[stelling] Mensen reageren te heftig op de dood van celebrities - Oude Stellingen

De stelling van deze week luidt:
Mensen reageren te heftig op de dood van celebrities

(dit is niet mijn mening, ik plaats alleen de stelling)

[ topic verplaatst door een moderator ]

---

Caution first, always.

Oneens, misschien sommige mensen wel, zoals bijvoorbeeld je favoriete band of zanger overleden is.
Ik denk dat ik heftiger reageer op de dood van mijn huisdier (in mijn geval: vis), dan op de dood van Adele.

---

I have seen my own sun darkened

Blades schreef:
Eens en dat is normaal. Als één van mijn grootste idolen zou overlijden zou ik ook te heftig reageren. Aangezien ze een hele grote voorbeeld voor mij zijn.

---

Prachtig is de onsterfelijkheid maar wat doen wij in de tussentijd? ~ J. Bernlef

Nikita14 schreef:
Oneens, misschien sommige mensen wel, zoals bijvoorbeeld je favoriete band of zanger overleden is.
Ik denk dat ik heftiger reageer op de dood van mijn huisdier (in mijn geval: vis), dan op de dood van Adele.

Hier ga ik akkoord mee.

---

Happiness can be found even in the darkest of times if one only remembers to turn on the light ~ Albus Dumbledore

Dreadful schreef:
Ik vind het een beetje dubbel. Uiteraard komt het heel hard aan als jouw idool (waar je al jaren fan van bent en tegenop kijkt) overlijdt. Maar aan de andere kant ken ik genoeg mensen die nooit een goed woord over hadden over iemand (bv. Michael Jackson, Amy Winehouse), nooit naar hun muziek luisterde of naar hun films keken (bv. Alan Rickman) en na het overlijden plots claimen de grootste fan(s) te zijn. Dát is iets waar ik persoonlijk wel moeite mee heb.

De reden waarom ik bovenstaande celebrities noem, is omdat ik wél een fan was - en me mateloos heb geergerd aan alle mensen die na hun overlijden plots claimde óók fan te zijn.

Dus, ja. Ik zeg zowel eens als oneens...

Ik ben het eens met Dreadful.

---

Must be a weasley.

Dorchadais schreef:
Nou, ik weet het niet. Stel je kent een bekend persoon niet, maar gaat ineens heel dramatisch doen en huilen, dan vind ik het veel te overdreven en nep. (Net zoals dat mensen ineens fan worden van iemand die net is overleden, like WTF).
Maar als je heel erg fan van iemand ben en die persoon sterft dan vind ik dat je hard mag huilen en alles erop en er aan. Zoals ik had met Cory Monteith van Glee. Ik heb zeker twee uur zitten janken, hoor.

Hier ben ik het helemaal mee eens. Als je totaal geen fan bent van iemand vind ik het veel te overdreven als je er heel hard om gaat janken. Maar als iemand overlijd waar je heel erg tegen op kijkt kan dat heel hard aankomen. Toen Cory Monteith overleed heb ik ook dik 2 uur lang lopen janken.

Val schreef:
Weet je wat het is met celebs? Je kent ze niet persoonlijk, maar ze hebben jou wel geholpen jezelf beter te leren kennen, en je bent met ze opgegroeid. Als ze dan overlijden kan dat echt een gat laten ontstaan. Bovendien vind ik het nooit erg om mensen te appreciëren voor het werk dat ze hebben verricht.

Mooi gezegd.

---

ars moriendi

Ik heb er gemengde gevoelens bij. Ik vind het soms wat overdreven dat mensen opeens superfan worden als een celeb doodgaat. Op quizlet was dat heel merkbaar tijden Amy Winehouse haar dood en Michael Jackson. Maar aan de andere kant begrijp ik het ook wel. Van een bepaald aantal artiesten ben ik grote fan en moest ik nu morgen lezen dat deze gestorven zijn, zou ik zeker een traantje wegpinken. Het is niet omdat je bepaalde mensen niet kent, ze niet veel voor je kunnen betekenen. Muziek of boeken doen je vaak denken aan bepaalde passages uit je leven en als ik een liedje van 10 jaar geleden hoor, dan denk ik al snel terug naar een bepaalde periode uit mijn leven. Idem als ik een boek zie van uit mijn tienerjaren. Als die mensen doodgaan, lijkt het mij meer dan logisch dat er ook een stukje van jezelf kan verdwijnen.

---

Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

Dreadful schreef:
Ik vind het een beetje dubbel. Uiteraard komt het heel hard aan als jouw idool (waar je al jaren fan van bent en tegenop kijkt) overlijdt. Maar aan de andere kant ken ik genoeg mensen die nooit een goed woord over hadden over iemand (bv. Michael Jackson, Amy Winehouse), nooit naar hun muziek luisterde of naar hun films keken (bv. Alan Rickman) en na het overlijden plots claimen de grootste fan(s) te zijn. Dát is iets waar ik persoonlijk wel moeite mee heb.

De reden waarom ik bovenstaande celebrities noem, is omdat ik wél een fan was - en me mateloos heb geergerd aan alle mensen die na hun overlijden plots claimde óók fan te zijn.

Dus, ja. Ik zeg zowel eens als oneens...

Inderdaad. Tenzij je altijd een grote fan bent geweest (of in ieder geval een zekere waardering had voor het werk van desbetreffende artiest) vind ik niet dat je moet gaan janken. Het verschilt natuurlijk ook per persoon. Er zijn mensen die gewoon niet tegen de dood kunnen en daar dus ook altijd erg van streek van raken. Maar ik vind ook dat mensen eerlijk moeten zijn, en niet opeens fan gaan worden en zielig gaan doen gewoon omdat dat "in" is of "omdat het hoort" .

---

Fus Ro Dah!

Wacht eh, ik vind 't een beetje hypocriet dat de een wel mag janken en de ander niet. Wie zijn wij om te bepalen wie wel mag huilen om het sterven van een beroemdheid en wie niet? :'D

[ bericht aangepast op 21 maart 2016 - 13:54 ]

---

26 - 02 - '16

Ik ben het oneens met het gedeelte "te heftig", wat is te heftig, iedereen zit anders in elkaar en heeft een andere reactie op deze invloeden. Wie zijn wij om te zeggen dat die reactie dan misplaatst is of "te" heftig is.

Voor mijzelf geld dat ik echt van sommige artiesten een grote fan was, maar ik kende ze persoonlijk natuurlijk niet dus het deed me niet echt veel.

[ bericht aangepast op 21 maart 2016 - 15:21 ]

---

Als ik een dichter was dan was ik dichter bij je.

Sinds dat Alan Rickman gestorven is ben ik hier meer dan ooit oneens mee. Het kan gebeuren dat je met bekende personen die je nog nooit in het echt zag, een band creëerd. Als ze dan sterven is het echt vreselijk. En hoe je hier op reageert is helemaal je eigen keuze.

---

I wanna be a wizard!

FaithofBlood schreef:
Eens.
(Ik geef geen uitleg aangezien het beledigend kan overkommen)

Mee eens

---

We are like Glass. We Break and eventually we shatter.

Eens en oneens.
Er zijn gevallen waarbij je denkt van: Waarom?!
Maar als het onverwachts aankomt geeft het toch wel een klap af.

Wat ik trouwens bedoelde met 'gevallen', zelfmoord plegen omdat je favoriete artiest is doodgegaan.

---

Hi, I'm glad you're reading this....but this is worthless. :)

Nu met Cruijff - ja

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Dreadful schreef:
Ik vind het een beetje dubbel. Uiteraard komt het heel hard aan als jouw idool (waar je al jaren fan van bent en tegenop kijkt) overlijdt. Maar aan de andere kant ken ik genoeg mensen die nooit een goed woord over hadden over iemand (bv. Michael Jackson, Amy Winehouse), nooit naar hun muziek luisterde of naar hun films keken (bv. Alan Rickman) en na het overlijden plots claimen de grootste fan(s) te zijn. Dát is iets waar ik persoonlijk wel moeite mee heb.

De reden waarom ik bovenstaande celebrities noem, is omdat ik wél een fan was - en me mateloos heb geergerd aan alle mensen die na hun overlijden plots claimde óók fan te zijn.

Dus, ja. Ik zeg zowel eens als oneens...

Know the problem. :W

---

Don't walk. Run, you sheep, run.