RPG - {100} - Speeltopic - De Fabriek 2 - Speeltopics

Een groep jongeren wordt via de belofte van een hoog geldbedrag in ruil voor wat experimenten naar De Fabriek gelokt. Deze Fabriek blijkt op een nogal onopvallende plek te staan waar niemand achterkomt. Op het eerste oog lijkt alles normaal en in orde, maar als ze er eenmaal zijn kunnen ze niet meer weg. Ze worden opgesloten en gedwongen te werken aan computerprogramma's. Niet alleen de fysieke, maar ook de mentale omstandigheden zijn niet gezond. De 'bazin' treitert en mishandeld als ze vindt dat de jongeren niet hard genoeg werken. Tussen de jongeren ontstaan ook relaties (vriendschap, liefde, haat)

Brieven van Clementine staan onder spoiler knoppen!!

@Poshlost

Meisjes/jonge vrouwen:
1: Julia Lisa Dragon --> LisaDragonrider
2: Lynn Swan --> Knorretjuhh
3: Anna Hope van der Loo --> _AnneFleur_
4: Sil James --> Undertale
5: Romy Flavia Salvati --> Poshlost
6: Cinderella Marianne de Boer --> Shairell

Jongens/ jonge mannen:
1: Jonas Lynch --> HarryPotter_007
2: Bran Raven --> Necessity
3: Ryan Cooper --> Sheen
4: Albert Svendsen --> IJsvogel
5: Rick Spencer --> Sans
6: Randall Bruce Grey --> NeverTouchMe

Leider: Clementine Chevalier

Regels:
- Je post een stukje van minimaal 100 woorden, langer mag, korter niet.
- Post je 10 dagen geen nieuw stukje, dan stuur ik je een berichtje.
- Geen perfecte personages.
- Alleen ik maak nieuwe topics aan.
- Clementine Chevalier mag alleen door mij gespeeld worden.
- Alle posts zijn in ABN!
-16+ mag, maar onder spoiler knop!!!!




De brief die allen die uitgenodigd zijn hebben ontvangen:




Hier de links naar:
Het ideeëntopic
Het praattopic
Praattopic 2!
Rollentopic
Speeltopic 1


Uitgebreide verhaallijn:

Julia, Lynn, Albert, Bran, Anna, Ryan, Rick, Jonas, Sil, Romy, Cinderella en Randall hebben allemaal een uitnodiging ontvangen met de vraag of zij mee zouden willen werken aan één van de experimenten van Clementine Chevalier. 25 jongeren hebben een uitnodiging, maar alleen deze tien hebben ingestemd mee te doen. Ze hebben allemaal zo hun redenen om mee te doen. Veel doen het voor het geld, maar allen hebben een achterliggende reden. Toen ze een mail stuurden naar Clementine Chevalier hebben ze allemaal hetzelfde antwoord ontvangen:


Als de jongeren elkaar voor het eerst ontmoeten blijken ze weinig gemeen te hebben, niet wetend wat er volgt...

De plek waar ze naartoe worden gebracht is onvindbaar voor buitenstaanders en de sfeer in het gebouw is zeer onaangenaam. Als Clementine dan ook nog eens een naar persoon blijkt te zijn willen de jongeren niets liever dan naar huis, maar dat gaat helaas niet. Clementine laat de groep aan computerprogramma's werken en computerchips maken. Ze werken de meeste uren van de dag en komen amper toe aan slapen. Ondertussen ontstaan er in de groep allerlei relaties van vriendschap en liefde tot haat.

[ bericht aangepast op 29 mei 2016 - 0:13 ]

---

chaos makes the muse

'Ik ook,' hij keek weer naar het water. In de zomer was hij vaak op het strand ondanks het feit dat hij geen beach body had. Het was niet zo dat hij helemaal geen spieren had, maar hij was altijd aan de magere kant geweest. Dit kon hem normaal gezien maar weinig schelen, maar op het strand liepen zoveel testosteronbommen dat hij er soms wel eens onzeker over werd. Zijn familie had hem er altijd om geplaagd. Alle sterke genen waren naar zijn broer gegaan die zijn atletische bouw nog niet eens onder een shirt kon bedekken.
Hij keek terug naar Anna. Als zwemmen haar zou opvrolijken, waarom ook niet? Dat was uiteindelijk het doel van deze vaartocht, Anna afleiden van haar zorgen. Hij krulde zijn mondhoeken omhoog. 'Zou Clementine het erg vinden als we met een nat pak terugkomen?'

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Jonas Carson      Lynch "Ja hoor, ik kan best goed varen. Ik zeilde vroeger. Rond de kust van Engeland. Met die krijtrotsen jeweetwel..." Ik zocht het liedje op. "Hier zijn de lyrics!" Ik hoopte dat ze ermee akkoord ging... Let It All Go Birdy [Verse 1: Birdy] I've been sleepless at night Cause I don't know how I feel I've been waiting on you Just to say something real There's a light on the road and I think you know Morning has come and I have to go [Pre-Chorus: Birdy] I don't know why, I don't know why We need to break so hard I don't know why we break so hard [Chorus: Birdy and Rhodes] But if we're strong enough to let it in (in, in) We're strong enough to let it go Let it all go, let it all go Let it all out now [Verse 2: Rhodes] If I look back to the start, now I know I see everything true There's still a fire in my heart, my darling But I'm not burning for you We've started it wrong and I think you know We waited too long, now I have to go [Pre-Chorus: Birdy and Rhodes] I don't know why, I don't know why We need to break so hard I don't know why we break so hard [Chorus: Birdy and Rhodes] But if we're strong enough to let it in (in, in) We're strong enough to let it go Let it all go, let it all go Let it all out now Let it all go, let it all go Let it all out now [Breakdown: Birdy and Rhodes] Who says? Who says? Who says? Who says? [Bridge: Birdy] Who says truth is, beauty after all And who says love should break us when we fall [Chorus: Birdy and Rhodes] But if we're strong enough to let it in (in, in) We're strong enough to let it go Let it all go, let it all go Let it all out now Let it all go, let it all go Let it all out now We're strong enough to let it go "Dan zing jij Birdy en ik Rhodes goed?"

[ bericht aangepast op 31 mei 2016 - 20:18 ]

Julia Lisa Dragon

'ik kan het een beetje, maar niet geweldig goed.' Hij liet me de liedje zien. 'leuk, zullen we al instappen?' Ik stapte alvast in het bootje en keek om me heen. De natuur was echt geweldig, er vloog een mooie vogel langs ik stak mijn arm uit en hij kwam op mijn hand zitten. Ik aaide hem over zijn koppie. Na een tijdje vloog hij weet weg. Ik keek naar Jonas. 'kom je nog off ben je bang voor het water? Ik moest een beetje lachen toen ik het zei.

Anna Hope van der Loo

Ze haalde lachend haar schouders op. 'Het zou haar waarschijnlijk niet eens opvallen.' Ze zuchtte. Zou ze het wel doen. Ze irriteerde zich aan zichzelf. Waarom moest ze altijd overal een uur over nadenken. Waarom kon ze soms niet gewoon iets doen. Net als andere mensen van haar leeftijd. Zoals normale mensen van haar leeftijd. Ze had al een voordeel, ze voelde zich erg op haar gemak bij Albert. Ze keek hem lachend aan. 'Waarom ook niet?' Opnieuw keek ze naar het water. Het zag er heel erg aanlokkelijk uit. Ze keek naar haar schoenen en bukte voorover om ze los te strikken.

---

chaos makes the muse

Clementine Chevalier

Ze keek naar de twee jongens voor haar. Ze keek hen kil aan. 'Jullie vinden jezelf nu vast heel stoer, niet waar? Maar mij kan het niet schelen of je de rest wel of niet leert kennen. Echt niet. En als jullie soms denken dat ik nu onder de indruk van jullie ben, dan hebben jullie dat goed mis. Ik denk dat jullie meer reden hebben bang van mij te zijn dan ik van jullie.' Ze wierp ze allebei een koele blik toe en draaide zich om om vervolgens weg te lopen.

---

chaos makes the muse

Hij lachte, gooide zijn schoenen en shirt uit en ging in het wiebelende bootje staan. Het heldere water liet zien dat de bodem behoorlijk diep was. Dit was helemaal gestoord en hij vond het geweldig. Clementine bekeek het maar met al haar regeltjes, ze mochten best even plezier hebben voordat de experimenten zouden beginnen. Bovendien had ze niet specifiek gezegd dat er niet gezwommen mocht worden.
'Bommetje!' met een harde plons sprong hij het meer in. Zijn zware spijkerbroek zoog hem helemaal naar de bodem toe. Hij duwde zich met de punten van zijn tenen omhoog en kwam weer boven water. Voor een momentje was het koud op zijn buik en rug, maar dat gevoel verdween vrijwel meteen. Hij keek terug naar Anna die haar schoenen uitdeed. 'Het water is echt lekker!'

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Anna Hope van der Loo

Ze lachte toen Albert een bommetje maakte. 'Het water is echt lekker!' Ze knikte. Zo zag het er inderdaad uit. Ze trok haar sokken uit en haar shirt over haar hoofd. In haar hemd en broek ging ze voorzichtig rechtop staan en sprong in het water. Ze voelde haar kleding tegen haar lichaam aan plakken. Ze had liever minder aan gehad, maar dat ging ze echt niet doen. Ze streek een losse pluk haar achter haar oor die los was geraakt uit haar vlecht. Ze rilde even. 'Hoe gaan we ooit weer op die boot komen.' Vroeg ze zich hardop af. 'Na ja dat zien we dan wel!'

---

chaos makes the muse

"Hahah, ja, ik ben best close met ze," glimlach ik. "Ik heb die tattoo met ze laten zetten, weet je nog?" Ik toonde een foto op mijn gsm. "Mijn zussen, Lyra en Emma," zeg ik. "En mijn twee broers: Will en Alex. Ik ben de jongste," vertel ik. Ik kijk naar Romy's gezicht, die precies een teken van droefheid vertekent. Wat is er toch met haar? Ik besluit een subtiele vraag te stellen. "Zo, dat was het voor mijn Belgische familie. Ik heb geen foto's van mijn ouders. Hoe is het eigenlijk om enig kind te zijn?"

---

I've hurt you again. How foolish can one man be?

(Ik zit op mijn telefoon dus doe het even zo)
Romy Salvati
Zijn zussen en broers leken allemaal veel op hem. "Leuk!" Zei ze en beet op haar lippen bij de volgende vraag.
"Het is... rustig. Soms eenzaam, af en toe mis ik het wel. Een broertje of zusje." Probeerde ze zo goed en kwaad mogelijk kwijt te geven. "Maar genoef gevraagd. we moeten varen mister! Zou ik mijn bikini aandoen hieronder? Het is heerlijk weer." Ze keek naar buiten, ja dat zag er prima uit.
"Ik pak mijn bikini, give me a minute." Ze kleedde zich zo snel mogelijk om op de badkamer en kwam naar buiten. "Leggo." In de gang kwam ze Randall en Raven tegen, die een standje kregen van Clementine. Ze schonk een grijns en knipoog naar beide en liep langs ze door naar buiten.
"Oh dear, roeien is best zwaar. Heb jij het al eens gedaan?" Vroeg ze, terwijl ze zichzelf in het bootje liet ploffen

---

tya

Shit, Romy had het onderwerp weer vakkundig veranderd. Ik denk dat ik het laat rusten. Zij praat er niet graag over; dan wordt het alleen maar gissen. Romy schenkt Randall en Raven - sorry, Bran, 'Raven' is alleen voor vrienden - een glimlach terwijl een giftige Clementine de twee berispt. Ik kan het niet laten om ook even te grijnzen - ik hoop dat Bran me niet afmaakt. Romy en ik lopen naar de plek waar de bootjes aangemeerd zijn. "Oh dear, roeien is best zwaar. Heb jij het al eens gedaan?" vraagt Romy terwijl ze in de boot ging zitten. Ik ga tegenover haar zitten. "Ja, ik heb het weleens gedaan," antwoordde ik. Ik grijns. "Maar moeilijk is het niet, als je er twee broers bij hebt." probeer ik nog een laatste poging. Zal ze iets loslaten over haar verleden?

[ bericht aangepast op 31 mei 2016 - 21:55 ]

---

I've hurt you again. How foolish can one man be?

Anna sprong in het water en een golf kwam tegen Alberts gezicht aan. Hij proestte en wreef in zijn ogen. Maar Anna leek niets door te hebben. 'Hoe gaan we ooit weer op die boot komen?' vroeg ze zich hardop af.
‘We kunnen altijd de boot naar de kant duwen en vanuit daar instappen,’ stelde hij voor. 'Maar dat is lang niet zo erg als wat jij net hebt gedaan, een beetje het halve meer over me heen gooien,' zei hij sarcastisch en vele malen dramatischer dan dat het daadwerkelijk was. 'Dat ies tuch nie nurmaal geweun,' hij deed zijn best om een Zeeuws accent op te zetten, maar het klonk vrijwel nergens naar. Hij sloeg met zijn hand over het oppervlak en stuurde daarmee een hele plens water in Anna's richting.

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Ryan vertelde me grijnzend dat hij al eens had geroeid en ze plaatste zich naast hem. ‘‘Jij een kant ik een kant?’’ Weer die twee broers. ‘‘Ja, je hebt geluk met je siblings.’’ Zei ze maar en pakte een peddel. ‘‘Hey, kun je mijn touwtje even goed doen?’’ ze haalde haar bos haren weg en wees op het stukje stof waarmee haar bikini vastgezet zat. ‘‘Hij zit iets te los.’’ Beter hield hij nu zijn mond over broers en zussen, als hij er hierna weer over begon moest ze wel iets zeggen. Terwijl Ryan met haar topje frunnikte keek ze verderop. ‘‘Hee, zullen we daar naartoe varen?’’ Ze hadden geen vaarplan meegekregen, en in de verte zag ze een stukje wat, volgens haar, uitmondde in het beekje. Ze was benieuwd wat er nog meer achter zat.

---

tya

Anna Hope van der Loo

Ze gierde het uit. 'Moet dat?' Zei ze quasi geïrriteerd terwijl ze het water uit haar ogen wreef. Ze had de intentie Albert onder water te duwen, maar bedacht zich weer. Ze maaide met haar armen over het water zodat Albert onder een golf belandde. Voordat hij wat terug kon zwom ze snel wat verder van hem vandaan en stak haar tong uit. Het was lang geleden dat ze zoveel lol had gehad. Om eerlijk te zijn kon ze het zich niet meer herinneren. Waarschijnlijk was het de laatste vakantie die ze in bos hadden doorgebracht, maar waarschijnlijk overtrof dit zelfs dat.

---

chaos makes the muse

'Ja!' Hij stond op het punt een tweede golf naar haar toe te sturen toen zij hem voor was. Een massa water kwam over hem heen en zorgde ervoor dat hij alles even wazig zag. Hij proestte het water in een straaltje naar buiten en wreef in zijn ogen. Toen hij weer helder kon zien was Anna een heel stuk van hem verwijderd. Hij hoorde haar lachen. Geen gemaakte lach, maar een echt vrolijk geluid dat over haar lippen rolde. Ze was weer blij, hij zag het aan haar.
Hij dook naar beneden en hield zijn adem in. Het was gemakkelijk om met open ogen te zwemmen. Het heldere water zorgde ervoor dat hij alles prima kon zien. Zo snel hij kon klauwde hij vooruit om vervolgens een meter voor Anna weer naar boven te komen. Met al zijn kracht ging hij in de tegenaanval en duwde hij een golf van water haar kant op. 'Daar heb je niet van terug, hè?'

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Anna Hope van der Loo

Ze keek toe hoe Albert onder water haar kant uit zwom, maar het drong pas door wat hij van plan was toen hij het al had gedaan. Een hap water belandde in haar gezicht. 'Daar heb je niet van terug, hé?' Ze lachte en zwom naar hem toe. 'Oh nee? Wacht maar af!' Met twee handen pakte ze hem bij zijn schouders en duwde hem kopje onder. Ze zwom weer wat verder weg en keek toe hoe hij weer boven water verscheen. Ze lachte naar hem. Ze was blij dat hij naast haar was gaan zitten in de bus, bedacht ze zich. Heel blij.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

chaos makes the muse