje heel erg gek van haar. Het is trouwens maar een uurtje vanaf mijn woonplaats.

[ bericht aangepast op 30 sep 2014 - 12:27 ]

---

There's nothing the matter with my face! I got character! ~ Hatchet-face

Hoe oud ben je ?

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Wauw, dat lijkt me wel irritant. Maar ik weet niet echt een oplossing of iets, iig veel sterkte!!

---

Someone you haven’t even met yet is wondering what it’d be like to know someone like you.

Dandy schreef:
Hoe oud ben je ?

Ik ben onlangs 17 geworden.

---

There's nothing the matter with my face! I got character! ~ Hatchet-face

xHappinessx schreef:
(...)

Ik ben onlangs 17 geworden.

Hmm, je moeder gedraagt zich alsof je dertien bent ofzo. Misschien moet je het er eens met haar over hebben. Vertellen wat het met je doet als je zo klein gehouden wordt.

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Ik heb niet heel veel advies voor je aangezien mijn ouders niet echt strikt zijn.
Praten over hoe jij je voelt helpt misschien en zelf duidelijke nieuwe regels opstellen met je moeder over hoe je het wil gaan aanpakken en zorgen dat jullie beide je er aan houden. Want geen van mijn vrienden van 17 worden zulken regels voorgelegd.

Zelf heb ik met mijn moeder een afspraak gemaakt; Ik moet zelf inschatten hoelaat ik thuis ben voor ik weg ga en als ik me niet aan die tijd houd heb ik een probleem.

[ bericht aangepast op 29 sep 2014 - 21:25 ]

---

''Every child is an artist. The problem is how to remain an artist once we grow up.''

Ik zou zeggen zoek een middenweg maar je gaf aandat het niet lukt. Een gesprek voeren zeg alles vanuit ik. Val niet aan maar zeg. Ik zou graag zepf mijn slaaptijden willen bepalen. Ik be immers wijs genoeg om te wetenbhoeblaat ik naar bed kan en zo niet dan benbik degene die moe is.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Kun je dit niet in een brief zetten en aan haar geven? Ik zou het persoonlijk echt niet leuk vinden als mijn moeder overbezorgd naar mijn werk belt als ik iets later thuis ben.

---

Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

Ik herken dit wel eigenlijk.

Alleen gaat mijn moeder al rondjes rijden als ik niet om 18.00 thuis ben als ik niets gezegd heb (terwijl ik dat wel altijd doe, maar dan vergeet ze het)
Oh, ik mag ook nergens met de trein alleen heen (alleen naar mijn opa, als hij me op komt halen, of als ik met de bus ga en bij elke halte sms :') ) (niet dat ik het nooit stiekem doe ofzo)
En ik mag zeker niet alleen door Utrecht of whatever lopen.

En momenteel heb ik een treinverbod/groteplaatsen verbod omdat mn moeder bang is dat er een terroristische aanslag komt met al die jihadstrijders enzovoort.

Maar normaal moet ik om 19.00 thuis zijn, 's winters om 18.00


Ik herken het, een overbezorgde moeder, en het is zo irritant.
Maar ik ben 15, jij 17, dus jij wordt nog meer beperkt in je activiteiten Dat is echt balen

---

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

Vinception schreef:
Ik herken dit wel eigenlijk.

Alleen gaat mijn moeder al rondjes rijden als ik niet om 18.00 thuis ben als ik niets gezegd heb (terwijl ik dat wel altijd doe, maar dan vergeet ze het)
Oh, ik mag ook nergens met de trein alleen heen (alleen naar mijn opa, als hij me op komt halen, of als ik met de bus ga en bij elke halte sms :') ) (niet dat ik het nooit stiekem doe ofzo)
En ik mag zeker niet alleen door Utrecht of whatever lopen.

En momenteel heb ik een treinverbod/groteplaatsen verbod omdat mn moeder bang is dat er een terroristische aanslag komt met al die jihadstrijders enzovoort.

Maar normaal moet ik om 19.00 thuis zijn, 's winters om 18.00


Ik herken het, een overbezorgde moeder, en het is zo irritant.
Maar ik ben 15, jij 17, dus jij wordt nog meer beperkt in je activiteiten Dat is echt balen

0.o
What..

[ bericht aangepast op 29 sep 2014 - 22:01 ]

---

''Every child is an artist. The problem is how to remain an artist once we grow up.''

Ik herken dit ook best wel, al ligt het bij mijn moeder niet zo heftig, bij mijn vader wel. Ik heb daarom een beetje het geluk dat hij meestal niet thuis is, en mijn moeder mij soms stiekem laat gaan. Maar ook dan, mag ik niet te laat thuis zijn. Daar baal ik ook heel vaak van, en ik doe dan ook heel veel dingen stiekem. Later voel ik me daar dan nog schuldiger over. Wat ik heb gedaan, is een heel lang diep gesprek met mijn ouders erover gehad. Laat haar anders dit lezen, want in dit bericht beschrijf je alles heel duidelijk..

Dit is echt overdreven. Zo krijg je gewoonweg niet de kans om op te groeien. Ik weet ook niet goed wat je daaraan moet doen. Als ik het zo bekijk heb ik in sommige dingen meer vrijheid dan jou, en ik ben veertien, drie jaar jonger. Ik kwam ook een keer iemand tegen op een kamp, we waren allebei dertien. Ze mocht geen Harry Potter kijken, op deel 1 en 2 na en moest om half acht gaan slapen.
Maar ik heb gen oplossing voor je, sorry. Ik hoop dat anderen hier wel iets kunnen verzinnen(:

---

Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…

Wow, ik herken dat een beetje van mijn eigen moeder, maar sinds ik studeer en alleen op vakantie ben geweest is die bezorgdheid minder geworden. Ik heb het er een paar keer met haar over gehad, dat ze me klein hield en dat ik dat niet prettig vond. Volwassen worden hoort gewoon bij het leven en sommige moeders vinden het moeilijk te accepteren dat hun klein meid groot wordt. Probeer er gewoon eens rustig over te praten hoe je je erbij voelt.

---

If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

Dit is idd wel erg overdreven. Mijn moeder was ook overbezorgd, totdat ik zelf begon te bepalen wat ik ging doen en nu hoef ik alleen te melden wanneer ik thuis kom, voor hun planning.

Als ik jou was, zou ik haar uitleggen - in een gesprek of brief - hoe ik mij erbij voel en wat voor consequenties dat heeft op mijn ontwikkeling en plaats/gedrag in de maatschappij. Dat ik door haar overbezorgde gedrag niet zou leren hoe ik op mezelf moet letten en dus een verloren puppie zou ga zijn als ik eenmaal op mezelf moet gaan zijn. Dat ik helemaal niet zou kunnen inschatten wat het beste is voor mij en te afhankelijk ben van haar en dus ook met instanties omgaan belemmerd ben door een gebrek aan ervaring om dingen zelf te doen. Dat ik juist meer in gevaar ben als ik het allemaal pas moet leren als zij er niet meer is - om welke reden dan ook, op mezelf of andere redenen die liever niet genoemd worden. Je hebt hulp nodig om op te groeien, maar op die manier gaat het natuurlijk niet lukken en zij zou je er wel bij moeten helpen, zodat je op eigen benen kunt staan.
Hopelijk zou ze dan inzien wat het doet. Misschien ziet zij de consequenties niet. Leg het rustig uit, vermijd vingertje wijzen. Als ze het een beetje oppikt, kun je samen met haar kijken waar jullie je beide beter bij voelen.
Natuurlijk wil ze je alleen maar beschermen. Het ergste voor een ouder is het om zijn eigen kind te overleven, dus ze is gewoon ontzettend bang en kan je daardoor niet loslaten zo klinkt het voor mij, maar ze zal moeten leren om dat wel te doen. Probeer haar daarbij te helpen. Maar natuurlijk moet ze eerst inzien wat ze doet.

Ik hoop voor je dat het helpt.

[ bericht aangepast op 29 sep 2014 - 22:37 ]

---

Don't fashion me into a maiden that needs saving from a dragon. I am the dragon, and I will eat you whole.

Praten is helaas het enige wat helpt in deze situatie.
Ga eens samen met haar zeggen env ertel haar hoe je je voelt.
Leg haar uit dat dit nu de tijd is om fouten te maken, omdat je nu nog uit je fouten kunt leren nu je nog veilig thuis woont.

Probeer zeker niet te veel eisen te stellen.
Probeer eerder zelf dingen voor te stellen en compromissen te stellen.
Zo kan je bijvoorbeeld proberen om een uurtje langer buiten te mogen op zaterdag, als je zelf beloofd dan zondag wat langer voor school te werken.
Of als je uit wilt naar een discotheek probeer dan te stellen dat je zeker een taxi naar huis neemt zodat je veilig bent en zo'n dingen.

Probeer vooral niet te veel tegelijk te willen, maar probeer stapje voor stapje een beetje meer te doen.

---

Failure is the opportunity to begin again, more intelligently.