Prison for the gifted. » Speeltopic. - Speeltopics

      Ergens in de rimboe, ver verborgen in het hart van Afrika ligt een verlaten gevangenis – niemand weet hier echter van. De omgeving is omringt door prachtige bloemen, exotische dieren en vooral veel bossen waardoor er niet naar om wordt gekeken.
      Al jaren raken er mensen vermist rondom deze gevangenis, maar nog nooit is hij gezien door iemand die ervan weg heeft kunnen lopen. Er zijn maar twee manieren om deze gevangenis te kunnen zien. Bij optie één kom je er niet levend weg, en bij optie twee kom je er vast te zitten.
      Een groep enorm verschillende mensen uit verschillende landen, die totaal geen connectie hebben met elkaar zitten er vast. Ze zitten er vast in een celblok, waar ze echter niet vast zitten in een individuele cel. Er zijn douches en dergelijke, en ze krijgen gewoon eten. Ze weten echter niet van wie, of wat.
      Totdat de “gevangenisbewakers” spontaan in het licht treden en met een onzin verhaal komen, tenminste dat is wat het willekeurige groepje personen denkt. Het blijkt dat ze een doel hebben om kwaad de bestrijden. Ze bezitten krachten, maar die moeten alleen nog opgewekt worden.

Rollen.

Vrouwen.
× Olivia Kassidy Jenkins. || Sheamus || Beeld overdracht. || 1.4
× Breanna 'Anna' Isadore Bellisario. || Rosea || Bovenmenselijke kracht. || 1.5
× Bezet. || Miyano || Energieballen.
× Phallon `Phee` Callee Grant. || Gently || Genezingskrachten. || 1.3
× Kiesa Rae Ellestad. || MAYBENOT || Super flexibiliteit. || 1.4
× Colette Francis Scotts. || Frary || Genezingskrachten. || 1.5

Mannen.
× Tanner Cade Knight. || Kayfabe || Bovenmenselijke kracht. || 1.1
× Nikau Williams. || Crixus || Genezingskrachten. || 1.4
× Timothy "Tommy" Martch. || Eloquentiae || Beeld overdracht. || 1.6
× Randell Walton. || Bostick || Genezingskrachten. || 1.4
× Bezet. || Luke_Pinguin || Energieballen.
× Howard Felix Smith. || Kayfabe || Super flexibiliteit. ||1.7

Invullen.

× Naam.
× Leeftijd.
× Afkomst.
× Kracht.
× Hoe lang daar.
× Hoe kwam hij/zij daar.
× Innerlijk.
× Uiterlijk.
× Relaties.
× Extra.

Krachten.

Primaire krachten, inclusief de secondaire krachten staan erbij.
» Energieballen. Energieballen vanuit je handen kunt maken, en natuurlijk afvuren.
      × Energieschild. Een schild waardoor je jezelf en eventueel een ander kunt beschermen.
      × Energiestralen. De vooruitgang die je boekt na de energieballen.
      × Deflectie kracht. Dit is de ultieme kracht hierin, hiermee kun je de aanvallen weerkaatsen.

» Genezingskrachten. De mogelijkheid hebben om anderen te genezen.
      × Energie vampirisme. Krachten opzuigen van anderen.
      × Opwekkingskracht. Het vermogen om dieren of mensen weer tot leven te wekken.
      × Lichaamswisseling. De mogelijkheid om in een ander lichaam te treden, dood of levend.

» Bovenmenselijke kracht. Sterker zijn dan de gemiddelde mens.
      × Super snelheid. Sneller kunnen bewegen dan het menselijk oog kan zien.
      × Onzichtbaarheid. De mogelijkheid om voor een bepaalde tijd niet gezien te worden.
      × Duplicatie. Meerdere personen van jezelf creëren die dezelfde krachten bezitten.

» Super flexibiliteit. Een enorm soepel lichaam bezitten, dit is echter vermoeiend.
      × Zijwaartse zwaartekracht. Tegen muren op kunnen lopen of kruipen.
      × Levitatie. De mogelijkheid om lichtelijk te zweven en daardoor geluidloos te bewegen.
      × Vliegen. Voor een bepaalde tijd kunnen vliegen, dit is echter niet al te lang.

» Beeld overdracht. Dankzij aanraking de mogelijkheid hebben beelden te ontvangen/sturen.
      × Illusie. Iemand iets in zijn/haar hoofd planten dat er niet is, door middel van aanraking.
      × Emotie-projectie. De mogelijkheid iemand iets te laten voelen, geen aanraking nodig.
      × Gedachtecontrole. Eigenlijk is dit gewoon iemand laten doen wat jij wilt, geen aanraking.

We beginnen ermee dat enkel één jongen en één meisje de kracht kunnen bezitten.

Regels.

» Minimum van 200 woorden.
» Eén personage per persoon.
» Bestuur alleen je eigen personages, tenzij je toestemming hebt.
» Geen perfecte personages.
» Niemand kan elkaar kennen van voor de gevangenis.
» 16+ is toegestaan.
» Naamsveranderingen graag doorgeven.
» Ik ben de enige die nieuwe topics maakt, tenzij ik een ander aanwijs.
» Geen ruzies rondom dit RPG.
» Relaties worden pas besloten in het praattopic.

× Rollentopic. × Praattopic. × Speeltopic. ×

[ bericht aangepast op 30 nov 2014 - 14:17 ]

---

I'm your little ray of pitch black.

MT

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

(MT, post komt strakjess)

---

“A queen will always turn pain into power.”

[Mijn topics]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

     

Al een beetje wakker kwam ik uit de douche vandaan en sjokte ik weer met grote passen naar het cellenblok. De doucheruimte zou over ongeveer een kwartiertje sluiten, en ik was daarmee een van de laatste die terug was gelopen. Ik had nog enkelingen op hun bed zien liggen, misschien dat zij vanavond zouden gaan.
      Al mijn spullen die ik bij aankomst in mijn cel had gevonden legde ik terug op het plankje. Hier zat een tandenborsten, tandenpasta – die al wel iedere keer geleverd werd, en natuurlijk zeep en dergelijke. De noodzakelijke dingen.
      Vervolgens ging ik verveeld op het bed zitten. De overal had ik niet om mijn bovenlichaam gedaan, het bungelde er maar wat. Vandaag was het een warme dag, en ik had het idee alsof het de warmste dag tot nu toe zou zijn. Ondanks de zeven jaar dat ik er al zat.
      Met mijn hand gleed ik over mijn gemillimeterd haar. Er waren nog een paar druppels in te vinden, die ik er verveeld uit schudde met mijn hand. Vanmorgen had ik nog de hulp ingeroepen aangezien mijn haren naar mijn zin te lang begonnen te worden. En daar was ik dan toch wel ijdel voor.
      Mijn ogen gleden even naar de inkt op mijn armen. Het was achteraf gezien allemaal onzin geweest. Van de willekeurige tribals tot de doodshoofden. Voor mij had het helemaal niets te betekenen. Maar ach. Het zat er nou eenmaal op.
      Er klonken voetstappen om me heen, wat betekende dat sommigen nog snel naar de douche besloten te racen. Dat was altijd wel grappig om te zien, dus ik stond opnieuw op en ging tegen mijn celdeur hangen, om de laatkomers nog even te zien haasten.

---

I'm your little ray of pitch black.

MT.

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

[MT]

---

16 - 09 - '17

[Mt.]

---

Caution first, always.

Mt.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Ik zit op mijn bed in de cel, starend naar de grond. Mijn rechterbeen blijft op een neer gaan en mijn handen zijn in elkaar gevouwen in de hoop ze te laten stoppen met ongecontroleerd trillen.
"Het was een droom, gewoon een droom," mompel ik tegen mezelf. Een druppel bloed valt op mijn handen en lichtelijk verward kijk ik ernaar. Bloed?
Ik voel aan mijn gezicht, in de hoop erachter te komen waar het vandaan komt. Uiteindelijk bereiken mijn vingers een kras op mijn wang. Ik slik. Nooit heb ik erg goed tegen bloed gekund en al helemaal niet als het overal zit.
Ik sta snel op en loop met mijn hand tegen de kras aan naar de douches. Hopelijk is mijn kleding nog enigszins schoon. De anderen negeer ik zoveel mogelijk, in de hoop dat het wederzijds is.
Vanuit mijn ooghoeken zie ik Tanner, maar zelfs hen negeer ik nu even. Eenmaal in de douches zet ik de kraan zo koud mogelijk aan en steek ik mijn hoofd er hijgend onder. Het water prikt in de kras. Met een hand boen ik hard door mijn haar heen. Terwijl mijn hoofd nog onder de harde straal hangt, trek ik mijn vest uit en spoel ik zowel de oude als nieuwe krassen schoon. De nachtmerries worden erger, wat inhoudt dat ook de krassen terugkeren in grote hoeveelheden,

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

De bladeren ketsten tegen mijn gezicht aan, ik kon niet stoppen met rennen. Mijn voeten voelden de koude grond niet meer. De bladeren gleden onder mijn voeten vandaan waardoor de val pogingen toch steeds meer werden. De tranen prikten achter mijn ogen waardoor ik haast niks meer zag, woest ging ik met mijn arm langs mijn ogen - om zicht te kunnen hebben. De harde schreeuwen van de bewakers drongen op een minimum tot me door. Ik rende doelloos voor me uit door de grote planten, langs de lange bomen en over de harde stenen. Mijn blik gleed naar voren waar de planten minder werden en de bomer lelijker eruit zagen. Ik ben vrij! Ik heb het gered! Op het hardst hoeveel ik nog kon, rende ik weg - te laat om te zien dat het een afgrond was.

Badend in zweet werd ik wakker. Met grote ogen en een snelle ademhaling keek ik voor me uit. De grijze muren en de vele krassen getekend door mijn eigen ketting werden op mijn netvlies geprent. Ik was hier, niet ontsnapt - en niet dood.
Een zucht verliet mijn lippen toen ik schokken en trillend de cel verliet. Onachtzaam liep ik langs de andere gevangenen en bleef middenin de grote massa staan om een hand door mijn lokken te halen.
Zou hier iemand ooit nog is uitkomen ? Of werd dit mijn, onze dood ? Zo kalm mogelijk keek ik om me heen om de reacties van anderen te peilen.

[ bericht aangepast op 1 dec 2014 - 12:16 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

     

Ik had Timothy voorbij zien komen, die me even een blik had gegeven, maar vervolgens door was gelopen. Waarschijnlijk had hij beseft dat hij nog maar een kwartiertje had. Ik liet hem dan ook gewoon doorlopen zonder wat te zeggen.
      Na enkele tellen nadenken besloot ik me dat het beter was als ik hem zo maar aan zou spreken op wat er aan de hand was. Op de een of andere manier maakte ik me zorgen om het joch. Hij had altijd nachtmerries, en er gebeurde veel te veel ’s nachts in zijn cel. Mij hield hij niet wakker, maar anderen wel. Daar was ik me erg bewust van. Er viel echter niets aan te doen, iedereen ging anders met deze situaties om, zijn manier was er niet mee omgaan – simpelweg omdat zijn gedachten hem dat niet toe lieten.
      Vervolgens had mijn blik naar Phallon’s cel gegleden, ze had wat lopen kreunen en vervolgens een zacht gilletje gelaten. Ook zij had mensen ’s nachts wakker gehouden met haar nachtmerries. Als haar cel niet vlak bij die van mij had gezeten had ik het niet gehoord. Ik begon me lichtelijk zorgen te maken over het meisje, vooral toen ze uit haar cel gelopen kwam. Haar haren waren nat, en verder was ze ook helemaal bezweet.
      Met zorg in mijn ogen af te lezen zocht ik haar ogen. ‘Weer een nachtmerrie?’

---

I'm your little ray of pitch black.

[Ze hadden toch geen aparte cellen? Dat zei je zelf nog, of ik snap het niet]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Met een zucht stap ik onder de douche vandaan en grijp naar een handdoek om me mee af te drogen. Ik ben ontzettend moe, ik heb moeite om te slapen in die lelijke cel. Dat bedje trekt op niks, ik krijg er wat rugpijn van en daardoor slaap ik nog moeilijker. Ik heb ontzettende heimwee, ik mis thuis. Hoe ben ik hier ook ooit terecht gekomen? Kon ik hier maar weg, ik haat het hier. Ik ken hier bijna niemand en heb amper contact gemaakt met sommige. Misschien moet ik maar eens moeite gaan doen om de rest te leren kennen.
      Eenmaal ik afgedroogd ben, doe ik mijn kleren aan en loop weg uit de douches. Ik laat mijn haar zo drogen, er is toch geen andere manier. Ik kijk even van links naar rechts, terwijl ik alle cellen voorbij loop. Ik weet niet wat ik moet denken of doen hier. Het is allemaal zo ongemakkelijk en vervelend. Ik val ook telkens terug op Tanner omdat hij hier al kei lang zat en ik op één of andere manier het beste met hem om kan gaan, en hem toch al ietsje vertrouw.
      Als ik mijn cel wil inlopen, leg ik mijn vinger even op mijn onderste lip en besluit wat verder te lopen. Ik kom aan bij Tanner zijn cel. Ik twijfel even en bijt terwijl op mijn lip. Ik wil hem niet telkens lastig vallen, maar goed, ik heb nood aan sociaal zijn.
      "Hey Tanner. Denk je dat er echt geen manier is om hier weg te komen?" Die vraag is hem misschien al tig keer gesteld, maar je weet maar nooit. Ik wil hier dolgraag wegkomen!

---

16 - 09 - '17

Het enige dat ik hoor is het geluid van voetstappen door de gangen, gezucht en gesteun van mensen en hier en daar wat gepraat.
Ik lig met mijn ogen dichtgeknepen op een bedje, mijn handen op mijn middenrif, terwijl ik alles buiten me probeer te laten.
Momenteel erger ik me aan alles, elk kleine geluidje, elke beweging, elke ademhaling. Ik wil gewoon naar huis.
Dat is iets dat ik al dagen, weken, maanden zeg, en er is nog steeds niets gebeurd om die wens in vervulling te laten gaan. Misschien is het tijd om te hoop te laten varen.
Als ik na de zoveelste diepe ademhaling door mijn neus, de duizendste puf door mijn lippen en de miljoenste positieve gedachte nog steeds niet rustig ben zwaai ik mijn voeten van het bed en loop ik in de richting van het geluid, weg uit de verstikkende stilte.
Olivia staat bij Tanner, de enige echte groepsvorming die op dit moment aanwezig is. Hij ligt op zijn bed, enige kledij om zijn bovenlichaam te bedekken weer eens ver te zoeken.
"Trek eens iets aan," mompel ik duidelijk te horen naar hem terwijl ik voorbij sjok, een speelse glimlach om mijn lippen.
Ik leun even tegen een muurtje om een gesprek op te vangen en loop dan verder door de gangen op zoek naar Breanna.

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

(MT)

---

I'll be your best kept secret, and your biggest mistake