• The Rouge Gentleman's Club • One Direction • 16+ • Speeltopic • - Speeltopics

Het is rond een uurtje of 7 's avonds, 2 uur voor de club opent en 4 uur voor het eerste echte optreden. Buiten de optredens lopen er altijd wel wat schaars geklede heren rond, voor het plezier van de gasten, maar is het grote podium leeg. Het is tijd voor de doorloop van de nieuwe routines van de jongens voor deze week. De kostuums zijn niets verhullend en iedereen staat klaar om te laten zien wat ze nu weer hebben bedacht voor deze week, in de hoop op goedkeuring van de grote baas. Sommigen staan te trappelen, terwijl anderen toch iets meer tegenzin hebben, en halen dus alvast maar een glaasje vloeibare moed aan de bar, die netjes wordt gepoetst voor weer een drukke avond, in de beroemdste herenclub van het land, misschien zelfs van de wereld.

[ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 18:59 ]

Bowties were never Cooler

[MT]

- God only knows

(MT.)

Because I love him, do I need another reason?

(MT.)

'Darling, just hold on'

[Mijn topics.]

Reality's overrated.

(MT)

How far is far

[MT]

You save everyone, but who saves you?

Marcel Styles
Ik kwam rustig aangereden in mijn kleine oude kevertje, die vroeger van mijn oma was geweest. Onderweg van de universiteit naar de club, was ik thuis langs gegaan om mijn laptop weg te leggen en Dusty te eten te geven. De pluizige kat had zoals altijd in de vensterbank gelegen, tot ze het blik met brokjes hoorde. Vreetzak dat ze was. Ik had haar nog even geaaid, en was toen toch met mijn aktetas met boeken en schriften erin naar de club vertrokken. Ik zag er zoals altijd wel een beetje tegenop, want je uitkleden voor oudere mannen, die niets konden krijgen, dus maar ervoor betaalden, was nu niet iets om trots op te zijn, maar het betaalde de rekeningen en ik was een van de weinigen die schuldenvrij kon studeren. Daarbij vond ik het stiekem toch wel leuk om wat samen te doen met mijn tweelingbroer, en zo kreeg ik ook mijn extreem knappe collega Niall weer te zien, die mijn hart met mijn tegenzin en tot mijn gêne sneller deed slaan. Ik parkeerde op een van de werknemersplaatsen en stapte uit. Met mijn tas over mijn schouder liep ik naar binnen en zette de tas weg. Ik hoopte dat mijn broer er al was, want als hij er niet was, zou ik voor de repetities al alleen op het podium staan, en dat was me zelfs al te veel. Ik was niet geschikt voor het podium en alleen was ik echt waardeloos. Voor nu liet ik mijn haren in hun gewoonlijke model zitten en hield ik mijn bril op, maar ik begon me wel langzaam vast uit te kleden, om mijn kostuum voor vanavond aan te trekken: De standaard zwarte -string en booty shorts met mijn stagename erop, een heel strak hemd, een strakke bloes met een stropdas, en een afscheurbare broek, alles vol glitters en pailletjes natuurlijk. Deze week mocht ik wel een bril op, maar natuurlijk niet mijn eigen, maar een moderne zonder echte glazen. Dat was wel beter, want dan zag ik het wijdste publiek ook niet. Ik drukte mijn bril voor nu dus maar weer terug op mijn neus en keek de kleedkamer nog eens rond. Ik stond eigenlijk altijd wel met een slok op, op het podium. Ik had gewoon de moed niet om helemaal nuchter op het podium te staan, zelfs niet alleen met Harry, zonder toeschouwers. Alleen als we samen in onze pyjama's oefenden, thuis in de woonkamer, met Dusty als publiek, voelde ik me nuchter echt comfortabel met wat ik deed. Ik liep dus maar, helemaal omaangekleed, via een zijdeur, naar de bar. Ik ging op een barkruk zitten en sloeg mijn benen vrij verlegen en onzeker over elkaar heen. "Mag ik een Jack Daniel's on the rocks en een Sneeuwwitje, alsjeblief Nath?" vroeg ik zacht. De muziek stond nu toch nog niet aan. Ik nam dit elke dag voor het werk, soms met en soms zonder het Sneeuwwitje, maar vandaag had ik er al een hele lange dag op de universiteit opzitten, dus wat extra alcohol en suiker kon geen kwaad. Ik keek intussen nog iets rond, opzoek naar Niall en/of Harry, want ik voelde me nu toch wel heel erg alleen en onzeker.

Bowties were never Cooler

[MT]

You're so beautiful, but thats not why I love you ❤️

Nathan Alistair Cadby Lancaster

Gestresseerd keek ik om me heen, er was bijna niemand te bespeuren in de nochtans enorm grote zaal. Ik was altijd enorm nerveus net voor de opening, omdat ik wou dat alle puntjes op de i werden geplaatst. Om wat tot rust te komen nam ik van de gelegenheid gebruik om vlug nog eens mijn cursus Psychologie te doorbladeren. Een uurtje leren was best nodig, want anders zou mijn planning zeker in het honderd lopen. Trouwens de bar was al tip top in orde. Alles had ik al perfect opgeblonken, de vaten waren gevuld en ik was volledig klaar om de cocktails te shaken. Velen vinden mijn werk maar eigenaardig, maar barman zijn is nog niet zo simpel. Het is zeker niet te onderschatten, je moet zeker de kalmte proberen te bewaren en altijd paraat staan voor de klanten. Nadat ik een paar bladzijden vluchtig had doorbladert borg ik het boek maar op. Me concentreren lukte totaal niet, precies op tijd want net op het moment dat ik mijn rugzak onder de bar had geplaatst zag ik Marcel naar me toekomen. "Hey, Marcel!" zei ik vluchtig wanneer ik al uit gewoonte een glas voor Jack Daniels. Dat was namelijk zijn opkikkertje. Enorm veel respect heb ik voor die jongen, hoe hij het lef heeft om op dat podium alle show te stelen. Jammer genoeg onderschat hij zichzelf veel te veel. Nadat ik zorgvuldig het Sneeuwwitje en de Jack Daniel's on the rocks had ingeschonken besloot ik maar om met hem een praatje te slaan. "Hoe gaat het met je?" vroeg ik beleefd. Ik wist dat Marcel soms wat afstandelijk kan doen, maar het enige wat ik wou was hem op zijn stellen brengen bij mij.

[ bericht aangepast op 2 jan 2015 - 18:51 ]

You save everyone, but who saves you?

Niall Horan.

Gestrest liep ik door het appartement. Sleutels? Check. Boomer eten gegeven? Ik keek even gauw naar de zwarte labrador en zag hem in de mand liggen en keek toen naar z'n bakjes waarin zoals gewoonlijk eten en water in zaten. Check. Lichten uit? Check. Ik drukte op het knopje in de gang en nu was het allemaal echt donker en ik knikte tevreden. Mezelf? Check. Nu kon ik eindelijk naar de club gaan en snel liep ik het huis uit en deed de deur op slot. Ik pakte mijn fiets die al op me stond te wachten en reed met flinke snelheid naar het centrum, om daar het grote gebouw van 'The Rouge Gentleman's Club' te zien en ik glimlachte kort. Ik kneep in de remmen toen ik er was en parkeerde mijn fiets bij de artiesteningang. Ik deed hem op slot en liep gauw naar binnen. Ik was toch wel wat lichtelijk gespannen. Ik had geen idee wie er zouden komen vandaag, waarschijnlijk weer van die geile oude mannetjes, maar ik mocht niks weigeren. De klant was koning. Je deed alles wat ze van je vroegen. Maar ik klaagde niet. Ik hield van m'n werk, zelfs als ik met die vieze oude geile mannetjes zat opgescheept. Ik haalde een hand door m'n haar en liep rechtstreeks door naar de bar waar al iemand aan zat en ik herkende Marcel en ik glimlachte breed. Het aankleden kwam straks wel, ook al had ik nu ook niet veel kleren aan. Zwart shirt en grijze shorts, met afgetrapte gymschoenen. 'Marcel' begroette ik hem en ik gaf hem een van mijn onweerstaanbare glimlachen en ik schoof naast hem aan de bar. 'Water alsjeblieft' zei ik tegen Nathan. Ik bleef sober, tot het einde van de avond.

'Darling, just hold on'

Marcel Styles
Ik zat nog wat ongemakkelijk aan de bar, terwijl Nathan mijn bestelling maakte. Nog voor ik me erover had uitgesproken was hij al bezig met mijn Jack Daniel's on the rocks. Het was niets speciaals, maar het hielp enorm om mijn onzekerheden weg te nemen en me niet meer te laten nadenken over wat ik zo weer zou doen. Harry en ik waren de enige dubbelact in de club, en er waren duidelijk mensen die daar speciaal voor kwamen. Ik nam de drankjes aan en keek nog wat rond voor ik het Sneeuwwitje met een paar grote slokken tot de helft opdronk. De alcohol brandde enorm in mijn keel, maar het deed me goed, net als de grote hoeveelheid suiker die er duidelijk in zat. Ik werd er wakkerder van en voelde me gelijk een stuk beter, al zou het zeker nog een kwartier duren voor de alcohol echt een effect zou hebben. Nooit was ik meer dan een beetje aangeschoten, maar ik had het nodig om te kunnen functioneren op het podium. Dat wist iedereen hier. Bij Nath's vraag haalde ik mijn schouders op. "Goed, denk ik. Ik lig nogsteeds op schema om een stripper te worden met een dubbel cum-laude Oxford-diploma. Ik heb geen idee of ik daar blij mee moet zijn, maar ik leef nog, net als Harry en Dusty, dus alles gaat gewoon z'n gangetje. Hoe gaat het in jou leven?" vroeg ik aan hem, net voor Niall naast me kwam zitten en ik haast van mijn kruk viel van de schrik. "Hey Niall." zei ik zacht, met een zenuwachtig glimlachje. Ja, die jongen was echt enorm leuk, te leuk, maar we waren collega's en hij kon zo veel beter krijgen dan een magere slungel, met vervelende krullen en een jampotglazen bril. Ik zuchtte zacht en dronk stilletjes de rest van mijn drankje op. Aan de ene kant wilde ik graag een gesprek aangaan met Niall, maar aan de andere kant was ik nog veel te bang dat hij het verkeerd zou opvatten. Misschien zou ik toch Harry eerst om advies vragen, maar ik was echt bang, dat dat het nog erger zou maken, dus nu bleef ik maar gewoon in stilte zitten en drank drinken voor ik met Harry het podium op moest. Dan werkte het hopelijk, en maakte het me nog maar weinig uit dat tientallen oudere botergeile mannetjes me in alleen een string zouden zien. Nu zou ik dit keer oom een stropdas en een bril zonder glazen op mogen houden, maar dat was niet veel beter. Ik zette mijn lege glas van het Sneeuwwitje op de bar en keek naar Niall. Hij zou nog met een aantal van die vieze mannetjes naar bed gaan na zijn act. Ik kon me echt niet voorstellen wat hij daaraan fijn vond. Vroeger, toen ik 18 was en nog lapdances moest doen, vond ik dat al verschrikkelijk, laat staan met van die mannetjes naar bed gaan. Nee, dat stond me echt niet aan, zelfs al zou het mijn enige kans zijn om ooit wat te krijgen, anders dan mezelf aftrekken. Het was me net iets te vaak gebeurd dat er een grijpgraag handje aan mijn klokkenspel had gezeten, zonder dat ik dat wilde, in en op mijn string, of dat er een natte vinger in mijn kont werd gestoken, wat er altijd voor had gezorgd dat ik was weggerend en me huilend ergens had opgesloten. Dat was nu gelukkig over, maar nogsteeds had ik drank nodig om mijn werk te kunnen doen. "Hoe hou je het toch vol?" mompelde ik zacht, terwijl ik aan mijn Jack Daniel's on the rocks begon.

[ bericht aangepast op 2 jan 2015 - 22:28 ]

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson.

Al ruim op tijd was ik aanwezig, natuurlijk, mijn werk is mijn leven. Al moet ik zeggen dat ik op vrije momenten graag een club in ga om daar een drankje te doen en iemand te pakken, meestal vrouwen, mijn werk schotelt me mannen genoeg voor. Afwisselend, van projectielen met opgeblazen lippen, cup D+ en konten nog groter dan die van mijzelf, wat stillere en lastige meisjes, waar ik werk voor moet doen, tot af en toe een dame op wat meer leeftijd. Uhm, tsja, als ik eerlijk ben maakt het me niet heel veel uit. Al moet ik zeggen dat ik wel voorkeuren heb - en dan voornamelijk een voorkeur voor Harry's libido, want man, wat kan hij me toch heerlijk hard laten spuiten, Harry zou het goed doen als hoer, maar toch heeft hij besloten stripper te doen, ook geen slechte keuze, zijn tweelingbroer en hijzelf zijn voortreffelijk vermaak, door en door geil. Ik heb me alvast omgekleed voor mijn act, absoluut niet beschaamd zomenteen in dit pakje rond te lopen. Een panty, string met roesjes, jarretels en korset vormen mijn outfit, zweepje in mijn handen. Als ik buk piept onder het korset nog net mijn bekende tatoeage uit. Met een grijns rond mijn lippen verstuur ik de foto die ik zojuist heb gemaakt, mijn jarretels, natuurlijk naar Harry, hierna ga ik op een stoeltje vlak bij het podium zitten, het zal niet lang meer duren tot ik mijn act mag showen en daarbij kunnen anderen zo niet van mijn gesprek meegenieten, niet dat ik het zo erg vind. Onze lichamen zijn echt niet geheim meer, het is meer het feit dat ik en Harry elkaar met grote regelmaat neuken wat je een geheim zou kunnen noemen. Een echt geheim is het niet, maar waarom iets laten zien wat er toch niet is? Je kunt niks aankondigen wat niet bestaat. Ons dingetje stelt niks voor, dus hoeven anderen het ook niet te weten, simpel als dat.

[ bericht aangepast op 2 jan 2015 - 21:07 ]

Reality's overrated.

Zayn Javadd Malik
Ik zuchtte toen ik op het knopje in mijn appartement drukte wat ervoor zorgde dat alles donker werd. Ik stapte naar buiten, sloot de deur en stak de sleutel in het slot waarna ik het appartement op slot deed. Ik speelde met de autosleutel aan mijn sleutelbos en liep naar mijn auto in de garage, onderaan het appartementencomplex. Het was geen luxe auto maar het was het eerste dat ik had gekocht van mijn salaris. Ik reed aan naar 'The Rouge Gentleman's Club". Ik werkte hier nu een tijdje en het begon steeds meer te wennen. Het was niet helemaal mijn ding maar het verdiende goed en gelukkig had ik leuke collega's. Na een tijdje rijden kwam ik aan bij de club en parkeerde ik mijn auto bij de parkeerplaats waar alleen personeel mocht parkeren. Ik stapte uit en met een simpele druk op de knop ging mijn auto op slot. Ik liep de club binnen waarna ik meteen naar de bar liep. Ik zag dat Niall en Marcel er al waren en Nathan stond op zijn vaste plek achter de bar. Ik blies even opgelucht een teug adem uit toen ik zag dat Liam er nog niet was. Al vanaf moment één dat ik hier werkte vond ik hem enorm leuk. Echter is hij mijn collega en kan ik het dus echt niet maken om ook maar iets met hem te proberen. Toch werd ik elke keer als hij in de buurt was zo zenuwachtig en wist ik me totaal geen houding te geven. Ik knikte naar de jongens als teken van begroeting en nam plaats op een vrije kruk. 'Mag ik een wodka Red Bull?' vroeg ik aan Nathan. Zonder een paar glazen wodka en flink wat suiker in mijn bloed kwam ik de avond echt niet door..

[ bericht aangepast op 2 jan 2015 - 23:36 ]

- God only knows

Liam Payne.
Ik wilde net de deurklink van de voordeur vast pakken toen ik besefte dat ik mijn uiterlijk nog niet eens gecheckt had. Ik zag er momenteel sowieso niet uit met mijn veel te grote broek en joggingbroek aan. Ik zette een paar stappen terug om toch even voor de spiegel te gaan staan om de laatste plukjes haar op hun plek te zetten zodat ik tenminste nog een beetje goed voor de dag kon komen. Enkele seconden later pakte ik dan toch de deur klink vast om de frisse buitenlucht binnen te stappen. Ik begon de dagelijkse route naar mijn werk te lopen. Ik ging altijd lopend naar mijn werk omdat ik er toch maar vier straten vandaan woonde, dus dat was geen probleem. En bovendien had ik niet eens geld voor een auto, ik had al amper geld om mijn studie te betalen. Daarom werkte ik dus bij The Rouge. Ik krijg er goed betaalt voor mijn werk, en heb ook nog eens leuke collega's. Nee, klagen over mijn werk kon ik niet. Eigenlijk schaamde ik me dood zoals ik nu over straat liep, maar het moest maar even. Ik had geen tijd om me thuis om te kleden, anders zou ik te laat komen. Na de vier straten doorgelopen te hebben kwam ik aan bij de club. Ik opende de deur van de artiesten ingang, en liet mijn tas op één van de stoelen neer vallen. Veel zin om me nu om te kleden had ik ook niet, bovendien was ik nu toch met mensen die ik kende en de club zou toch pas over twee uur openen. Ik liep de kleedkamer uit en zag dat er al een aantal mensen aan de bar zaten waaronder; Niall, Marcel, en Zayn. En om niet te vergeten Nathan die natuurlijk achter de bar stond. Zayn. Herhaalde ik nog een keer in mijn gedachten. De ontzettend knappe en leuke jongen die aan de bar zat nam een grote tijd van mijn gedachten in. Ik deed goed mijn best om hem weer uit mijn gedachten te krijgen en liep richting mijn collega's. Louis daarentegen zat op een stoeltje niet ver van het podium vandaan. Ik glimlachte naar de jongens als begroeting, en nam plaats op een lege kruk naast Zayn. Ik wist dat dit misschien geen goede keus was, aangezien ik me altijd achterlijk ga gedragen als ik bij hem in de buurt ben, maar het stond ook zo raar om nu ineens ergens anders te gaan zitten. 'Zou ik een biertje van je mogen, Nath?' vroeg ik aan de jongen achter de bar, wie zijn werk nu eigenlijk al begon met ons allemaal aan de bar. Gewoon een simpel biertje. Meer had ik ook niet nodig. Persoonlijk was ik niet zo'n voorstander van drank gebruik. Ik vind het namelijk ook niet erg prettig als een van mijn klanten al wat glazen achterover geslagen heeft. Toch maakt alcohol het werk wat lichter, dat is dan ook een van de weinige redenen waarom ik alcohol gebruik. Bovendien zou de alcohol mijn gedachten even verzetten van de jongen naast me.

[ bericht aangepast op 2 jan 2015 - 23:55 ]

How far is far

Harry Styles
Uiteraard was ik weer een van de laatsten om aanwezig te zijn, maar dat verslag had echt vandaag afgemoeten. En misschien was ik net iets te verdiept geraakt in dat boek, dat deed er niet toe. Toch stond een groot deel van mijn collega's en mijn broer al aan de bar. Het beeld stond me gelijk al niet aan. Sowieso vond ik het maar niks dat Marcel in dit wereldje zat, al kon ik zo tenminste een oogje op hem houden. Ik haalde een hand door mijn haar voor ik mijn weg richting de bar maakte en me bij de andere jongens voegde. Niet dat ik iets ging bestellen, volgens mij was ik een van de weinigen die compleet nuchter mijn ding op het podium kon doen. Ik legde mijn hand lichtjes en kort op de onderrug van mijn broer om hem te laten weten dat ik er was. Automatisch wierp ik een waarschuwende blik richting de enige blonde jongen in ons midden, dat was onderhand een standaard begroeting geworden. Ik voelde mijn telefoon in mijn broekzak zoemen wat aangaf dat ik een berichtje had, van Louis. Nieuwsgierig opende ik het en mijn adem stokte even toen ik zag wat voor foto hij me gestuurd had. Een bijna geschrokken giechel rolde over mijn lippen en ik schermde snel de mobiel af voor anderen. Ik maakte een klein gebaar om aan te geven dat ik me om ging kleden en liep op vlugge pas naar de kleedkamers. Eenmaal daar ontdeed ik me van mijn gewone kleren en pakte mijn stage outift. Een hoog wit topje met knoopjes, panties, een geruit rokje, een string en zwarte hoge hakken. Het was eerst lastig te leren om in die dingen te lopen, maar het ging nu prima. Ik trok alles aan behalve de string en nam een foto van onder af gezien, maar met net te weinig, dienik terug naar Louis stuurde. Daarna deed ik de rest ook wel aan en baande me terug naar de grote zaal op de hakken. "Ik snap ondertussen wel dat vrouwen altijd zo over stiletto's klagen," zei ik met een zachte gniffel en zette me neer op een van de banken, even ver van de bar als de kruk waar Louis alleen zat. Met mijn benen net iets te wijd dan goed was met een rok als deze, maar het nut werd wel duidelijk, gezien ik recht in Louis' blikveld zat als hij opkeek. Dit was tussen ons en dat hield ik liever zo, ik durfde namelijk te wedden dat een bepaald iemand ging flippen als hij dit wist.

Because I love him, do I need another reason?