• Petticoats, leren jasjes, en Rock 'n Roll. De jaren 50. Direct komen er bij iedereen tegenwoordig de beelden van Grease en West Side Story in ons op, maar was het leven wel zo zorgeloos voor de jeugd? De Koude Oorlog was in volle gang, door de rest van de wereld scheurden oorlogen families uit elkaar, er waren nog veel oude normen en waarden waar je als jongere naar moest leven, en er waren nog veel meer onrechtvaardigheden en verschillen tussen groepen dan nu. Toch was het ook weer niet zo slecht, de economie trok aan, de televisie werd een normaal deel van ieder huishouden, en langzaam maakte de jeugdcultuur een opkomst.

    Het is het jaar 1953, op Pembrooke State University, Charlotte, North Carolina. De haren van de jongens staan omhoog in strakke vetkuiven, en de nette shirtjes van de meisjes zijn net een knoopje te ver opengeknoopt om helemaal netjes te zijn. De hormonen razen door de lichamen van de jonge volwassenen die hier een breed scala aan studies volgen, maar alles moet in het geheim door de strikte regels van de universiteit en van hun ouders. Niemand wil namelijk van school getrapt worden. Een 'bad boy'-imago is namelijk wel leuk, maar voor een imago op de campus, moest je daar wel wonen. Deze RPG geeft een kijkje in de levens van de doodnormale studenten die zich proberen staande te houden in deze snel veranderende wereld.

    • Personages •
    Studenten •
    • Julia Amelia Earhart • Engels • Bain
    • Joyce Caitrin Finney • Rechten • GusWaters
    • Carley Jennifer Miller • Rechten • CaptainKush
    • Robin Mary Winters • Geneeskunde • Reincarnate
    • Elaine Ann Lewis • Psychologie • Philia
    • • •

    • Michael Clint Barton • Diergeneeskunde • Bain
    • Jesse Lee Colton • Luchtvaarttechniek • Michonne
    • Ace Trevor Radke • Kunst • TrevorWentworth
    • Vince Jeff Murdock • Theater • CrowIey
    • Clifford Danny Hickerson • Dans en Bedrijfsmanagement • Beereo
    • • •

    Werknemers •
    •
    •
    •

    • Campus •
    Pembrooke State University is een moderne universiteit met alle voorzieningen die een student maar nodig heeft. In het hoofdgebouw met de prachtige klokkentoren bevinden zich de meeste collegezalen, waar per zaal zo'n 100 tot 200 studenten in passen. Dit gebouw loopt in een U-vorm, met in het midden een mooi park om in te ontspannen en te werken. In de linkervleugel van het hoofdgebouw bevind zich de bibliotheek, waar studenten hun kennis nog verder kunnen verbreden. Als je met je rug naar de klokkentoren staat, zal je nog een rond gebouw opvallen. Dit is het theater van de school, waar ook college wordt gegeven als de groepen niet in de normale collegezalen passen. Ook worden hier jaarlijks uitvoeringen en optredens gegeven.
    Achter het theater staat een gebouw wat enorm op het hoofd gebouw lijkt, ook U-vormig met een park in het midden, maar zonder klokkentoren. Hier bevinden zich alle studentenkamers van de studenten die op de campus wonen, met de parkeerplaats voor hun auto's erachter. In het middelste gedeelte bevinden zich een gezamenlijke keuken, eetzaal en woonkamer. Deze zalen zijn net gerenoveerd en gemoderniseerd. In de linker vleugel vinden de meisjes hun kamers, in de rechter vleugel vinden de jongens eenzelfde soort kamers. De kamers zijn standaard voorzien van een bed, een kast, een bureau, wat boekenplanken, een plafondlamp en een schemerlampje op het bureau. Voor de rest heeft een student de vrijheid om zijn of haar kamer in te richten zoals hij of zij wil. Er mag alleen niet worden geverfd, nog mogen er spijkers de muur in worden geslagen, punaises mogen wel. Per vier kamers is er een gedeelde badkamer. Op zowel de deuren van de slaapkamers als die van de badkamers zitten naamplaatjes van de studenten die er thuis horen. Ook hebben alleen zij, en de congierges, een sleutel om erin te kunnen.


    • Campus Regels •
    • Na 11 uur 's avonds is iedereen binnen en is het campusterrein rustig.
    • Na 12 uur 's avonds is iedereen op zijn of haar eigen kamer, is het stil en zijn de lichten uit.
    • Aanwezigheid bij de college's is verplicht. Je mag alleen afwezig zijn met een geldig bewijs van de doctor dat je echt ziek was.
    • Je houd je eigen kamer en de algemene ruimtes netjes en schoon. Je hebt een klusje per dag om dit zo te houden, waaronder koken, schoonmaken of afwassen.
    • Je hebt respect voor elkaar en elkaar's bezittingen.
    • Geen onsmakelijkheden in kleding nog gedrag.
    • Geen alcohol of drugs.
    • Rust, Reinheid, en Regelmaat staan hoog in het vaandel op Pembrooke. Je doet wat je gezegd wordt, spreekt niet tegen, en gedraagt je naar behoren.

    • De universiteit en haar werknemers bepalen of je jezelf aan de richtlijnen houd. Discussie hierover is ongeoorloofd.

    • RPG Regels •
    • Minimaal 250 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Verwerk hierin de omgeving, gevoelens, het verleden, etc.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Relaties groeien over tijd, je haalt echt niet alleen maar 10en, niet iedereen mag je, en het leven gaat verre van altijd over rozen als je een student bent.
    • Het zijn de jaren 50, niet 2015. Hou daar rekening mee met je rol en bij het spelen, want hier wordt op gecontroleerd.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 48 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Alleen Bain maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier!

    •Het Begin •
    Het is 1 September 1953. Alle studenten komen terug naar de campus en hun kamers. Vanavond is er een groot feest om het begin van het nieuwe schooljaar te vieren, met dansen, drank, en veel gezelligheid. Morgen om 9 uur beginnen de eerste colleges, de roosters komen binnenkort. Voor nu is iedereen waarschijnlijk bezig met weer terug verhuizen naar de campus, afscheid nemen van hun ouders, en hun vrienden weer begroeten.


    Bowties were never Cooler



    Ace Trevor Radke
    Het was niet opzettelijk mijn bedoeling geweest om Robin te beledigen. Maar ik kon er gewoon slecht tegen dat mensen de mening van andere belangrijker vonden dan die van zichzelf. En ik wist echt wel dat dit me dieper zat dan zou moeten, maar daar had ik zo mijn redenen voor. Daarbij wist ze wat ze van me kon verwachten. Net als het feit dat ze beter moest weten dan weg te rennen met mijn spullen. Ik was daar gewoon niet de goede persoon voor en had er dan ook totaal geen zin in. Ik hield gewoon niet van zulke spelletjes, behalve als ik in een overdreven goede bui was. En dan was ik nog altijd degene die zulke geintjes uithaalde. En ik was nu wel onder de mensen in plaats van alleen op mijn kamer zoals gewoonlijk, dat betekende niet dat ik in een goede bui was. Ik was er dan ook al meteen klaar mee en wilde zo snel mogelijk mijn spullen terug. Deze ging ik dan ook meteen pakken zodra Robin de deur van haar kamer opentrok. Ik wist ook wel dat ik te vel reageerde en dat ze het als grapje bedoeld had, maar ze had echt van tevoren moeten bedenken, dat ik daar niet de juiste persoon voor was. Ik was de persoon waar je buiten mee rookte en mensen toesnauwde. Waar je mee chille om enkel het chillen en als ik in een gekke bui was, pas grappen mee kon gaan lopen maken. En dat wist ze. Je kon gewoon maar weinig bij me maken en het was een wonder dat ik het zo licht opvatten, want normaal was ik door het lint gegaan. Al deed ik dat zowieso maar weinig tegen Robin. Waarschijnlijk omdat ik wist dat ik de vriendschap moest koesteren en ik het toch wel fijn vond bij haar in de buurt. Zelfs nog nadat ze waarschijnlijk mijn broek had geruïneerd. Ik kreeg deze dan ook al snel weer terug, nadat ze zich weer had ongekleed en haar excuus had aangeboden. 'Het maakt niet uit. Gewoon niet meer doen.' Ik was niet helemaal harteloos. Al dacht iedereen dat dan wel en was het voor een grot gedeelte ook wel het geval. Maar voor nu was ik er ook wel klaar mee. 'Tuurlijk.' Glimlachte ik toen ze aanbood koffie te gaan drinken. Ik propten mijn kleding weer in mijn tas en gooide deze weer om mijn schouders. 'En ik ga je wel een keer echt stijlen.' Grijnsde ik, waarna ik haar de kamer uitduwde.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    [Grease is op RTL5!]


    Your make-up is terrible

    R o b i n      M a r y      W i n t e r s      •      Geneeskunde


    Diep in mij wist ik dat hij het niet zo bedoelde en dat ik het eigenlijk ook niet had moeten doen, maar ik wilde hem wat opvrolijken en die muur van hem een keer doorbreken. Hij was een van de lichtpunten hier op school waar ik me aan vast kon houden. Merendeels van de dagen was Ace niet bepaald het persoon waar je veel glimlachen van kon verwachten en het alleen deed als het hem goed uit kwam. "Ik weet het. Zal het ook niet meer doen.", Zei ik met een scheve glimlach en keek ongemakkelijk naar de grond. De meeste mensen verwachtte niet veel van Ace, uberhaupt niet dat hij ooit eens niet harteloos zou zijn. Nog voor ik het door had, had hij m'n aanbod geaccepteerd en duwde hij me de kamer uit. Ik lachte en pakte Ace bij z'n arm, waarop ik hem vervolgens mee trok naar de school café waar koffie en broodjes werd verkocht, als de kantine dicht was. Ik glimlachte en trok Ace mee naar de balie om vervolgens 2 koffie te bestellen en chocolade cake. Ik keek met een scheve grijns naar Ace. "Ja, je moet me echt een keer stijlen.", Zei ik tegen hem en pakte de twee koffie en cake, die op een dienblad lagen. Mijn ogen twinkelden en voelde me eindelijk een keer wat meer waard dan normaal. Hij had tijdelijk de leegte opgevuld. Daarom haatte ik het ook altijd als hij en ik een discussie hadden. Ik wardeerde het echt dat hij en ik vrienden waren. Al vonden dat waarschijnlijk de meeste mensen apart..


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    Michonne schreef:
    [Grease is op RTL5!]


    [ bericht aangepast op 25 feb 2015 - 22:13 ]


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †



    Vince Jeff Murdock • Theater


          Op sommige van mijn acties reageert Elaine door verlegen weg te kijken. Na een tijdje begint het me op te vallen. “Het lijkt me heel leuk,” begint ze maar alsnog lijkt ze te twijfelen. Ik wacht geduldig af tot ze verder gaat want ze lijkt niet goed te weten wat ze moet zeggen.
    "Maar ik begrijp het ook als je liever met alleen je vrienden gaat, aangezien ik..., niet echt eerder op zo'n feestje ben geweest." Het laatste hoor ik bijna niet. “Oh,” begin ik maar daarna herstel ik me snel. Ik kan het me bijna niet voorstellen. Ik ben zelf al naar tientallen feesten geweest — hoe overdreven het ook klinkt: ik kan me niet voorstellen dat sommige mensen nog nooit naar een feest zijn gegaan. Misschien zit er wel een diepere reden achter of misschien houdt ze niet zoveel van feestjes. Ik ben in ieder geval van plan om er veranding in te brengen.
    “Nee, ik zou het juist hartstikke leuk vinden als je met ons meegaat,” knipoog ik. “En het maakt toch niet uit dat je nog nooit eerder op een feestje ben geweest? Er is een eerste keer voor alles,” ik glimlach naar haar. Ik hoop dat ze ja zal zeggen — waarschijnlijk ook omdat het wel amuserend zal zijn. “Ik kan je misschien wel iets eerder ophalen? Dan kan je kennis maken met wat vrienden? Als je wilt natuurlijk. Niets is verplicht,” ik houd mijn handen omhoog als gebaar dat ik dat meen. Als ze echt niet wilt zal ik haar niet dwingen. Ik was ooit met een meisje op date en we waren daarna naar een schoolfeest gegaan. De hele avond stond ze alleen in een hoekje en later bleek dat ze alleen mee was gegaan om mij te pleasen. Ik had het totaal niet erg gevonden als we ergens anders naartoe waren gegaan want die avond heb ik haar de hele tijd moeten vermaken. Ik vond het irritant omdat ik het zelf daardoor niet leuk had. Maar hopen dat vanavond anders wordt.

    — Grease is op televisie, at the moment.



    Elaine Ann Lewis • Psychologie

    "oh, " zei Vince. Elaine beet even op haar lip. Ja, hij vond haar raar, waarschijnlijk. Ze had ook niet moeten zeggen dat ze nog nooit op een zo'n feestje is geweest, het is raar. Slaapfeestjes ja, maar dat was meer make-up en nagels omdat veel van haar vriendinnen gelovig waren en dus niet deden 'bepaalde dingen' zoals zij het noemde.
    “Nee, ik zou het juist hartstikke leuk vinden als je met ons meegaat,” zei Vince voordat Elaine de kans kreeg om iets uit te leggen. Zijn reactie verbaasde haar, “en het maakt toch niet uit dat je nog nooit eerder op een feestje ben geweest? Er is een eerste keer voor alles. "
    Elaine knikte even verlegen. Dat was waar, het kon zelfs hartstikke leuk worden. Ze kon altijd weggaan als ze het niks vond.
     “Ik kan je misschien wel iets eerder ophalen? Dan kan je kennis maken met wat vrienden? Als je wilt natuurlijk. Niets is verplicht," zei hij nog, maar Elaine wist al wat ze ging doen. Waarschijnlijk zou ze de hele middag iets proberen te vinden om aan te doen, maar het zou het waard zijn.
    "Nee, ja, nee, ik bedoel, ja, ik ga graag mee, en nee ik voel me niet verplicht, " zei Elaine en ze lachte even nerveus. "Als het niet lastig is zou ik het leuk vinden om eerst je vrienden te ontmoeten." Een kleine zucht van opluchting ontstane even aan haar lippen. Dit werd gewoon haar eerste feestjes en ze hoefde geeneens alleen te gaan. Hoe geweldig was dat.


    We've lived in the shadows for far too long.



    Ace Trevor Radke
    Ik moest dit zo snel mogelijk naast me neer leggen, wilde ik niet alsnog echt boos worden. Dit kon namelijk nog heel lang aan me gaan knagen en daar had ik absoluut geen zin in. Ik had nu mijn spullen terug en verplichten mezelf het los te laten. Het was echt allemaal niet zo erg en dat wist ik ook wel. Maar de neiging om fout te reageren voelde ik zeker. Dat het ook echt aan mij lag wist ik ook, maar dat betekende niet dat, dat het makkelijker maakte. Waarschijnlijk juist moeilijker, want ik ging toch nooit veranderen. Om in de worden van mijn vader te preken, was ik namelijk verknipt en zou er nooit meer iets van me terecht komen. En ik streefde natuurlijk graag naar dat beeld. Nee, maar ik ging gewoon geen moeite doen om het tegendeel te bewijzen. Als mensen zo over me dachten vond ik dat prima. Mensen waren toch hypocriet. En ik verwachten ook niet van iemand dat ze rekening met mijn onstabiele karakter zouden houden. Dat deed Robin nu ook niet en dat was begrijpelijk, aangezien niet heel de wereld om mij draaide. Ik duwde haar dan ook al snel de kamer uit om koffie te gaan drinken en het achter ons te laten. Het was verder toch geen probleem. Ik verstijfde wel even toen ze mijn arm beetpakten, maar herpakte me snel weer en samen liepen we naar het cafe. 'Ga jij naar het feest vanavond?' Vroeg ik uiteindelijk toen we ons drinken hadden en een plekje hadden uitgezocht. Ik kon het me namelijk niet herinneren van de vorige jaren. En aangezien ikzelf nooit ging, ontging het me allemaal een beetje. Maar omdat iedereen het erover leek te hebben, maakte het me toch wel nieuwsgierig of Robin zou gaan.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''



    Joyce Caitrin Finney - Rechten


    Joyce moest lachen toen Jesse zo enthousiast reageerde omdat hij haar terug zag.
    Hij stond nog steeds bij zijn motor en het hoorde een beetje bij zijn imago. Jesse hier zien aankomen zonder motor zou best vreemd zijn. Bovendien. Zorgde het er voor dat hij er tegelijk slordig en chique uitzag. En ook al was het een vreemde combinatie toch typeerde het Jesse.
    'Heb je een beetje zin in het nieuwe schooljaar? Je studeerde toch rechten?', vroeg hij. Joyce knikte enthousiast. 'Hoe raar het misschien ook mag klinken, ik heb echt zin in. Het nieuwe schooljaar. Ik heb het voorgevoel dat het een geweldig jaar gaat worden al weet ik niet helemaal waarom ik dat denk', antwoordde ze.
    'Ik studeer inderdaad rechten. Klinkt saai, dat is het af en toe ook maar het is anders dan je zal verwachten', legde ze hem uit omdat ze niet over wou komen als een of andere stomme meid die dacht dat ze alles wist over rechten.
    'Jii studeerde luchtvaarttechnieken toch?', vroeg ze half aan zichzelf en half aan Jesse. Het moest toch fantastisch zijn om ooit in die blauwe lucht tussen alle wolken en vogels te kunnen vliegen.
    Tijdens ons gesprekje stak Jesse een sigaret op. Uit beleefdheid bood hij me er ook een aan.
    Even twijfelde ik nog of ik het zou moeten aannemen maar uiteindelijk paste ik toch. 'Nee bedankt, misschien vanavond bij het feest', glimlachte ik aangezien ik heen vaste roker was had ik er op dit moment ook heen behoefte aan. Al hield ik er wel eens van om af en toe op een fees eens te roken.


    Ik wil vrij zijn zoals de wind

    R o b i n      M a r y      W i n t e r s      •      G e n e e s k u n d e



    Ik merkte hoe Ace erop reageerde toen ik zijn arm had gepakt. Ik wilde zo graag dat hij wat losser werd en dat hij meer van de dingen zou gaan genieten. "Ga jij naar het feest vanavond?.", Vroeg hij toen we eenmaal onze koffie hadden. Ik sloeg mijn handen om mijn mok heen en keek Ace beteuterd aan. "Nee, ik ga niet. Ik heb niemand om mee naartoe te gaan. Iedereen heeft al iemand gevraagd voor het feestje om samen te gaan.", Zei ik uiteindelijk en keek naar mijn mok met koffie. Na een tijdje nam ik een slok en keek Ace aan. "Ach, ik hoef niet per se te gaan naar dat feestje. By the wat, ga jij?", Vroeg ik en keek Ace vragend aan. Ik vroeg me af of hij ook ging. Heleboel mensen gingen en ik wist zeker dat het een groot feestje zou worden. Meestal zou dat betekenen dat Ace waarschijnlijk niet zou gaan. Volgens mij was hij niet snel gehecht aan mensen, wat ik enigszins kon begrijpen. Zelf zou ik ook niet al te snel me gaan hechten aan mensen, al was Ace een uitzondering in alles waar ik voor stond. Hij liet mijn rebelse kant af en toe even naar voren komen. Ik was blij dat hij me wilde helpen met het mezelf worden en zijn. Ik vroeg me elke keer weer af waar ik zo'n goede vriend aan verdiend had. Ik haalde even diep adem en nam nog een slok van mijn koffie. Voorzichtig prikte ik een stukje van de cake af en stopte het in mijn mond, waarop ik vervolgens wachtte op het antwoord van Ace..


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †


    Julia Amelia Earhart
    Ik wilde net beginnen met lezen toen er iemand naast me kwam zitten. Ik keek op en zag Carley naast me zitten met een peuk tussen haar lippen. Ik vond roken zo vies. Ik stopte de brief van mijn broertje weer weg en streek mijn bloes en mijn rok strak. "Zou je de rook de andere kant op willen blazen?" vroeg ik aan haar, terwijl er inmiddels overal wat studenten liepen. Ik haalde een losse krul uit mijn gezicht en keek naar haar. Ze zag er zoals altijd uit als een engeltje, maar iedereen wist dat ze een klein duiveltje was. Het viel me nog mee dat ze niet onzedelijk was met alle jongens hier op de campus. Haar ouders zouden zeker enorm beschaamd en teleurgesteld zijn als ze wisten wat ze hier allemaal deed. Waarschijnlijk zou ze haar uit huis schoppen. Ik was niet van plan zelf ooit te beginnen met roken, of mijn ouders op een andere rebelse manier teleur te stellen. Ik wilde mijn studie afmaken, literatuur onderzoeken, misschien net als mijn ouders het leger in gaan om het land te dienen. Ik zag alleen wel hoe het liep, want je wist nooit wanneer je de ware tegen zou komen, zou trouwen, en toch niet meer zou mogen werken omdat je getrouwd was en een moeder werd. Nu zou ik graag doorgaan met werken of onderzoeken als ik getrouwd was en kinderen had, maar dat was onmogelijk, dat wist iedereen, en degenen die zeiden dat het wel kon, waren niet goed bij hun hoofd. Nu maakte ik er me weinig zorgen om. Ik keek weer naar Carley. "Hoe was je vakantie?" vroeg ik aan haar met interesse. Het was fijn om met iemand te kletsen, zelfs al was ze iemand wiens acties ik zeker niet vond kunnen.


    Bowties were never Cooler



    Jesse Lee Colton

    Joyce knikt enthousiast op mijn vraag. "Hoe raar het misschien ook mag klinken, ik heb echt zin in. Het nieuwe schooljaar. Ik heb het voorgevoel dat het een geweldig jaar gaat worden al weet ik niet helemaal waarom ik dat denk," antwoord ze."Ik studeer inderdaad rechten. Klinkt saai, dat is het af en toe ook maar het is anders dan je zal verwachten."
          "Dat klinkt niet vreemd, als je je studie zo leuk vind!" glimlach ik bemoedigend naar haar, hoewel haar studie me toch echt niks lijkt. Maar ja, daarom heb ik dus ook een andere studie gekozen.
          "Jij studeerde luchtvaarttechnieken toch?" vraagt ze, waarna ik haar een sigaret aanbied, welke ze afslaat. "Nee bedankt, misschien vanavond bij het feest."
          "Yep!" antwoord ik, terwijl ik mijn sigaretten weer weg stop in mijn zak en de brandende uit mijn mond haal om beter antwoord te kunnen geven. Ik blaas een sliert rook uit. "Heel fascinerend, maar ook heel anders dan wat jij doet. Ik heb ook zin in het nieuwe jaar, ik hoop dat het geweldig zal worden! We moeten gewoon naar jouw voorgevoel luisteren en dan wordt het vanzelf waar!" grinnik ik, terwijl ik haar zacht aanstoot met mijn elleboog.
          "Dus je gaat naar het feest?" vraag ik vervolgens geïnteresseerd. "Ik denk dat ik ook ga, maar ik weet het niet zeker... De college's beginnen de volgende ochtend al om 9 uur en dat is toch best vroeg." Terwijl ik dat zeg, verschijnt er een rimpel tussen mijn wenkbrauwen omdat ik een tikkeltje zorgelijk kijk.


    Your make-up is terrible

    • Sorry voor het tijdje niet reageren. Vanavond zal ik een post schrijven. •