“CRUEL LEADERS ARE REPLACED——
ONLY TO HAVE NEW LEADERS
TURN CRUEL.
S I D • A C H E S O N
Volledige naam: Sid Acheson. In tegen stelling tot zijn broer heeft hij geen middelnaam, enkel twee namen. Een voor- en een achternaam, waar hij maar blij mee toe is.
Leeftijd: 32 in mensenjaren, in vampierjaren echter 247.
Geslacht: Overduidelijk een man.
Soort: Vampier
Partij: Als een nobel hoort hij partij te trekken voor de vampiers, desalniettemin vertelt een stemmetje hem zo nu en dan dat het slecht is hoe er met de mensen aan toegaat. Toch zal hij dit nooit ofte nimmer aan iemand (durven te) vertellen, simpelweg doordat het niet geaccepteerd is in deze tijd. Een nobel partij kiezen voor de mensen? Dat zal 'm zijn nek kosten! Daardoor zuigt hij ze liever leeg dan vriendjes met ze te worden.
Uiterlijk:
Innerlijk: Kalm, ongevoelig en afgesloten, dat is hij meestal. Dat betekend niet dat hij het ook echt is, maar hij heeft zich voornamelijk naar die kant van zichzelf gericht, om een reden die hij heel belangrijk vind. Volgens hem heeft hij het ooit wel aan Silas verteld, maar het kan zijn dat hij het vergeten is. Er zijn ook al zo veel jaren voorbij gegaan dat het best eens mogelijk is, al zou hij het hem niet kwalijk nemen als het zo is. Precies om die reden. Daarbij wil hij graag alleen zijn, omdat hij bang is iemand te kwetsen die hem na aan het hart ligt, wat hem al vaak genoeg is overkomen. Na die lange tijd heeft hij het wel geleerd en zich mede daardoor afgesloten.
Sid wil dan ook enkel gestoord worden wanneer er iets dreigend of uitermate belangrijk is, als het niet het geval is, slaat al bijna direct dat ijzige karakter toe. Het is niet zijn bedoeling om dat te doen, niet helemaal in elk geval, maar het ongevoelige gedeelte slaat toch heel vaak toe. Dit neemt hem dan over, verstand en lichaam, terwijl hij weet dat het de Vampier in hem is. Vaak probeerde hij het onder controleren te houden, ermee te handelen, maar het faalde elke keer opnieuw. Sid noemt zichzelf een monster voor wat hij is, een bloeddorstige Vampier die vaak geen medelijden kent, en wat hij daardoor heeft gedaan in het verleden.
De enige die hij compleet vertrouwd, is zijn broer, Silas, maar laat de anderen van zijn clan toch zien dat hij respect voor hen heeft. Hij heeft zich omhoog gewerkt, met moeite en veel doorzettingsvermogen, echter kwam hij uiteindelijk bij zijn doel. Sid is hier dan ook uitermate trots op, wat toch zo nu en dan in zijn ogen schijnt. Hij is op dat punt ook niet verlegen of iets dergelijks om het te laten merken. Stil, zwijgzaam, wat gelijk naar een zekere geheimzinnigheid neigt, dat is hij wel. Dat betekend echter niet dat hij verlegen of naïef is, alles behalve juist. Hij kan dan ook ongelooflijk wreed zijn, wat negen van de tien keer gebeurd wanneer hij zich moet voeden. Daarom houdt hij er niet van als hij bloed ziet of de honger opspeelt, hij haat het om afhankelijk ervan te zijn. Een stille nachtmerrie voor sommigen.
In de liefde is hij absoluut alles behalve goed, want hij snapt er - op z'n zachts gezegd - geen moer van. Zo ook dus niet van vrouwen. Alhoewel hij wel zijn charmes in kan zetten, daar blijven de vrouwen in elk geval niet koud van, want hij gebruikt het regelmatig als hij wat wil drinken. Hij heeft er echter een ongelooflijke hekel aan wanneer hij het moet doen, omdat het niet tegen iemand is waar hij het graag tegen wil doen. Daarom raakt hij er ook snel verveeld bij, wat aan zijn gezicht afgetekend is. Agressief is hij niet, ten minste niet tegen zijn clan, maar vroeger was er zeker een kant dat hij dagelijks driftbuien had over van alles. Hij heeft het met heel veel moeite weten te controleren, maar als er iemand heel kwaad spreekt over iets of iemand wat een dierbare is, kan hij er zo weer in terug vallen. Sid luistert meer dan dat hij praat, net zoals zijn broer. Toch verliest hij zich bijna nooit in gedachten, hij wil graag van alles weten wat er rondom hem gebeurd, zodat hij voorbereid is en een beetje weet wat er speelt. Een enorme hekel heeft hij dan ook aan verrassingen, zelfs als het over een verjaardag gaat. Daar is hij ook niet op gesteld, omdat hij weet dat het toch niet aan hem te zien valt. Hij veracht de vrouw die hem zo gemaakt heeft, Elvyra. 
SO CASUALLY CRUEL——
IN THE NAME OF BEING HONEST.”
Angsten:
Wapen:
Geschiedenis: Al sinds hoelang hij zich kan herinneren, is hij een buitenbeentje geweest. Alhoewel anderen dat weliswaar wellicht ontkennen en tegen hem op een geheel andere wijze aankijken. Voor hem is het anders geweest, aangezien hij zich niet voelde zoals zijn familie hem beschreef of zelfs bij vrienden voelde hij zich het vijfde wiel. Sid genoot van de wonderen van het leven, zoals de natuur, muziek en kunst. Al is hij vrij slecht, laten we even zeggen bagger, in de liefde. Daar snapt hij niets van, al heeft hij dat hedendaags eerder weggedrukt en begint het begrijpen langzaamaan te komen.
In zijn 22e jaar had hij een jonge vrouw genaamd Elvyra ontmoet, Sid had nog niet het besef dat dit een helse relatie zal worden. Haar haren hadden een zandbruine kleur, een die hij niet eerder had gezien, of wel, maar hij was zo onder de indruk van haar verschijning dat het er amper toe deed. Met zijn vrienden was hij op pad gegaan om te vissen. Nee, zelf viste hij niet, hij keek alleen toe en zweeg, lachte soms op de goede momenten. Op deze dag was het een herhaling van activiteiten, totdat hij de vrouw zag die hem in een vampier zou veranderen. Om precies te zijn, gebeurde dat in zijn 32e levensjaar, en als attent “verjaardagscadeau” gaf Elvyra hem het leven van een onsterfelijke. In een korte tijd voordat de tragedie gebeurd was, waren ze naar elkaar toe gegroeid. Van vage kennissen naar vrienden, naar meer dan vrienden en vervolgens geliefden.
Sid kon haar “cadeau” echter niet appreciëren en de dagen, weken, wellicht wel maanden die daarop volgden waren het alles behalve prettige tijden voor hem. Voor haar ook, overigens. De man verdween in de nacht, zonder ook maar iets te zeggen of achter te laten voor zijn broer. Voor twee jaar lang, zonder enig contact, was er niets van hem te bemerken. In deze tijd heeft hij verscheidene ervaringen opgedaan, herinneringen die hij niet uit zijn geheugen meer zal kunnen bannen. Sid wilde Elvyra nooit meer zien, zijn broer was een ander verhaal. Als een complete verrassing stond hij weer bij zijn broer op de stoep en omdat hij hem zwaar gemist had, besloot hij door te gaan met zijn plan. Zijn broer, Silas, veranderde diezelfde nacht nog in een vampier. De echte reden ervoor is heel gemakkelijk: Silas is de enige die hij alles toevertrouwd.
Extra:
Likes: De natuur— wanneer niemand in de buurt is, praat hij zelfs tegen de bomen of geesten van de natuur • Nieuwe dingen leren, zo vindt hij het aangenaam om meer stof te vergaren tot kennis • Lezen, vooral over kunst en de geschiedenis, echter eveneens vechttechnieken. Soms zelfs over zijn eigen ras, aangezien hij zich interesseert in wat ze er allemaal van vinden • Serene muziek, zoals viool—, cello— ofwel pianospel • Wetten / discipline • Dansen, en dan hebben we het niet over disco – moves, maar langzame dans vooral • luisteren naar het gezang van een vrouw.
Dislikes: Stompzinnigheid • Hebzucht • Grote en drukke menigtes • Alcohol • Wanneer iemand in z'n weg komt • Als hij zichzelf “moet” uitleggen. Uitleggen tussen haakjes, want hij doet alleen wat hij zelf wilt! • Over zichzelf of persoonlijke zaken praten • Bloed • Bestudeerd worden • Oneerlijkheid (van anderen) • De kleur rood, aangezien het de kleur is van bloed • Elvyra.
[ bericht aangepast op 11 aug 2015 - 22:39 ]
Quiet the mind, and the soul will speak.
