MSV - We're going home! - Speeltopic - Speeltopics

Based on The 100. Echter hoef je de serie natuurlijk niet te kennen om mee te doen!

Het is 2187. De wereld heeft zijn ondergang honderd jaar geleden gehad. Toen er een nucleaire oorlog uitbrak hebben verschillende onderduikers van verschillende landen besloten de ruimte in te gaan en daar te wachten tot de Aarde terug leefbaar is.
Terwijl het leven in het ruimtestation (De Ark genaamd) doorgaat begint de Aarde zich te herstellen. Echter gebeurd er van alles in de Ark en misdrijven gaan vaak gepaard met de doodstraf. Echter worden jongeren opgesloten in cellen die zich in de Ark bevinden.
Wanneer de raad het er over eens is dat er gekeken moet worden of de Aarde terug leefbaar is, besluiten ze de gevangen jongeren naar de Aarde te sturen, ze te laten kijken of het leefbaar is. Ieder van de jongeren krijgt een ijzeren armband om. Deze laat weten aan de Ark of ze nog in leven zijn en of het veilig genoeg is om terug te keren naar de Aarde, en hier een nieuwe samenleving te starten met de mensen die ze hebben...

Jongeren;
- Jongen - Rune Mateja - 19 - Gonplei
- Jongen - Lucas - 19 - Aureolus
- Jongen - Keagan Yate - 23 - Ignatius
- Jongen - Marshall Sadler "Spike-E" - 24 - Angmar
- Jongen - Cain Stephans - 26 - Angmar
- Jongen - Nicky Cane "Force" - 22 - Hohenheim
- Meisje - Estera - ? - AsamiSato
- Meisje - Celeste Silver Twisteye "Silver" - 25 - Hohenheim
- Meisje - Marguerite Crux - 20 - Angmar
- Meisje - Bird Forsyth - 19 - Repair
- Meisje - Abbygail Raven Ryess - 18 - Aereolus
- Meisje - Nimf Yates - 18 - Waldeinsamkeit
- Meisje - Pearl - 21 - Waldeinsamkeit


Regels
- Maximaal 3 personages
- Jongens en meiden gelijk houden alsjeblieft
-We schrijven in de 3e persoon, verleden tijd (tenzij meerdere toekomst willen)
- Offtopic tussen haakjes of in het praattopic
- Respect voor elkaar
- Ruzies mogen alleen in het speeltopic
- Plezier hebben!

Topics;
Rollentopic 1
Speeltopic 2

[ bericht aangepast op 12 feb 2015 - 20:27 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Bird.

Ze fronste kort toen ze bijna over een wortel struikelde toen Rune zo plotseling voor haar stond. Ze keek hem afwachtend aan terwijl zijn vinger langs de zijkant van haar lippen gleed, waarna ze er voor de zekerheid nogmaals met haar tong langs likte. Voor de zekerheid had ze in haar zakken nog wat laten zitten, je wist maar nooit wanneer de idioten besloten dat alleen zij recht hadden op de ranzig uitziende voedselpakketten. Ze weigerde ook nog maar enige hulp aan te nemen van de Ark: en wat dat betrof kon ze erg koppig en volhardend zijn. ‘Ik heb een theorie,’ begon ze uiteindelijk zachtjes. ‘Dat we niet zo alleen zijn als we denken.’ Ze hield kort haar pols omhoog, de armband die ze haar met geweld hadden omgedaan toen ze nog niet had geweten dat ze naar de aarde zou gaan.
Ze kon de naalden aan de binnenkant vaagjes in haar huid voelen prikken als ze haar pols bewoog: maar ze was er nog niet achter of ze ook meeluisterden.

Feel the fire, but do not succumb to it.

In tegenstelling tot zijn meeste lotgenoten, was Spike-E helemaal niet zo tevreden met zijn nieuwe verblijf. Hij wist dat hun missie hier zo onderhand gelijk stond aan een zelfmoordmissie. Het was niet de bedoeling dat ze ooit teruggingen naar hun familie. Ze waren een soort proefkonijnen die hier waren losgelaten om te zien hoeveel zouden overleven en aan de hand daarvan zouden verdere stappen ondernomen worden. Ze waren hier de marionetten van degenen die hen veroordeeld hadden en hij begreep niet dat iemand dit ook maar als vrijheid kon ervaren. Tenzij ze sterven als een vrijheid zaten.
Hij leunde met zijn schouder tegen de buitenkant van de shuttle aan terwijl hij om zich heen keek. Wat hem betrof sloopten ze alle apparatuur, zodat hun leiders niets aan hun bevindingen hadden.

Every villain is a hero in his own mind.

Rune

Rune knikte en bekeek zijn armband.
"Ze houden ons in de gaten..." hij zuchtte. "Dat wisten we toch al?" Hij keek wat verward naar Bird. Hij begreep niet zo goed wat ze bedoelde, maar hij wist wel al dat de Ark hen in de gaten hield.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Bird.

Ze haalde haar schouders enkel op: natuurlijk wist ze wel dat de Ark een manier had om hen te observeren, maar het idee dat het apparaat dat daarvoor zorgde aan haar pols vastzat, maakte alles vele malen moeilijker. ‘Ik wil er vanaf.’ Ze keek Rune kort aan voor ze opnieuw begon te lopen. Rondom de shuttle stond de rest in groepjes te dollen, ruziën, eten, zitten, zwijgen. Ze had nu al spijt van haar terugkeer. In het midden van de mensenmassa nam ze het mes dat ze van Rune gekregen had, waarna ze het lemmet tussen de haast onzichtbare sluiting van de armband stak. Met opeengeklemde kaken begon ze kracht te zetten: dit was nu net de arm die de pijnlijke neerstorting te verwerken had gehad.

Feel the fire, but do not succumb to it.

'Dit is waanzin,' mopperde Marguerite terwijl ze naast Silver ging staan. Er was geen orde, helemaal niets. Iedereen liep maar een beetje door elkaar heen zonder dat ze plannen met elkaar maakten om te zien hoe ze dit het beste konden aanpakken. Het frustreerde haar, daar ze gehoopt had dat ze hierheen werd gestuurd met een paar verstandige jonge mensen en niet een stel tieners met een grote bek die vastzaten omdat ze zichzelf niet in toom konden houden.

Every villain is a hero in his own mind.

Sasha

Toen Sasha om keek zag hij Bird, waarmee hij net een kort meningsverschil mee heeft gehad, staan prutsen met haar arm. Toen hij beter keek zag hij dat ze bezig was met het af proberen te krijgen van haar armband snelde hij naar haar toe. Hij trok het mes bij haar vandaan en hield het vast.
"Waar ben je mee bezig?" hij hield het mes goed vast en keek ernaar. "Als je die armband afdoet zullen ze boven denken dat je dood bent, wil je dat soms? En van wie heb je dat mes?" Hij bekeek het ding en keek naar Rune die naar de twee keek. "Van jou? Jullie zijn gestoord. Die armbanden worden niet afgedaan. Begrepen?" Hij riep het luid naar iedereen die om hen heen stond.

Rune

"Laat haar gewoon met rust! Als Bird haar armband los wil maken dan laat je haar. Wat maakt het uit dat wij dan dood zijn voor de Ark? We hebben eindelijk vrijheid!" riep Rune naar Sasha en keek de groep rond. "Dat wilde we toch, vrijheid? We hebben het eindelijk en laten het niet verpesten door een of andere zoon van een raadslid, toch!?" riep hij luid naar de andere en keek met een vuile blik naar Sasha. "Dus, wie zijn band af wil doet dat gewoon lekker, des te meer vrijheid hebben we!"

[ bericht aangepast op 10 nov 2014 - 13:52 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

'Misschien gaan we wel dood als we die armband afdoen,' merkte Cain op. 'We hebben zoveel spuiten en troep binnen gekregen dat ze ons best kunnen opblazen als we dat ding af doen.'
Hij wist verder ook niet hoe hij de band zou moeten afdoen. Het ding vertoonde geen naden en leek volledig uit een geheel te bestaan. Ze konden zo'n goed ontworpen band heus niet zo maar afdoen. Niet met de middelen die zij hadden.

[ bericht aangepast op 10 nov 2014 - 13:54 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Bird.

‘Luister, kanselierszoon, je vader mag van mijn part rotten in dat blik daarboven en jij ook. Je bent niet mijn leider en al helemaal niet mijn vriend. Dus ik stel voor dat je me mijn mes teruggeeft.’ Haar stem was kalm maar dreigend. Ze ging niet opbiechten dat er helemaal niemand buiten haar was die iemand zou kunnen helpen als ze ziek werden of gewond raakten: daar kwam hij vanzelf achter. En als dat zou gebeuren, zou hij kunnen fluiten naar haar hulp als hij haar zo bleef behandelen.
‘We gaan niet dood. Ik wil het best demonstreren,’ liet ze Cain weten. Niet bepaald onder de indruk van zijn poging tot angst opwekken. Ze bekeek haar armband terwijl ze haar hand ophield naar Sasha.

Feel the fire, but do not succumb to it.

'Je doet je best maar,' reageerde Cain verveeld. 'Ik snap alleen niet dat je een stomme armband al deze commotie waard vind. Ik neem aan dat we wel nuttigere dingen kunnen bedenken dan proberen een armband af te krijgen.'

Every villain is a hero in his own mind.

Sasha

Sasha keek haar aan en negeerde Cain.
"Jullie zijn een stel domme tieners die alles denken te weten," hij wilde het mes wegstoppen maar werd geduwd door Rune die het mes wist te bemachtigen.

Rune

"Rot toch op man!" Riep Rune toen hij het mes bemachtigd had. Hij liep naar Bird toe en gaf het mes terug.
"Nou Cain, als jij Sasha even vasthoud zodat hij Bird niets doet?" Zei hij tegen Cain en ging naast Bird staan. "Aan jou de eer, madam," grijnste hij.

[ bericht aangepast op 10 nov 2014 - 14:15 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Bird.

Ze bekeek Cain terwijl ze over haar antwoord nadacht. Zij had al een kleine route weg van de shuttle gevonden mocht het te heet onder haar voeten worden, en natuurlijk de voedselbronnen een beetje bekeken. Zo productief was geen van hen geweest, dus hij mocht zijn mond houden over nuttigheid.
‘De commotie is Sasha's schuld. Hij denkt dat hij de koning van de aarde is omdat zijn vader in de raad zit. Ik help hem graag uit de droom.’ Antwoordde ze uiteindelijk. Ze knikte kort naar Rune toen hij haar het mes teruggaf, waarna ze deze met enige ruwheid tussen de smalle lijn aan de zijkant van de band drukte. Ze duwde tot ze het zacht hoorde kraken, maar besefte aardig dat ze lang niet hard genoeg kon drukken aangezien ze zowel haar arm stil moest houden als kracht moest zetten. ‘Hier, alleen maar naar rechts duwen. Hij komt los.’ Ze drukte het mes terug naar Rune en zag enkele, andere jongeren nieuwsgierig meekijken.

Feel the fire, but do not succumb to it.

'Doe dat maar lekker zelf,' gromde Cain, die zich afvroeg waarom hij zich in deze discussie gemengd had. Hij was het meer met Sasha eens dan met die andere twee, die nog niet eens konden bedenken dat je met een mes geen stalen banden kon doorsnijden. Naar zijn idee wisten zelfs kleuters dat.

Every villain is a hero in his own mind.

Ooh come on, dat is zo ongeloofwaardig.

Every villain is a hero in his own mind.

Rune

"Dan niet, Cain. Jullie daar, hou hem bij ons vandaan!" Riep Rune naar twee andere jongeren. Ze pakten Sasha vast en hij zag Sasha protesteren.
"Jullie zijn dom bezig. Idioten!"
"Whatever." Rune pakte het mes en hielp Bird. Hij duwde iets naar rechts en hoorde weer een krakend geluid. "Bijna," siste hij zacht.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

OakenshieId schreef:
Ooh come on, dat is zo ongeloofwaardig.

[ bericht aangepast op 10 nov 2014 - 14:24 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.