[Love RPG][250] Your Wildest Dreams – Speeltopic - Speeltopics

In deze RPG komt ieders meisjesdroom uit. Je wordt een prinses, je wordt stapelverliefd op een knappe prins met zijn witte paard. Je deelt de rest van je verdere leven samen met je droomprins en heerst over een koninkrijk, gelukkig. Er komen 10 prinsessen en 10 prinsen vanuit verschillende koninkrijken naar het kasteel Gloria een magisch rijk, waar alles kan gebeuren. Om hun droomprins of droomprinses te ontmoeten. Sommige gaan er vrijwillig heen om hun ene ware liefde te ontmoeten. Sommige gaan tegen hun zin in, omdat hun ouders het willen dat ze daarnaar toe moeten gaan. Andere.. andere moeten hun ware liefde thuis laten om zo met een prins of met een prinses te kunnen trouwen om over hun eigen koninkrijk te kunnen regeren. Maar uiteindelijk zullen ze alle 20 deelnemers gelukkig zijn en hun ware liefde ontmoeten en samen regeren over hun koninkrijk.

Wat zal er gebeuren? Zullen ze verliefd raken? Misschien dat er ruzies komen?? Of liefdestriangels waar je maar niet uit kan komen?? Of verraad?? Hier zal je wat te beleven hebben.. Roddels die komen sowieso wel..

Regels:
• Natuurlijk de huisregels van Q.
• Schrijf stukjes van 250 woorden, dan heeft de ander genoeg om op te reageren.
• Geen perfecte personages! Niemand is perfect.
• Een reservering blijft drie dagen staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan in een mail naar mij. (XDarkWingsX)
• Geen eendagsvliegen! Ik wil mensen hebben die hiervoor tijd hebben.
• 16+ mag, aangezien het een liefdes RPG is, maar hou het wel netjes en zet het onder een spoiler.
• Sluit niemand buiten. We gaan gezellig met zijn allen RPG’en.
• No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
• OOC tussen haakjes of in het praattopic!
• Twee personages per account. Een jongen en een meisje.
• Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
• Alleen ik (XDarkWingsX) maak de topics aan.
• En het aller belangrijkste heb plezier! (:

Dingen die je moet weten:
- Prinsen en prinsessen kennen elkaar niet, misschien dat ze eventueel elkaar hebben gezien via social media.
- Er zijn 5 plaatsen voor kamermeisjes. Zij dienen enkel voor begeleiding en schoonmaak van de prinsen en prinsessen en hun kamers. Natuurlijk roddelen kamermeisjes heel veel en kunnen daardoor drama veroorzaken.
- De hofhouding van het kasteel mag iedereen in hun eigen bericht bespelen.
- In de RPG speeltopic probeer ik zoveel mogelijk gebeurtenissen in de RPG te laten gebeuren, zodat we genoeg kunnen RPG’en. Als er mensen zelf ook ideeën hebben hoor ik het graag.
- Qua kleding, prinsen dragen een pak of een casual maar netjes geklede kleding. Prinsessen dragen jurkjes of bal/gala jurken met hakken of ballarina’s.
- De kamers zijn hetzelfde voor de heren zowel voor de dames. Er is geen kamer indeling, iedereen heeft een eigen kamer en een eigen privé badkamer.
- Tijdens de dagelijkse bezigheden worden er ook hier en daar lessen gevolgd. Voornamelijk over de economie, besturen van het land en etiquette. Deze lessen kunnen we eventueel samen RPG’en of als iemand dat niet wilt kunnen er ook privé lessen gegeven worden, waarbij je dat dus zelf moet RPG’en met je eigen personage.

Rollen:

Prinsessen:
1. Isabella Elizabeth Clark - 23 - Oostenrijk - Pagina 2 - XDarkWingsX
2. Helena Savoye Windsor - 22 - Italie - Pagina 8 - Quokka
3. Louise Tara Jess Hearn - 22 - Ierland - Pagina 2 - Voldemortx
4. Lucia Marina Haykey - 22 - Koninkrijk - Pagina 7 - Feliana
5. Freya Liv Hansen - 21 - Noorwegen - Pagina 2 - Aveyard
6. Affinity Cécile Mancher - 22 - Nieuw-Zeeland - Pagina 10 - Gayle
7. Luna Maria Von Donnell - 21 - Schotland - Pagina 11 - HarleyQuinnx
8. Mirem Gwenn Solitarios - 22 - Montenegro - Pagina 11 - Necessity

Prinsen:
1. Naam - Leeftijd - Amerika - Pagina - Aveyard (Springt later in)
2. Vladimir Gleb Rihanoff - 24 - Siberië - Pagina 2 - CalTHood
3. Alano Kadir Bonaventura - 23 - Spanje - Pagina 2 - Cotrona
4. Tobias Adrien Joseph Daviau - 25 - Frankrijk - Pagina 4 - Voldemortx
5. Natanael 'Natan' Joël Alexi Kjellberg. - 22 - Zweden - Pagina 10 - GeorgeWeasley
6. Damian Jake Harrison - 24 - Australië - Pagina 8 - XDarkWingsX
7. Axel Cameron Durran - 24 - Egypte - Pagina 11 - HarleyQuinnx
8. Dante Frederico Lepide - 23 - Vaticaanstad - Pagina 12 - Necessity



De dag is eindelijk aangebroken dat de prinsessen en prinsen uit verschillende koninkrijken hier naar het rijk Gloria komen!
Ze worden feestelijk begroet door het volk, maar ook door het personeel van het kasteel. Ze komen aan in hun super deluxe auto's en worden begroet door het volk, maar ook door de paparazzi om een glimp op te kunnen vangen van de gasten. Tot slot is er een welkoms gala in de avond om de gasten te verwelkomen in het rijk. Op dit punt ontmoeten de prinsen en prinsessen elkaar en is de zaal bomvol met allerlei andere gasten die hun willen ontmoeten. En natuurlijk de lekkernijen die op de tafels staan om op te kunnen eten. Het wordt een feestelijke avond om nooit meer te vergeten.

In andere woorden, jullie en ik posten in jullie berichten de feestelijke begroeting met het volk en de paparazzi. Vervolgens dat jullie binnen zijn in het kasteel en klaarmaken voor het gala in jullie eigen kamer. Dat we dan eindigen met zijn alle bij het gala. Dat we op dat punt beginnen te RPG' en. Ik denk dat dat leuker is en meer vrijheid om te RPG'en.

Alvast zet ik mijn posten neer, zodat jullie kunnen zien wat ik bedoel. (:

[ bericht aangepast op 28 sep 2015 - 14:02 ]

---

One Who Travels A Higher Path.

---

Axel lette dan wel even niet goed op, hij hoorde wel wat ze zei. "Ja, ik ben inderdaad de kroonprinses van Italië", Hoorde hij haar antwoordde. Hij glimlachte daarop. Dan had hij het toch goed geraden. Daarbij voelde hij zich goed en rechtte zijn rug. Daardoor leek hij nog breder dan hij al was. Axel keek weer naar Helena en zag hoe zij aan het nadenken was. Een glimlach verscheen daarbij op zijn lippen. Het was enigzins schattig om te zien hoe diep ze aan het nadenken was. Het werd steeds drukker met andere onbekende mensen en obers begonnen rond te lopen. Waarschijnlijk zou zometeen de dansen beginnen met koppels enzo. Hij was blij dat hij dat wel geleerd had van zijn ouders, anders zou hij echt houterig overkomen op de dansvloer qua klassieke dansen. Een ober bood hun champagne aan, dus pakte twee glazen van de tree en bood haar een glas aan. "Jij bent toch de kroonprins van Egypte?", Vroeg ze en hij knikte. "Dat heb je goed geraden.", Antwoordde hij en gaf haar een scheve glimlach. Zelf nam hij een slok uit zijn glas champagne. Hoewel hij er niet echt van hield, was het niet verkeerde champagne en genoot hij er wel een beetje van. Nog steeds hield hij het glas voor haar omhoog. Ze leek in zijn ogen wel een beetje een champagne type, tenzij hij fout zat natuurlijk. Hij grinnikte bij dat idee en keek Helena weer aan.

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

---

Hoewel het drukker werd, had Luna nog steeds niet echt het gevoel alsof ze hier tussen paste. Iedereen stond wel met iemand te praten en zij stond maar bij het raam te kijken naar het uitzicht. Hoewel ze dol graag wilde gaan, bleek het niet echt een goed idee sinds iedereen wel in de gaten werd gehouden. Luna liep maar naar een tafel en pakte daar wat punch. Ze haalde diep adem en wist dat snel de openingsdans zou beginnen. Hou zou ze ooit met iemand kunnen dansen, als iedereen al iemand heeft. Ze haalde diep adem en was teleurgesteld in haarzelf. Zachtjes trilden haar handen en klotste een beetje van de punch op het witte kleed van de tafel. "Oh shit.", Vloekte ze zacht in haarzelf en zette het glaasje maar weer neer. Ze kon maar beter niet iets vast houden, want ze zou alles uit haar trillende handen vallen. De vouwde haar handen samen voor haar borstkas. Ze haalde diep adem en wilde het liefst door de grond heen zakken. Alles wat ze sinds haar aankomst heeft gedaan, is fout gegaan. Zou ze ooit wel een goede prinses worden? Ze had iemand nodig die dat uit haar kon halen. Luna was een erg onzeker meisje en treed het liefst niet op de voorgrond. Misschien daardoor zagen mensen haar niet staan? Het enige wat ze zeker wist, was dat ze zich alleen voelde en dat ze tot nu toe nog geen vrienden had gemaakt..

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Helena Windsor van Savoye

22 ~ Kroonprinses van Italië

Gala outfit

---

"Dat heb je goed geraden", is zijn antwoord. Hij heeft het dus toch door gehad dat ik het niet helemaal zeker wist. Glimlachend pak ik het glas van hem aan. "Dankjewel", zeg ik dan tegen hem. Bang om weer een stilte te laten vallen, besluit ik een gesprek te beginnen over de andere prinsen en prinsessen die hier zijn. En omdat ik ook wel benieuwd ben wie hij al heeft ontmoet en of dat niet toevallig een bekende van mij is. "Heb je al kennis gemaakt met een van de andere prinsen en prinsessen?" vraag ik hem recht op de man af.

Ondertussen kijk ik rondom mij of ik al bekenden zie. Even verder op zie ik Gleb en Mirem bij elkaar staan, automatisch komt er weer een glimlach op mijn gezicht. Qua karakter vind ik ze wel een beetje op elkaar lijken en hun conversatie gaat zo te zien goed dus misschien word een mooi basis gelegd voor een vriendschap of nog iets meer. Dan valt de jurk van Mirem mij op, het is een mooi jurk. Qua kleuren rustig aangezien de kleuren zwart en wit zijn en toch is het wel mooi. Het zwarte kant vormt een goed contrast bij het wit. Ik vraag mij af of Mirem hem zelf heeft uit gezocht, eerlijk gezegd denk ik van wel. Ze lijkt mij wel iemand die zo'n jurk voor zichzelf zou uitzoeken. Dan richt ik mijn aandacht weer op Axel, kijk in zijn ogen en wacht zijn antwoord af.

[ bericht aangepast op 30 sep 2015 - 20:09 ]

---

Physics is awesome

Vladimir Gleb Rihanoff
24 - Siberië
Iets in het meisje voor me veranderde toen ik mijn woorden sprak, alsof er een vuur in haar was ontbrand, wat niet binnenkort weer geblust ging worden. Toen ze haar mond weer open trok, klonk het nogsteeds ziekmakend zoet, maar er zat iets scherps onder, wat me toch het gevoel gaf, dat er een felle tante onder het popje verscholen zat. Nog voor ik kon knikken op haar vraag, die mogelijk retorisch was, barstte ze los. Er zat inderdaad een hele felle dame onder die pofjurk. Thuis hadden de dames traditioneel wel wijde rokken, maar niet met van dat pofspul, tule heette het volgens mij, eronder. Ik hield mijn hoofd een klein beetje schuin en kon een geamuseerd glimlachje niet tegenhouden. Ondanks dat ik het minder fijn vond dat ze me leek aan te vliegen om mijn woorden, hield ik ervan als een vrouw sterk was en haar mannetje kon staan, wat bij haar zeker het geval was. "Maar ik ken je niet, Amurskiy Bars. Hoe kon ik nu weten dat een prinsesje in een witte pofjurk zoveel pit in zich kan hebben?" vroeg ik rustig en beheerst. Ik liet mijn ogen ook even rustig over haar glijden. Het was een hele mooie jurk, ondanks dat die voor mijn smaak vrij wijd stond. "Het is wel een mooie jurk voor een mooi meisje." Ik was niet meer dan oprecht, zeker nu er barsten in haar gemaakte verschijning kwamen, werd ze voor mij alleen maar mooier. Mijn ogen vonden die van haar weer toen ik mijn hand naar haar uitstak, recht als een gelijke, in plaats van met mijn palm omhoog, zoals de etiquette me eigenlijk voorschreef. We waren hier jongeren onder elkaar, zonder officiële verplichtingen, behalve elkaar beter leren kennen, dus al dat lege protocol mocht voor mij de deur uit. Ik ga niet zeggen dat protocol onbelangrijk is, absoluut niet, het zorgt voor rust en orde, maar dit waren lege betekenisloze gebaren, en dat lag me gewoon niet. "Onderofficier Vladimir Gleb Rihanoff van de reservisten, zeg maar Gleb." Het was er met harde hand ingesleten om me altijd met mijn volledige titel voor te stellen. Zo deed ik dat dus ook in een totaal niet militaire setting, omdat het er zo ingesleten was. Ik was best benieuwd naar haar naam, wat waarschijnlijk ook veel zou zeggen over haar afkomst. Aan haar uitspraak leek ze iets Slavish in haar achtergrond te hebben, maar om meteen in het Russisch tegen haar te beginnen vond ik ook zo wat. Misschien had ik het wel helemaal fout en kwam ze uit Argentinië ofzo, maar het zou me ook niets verbazen als ze uit voormalig Joegoslavië kwam, of een van de andere Sovjet staten.

---

Bowties were never Cooler

---

Axel moest oprecht toegeven dat dit een leuk gesprek was en dat hij haar echt aardig begon te vinden. Hij wist niet hoe snel dat kon, maar hij vond haar echt aardig. Hij knikte kort met een glimlach toen ze het glas overnam. Axel had dus gelijk over het champagne gedeelte. Bij de meeste kon hij dat wel goed aflezen. "Heb je al kennis gemaakt met een van de andere prinsen en prinsessen?", Vroeg ze rechtstreeks en hij keek haar verrast aan. "Ja, ik heb een prinses ontmoet met de naam Affinity, maar die was al snel weer in gesprek met een ander.", Antwoordde hij en even keek hij naar een meisje die klungelig bij de tafel met punch stond. "Heb jij nog gesproken met anderen van de groep?", Vroeg hij nieuwsgierig en keek haar vol nieuwsgierigheid aan. Hoewel hij goed met meiden om kon gaan, maakte zij hem een beetje nerveus en hij kon maar niet zeggen waarom. Hij haalde even diep adem en keek nog eens naar het meisje bij de tafel. "Misschien is het een goed idee om haar te helpen?", Vroeg hij en wees naar het klungelige meisje. Het was duidelijk dat ze iemand wel kon gebruiken en zeker wel een goed gezelschap, aangezien niemand haar nog had aangesproken. Axel nam nog een slok van zijn champagne en gaf Helena een scheve glimlach.

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Helena Windsor van Savoye

22 ~ Kroonprinses van Italië

Gala outfit

---

Ik hoef niet lang te wachten op zijn antwoord op mijn vraag. "Ja, ik heb een prinses ontmoet met de naam Affinity, maar die was al snel weer in gesprek met een ander." "Misschien krijg je later nog een kans om met haar te praten en haar beter te leren kennen, als je dat zou willen natuurlijk", mij lijkt het waarschijnlijk dat hij wel nog een keer met haar wil praten. Als hij echt kort met haar heeft kunnen praten dan is dat niet echt prettig, ik bedoel ik zou iemand wel wat meer willen leren kennen. "Heb jij nog gesproken met anderen van de groep?", zijn vraag verbaasd mij niet. "Ik heb met Vladimir Gleb Rihanoff gesproken en hij is de kroonprins van Siberie, ik kwam hem tegen in de kennels toen ik mijn kat Tecla daar ging ophalen. Hij ging toen zijn Siberische Huskies ophalen in de kennels dus vandaar. Hij staat daar verder op te praten met volgens mij Mirem Solitarios van Montenegro", vertel ik tegen hem. Voorzichtig leg ik mijn hand op zijn arm en wijs naar de twee mensen verder op, beter bekend als Gleb en Mirem. "Trouwens, de meeste mensen noemen hem Gleb en als hij zich voorstelt dan vertelt hij ook meestal wel dat je hem Gleb mag noemen.We kennen elkaar, Gleb en ik", voeg ik eraan toe. Sommige mensen vinden het niet fijn om aangeraakt te worden dus ik haal snel mijn hand weer weg.

"Misschien is het een goed idee om haar te helpen?", vraagt hij. Ik zie een jonge dame bij de tafel staan en ze lijkt zich niet echt op haar gemak te voelen. "Ja, goed idee. Kunnen we vragen wie ze is en haar hopelijk beter leren kennen", beantwoord ik zijn vraag. Samen lopen wij naar haar toe en op mijn gezicht verschijnt een glimlach, om haar gerust te stellen en haar te laten weten dat ik met haar wil praten. Hopelijk kan ze ons gezelschap waarderen.

[ bericht aangepast op 5 okt 2015 - 10:27 ]

---

Physics is awesome

Ik hoorde Tobias mijn vragen beantwoorden. Ik glimlachte knikkend dat ik het begreep. 'Ja, we zijn buurlanden' zei ik bevestigend wat hij zei over Affinity en mij. 'Maar Frankrijk is ook een heel mooi land.' Zei ik gemeend. Ik was er één keer geweest en ik keek echt mijn ogen uit toen. Het was vooral een fashion land met heel veel mode en in die zone wist er weinig over. Mijn zusje wist er meer over dan mij. Ze wilde dan ook mode ontwerpster worden. Op zich kon het inderdaad wat gezelliger maar het was vooral formeel, maar dat was ook de bedoeling. 'Klopt' zei ik enkel op het feit dat het formeel was. Toen hij over een meisje begon die hij eerste ontmoeten. Begon ik nieuwschierig te worden. Ik hield mijn mening even voor me. Misschien was er wel een reden, waarom ze zo deed? 'Wie was het meisje?' Vroeg ik aan hem. Misschien was ze hier. Even keek ik rond en keek hem weer vervolgens aan met een opgetrokken wenkbrauw. Verder zou ik er niet mee bemoeien. Ik wilde wel weten wie het was, misschien kende ik haar wel. Ik bekeek hem even, aan zijn houding kon je wel zien dat hij zelfverzekerd was. Maar op het eerste oog kon je niet echt veel zien aan hem. Maar goed, het maakte mij niet echt veel uit. Ik zag het wel en wachtte dan ook geduldig op zijn antwoord wie het meisje was.

---

One Who Travels A Higher Path.

[Ik moest nog met Affinity reageren. Niet zo snel, haha.]

'Prachtig eiland neem ik aan?" vroeg Tobias aan mij. "Met de leuke kiwi's.' Ik lachte om zijn grapje en besloot in gedachten dat ik hem wel mocht.
'Buren dus?' zei Tobias daarna. Ik knikte. Maar voordat ik iets kon zeggen begon Damian alweer te praten.
'Maar Frankrijk is ook een heel mooi land.'
Ik keek naar het tweetal en zuchtte in gedachten. Ik had er een hekel aan om bij een gesprek te staan waar ik niet aan deelnam. Een beetje dromerig liet ik mijn blik door de zaal glijden, kijkend naar de andere prinsen en prinsessen. Zou ik hier echt mijn echtgenoot kunnen vinden? Ik wist het niet. Tot nu toe was het allemaal nog maar een groot raadsel en avontuur.
'Wat vinden jullie tot nu toe van het gala? 'En hebben jullie nog andere prinsen en prinsessen kennis gemaakt?' Damian's vragen haalde mij uit mijn gedachten. Ik keek naar Tobias die al antwoord gaf.
'Kon voor mij wel iets gezelliger, maar ja het is nu eenmaal een formeel gala en geen feestje. Ja, een mooie dame. Ze vond mijn woordkeuze enkel niet acceptabel en liep boos weg.' Hij zei het alsof het niks was. Nieuwsgierig keek ik hem aan maar alweer voordat ik iets kon zeggen begon Damian weer.
'Wie was het meisje?' Ik zag dat hij zijn blik door de zaal heen liet dwalen. Ik beet op mijn lip en besloot dat ik ook alle recht had om mezelf in dit gesprek te mengen.
'Ik heb alleen nog maar jullie twee ontmoet,' antwoordde ik. 'Maar ik was ook iets aan de late kant.' Ik haalde glimlachend mijn schouders op. Een slechte eigenschap van mij. Ik ben altijd aan de late kant. 'En het gala vind ik een beetje saai, om eerlijk te zijn.' Bij mij thuis werd er altijd gedanst op evenementen zoals dit. Ik hield van dansen en dat was dan ook mijn favoriete gedeelte van het feest. Hier danste niemand, tot mijn grote teleurstelling.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Ik hoorde Louise's antwoorden. Wauw, 5 kinderen.. Ik was enigst kind, dus ik kon dat niet echt voorstellen om zussen of broers te hebben. Ik kreeg natuurlijk alle aandacht van mijn ouders. Ik had geluk dat de diensvrouwen in mijn kasteel op dat moment ook kinderen hadden van mijn leeftijd dat ik met ze kon spelen en met hun moest delen, daardoor was ik dan sociaal opgegroeid en dat ik moest leren delen met andere kinderen. Anders was het wel lastig voor later in de toekomst. 'Wat leuk dat je broers en zussen hebt. Ik ben helaas enigst kind, dus ik kan me geen broer of zus voorstellen' zeg ik gemeend, maar lief. Ze kwam uit Ierland. Ik was nog nooit in Ierland geweest, maar ze zeiden dat het een mooi land was. 'Ikzelf ben helaas nog nooit in Ierland geweest, maar ze zeggen dat het een mooi land is' zeg ik verder glimlachend. 'En je ierse accent is heel mooi' zei ik, ik had gemerkt dat ze haar accent probeerde te ontwijken, maar dat hoefde helemaal niet. Haar ierse accent was echt mooi. Ik vond juist dat mijn duitste accent behoorlijk in de weg stond. Ik kon goed Engels, maar hier en daar hoorde je duits erin vermengt. Toen begon Dante te bantwoorden. Vaticaanstad was hij de troonopvolger van. Wauw. Ook daarvan had ik veel van gehoord, maar nooit in het land zelf geweest. 'Wat leuk en mooi' zei ik gemeend tegen Dante. Hij gaf ons een warme glimlach. Hij was zeker een formele, keurige en aardige jongen. Het was niet gemaakt, maar hij meende het ook. Ik vond hem nu al wel leuk en misschien eventuele partner voor later, maar dat wist ik natuurlijk nog niet. Er waren hier nog meer prinsen. Ik zag dat er werd gedanst, maar ik richte me gewoon op het gesprek. 'Het is leuk dat we toch verschillende prinsen en prinsessen zien' zei ik opgetogen tegen ze en glimlachte lief naar ze. Het was hier nog niet zo gek. Alleen voelde ik me af en toe wel down, omdat ik mijn grote liefde achter moest laten. Natuurlijk vond ik het niet leuk, maar ik moest me maar eraan overgeven. Ik zou hem nooit krijgen, dus moest ik me concentreren op deze heren.

[ bericht aangepast op 7 okt 2015 - 13:25 ]

---

One Who Travels A Higher Path.

---

Voor Luna was het aan de rustige kant. Steeds meer mensen begonnen als kliekjes bij elkaar te staan en Luna haalde diep adem om haarzelf bij elkaar te houden en niet weg te rennen uit de zaal. Het liefst ging ze naar haar kamer en daar hard huilen. Ze voelde zich alleen hier in het kasteel. Er waren wel mensen, maar alsnog leek het alsof ze alleen op de wereld was. Toch kwam er een sprankje hoop, toen er een prins en prinses naar haar toe kwamen gelopen. Ze was bang op het begin, maar algauw zag ze de glimlach op het gezicht van het meisje stond. Een glimlach verscheen op haar lippen en ook de prins schonk haar in glimlach met een vriendelijk gezicht. "En wat is jou naam, lief.", Vroeg de jongen en die vraag maakte de glimlach op haar gezicht groter. Misschien was er toch een kans dat ze op z'n minst vrienden maakte hier. Ze keek naar hun beide. "Ik ben Luna Marie Von Donnell. En jullie?", Zei ze en keek hun een beetje vragend aan. Ze wist niet goed hoe ze dit kon aanpakken, sinds ze nog met niemand had gepraat. Ze frunnikte lichtjes aan een bloemetje van haar jurk en keek het meisje aan. Ze wist zeker dat zij wel een knappe jongen, zoals degene naast haar, wel aan de haak zou kunnen slaan. Waar zou ze vandaan komen? Engeland, Frankrijk? Nee, dat was het niet. Daar zag ze te exotisch voor. Misschien Italië? Het zou kunnen, maar ze wist het niet zeker. Ze paste overal wel een beetje bij.

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Hij leek niet te worden afgeschrikt door haar reactie, zoals Mirem had verwacht. Integendeel, het leek hem juist te fascineren, alsof hij verbaasd was dat een prinses zich zo durfde de gedragen en hij het wel kon waarderen dat ze niet zo’n schootkatje was. Nou, in dat geval zou hij wel eens merken hoe hard deze kat kon krabben.
"Maar ik ken je niet, Amurskiy Bars. Hoe kon ik nu weten dat een prinsesje in een witte pofjurk zoveel pit in zich kan hebben?" Mirem sprak genoeg Russisch om te weten hoe hij haar noemde en haar beslissing om hem te laten zien hoe hard katten kunnen krabben, werd er alleen maar door versterkt. Zijn rustige toon maakte het er niet veel beter op, aangezien hij niet eens aangedaan leek door haar houding en dat was iets wat ze nog niet vaak was tegengekomen in haar leven. Hoewel hij eerst geïrriteerd had geklonken, leek het wel alsof hij kalmeerde toen ze hem afsnauwde en alsof dat precies was wat hij wilde. Ze snapte hem niet. Sinds wanneer was haar onbeleefdheid beter dan manieren?
“Toevallig kunnen ook schootkatjes hard krabben, Okhotnik,” antwoordde ze terwijl ze het zoete in haar stem een beetje liet varen en haar echte houding liet zien. Nou, ze had geprobeerd om beleefd te blijven en om zich niet te laten gaan, maar hij vroeg erom met zijn stralende uniform en kalme uiterlijk. Dat het uniform hem wel goed stond, negeerde ze. Het was allemaal maar schijn, net zoals haar jurk en alles eromheen.
“Het is wel een mooie jurk voor een mooi meisje" vervolgde hij terwijl hij zijn blik over haar heen liet glijden. De neiging om met haar ogen te rollen was zo sterk dat ze deed, ook al had ze geleerd om misschien toch een beetje beleefd te blijven en ze bekeek hem ook even uitgebreid. “Dat uniform staat ook niet verkeerd,” vervolgde ze met een stralende glimlach, waarna ze haar glimlach liet varen.
“Werkt dit echt in jouw land?” vroeg ze vervolgens. Ze snapte echt niet hoe mensen dit zo romantisch konden vinden. Een paar complimentjes en blijkbaar hoorden meisjes dan verkocht te zijn. Nou, zij was dat in elk geval niet.
De enige reden dat ze überhaupt zijn hand aanpakte toen hij hem uitstak, was omdat hij recht was en hij haar daardoor als een gelijke begroette. Zijn hand had maar heel iets scheef hoeven te zijn zodat hij de boventoon zou voeren en ze had het volledig genegeerd.
“Mirem Gwenn Solitarios van Montenegro,” stelde zij zich ook voor. Dat hele officiële met alle titels hoefde van haar niet, maar ze kon zien dat het voor Gleb een standaard manier was om zich voor te stellen, dus deed zij dat ook maar. Waar hij precies vandaan kwam, was voor haar nog steeds een raadsel. In elk geval een land waar ook Russisch gesproken werd, zoveel was wel duidelijk, maar welke precies durfde ze niet te zeggen.

ik schaam me diep voor deze post :x

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

Damian word nieuwsgierig en vraagt wie de meid is die ik heb ontmoet. Een grinnik rolt over mijn lippen en ik wijs haar even aan, als ze ziet dat ik haar aan wijs ga ik naar haar lachen en zwaaien, gewoon om geen roddeltante te lijken..
Affinity zegt dan dat ze het gala maar saai vind en ik knik instemmend.
"Ja, het is best saai..." mompel ik bedenkelijk, wat kunnen we doen om deze boel een nieuwe leven in te blazen? "Ik weet wel iets" zeg ik terwijl een grijns mijn lippen siert, ik verdwijn even bij de twee vandaan; op naar het de groep die de muziek speelt. Ik vraag of er wat muziek kunnen spelen waar op gedanst kan worden en al snel verandert de muziek. Dan keer ik weer terug naar de twee met een zelfvoldane grijns rond mijn lippen.
"eh, Damian, kunnen wij ons gesprek zo meteen voortzetten?" vraag ik de jongen dan vriendelijk waarna ik een hand uitreik naar Affinity en weer een kleine buiging maak naar haar;
"Mag ik deze dans?" vraag ik haar met een lach. Zo'n mooie meid als deze laat ik natuurlijk niet verleid worden door een ander. Daar is ze te goed voor.

[Sorry, dit moest even haha]

---

Little do you know

Ik zie dat Tobias even grinnikt en wijst naar het meisje die hij eerder heeft ontmoet. Mijn ogen gleden naar het meisje die verderop staat met twee andere mensen. Ik fronsde meteen mijn wenkbrauwen. Isabella kende ik. Natuurlijk niet al te persoonlijk. Mijn vader had zaken met haar vader. Ik had haar een keer vluchtig gezien en ze leek me een vriendelijk en intelligent meisje. Maar dat ze zomaar opeens boos wegliep, geloofde ik eerlijk gezegd niet. Misschien had Tobias wel iets gezegd? Ik keek weer naar Tobias en knikte dat ik het begreep. Tobias praten verder, aangezien Affinity beantwoorde op mijn vragen. Ze vond het dus saai het gala, op zich was het wel saai, maar goed het was formeel. Tobias liep even weg, waarnaar het stil viel tussen Affinity en mij. Ik glimlachte gemeend naar haar en zag Tobias weer terug komen. Ik hoorde wat hij tegen mij zei. 'Ja, natuurlijk' beantwoorde ik hem vriendelijk en zag dat hij daarna naar Affinity boog en haar ten dans vroeg. Wauw, die was toch best wel zelfverzekerd over zichzelf. Ik nam een stap terug als teken dat ik hun de ruimte gaf. Als dame moest je wel ja zeggen, aangezien het onbeleefd was om nee te zeggen. De muziek stond aan en ik zag al wat paren dansen. Even gleden mijn ogen door de zaal. Misschien kon ik iemand ook wel ten dans vragen. Mijn ogen gleden naar het meisje met het rode jurk, naast Isabella. Ik keek nog even naar Tobias en Affinity. Vervolgens liep ik zelfverzekerd op het meisje af met het rode jurk. Eenmaal aangekomen keek ik de drie mensen aan. 'Dames en heer' begroete ik ze alle drie. Isabella had even een twinkeling in haar ogen dat ze me nog herkende en ik knikte haar vriendelijk toe. Ik richte me op het meisje van het rode jurk. 'Ik ben prins Damian Jake Harrison en troonopvolger van Australië' stelde ik mezelf voor aan haar. Vervolgens boog ik een stukje voor haar en stak mijn hand naar haar uit. 'Mag ik deze dans?' Vroeg ik vragend aan haar en ook vriendelijk. Ik keek haar vervolgens ook vragend aan. Ik hoopte dat ze ook ja zei.

(Tegen Louise. )

[ bericht aangepast op 5 okt 2015 - 18:41 ]

---

One Who Travels A Higher Path.

'Ja, het is best saai...' mompelde Tobias. 'Ik weet wel iets.' Voordat ik iets kon zeggen was Tobias al weggelopen. Nieuwsgierig keek ik hem na. Wat was hij van plan? Al redelijk snel kwam hij terug en op dat moment veranderde de muziek ook.
'Eh, Damian, kunnen wij ons gesprek zo meteen voortzetten?" vroeg hij aan de jongen en daarna draaide hij zich naar mij toen. 'Mag ik deze dans?' Tobias maakte een kleine buiging en ik glimlachte.
'Maar natuurlijk,' zei ik, een beetje flirterig. Ik was normaal helemaal niet zo maar eens moet de eerste keer zijn en ik mocht Tobias oprecht. Ik pakte zijn hand aan en liep met hem mee naar de dansvloer.
Ik was redelijk goed in dansen, al zeg ik het zelf. Ik had het ritme en vanaf jongs af aan volgde ik, verplicht, dansles. Dit deed ik altijd samen met Kjell, hij hield ook van dansen en Axel had nooit tijd door zijn koninklijke verplichtingen. De gedachten aan de danslessen met Kjell maakte mij nog vrolijker dan ik al was. Toen mijn favoriete nummer op kwam kon mijn humeur helemaal niet meer stuk.
'Ik hou van dit nummer,' bekende ik.

---

"Ignite, my love. Ignite."

---

Axel keek om zich heen en zag nu verschillende koppeltjes samen dansen. Hij keek twijfelend naar Luna en keek haar schuldig aan. "Het spijt me, Luna. Maar..", Stamelde hij en reek zijn hand uit naar Helena. "Mag ik deze dans van u, schone dame.", Zei hij beleefd en schonk haar een scheve glimlach. Hij ging lichtjes weer rechtop staan en keek Helena aan, wachtend op haar antwoord. Hoewel het lullig was voor Luna, had hij het gevoel dat hij beter voor Helena kon gaan dan voor Luna. Hij kon niet echt verlegen mensen gebruiken. Dat was echt iets waar hij niet tegen kon en Helena had toch wat meer kans bij hem dan Luna. Hij haalde diep adem en glimlachte nog even in de richting van Luna, die overigens een flauw glimlachje in zijn richting schonk en weg liep. Hij rees een van zijn wenkbrauwen en keek Luna na. "Het is dus ons twee.", Zei hij tegen Helena en draaide zich weer om naar haar. Enigzins voelde hij zich schuldig voor Luna, omdat ze nog niet echt met veel mensen heeft kunnen praten. Toch lag dat deels aan haarzelf en volgens hem wist ze dat ook vast wel. Ze was gewoon nog niet zo open naar iedereen om echt naar mensen toe te lopen. Hij wist zeker dat alle anderen haar nog niet hadden opgemerkt. Axel haalde diep adem en probeerde zijn gedachtengangen te stoppen. Hij had hier niet veel aan en kon de situatie nu ook niet echt veranderen en zou zeker die verantwoording niet op zich nemen..

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †