"Ashton ben je zeker dat ik niet mee moet naar de directeur?" mijn moeder kijkt me aan met haar typische bezorgde blik. "Nee mam, het zal me wel lukken, ik ben geen tien meer, ik kan wel voor mezelf zorgen." Ik geef mijn moeder nog een zoen op haar wang, neem mijn boekentas en stap uit de auto. "Oké Ash ik zie je vanavond, veel plezier." Ik glimlach nog even en sla de deur dicht. Mijn ma rijdt weg en ik zwaai nog even. Dan raap ik al mijn moed bijeen en wandel de hoek om richting school. Ik had aan mijn mam gevraagd me op een andere plek af te zetten. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van haar, maar ik wil al niet direct de eerste dag op mijn nieuwe school afgang maken. Yep, ik ben op mijn vorige school weg gepest, de mensen van mijn leeftijd hebben het niet zo voor homo's. Ik was het beu om iedere dag gepest te worden, iedere dag diezelfde vreselijke woorden aan te horen, om uiteindelijk mezelf 's avonds in slaap te huilen. Maar nu ben ik klaar voor een nieuwe start, een nieuw begin. Wanneer ikde schoolpoort binnen wandel krijg ik al meteen een paar blikken op mij gericht. Geweldig, jaja ik ben nieuw stop met staren. Ik probeer zo zelfzeker mogelijk over te komen. Ik zoek een bankje uit en ga erop zitten. Ik neem mijn boekentas op mijn schoot en zoek de papieren van deze school. Ik bekijk de papieren in de hoop iets van een plattegrond te vinden, tevergeefs. Ik zucht diep, geweldig, op de erste dag al direct alles verpesten. Ik prop de papieren weer in mijn boekentas. "Ben je nieuw?" een gast van ongeveer dezelde leeftijd staat vlak voor me. Hij heeft gekleurd haar, een oorring en een piercing. "Ja, ik ben Ashton." Ik kijk de jongen aan, in de hoop dat hij nu niet gewoon weg gaat. "Ik ben Michael." zegt hij met een glimlach. "Zou je me kunnen helpen?" craag ik een beetje onzeker. "Ja tuurlijk. Waarmee?" "Zou je me de weg kunnen wijzen naar het kantoor van de directeur?" "Tuurlijk kom maar mee." Ik neem mijn tas en volg hem naar het kantoor. "Hier is het, spreek ik je later?" vraagt Michael wanneer we er zijn. "Oké, bedankt hè." "Graag gedaan." Michael wandelt weg. Hier sta ik dan, na even aarzelen klop ik op de deur.
