• Mu en ik hadden het vandaag over het gebruik van schrijftaal en spreektaal. Hierbij kwam een vraag op (vanuit Mu), waar we geen eenduidig antwoord op hadden, en we wel graag een antwoord op zouden hebben.

    In gesproken tekst in een verhaal, gebruik je daar schrijftaal of spreektaal? Wat is meer geaccepteerder?
    Aangezien het gesproken is, maar het verhaal geschreven is...

    Dus, wat is jullie mening daarover? Of is daar een taalkundige regel op?


    Don't fashion me into a maiden that needs saving from a dragon. I am the dragon, and I will eat you whole.

    Ik weet niet of daar echt een regel voor is, maar ik vind dat personages gewoon mogen praten in spreektaal. Genoeg grote schrijvers die dat doen hoor. Bovendien klinkt het vrij logisch eigenlijk... want ik denk dat niet elk personage perfect Nederlands praat bijvoorbeeld.

    Ik vind het allebei gewoon kunnen. Het is gewoon wat de schrijvers fijner vindt. Ik vind persoonlijk spreektaal leuker als de persoon het zegt.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Volgens mij is daar niet echt een regel voor. Ik vind spreektaal in een dialoog gewoon prima kunnen en vaak ook realistischer (maar niet té erg, dus niet opzettelijk fouten gaan maken omdat spreektaal vaak veel fouten heeft). Het ligt natuurlijk wel aan de personages. Ik ben meestal ook wat losser als ik dialogen schrijf.


    Take risks and conquer your fears.

    Mm, dat is moeilijk. Als je niet te hard overdrijft in spreektaal is het goed.
    Een voorbeeld van mij dat overdreven is (vind ik): "Eej, da doe ge ni he", dit doe je gewoon niet in een verhaal. Dan is het uiteindelijk niet meer zo prettig om te lezen denk ik, en dan komt het minder "professioneel" over.

    [ bericht aangepast op 26 juli 2015 - 18:04 ]


    I wanna be a wizard!

    ImAwesome schreef:
    Ik vind het allebei gewoon kunnen. Het is gewoon wat de schrijvers fijner vindt. Ik vind persoonlijk spreektaal leuker als de persoon het zegt.


    26 - 02 - '16

    Dat is een moeilijke aangezien je niet goed kan stellen waar je de lijn trekt. Kan je 'gij' goedkeuren? Ik denk dat je het zelf wat moet aanvoelen. Ik lees wel vaker bij John green dat hij spreektaal gebruikt zoals 'gotta', 'gonna', 'doin'', ''bout, ed.


    i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

    Ik let erop dat het niet te Vlaams word, en hou het algemeen Nederlands altijd aan, omdat ik weet dat dat mijn Nederlandse lezers zou kunnen storen. Zelf stoort het me ook wel een beetje, als ik van Nederlanders lees die hun personage echt een die - hard accent geven. Ik blijf zelf dus neutraal, maar heb het wel meer voor (neutrale dan) spreektaal. In plaats van joekels van zinsconstructies tussen mijn aanhalingstekens te plaatsen, die een normaal mens nooit in een gesprek zou kunnen uitwringen. Ik probeer het wel op luchtig/spreektaal, en zo menselijk mogelijk te houden, omdat ik dat gewoon echt leuk vind, als het realistisch overkomt, en ik ze elk hun eigen 'stem' en taaltje kan geven. (:
    Maar het kan allebei. Vele grote Vlaamse schrijvers schrijven echt in Vlaamse spreektaal, zelf hou ik het altijd bij Algemeen Nederlands, er zijn dan weer andere schrijvers die hun gesproken zinnen, echt heel schriftelijk neerzetten.
    Er is dus niets wat in principe 'niet mag' of 'niet kan.' (:
    Je mag dat zelf kiezen en creatief daarover zijn.

    [ bericht aangepast op 26 juli 2015 - 18:26 ]


    Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

    Binnen dialogen hanteer ik gewoon spreektaal, dat is mijns inziens ook een stukje inleving. :)


    She's imperfect but she tries

    Het is allebei geaccepteerd. Zelf hou ik heel erg van het boek Het leven is vurrukkulluk van Remco Campert. Hij gebruikt daarin continue spreektaal en schrijft rock 'n roll bijvoorbeeld als rokkenrollen en chewing gum als tsjoe-win-k'um. Ik vind dat leuk haha.


    Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

    Het kan allebei, ik denk dat het van het verhaal of boek af hangt. Wat Astriferous al zegt. Bij sommige boeken komt spreektaal meer tot zijn recht, bij anderen schrijftaal. Ik ben zelf wat lakser met dialogen schrijven, dus inderdaad meer spreektaal.


    The truth is out there.

    ImAwesome schreef:
    Ik vind het allebei gewoon kunnen. Het is gewoon wat de schrijvers fijner vindt. Ik vind persoonlijk spreektaal leuker als de persoon het zegt.

    Dit.


    Life is a beautiful struggle

    ImAwesome schreef:
    Ik vind het allebei gewoon kunnen. Het is gewoon wat de schrijvers fijner vindt. Ik vind persoonlijk spreektaal leuker als de persoon het zegt.


    "Yes, that was a banana. No one expects the banana!"

    Ik vind zowel spreektaal als schrijftaal prima, alleen is spreektaal vaak wat logischer. Maar spreektaal moet niet betekenen dat alles plotseling wordt geschreven zoals je het zegt of iedereen overdreven straattaal of een overdreven accent gebruikt. Een personage mag van mij bijvoorbeeld best eens "overnieuw" zeggen, zinnen op opmerkelijke manier aan elkaar verbinden (bijvoorbeeld met heel veel "en" of amper komma's) of incomplete zinnen gebruiken. Het moet voor mij enigszins logisch, makkelijk te lezen en (in mijn hoofd) uit te spreken zijn.


    Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…