Er wordt te veel rekening gehouden met label leerlingen. - School

Als ik dit op zoek op Google, voor het betoog wat ik schrijven moet, kom ik zo ontzettend veel voorargumenten tegen en dan zit ik echt met een wtf hoofd. Sorry, maar als ik iets denk dan denk ik dat er te weinig rekening mee wordt gehouden? Er wordt echt zoveel bezuinigd op speciaal onderwijs en die kinderen worden naar een school gestuurd waar ze soms niet eens op een plek vallen. Kijk, natuurlijk, er zijn uitzonderingen. Sommige leerlingen die willen niet speciaal behandeld worden, maar soms heb je gewoon extra hulp nodig en scholen moeten dat kunnen aanbieden.

Toen ik van speciaal onderwijs naar normaal basisonderwijs ging was ik wel in shock. Het was zó anders om mee te beginnen, maar op het reguliere onderwijs merkte ik pas hoeveel aandacht ik kreeg op speciaal onderwijs. Hoe klein de klassen waren en hoeveel individuele aandacht je kreeg. En nu, op diezelfde school waar ik elke dag met de bus gehaald en gebracht werd, is er zoveel bezuinigd dat zelfs kinderen niet eens meer opgehaald worden en geacht op de één of andere manier zelf naar school te komen.

Te veel rekening gehouden met wat??? (kan ook totaal aan mij liggen)

---

"One has to learn to read, as one has to learn to see and learn to live," - Vincent van Gogh

Hoewel ik op een SBO heb gezeten, kreeg ik niet de aandacht die ik nodig had. Dus nee, er wordt te weinig rekening met label leerlingen gehouden.
Maar ik vind, dat als ze zich goed kunnen mengen met andere leerlingen, dat het ook niet nodig is, maar als ze er moeite mee hebben ze extra aandacht moeten krijgen.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Ik vind het echt onzin. Mijn broertje is een "labelkind" (PDD-NOS) en eigenlijk vind ik juist dat hij niet genoeg aandacht krijgt. Zeker op de basisschool waren de docenten juist super onsympathiek tegen hem, zeker als hij een keer ruwer was dan hij bedoelde of als hij een vraag een beetje bot had verwoord en de juf zich persoonlijk aangevallen voelde. Ze wisten daar wel dat hij een label had, maar ze deden er gewoon geen reet mee, omdat ze de pik op hem hadden door z'n autisme.

---

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

Ik heb zelf NLD en heb niet echt het gevoel dat er veel rekening mee wordt gehouden. Vooral tijdens LO heb ik hier echt moeilijkheden mee en ik wordt niet meer ondersteund.

Daarbij haat ik labels.

[ bericht aangepast op 23 nov 2015 - 19:13 ]

---

Queer zijn is gewoon alles

Ik heb dat probleem nog nooit ondervonden. Zelf kamp ik met DCD (komt erop neer dat mijn performaal IQ niet echt in evenwicht is met mijn verbaal IQ en dat ik met concentratieproblemen kamp), en op school wordt er rekening mee geholpen, maar ik heb zeker niet het gevoel dat mensen overal m'n handje vasthouden of teveel aandacht aan mij besteden — dat is ook het laatste wat ik zou willen. Toen ik in het lager onderwijs getest werd op hoogbegaafdheid, werd er dan weer te weinig rekening mee gehouden. Ik heb sowieso niet het gevoel dat er met mensen met stoornissen (bij gebrek aan beter omschrijving, want stoornis klinkt zo negatief) teveel rekening gehouden wordt. Vaak is het te weinig, denk ik, maar dat weet ik niet, want bij ons op school zit 't gewoon goed.

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Ik heb zelf onwijs last van faalangst. Ik heb dan ook de tijd nodig om mezelf te kunnen kalmeren. Bij gewone toetsen kreeg ik van de school wel extra tijd (wat mijn cijfers toch wel iets omhoog haalde) maar de overheid erkent faalangst niet als een probleem of zo, dus bij mijn tentamens mocht ik geen extra tijd.
Je krijgt echt enkel een speciale behandeling als ze je label kennen zoals dus ADHD. Bij mij op de middelbare hadden ze een soort wekelijkse bijeenkomst voor mensen met autisme. Ik viel best buiten de boot daar met faalangst. Dus je hebt wel gelijk.

---

"Some day you will be old enough to start reading fairy tales again.” - C.S. Lewis

Wiarda schreef:
Ik vind het echt onzin. Mijn broertje is een "labelkind" (PDD-NOS) en eigenlijk vind ik juist dat hij niet genoeg aandacht krijgt. Zeker op de basisschool waren de docenten juist super onsympathiek tegen hem, zeker als hij een keer ruwer was dan hij bedoelde of als hij een vraag een beetje bot had verwoord en de juf zich persoonlijk aangevallen voelde. Ze wisten daar wel dat hij een label had, maar ze deden er gewoon geen reet mee, omdat ze de pik op hem hadden door z'n autisme.

Heel vaak weten ze ook gewoon niet wat ze ermee aanmoeten, want ze worden niet voorbereid op zo'n kind, wat ze er precies mee aanmoeten en om moeten gaan etc. Ik snap het echt niet, want je hebt specifiek zulke cursussen en god damn hoeveel geld is het nou om zo'n cursus te geven aan al je personeel op school als het noodzakelijk is voor het kind/de kinderen op school. Onderwijs is zogenaamd 'non-profit' nou daar merk ik helemaal niks van.

---

"One has to learn to read, as one has to learn to see and learn to live," - Vincent van Gogh

Ik snap waar jullie allemaal vandaan komen en persoonlijk begrijp ik veel aandacht voor mensen met "labels" uitstekend. Zelf heb ik ADD, maar dat is pas op mijn zeventiende geconstateerd en ik heb dat nooit willen aangeven op school. Ik ga nu echter een voorbeeld geven over een situatie waarin labelkinderen zoveel aandacht krijgen dat "normale" kinderen daar onder leden.

Ik ben opgegroeid in een redelijk groot, vrij Christelijk dorp. Mijn ouders wilden per se dat ik naar een openbare school zu gaan en aangezien er maar een van de drie in de buurt was ben ik daar heen gegaan. Mijn huis grenst aan een vrij verpauperde wijk, waarin veel vluchtelingen wonen. De school, sowieso al niet van groot kwaliteit, had te maken met een groot aantal leerlingen die het Nederlands slecht beheersten, maar ook met veel kinderen uit andere probleemsituaties. Tel daar het gebruikelijk aantal leerlingen met rugzakjes bij op en je ziet dat dat erg overheersend was. Ik was een slim kind, zonder zichtbare problemen, maar dit leidde er toe dat ik totaal geen aandacht kreeg. Dat ik op maandag klaar was met mijn weektaak en me de rest van de tijd me doodverveelde boeide niemand. Ik ben er uiteindelijk een vrij gemakzuchtig kind van geworden met het idee dat ik me nooit ergens voor hoefde in te zetten. Ook kwamen sommige taken soms op oms neer ("ga jij maar lezen met Knul A, want dan steekt hij misschien iets van jou op"). Tenslotte mochten wij, kinderen met snel werktempo en hoge cijfers, ons hier ook niet over uitspreken. Delen van CITOscores was bijvoorbeeld uit den boze. Op de middelbare school bleek dat ik heel veel standaard kennis gewoon niet had, omdat de school al moeite had om het gros van haar leerlingen op een basisniveau te krijgen.

Dit heeft ervoor gezorgd dat ik soms sceptisch kijk naar dit soort zaken en dat ik me ook heel goed kan inbeelden dat sommige mensen vinden dat mensen met labels teveel aandacht krijgen, die ten koste gaat van leerlingen die niet direct ergens problemen mee hebben.

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Tsja, ik denk dat het gewoon erg lastig is. Want ja, je hebt wel dingen als ADHD en ADD en weet ik veel wat, maar dan heb je bij ieder kind ook nog eens een eigen persoonlijkheid. Dus al heb je drie kinderen met dezelfde 'stoornis', moeten ze nog alle drie op verschillende manieren geholpen worden. En dat maakt het echt niet makkelijker, denk ik zo.

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Madrugada schreef:
Ik heb zelf onwijs last van faalangst. Ik heb dan ook de tijd nodig om mezelf te kunnen kalmeren. Bij gewone toetsen kreeg ik van de school wel extra tijd (wat mijn cijfers toch wel iets omhoog haalde) maar de overheid erkent faalangst niet als een probleem of zo, dus bij mijn tentamens mocht ik geen extra tijd.
Je krijgt echt enkel een speciale behandeling als ze je label kennen zoals dus ADHD. Bij mij op de middelbare hadden ze een soort wekelijkse bijeenkomst voor mensen met autisme. Ik viel best buiten de boot daar met faalangst. Dus je hebt wel gelijk.

Bij ons op school werden er voor de examens en tentamens speciale cursussen gegeven voor mensen met faalangst.

---

Your make-up is terrible

Tuschinski schreef:
Ik snap waar jullie allemaal vandaan komen en persoonlijk begrijp ik veel aandacht voor mensen met "labels" uitstekend. Zelf heb ik ADD, maar dat is pas op mijn zeventiende geconstateerd en ik heb dat nooit willen aangeven op school. Ik ga nu echter een voorbeeld geven over een situatie waarin labelkinderen zoveel aandacht krijgen dat "normale" kinderen daar onder leden.

Ik ben opgegroeid in een redelijk groot, vrij Christelijk dorp. Mijn ouders wilden per se dat ik naar een openbare school zu gaan en aangezien er maar een van de drie in de buurt was ben ik daar heen gegaan. Mijn huis grenst aan een vrij verpauperde wijk, waarin veel vluchtelingen wonen. De school, sowieso al niet van groot kwaliteit, had te maken met een groot aantal leerlingen die het Nederlands slecht beheersten, maar ook met veel kinderen uit andere probleemsituaties. Tel daar het gebruikelijk aantal leerlingen met rugzakjes bij op en je ziet dat dat erg overheersend was. Ik was een slim kind, zonder zichtbare problemen, maar dit leidde er toe dat ik totaal geen aandacht kreeg. Dat ik op maandag klaar was met mijn weektaak en me de rest van de tijd me doodverveelde boeide niemand. Ik ben er uiteindelijk een vrij gemakzuchtig kind van geworden met het idee dat ik me nooit ergens voor hoefde in te zetten. Ook kwamen sommige taken soms op oms neer ("ga jij maar lezen met Knul A, want dan steekt hij misschien iets van jou op"). Tenslotte mochten wij, kinderen met snel werktempo en hoge cijfers, ons hier ook niet over uitspreken. Delen van CITOscores was bijvoorbeeld uit den boze. Op de middelbare school bleek dat ik heel veel standaard kennis gewoon niet had, omdat de school al moeite had om het gros van haar leerlingen op een basisniveau te krijgen.

Dit heeft ervoor gezorgd dat ik soms sceptisch kijk naar dit soort zaken en dat ik me ook heel goed kan inbeelden dat sommige mensen vinden dat mensen met labels teveel aandacht krijgen, die ten koste gaat van leerlingen die niet direct ergens problemen mee hebben.

Daar ligt de grens, en ik quote wat ik momenteel in mijn betoog heb staan: "Er moet een tussenweg komen, een tussenweg waarbij de leerkrachten een cursus krijgen hoe ze met alle mogelijk gelabelde kinderen moeten omgaan. Iets meer aandacht besteden aan het individuele kind wat het nodig heeft, maar waardoor het niet ten koste gaat van andere kinderen"

---

"One has to learn to read, as one has to learn to see and learn to live," - Vincent van Gogh

Ik ben het niet eens met die stelling. In theorie zeggen ze dat er vanalles mogelijk is, maar in de praktijk hebben de mensen die je zouden moeten begeleiden het te druk om dat (goed) te doen.

Krull schreef:
Ik ben het niet eens met die stelling. In theorie zeggen ze dat er vanalles mogelijk is, maar in de praktijk hebben de mensen die je zouden moeten begeleiden het te druk om dat (goed) te doen.

Ik ben het ook totaal niet eens en vind het echt belachelijk wat er gezegd wordt bij sommige meningen op andere websites die echt compleet voor zijn en niet eens het minuscule van hun mening inzien.

---

"One has to learn to read, as one has to learn to see and learn to live," - Vincent van Gogh

Pff, in mijn ervaring klopt het maar half. Op de vsbo kreeg ik goede hulp: vooraan zitten, extra uitleg indien nodig zonder het me kwalijk te nemen, duidelijke toon en nog meer van die kleine hulpjes. Maar op de havo was ik haast onzichtbaar. Ze wisten wel van, maar ik kreeg geen hulp. Alleen tijdens tentamens moest ik in een apart lokaal zitten met andere 'special needs' kinderen. We kregen geeneens extra tijd, dus ik zag het punt erin niet. Behalven dat t hele school dan opeens wist dat jij bij diegenen hoorden waarbij iets "mankeerde"

---

-

Ik ben blij dat dit soort dingen bij mij op school goed geregeld zijn. Vanaf de eerste heb ik al (goede) begeleiding gekregen. Soms zag ik er niet altijd het nut van in, maar vooral in de latere jaren heb ik er toch wel veel aan gehad.
Wel voel ik me als niet-dyslect wel een buitenbeentje tussen de extra tijd mensen, haha.
Er wordt ook voor faalangst van alles aangeboden, dus ben blij voor de leerlingen die zoiets nodig hebben, dat ze dat doen.
Maar dat we zoveel extra's en begeleiding hebben, komt denk ik ook deels doordat het een rijke school is met een eigen fonds

---

Stenenlikker