Oke, ik weet dat het verboden is om je gewicht op Quizlet te zetten, maar daar vraag ik ook niemand om.
Ik wil alleen zeggen dat ik heel erg blij ben, doordat ik er flink wat kilootjes af heb gekregen en ik kan natuurlijk niet de enige zijn.
Dus, ben jij ook afgevallen en ben je er trots op? Stuur hier je 'before' and 'after' foto's *O*
"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf
Valkyries schreef:
(...)
Nu ga ik wel blozen, se, en weet ik even niks te zeggen. Ben al in de tussentijd 10 keer op en af van de pc gelopen omdat de kids iets nodig hebben, terwijl ik hier zo zit van, ja, wat moet ik nu zeggen...
Ik vind je in ieder geval echt een enorme schat en vind het echt fijn dat je me zo complimenteert
The truth is out there.
Furiosa schreef:
(...)
Wat een geweldig resultaat!
Zelf ben ik van maat 36 naar maat 42 gegaan tijdens mijn medicatie voor depressie en dat was maar 1 jaar. Ik ben echt blij dat het niet langer geduurd heeft. Op dat moment kon het me ook vrij weinig schelen dat ik zoveel aankwam, eigenlijk. Toen ik naar foto's zocht, merkte ik ook dat er amper foto's waren uit die tijd. Ik maakte ook geen foto's van mezelf. Nu ben ik ondertussen alweer terug naar een maat 38 en ik voel me veel beter. Nadat ik gestopt was met de medicatie, had ik het echt moeilijk om mijn lichaam te accepteren. Nu lukt dat zoveel beter, ook al ben ik nog niet terug op mijn oude gewicht.
. In m'n hoofd bleef het namelijk maar van: ik wil m'n maatje 36 terug van voor m'n 1ste zwangerschap... en tja, dat kan ik hoe dan ook vergeten :'D En natuurlijk helpt het ook niet als je twee favoriete schoonzussen van 21 allebei maatje 34 hebben en je je heel veel aan afspiegel ;'D“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”
Valkyries schreef:
(...)
Dat geldt insgelijks voor jou, want jij ziet er op de foto's die je geplaatst heb hier ook super uit!
En wat je schrijft, daar kan ik me ook echt helemaal in vinden. Ik ben dan van 36 naar 44/46 gegaan... in zo'n 4/5 maanden tijd... Depressie en medicatie zijn een hell, en inderdaad het kan je echt weinig tot zelfs niks schelen dat je steeds meer aankomt en er steeds slechter uitziet. Deze foto (met nog een 3tal anderen van dezelfde dag) zijn de enigste die gemaakt zijn van mij in die periode. En toen ik ze zag was ik gewoon zoooo geschokt (ook omdat ik gewoon niet eerder inzag zo dik te zijn), dat ik direct een 380 graden ommekeer maakte in m'n leven, toch zeker betreft m'n uiterlijk. Al ben ik wel nu 5 jaar verder met dit resultaat
Dat accepteren van hoe m'n lichaam is en dat ik er ook trots op ben, is pas sinds iets minder dan 2 maanden
En nu heb ik er - toch over het algemeen en het meeste van de tijd - schijt aan en ben ik trots op hoe ik eruit zie. Dat ik nog best een goed figuur heb als je bekijk waar ik vandaan kom en inmiddels 2 kinderen te hebben gehad (:
Your make-up is terrible
Furiosa schreef:
(...)
Aah, je hebt gewoon precies hetzelfde verhaal, ja! Alleen zat ik minder lang aan de medicijnen en de kinderen na, hahaha. Maar hell yeah, maat 38 met twee kinderen en op de foto's zie je er geweldig uit! Daar mag je zeker weten erg trots op zijn, hoor.
“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”
Valkyries schreef:
(...)
Jah, bij mij was het ook direct bij het lezen van je posts van: ik begrijp haar volkomen, want ik heb in zo'n zelfde situatie gezeten. Iets wat ik in RL nog wel eens mis. Ook het feit dat niet iedereen in m'n omgeving evengoed begrijpt dat het niet vanzelfsprekend is dat het goed met me gaat, want uiteindelijk ben ik er nog elke dag voor aan het vechten. Misschien niet meer zo hard en intensief omdat ik niet meer in die hele diepe put zit, maar ik moet elke dag wel m'n best doen om te kunnen functioneren en te blijven functioneren, ook al gaat het nu redelijk goed met me. Natuurlijk, het lijkt allemaal vanzelfsprekend, maar voor mij is het dat niet. En jah, dat begrip mis ik soms ook wel. Misschien dat jij je daarin ook wat kan vinden? En anders is it just me
Maar jij ook echt echt echt bedankt voor de complimenten want het geeft me echt zo een nog trotser gevoel. Echt ontzettend bedankt
Your make-up is terrible
Furiosa schreef:
(...)
Ik begrijp je helemaal. Het gaat nu allemaal zoveel makkelijker, maar het is nog steeds moeilijker dan voor de meeste mensen. Soms voel ik me nog wel eens schuldig omdat ik zo snel moe word van mensen als ik een hele dag sociaal gedaan heb en met iedereen heb gepraat omdat ik niet meer echt ziek ben in die zin en geen echte reden meer heb om langer in bed te blijven liggen, maar eigenlijk is dat helemaal niet nodig want het is toch nog steeds een mentaal gevecht dat geleverd moet worden. Anderen begrijpen dat inderdaad helemaal niet.
“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”
