• The 16th Quarter Quell!



    Vele jaren na de tweede opstand van de districten zijn de 300ste Hunger Games. De districten zijn 225 jaar geleden weer opnieuw ingedeeld. Heel Panem bestaat uit 24 districten. Tijdens de normale Hunger Games komt er één jongen of één meisje uit een district maar dit jaar zal er uit elk district één jongen en één meisje komen, dit is omdat hun voorouders dat ook moesten doen en dat zij ook niet in staat waren om tegen de macht van het Capitool op te kunnen. Alles lijkt goed te gaan, de tributen gaan de Arena in en een aantal worden er vermoord. Maar dan gebeurd hetgeen wat niemand verwachtte, er komt een invloed van buiten Panem in het spel. De bewoners van Euron, een land wat in het continent wat ooit Europa was ligt, willen Panem overnemen en daardoor gijzelen ze de overgebleven tributen in de hoop dat ze ze komen halen. Zullen de tributen blij zijn dat ze eindelijk verlost zijn van het Capitool, of gaat het er in Euron niet erg veel beter aan toe?


    Rollen:
    District 1 • Luxeartikelen
    Elise Tris Adams | TheHangingTree


    District 2 • Metselwerk



    District 3 • Technologie



    District 4 • Visserij
    Activa Alana Rycoma | WhereITold
    Declan Jr. Curtis | NecklessOfHope

    District 5 • Energie



    District 6 • Vervoer



    District 7 • Hout
    Madeline 'Mady' Troian Parker | ComingToTheTree
    Archibald "Archie" Ravor | NecklessOfHope

    District 8 • Textiel



    District 9 • Graan



    District 10 • Vee



    District 11 • Landbouw



    District 12 • Mijnbouw



    District 13 • Kernenergie



    District 14 • Goud en zilver
    Emily Hanna Jones | TheHangingTree
    Wolf Donaghue Griffith | Ephrya

    District 15 • Informatie en kennis



    District 16 • Interieur en design

    William "Will" Luthrodox | WhereITold

    District 17 • Geschiedenis
    Alison Lily McCallie | TheHangingTree
    Jace Matthew McCallie | MetUpAtMidnight

    District 18 • Verzorgingsartikelen
    Zanna Fawn Savenge | Gwych


    District 19 • Vermaak
    Shealyn Jonah Rash | Ephrya
    Cayden "Kay" Jack Henderson | Mashtonx

    District 20 • Kunst
    Samantha Lynn Hale | MetUpAtMidnight
    Lucassem 'Lucas' Maxwell Rivers | ComingToTheTree

    District 21 • Experimenten



    District 22 • Mutaties

    Evrest Lavin | Orochi

    District 23 • Voedsel verwerking



    District 24 • Elektronica
    Cashmere `Chassy` Lauren O`Delane | Gently



    Extra uitleg over de districten:
    District 14: Dit district is vooral bezig met goud en zilver uit de grond te halen, omdat goud en zilver een erg gewilde grondstof is in het Capitool is dit district daarom ook erg rijk. Dit is tevens een beroepsdistrict.
    District 15: In dit district wordt alle informatie over het hele Capitool verwerkt, van inwoners van de districten tot de deelnemers aan the Hunger Games. Ook wordt hier bepaalt wat mensen op school leren. De mensen in dit district zijn niet rijk maar ook niet arm, vergelijkbaar met district 5.
    District 16: In dit district wordt interieur ontworpen en gemaakt. Dit district is redelijk arm.
    District 17: In dit district houden ze zich vooral bezig met de geschiedenis, maar dan vóór het Capitool. Alles wat nog niet is vernietigd wordt hier wel vernietigd. Niemand weet precies wat de mensen in dit district doen en het is ook allemaal uitermate geheim. Dit district is het kleinste van allemaal. Het is niet arm maar ook niet rijk.
    District 18: In dit district houdt men zich bezig met verzorgingsartikelen maken zoals make-up. In dit District zijn ze ook erg rijk en dit is ook een beroepsdistrict.
    District 19: In dit district worden alle mensen opgeleid tot acteurs, zangers, dansers en alles wat met vermaak te maken heeft. De aller besten mogen af en toe naar het Capitool om daar op te treden. Dit district is ongeveer even rijk als district 4. Dit district is een beroepsdistrict.
    District 20: Hier maakt men de schilderijen, schrijft men de boeken en alles wat met kunst te maken heeft. Dit district is arm.
    District 21: In dit district worden verschillende experimenten uitgevoerd ook worden er hier, net zoals in district 2, vredesbewakers opgeleid en wapens gemaakt. Dit district is echter niet zo rijk als district 2 en behoort ook niet tot de beroepsdistricten.
    District 22: In dit district houdt men zich bezig met mutaties. Dit is een redelijk arm district.
    District 23: In dit district wordt voedsel verwerkt. Dit is een heel erg arm district.
    District 24: In dit district wordt elektronica gemaakt voor het Capitool. Dit is een rijk district en een van de beroepsdistricten.



    Regels:
    - Hou het gezellig!
    - Er is geen woordenlimiet maar schrijf wel een redelijke post
    - Bedenk goed of je actief mee kan doen voordat je een rol reserveert
    - Niet elkaars personages besturen zonder toestemming
    - Alleen MetUpAtMidnight en TheHangingTree openen topics
    - 16+ mag maar zet het even in een spoiler


    De Arena


    Cornucopia
    De cornucopia is een soort tent, met tassen bestaande uit benodigdheden er in, er om heen verspreid, hoe dichter bij het midden je komt, hoe beter de wapens en de overlevingsmiddelen
    Startblokken
    De startblokken staan op een soort palen en tijdens het aftellen dalen deze langzaam steeds verder de grond in en na drie minuten zijn de volledig onder de grond verdwenen. Wanneer de teller op 0 staat staat het blok tien seconden stil en gaat het daarna weer langzaam aan dalen.
    Bossen
    In de bossen zijn veel mutaties te vinden, je vindt hier met geluk ook wat water en voedsel.
    Rotsen en Bergen
    De rotsen en bergen zijn erg gevaarlijk en scherp, op de top ligt sneeuw. Er zijn hoe verder je naar de top komt, minder mutaties en meer kans op het vinden van water en/of eten en heel af en toe kleine wapens zoals een pijl, of een klein mes.
    Heuvels
    De heuvels zijn erg overzichtelijk, er zitten hier geen mutaties maar je wordt snel gezien. Er is hier ook water en eten te vinden als je goed zoekt..
    Drinkbaar water
    Staat voor zich.
    Niet drinkbaar water
    Dit water is vergiftigd of zout en due niet drinkbaar.
    Sahara
    Hier is het droog. Er is geen eten en of drinkbaar water te vinden en er zijn veel mutaties.
    Stad
    In de stad is veel eten en water te vinden en met geluk wat wapens. Er zijn hier wel veel mutaties
    Grasveld
    Spreekt voor zich.
    Rietveld
    spreekt voor zich.


    Het begin.
    We beginnnen met het startsein, dus wanneer de teller op 0 staat. Volgende week zaterdag om 16:00 zullen we overgaan naar Euron. Naar hun gijzeling e.d.



    In het speeltopic heb ik de reservaties uit de lijst gehaald. Als jou rol wel af was, maar er dus niet in staat, zou het fijn zijn als je dat meld.


    # Idee van MetUpAtMidnight en TheHangingTree

    May the odds be ever in your favor!

    [ bericht aangepast op 29 dec 2014 - 11:06 ]


    take me back to the basics and the simple life


    William "Will" Luthrodox


    Het eerste wat mij opvalt is het licht. Het schijnt fel in mijn ogen, vooral na het donker waar ik een paar seconden nog in verkeerde. Boven de grond is alles zo anders dan wanneer ik in die buis zat. Als zwart en wit, als donker en licht. Dat laatste was het dan ook letterlijk. Ik probeer mijn ogen open te houden, maar de lichtstralen lijken dat tegen te houden, waardoor ik eerst een paar seconden met mijn ogen knipperen. Gelukkig wen ik er al snel aan en merk ik dat we op palen staan, boven de grond. Gelijk schiet ik in paniek. Ik vloek hardop. De grond onder me lijkt weg te vallen en ik doe moeite om niet mijn bewustzijn te verliezen. Ik kan niet tegen hoogte. Als er iets is wat ik echt verschrikkelijk vindt, is het hoogte. Mijn hart klopt als een bezetene op en neer, mijn adem stopt voor even. Ik schrik weer als ik merk dat het platform weer in beweging komt, al voel ik me al een stuk opgeluchter als ik merk dat het deze keer naar beneden is. Dat helpt me mijn adem een beetje onder controle te houden, of in elk geval in hoeverre dat op dit moment mogelijk kan zijn. Ik voel me ontzettend blij als ik weer op de grond sta, maar dat betekent dan ook het startsein van de spelen. Gelijk ben ik boos op mezelf. Ik had mezelf voor genomen dat ik gelijk de arena zou bekijken, maar nu heb ik niets gezien doordat ik me alleen maar bezig hield met die stomme, hoge palen. Gelijk werp ik dan ook een blik op de arena, waar ik gelijk één ding vindt wat me opvalt. Water. Ik merk dat ik woedend wordt. Hoe kan het zo zijn dat hier meteen de twee dingen zijn die ik het meest haat van alles? Het is niet zo dat ik vrees voor water zoals ik vrees voor hoogte, maar ik kan alleen wel erg slecht zwemmen. Na dat alles in minder dan een seconde te hebben bedacht heb ik geen tijd meer om verder nog na te denken over hoe slecht ik ben in zwemmen en besluit ik later terug te komen op dat punt. Ik moet eerst iets zijn te bemachtigen. Gelijk nadat het startsein is gegaan sprint ik naar voren, waar ik in de verte al wapens en andere benodigheden zie liggen. Zodra ik dicht genoeg in de buurt kom om de wapens te onderscheiden van elkaar richt ik mijn blik gelijk op een zwaard. Het is niet normaal hoe graag ik die in mijn handen wil hebben. Ik moet dan ook moeite doen om mezelf te zeggen dat dat nogal onmogelijk is. Als ik tot daar zou rennen zou ik waarschijnlijk vermoord worden door de anderen. Dat is niet echt het plan, het plan is dat ik hun vermoord. Ik wijk liever niet van het plan af, wat dan ook de reden is dat ik niet gelijk voor het zwaard ga. Ik kan het alleen niet helpen dat ik echt wel iets van een wapen moet hebben, waardoor ik voor een speer ga. Hoewel het geen zwaard is, voelt het toch goed als ik die in mijn handen neem. Tijd om daar bij stil te staan heb ik niet, wat ook de reden is dat ik me gelijk weer omdraai en wegren. Onderweg pak ik nog een rugzak op, wat niet veel moeite kost omdat ik die op de weg terug toch tegenkom. Ik ontwijk iemand die me probeert aan te vallen en laat mijn speer dreigend aan anderen zien, waardoor degenen die geen wapen hebben bij mij weg gaan. Ik doe niets met het wapen, nog niet in elk geval. Ik moet nu eerst zorgen dat ik wegkom hier. Hoe verder ik weg loop, hoe meer ik denk aan het volgende probleem wat me te wachten staat, het water.


    She was always looking for more..


    Lucassem 'Lucas' Maxwell Rivers
    Angst giert door mijn lichaam. Mijn hart gaat zo hard tekeer, het verbaast me dat hij nog niet is ontploft. Een briesje gaat door mijn haren.
    En dan klinkt de gong.
    Ik denk niet meer na. Het enige wat telt is om zo snel mogelijk hier weg te gaan. Maar eerst om natuurlijk spullen te pakken te krijgen. En gelukkig voor mij is er één ding dat ik kan doen; rennen.
    Mijn voeten vervoeren mij, en al snel ben ik aan kop van een hele horde tieners die zo snel mogelijk een wapen te pakken willen krijgen. Mijn ogen zijn gericht op een rugzak en een speer. Speren en messen zijn de enige dingen waar ik mee om kan gaan. Naast een katapult, dan. Maar die zal ik zelf wel proberen te maken.
    Iemand anders richt zich ook op de rugzak. Een jongen. Geen idee uit welk District. Maar hij is jong. Zo ongelofelijk jong. En lang niet zo snel als ik. Als eerste kom ik bij de rugzak aan, en gooi hem over mijn schouders. De speer ligt 10 meter verderop, en ik trek een sprintje. Hebbes.
    Dan vliegen mijn ogen de arena door. Hij lijkt bijna te zijn verdeeld in stukken, elk stuk heeft weer een compleet andere inhoud. Een heel stuk verderop, aan de horizon, zie ik een bos. Het is ver weg, maar ik ren snel.
    Zonder erover na te denken ren ik het water in, en waad zo snel mogelijk. Dan begin ik te zwemmen, of in ieder geval iets wat er op lijkt. Een ander meisje is de oever al op geklommen en rent richting het bos. Maar het water vertraagd me, ik vind het al heel wat dat ik er door heen kom.
    Uiteindelijk is het meisje al verdwenen in het bos, maar ik ren er in top tempo achteraan. Waarom ik zo graag bij het meisje wil komen? Geen idee. Maar ik vertrouw op mijn gevoel, en dat is daarmee ook het enige. Sam, daar dacht ik op te kunnen vertrouwen. Maar nee hoor, Sam moest zo nodig bij de Beroeps. Zonder mij.
    En dan ren ik het bos binnen. Het meisje zie ik meteen, ze zit op een boomstam uit te hijgen. Ik ben helemaal niet moe. Mijn conditie is best wel goed.

    [ bericht aangepast op 30 dec 2014 - 14:10 ]


    “A queen will always turn pain into power.”

    ALISON LILY MCCALLIE.
    "I am slowly destroying myself and nobody is able to stop me"


    Nadat het startsein gegaan was kwam gelijk heel de Arena in beweging, iedereen die net stil had gestaan was plotseling bezig met rennen. Ik had nog even snel een blik op Jace geworpen voordat ik van het startblok af sprong en ook begon te rennen. Ik haatte hem. Ik haatte Jace omdat hij van me houdt, omdat hij dom genoeg was om zich aan te bieden om mij te kunnen beschermen. Waarom moet hij verdomme meedoen, alsof hij niet genoeg had geleden in zijn leven. Mijn voeten raakten de met gras bedekte grond hard toen ik naar de Cornucopia rende. Ik had mezelf voorgenomen om de verleiding ervan proberen te weerstaan, maar mijn voornemens werden geen werkelijkheid. Ik moest alles doen om Jace te kunnen beschermen. Ik was zo gefocust op de rugzak die enkele meters voor me lag dat ik het meisje niet zag aankomen. Het was een mooi meisje, met lange bruine haren en een mooie bleke huid. Ze rende in grote passen naar me toe en ik was niet snel genoeg er voor te zorgen dat ze achter me bleef. Dus bleef ik staan in de hoop dat ze het toch op iemand anders gemunt had. Maar hoop is misleidend, dat kon ik wel uit deze situatie opmerken. Het meisje uit district twee wierp zich met een sprong op me neer waardoor we allebei op de grond belandden. Ik merkte nu pas op dat ze een klein mes in haar handen had, een mes dat als je goed zal richten heel veel schade zou kunnen opleveren. Spartelend probeerde ik me van onder het meisje vandaan te krijgen waardoor ze van me af rolde en met een harde klap de grond raakte. Even leek ze pijn te leidden waarna ik in minder dan een seconde besloot om het mes uit haar handen proberen te wringen. Het lukte, het mes voelde licht aan in mijn hand alsof het precies in de greep van mijn hand gegoten was. In een vlaag van verstandsverbijstering stak ik het mes ergens in haar buik. Je kon merken dat ze echt een door getrainde career was. Ze trok het mes uit haar buik en probeerde een laatste poging om me te verwonden waarna ze haar ogen voor eeuwig sloot. Heel even bleef ik verbijsterd zitten om vervolgens op te staan en wankelend weg te rennen. Dit was niet het moment om in te storten. Ik moest Jace vinden.

    [ bericht aangepast op 28 dec 2014 - 18:59 ]


    -

    Mt. ik kan wss vanavond laat pas reageren :')


    #dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

    Evrest Lavin
    Evrest's hard bonkte van zenuwen toen hij langzaam boven kwam. Licht prikte in zijn ogen, waarbij hij een paar keer moest knipperen. De startsein werd gegeven, en iedereen die stilstond, rende als wilde beesten naar de grote goedgevulde gevaarte voor ons. Evrest keek rond, opzoek naar de benodigde spullen als zijn gedachte op een vrij lange speer waren geworpen. Naast de speer stond een lange tas, maar of hij die kon krijgen was de vraag. Eerst moest hij zich zien te wapenen tegenover de jongens en meisjes.
    Evrest zag hoe de blok onder hem begon te zakken. Hij moest of spullen pakken of zien te vluchten, maar zonder spullen kon hij niks. Evrest rende naar het water en zonder na te denken wilde hij erin springen, maar werd vol geduwd door een persoon uit negen. Evrest viel op zijn zij, waardoor hij moeite had om zich los te maken van de jongen boven hem.
    De jongen, al onder de modder keek woest uit zijn ogen en zijn gemaakte vuist kwam recht op Evrest gezicht af. Evrest kon net optijd zijn hoofd opzij schuiven, voordat de vuist hem een gebroken kaak zal geven.
    Evrests benen waren nog vrij en schopte hem hard tegen zijn heilige plek aan. Even werd de grip minder, waardoor Evrest de mogelijkheid had om ertussendoor te glippen.
    De jongen die nog steeds moeite had om overeind te blijven, piepte zachtjes. Evrest gaf er verder geen aandacht aan en rende nu naar het open gedeelte waar hij vast veilig zou zijn.
    De lichamen die al gedood waren, lagen verspreid over het veld.
    Evrest rende in de richting van vervallen gebouwen, wat leek op een stad. Hij hoopte daar te kunnen schuilen en in iedere geval uit te rusten. De brandende pijn in zijn borst, liet hem stoppen met rennen en leunde tegen een van de bomen aan.
    Al hijgend keek hij nog steeds naar de huizen voor hem.


    Vampire + Servant = Servamp

    Cashmere 'Chassy' Lauren O'Delane
    "We don't have to fight, fighting is less important as thinking for freedom."



    Een geluid deed me opkijken. Wat was dat? Voordat ik nog overeind kon springen, zag ik een persoon aankomen zien lopen. Met zoveel kracht ik nog had, sprong ik overeind. Straks hield ik de boog vast.
    Toen mijn blik op de gedaante viel, zag ik dat het Lucassem was. Vaag herkende ik hem vaan de trainingen, ik kende hem niet - maar hij leek te vertrouwen en ik was iemand die op intuïtie afging.
    "J-je doet me niets, toch..?" Vroeg ik met een hoge stem, ik herkende mijn eigen stem helemaal niet weer. Al was het een domme vraag, leek die Lucassem me geen woeste aanvaller op mensen. Ik slikte en zette bang een stap naar achter.


    "Satan's friendship reaches to the prison door."


    Archibald "Archie" Ravor


    Op het moment dat de gong mijn oren vulde, kwam ik zonder na te denken van mijn schijf af. Kort had ik al het landschap bekeken en besloten dat ik direct naar het bos zou trekken; daar ben ik immers in mijn voordeel. Zo snel mogelijk sprint ik naar de Hoorn. Zonder bijl of messen kan ik hier niet wegkomen; dan zou ik niemand uit kunnen schakelen.
    Eenmaal hijgend bij de Hoorn gekomen, zie ik dat een of ander meisje mijn bijl al heeft ingenomen. Subtiel probeer ik het wapen van haar riem te pakken. Het lukt, maar ik heb geen idee of ze me door heeft. Meteen kijk ik rond. Met een paar mensen had ik al een soort bondgenootschap gemaakt, maar ze zijn nergens te bekennen, waardoor ik wat hulpeloos op het eiland van de Hoorn sta te wachten. Ik haal uit naar iemand die me wil aanvallen en diegene rent al weg.
    Ik loop een stuk weg van het meisje waarvan ik de bijl heb gestolen en kijk wanhopig op zoek naar Mady rond. Zij is van mijn district en ik wil haar graag bij me houden. "Mady!' roep ik. "Waar ben je?" De afspraak was om meteen naar het bos te gaan, maar ik moest mijn kans grijpen.



    Declan Jr. Curtis


    Zodra de buis mij boven het oppervlak heeft gerezen en ik het water zie, grijns ik meteen. Ondanks de kleine hoogte; het is water. Hier zou ik ver mee moeten komen. Desnoods verover ik die verdomde Hoorn. Kort laat ik mijn blikken over de anderen glijden. Ze lijken nerveus. Op het moment dat de gong gaat, sprint ik meteen naar voren. Hier ben ik voor getraind zou je zeggen. Mijn gehoor verdwijnt naar de achtergrond en ik hoor slechts mijn eigen hart in mijn keel kloppen. Eenmaal in het binnenste van de Hoorn pak ik een drietand en een speer. Ook wat werpmessen hang ik aan mijn broekriem, zodat anderen het in ieder geval niet kunnen pakken. Vervolgens richt ik me op de mensen die nog op het stuk land zijn. Ik leg mijn drietand soepel in mijn hand en om de act vol te houden van iemand die het allemaal onder controle heeft, grijns ik even. Nu weet ik niet wat ik moet doen; doden? Maar wie?
    Mijn blik gleed kort naar


    #dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

    SHEALYN JONAH RASH.


          Kay kreeg niet eens de kans te antwoorden of ze voelde iets aan haar riem. Vanuit haar ooghoeken zag ze iemand zijn of haar hand en binnen een paar tellen was het gewicht uit haar riem verdwenen.
          'Verdomme,' Siste ze tussen haar tanden door. In een ruk draaide ze zich om. Ze zou dat ding wel terug krijgen, hoe dan ook. Ze trok een kort sprintje richting de jongen. Hij stond niet heel erg ver weg en riep naar een of andere Mady.
          'Dacht het niet, jochie.' Ze zette haar zwaard tegen zijn hals, wat makkelijk ging. Wauw, je vijand de rug toekeren was wel heel dom in een spel zoals de spelen.


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.


    Archibald "Archie" Ravor


    Opeens voel ik wat kouds tegen mijn hals en hoor ik: "'Dacht het niet, jochie." Ik kijk vanuit mijn ooghoeken naar wie het is en zie dat het het bijlenmeisje is. Even lik ik over mijn lippen en pak ik de pijl beter vast, waarna ik met één zwaai haar uithaal en me van het zwaard afdraai. De draai laat een snee achter, maar een vrij oppervlakkige, waardoor het slechts prikt.
    Ik gooi de bijl van mijn linker- naar mijn rechterhand en kijk vanuit mijn ooghoeken of ik Mady al ergens zie. Ze moet toch ergens zijn. Ik richt me weer op het meisje voor me, dat met een zwaard in haar handen staat. Diep haal ik adem en probeer ik te ontspannen. Het wapen voelt als een verlengstuk van mijn arm, waarbij ik niet eens meer hoef na te denken bij een aanval. Ondanks dat trillen mijn handen van de zenuwen. Dit is de eerste keer dat ik zo recht tegenover iemand sta in een gevecht waar mijn leven vanaf hangt. Maar sinds zij uit het vermaakdistrict komt, is de kans ook niet zo groot dat zij al veel gevochten heeft.


    #dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

    SHEALYN JONAH RASH.


          Hij draaide zich van het zwaard af en haalde uit, waarbij hij een oppervlakkige snee op haar wang achterliet. Jonah snoof geïrriteerd en stapte achteruit. Hij nam de bijl in zijn andere hand en deed verder niets. Hij had duidelijk nooit gevochten, en laat zij dat nou wel hebben gedaan. Ondanks de verplichte zang en toneellessen, had Jonah absoluut niets met haar district. Ze was liever in de trainingszaal en heel toevallig gebeurde het regelmatig dat ze iemand tijdens een ruzie te lijf was gegaan met een wapen.
          Terwijl ze vooruit stapte, maakte ze de beweging die aan zou moeten duiden dat ze naar zijn gewapende arm uithaalde. De jongen was duidelijk rechtshandig, in tegenstelling tot haar. Ze wachtte op het moment dat hij haar aanval zou willen blokkeren om dan uit te halen naar zijn andere arm, in de hoop dat hij naar de wond zou grijpen en het wapen liet vallen.


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    Madeline 'Mady' Troian Parker



    Er zijn er twee. Eentje is ver weg. Te ver weg. De andere is kleiner, maar dichterbij.
    Mijn ogen vliegen naar Archie. Zijn voeten staan richting de andere. Goed. Dan hebben we er allebei één.
    Nog tien seconden. Ik probeer mijn angst te onderdrukken, slechts te denken aan de bijl. Hoe ik ermee ga moorden.
    Voor ik het weet ben ik aan het rennen, mijn ogen gericht op de bijl en de bijl alleen. Archie vinden komt later; nu alleen nog de bijl. Hij ligt daar, en ik kom dichterbij, en dichterbij...
    En ik heb hem. Hij voelt vertrouwd in mijn hand.
    Dat is wanneer het geschreeuw begint.
    'Mady? Waar ben je?' Mijn voeten rennen onmiddellijk in de richting van de stem, die overduidelijk van Archie komt. Hij staat daar, zijn ogen zoekend naar mij. De bijl ligt in zijn hand. Maar een ander meisje rent in zijn richting. 'Dacht het niet, jochie,' zegt het bruinharige meisje, wanneer ze een zwaard tegen zijn nek legt.
    'Dacht het wel, meissie,' zeg ik, waarna ik haar naar achteren trek en vasthoud in de houdgreep.

    [ bericht aangepast op 28 dec 2014 - 21:30 ]


    “A queen will always turn pain into power.”


    Archibald "Archie" Ravor


    Ze haalt naar mijn gewapende arm uit, waardoor ik in eerste instantie de aanval blokker, maar daarna zet ik kracht en duw ik het zwaard in haar richting. Hopelijk zit er genoeg kracht achter zodat ze een beetje struikelt. Mijn hoofd voelt wazig en ik kan niet helemaal plaatsen waardoor het komt.
    Precies op dat moment komt Mady aangerend die het meisje van achter in een houtgreep houdt. "Dacht het wel, meissie." zegt Mady, wat me even laat grijnzen. Maar al snel kijk ik oplettend om me heen. Mensen vechten en zodra iemand in de buurt komt, geef ik hem een harde trap, waardoor hij in het water valt.
    Even zoek ik oogcontact met Mady en trek ik een veelbetekenende blik. Dat meisje kan vechten, waardoor ik haar er best bij zou willen helpen. Misschien is ze goed met vuurtjes maken ofzo, waardoor ze ook nog iets nieuws toevoegt. Ondertussen reik ik naar haar zwaard, zodat ze ons daarmee in ieder geval niet mee kan aanvallen..


    #dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman


    Cayden 'Kay' Jack Henderson

    Gedesoriënteerd keek ik om me heen toen ik niet langer door het licht verblind werd. Langzaam zakte het platvorm waar ik op stond weer naar beneden en tikten de seconden weg. Recht achter me bevonden zich een ontelbaar aantal rotsen en bergen. Hoewel je -je er goed zou kunnen verschuilen, zag het er niet bepaald "veilig" uit, maar wat deed dat wel in de arena. Daarnaast waren heuvels en in de verte een bos te zien. Recht voor me lag een soort woestijn met daarachter een zee en als laatste links van me een soort verlaten stad. Voor zover ik wist zijn er ergere arena's geweest, maar je weet het maar nooit. Voor je het weet sta je op een vermomde landmijn of eet je vergiftigde bessen.
    De timer boven de cornucopia hing bereikte de 10 seconden en begon hardop af te tellen. Mijn blik had ik gevestigd op een messen set met riem die bijna tegen de cornucopia aan lag. Daarnaast stond een speer in een rek. Deze moest ik hebben. Ik keek nog een ik de kring van jongeren rond, mijn ogen vonden die van Jonah. Het meisje die niet alleen mijn bondgenoot was in de arena, maar ook bijna mijn hele leven naast heb gewoond.
    Meer tijd om na te denken had ik niet want mijn platvorm stond weer op de grond en het harde geluid van een gong drong mijn oren binnen. Ik sprintte richting mijn doel, de messen set en de speer. Zonder al te veel moeite bereikte ik dit. De riem die ik oppakte bevestigde ik direct om mijn heup heen. Het bezat in totaal 6 messen van verschillende lengtes, vormen en scherptes. Niet slecht.
    Ik wou net mijn speer uit de houder halen toen ik een hand tussen mijn schouderbladen voelde. Ik draaide me in een enkele beweging om en keek recht in de ogen van Jonah. Een glimlach groeide op mijn lippen, maar voor ik iets kon zeggen zag ik een jongen de bijl uit Jonah's zak halen.
    Ze rende achter hem aan en voor ik het wist waren ze in gevecht. Een ander meisje pakte haar van achteren vast, tijd voor mij om in te grijpen. Ik rende naar haar toe, pakte een willekeurig mes uit mijn riem. Haar hoofd boog ik naar de linker kant. Haar naam wist ik niet meer, maar veel maakte het me niet uit. Mijn mes zette ik in haar nek neer, klaar om in 1 enkele beweging haar keel door te snijden. 'Ik zou haar maar los laten als ik jou was.' Siste ik naar haar.

    [ bericht aangepast op 28 dec 2014 - 21:53 ]


    "I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

    SHEALYN JONAH RASH.


          'Dacht het wel, meissie.' Vervolgens werd ze naar achteren getrokken. Jonah haar eerste reflex was het waar vasthouden, gezien ze op de grond viel en in de houtgreep werd genomen. In haar ene hand had ze het wapen weten te behouden, dus ze zou zich nog kunnen verdedigen. De jongen wilde haar zwaard grijpen, maar ze hield het handvat ervan goed vast. Niet veel later stond Kay achter het meisje met een mes tegen haar keel, zodat Jonah zich niet druk hoefde te maken en uit kon halen naar de jongen nadat ze haar arm had bevrijd.

    [ bericht aangepast op 28 dec 2014 - 21:36 ]


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    Madeline 'Mady' Troian Parker


    Archie glimlacht naar me, en even is het niet zo erg om in deze rot Arena te zitten. Maar dan voel ik ineens een mes in mijn keel.
    'Ik zou haar maar los laten als ik jou was,' sist er een stem in mijn hoofd. Ik zucht kort; dit meisje heft een bondgenoot. Jhee.
    Eventjes aarzel ik, mijn blik strak op Archie gericht. Hij heeft het zwaard afgenomen van het meisje. Maar dan drukt de jongen wat harder en voel ik een sneetje komen. Met tegenzin laat ik het meisje los.
    Pak haar, probeer ik tegen Archie te zeggen door middel van mijn ogen, op het moment dat ik haar van me af duw, naar hem toe.

    [ bericht aangepast op 28 dec 2014 - 21:43 ]


    “A queen will always turn pain into power.”