Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic [2] - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

---

obsessive rage

Ik trek mijn nogal scheefgezakte, korte pruik recht en prop één van mijn lange lokken erin terug. Een jongen na doen is lastiger dan het lijkt. Ik zucht en laat me even tegen de reling leunen, als ik uit mijn gedachten word geschud door een stem/
'Je doet alles wat ik zeg vanaf nu, en wees niet bang niemand raakt je aan, want dat doet net zoveel pijn als een pijl door het hart..' fluistert ze, waardoor ik me met een ruk omdraai. Er staat een vrouw, zo'n zeventien jaar schat ik, mijn wenkbrauwen vormen een lichte frons. Zij hoort hier helemaal niet.
'Pardon, maar dat dit een piratenschip is zegt niet dat je je zo moet gedragen.' zeg ik, verrassend beleefd voor de situatie. 'Het is nu niet echt beleefd om zomaar binnen te dringen, denkt u niet?'
Ik maak een overdreven, spottende buiging. 'De naam is Charlie. En nu van ons schip af. Dat de captain er even niet is geeft je niet het recht hier te komen.'
Er komt een spottende grijns op mijn gezicht te staan, ergens vind ik het ook wel grappig dat er zoveel mensen weten binnen te dringen. Zo zie je maar hoe goed men hier is in bewaken.
Ik sla mijn armen over elkaar, kijk haar onderzoekend aan, ik moet tegen haar opkijken, maar ik kijk haar aan alsof ik op haar neerkijk. Ik laat me echt niet door dit donkerharige meisje verslaan.

[ bericht aangepast op 26 juni 2016 - 13:23 ]

---

obsessive rage

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~I WILL ALWAYS FIND YOU ~ Catherina Sanchez~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Een raar gastje met blonde haren
zijn wenkbrauw naar me op. 'Wat ik hier doe, leven, net als de meeste hier.'
Hij kijkt op me neer, maar ik ben groter. Ik pak het zwaard
en spring op de rand van het dek. 'Wanneer de baas hier niet is,
en je geen bevel hebt mag ik hier nog rondlopen', ik grinnik
en spring dan weer op het dek, recht voor haar neus,
'Anders zouden we moeten vechten?' Sis ik.
'Angard.'

[ bericht aangepast op 26 juni 2016 - 13:46 ]

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

[@Illustrationx: Doe dat maar niet cx Zo machtig is magie niet en Charlie's vermomming is behoorlijk goed, waarschijnlijk zie je het niet eens]

---

obsessive rage

Leslie
Ik wacht niet op de reactie van Rainbow want mijn oog valt op een jongen die naar de zee aan het staren is. Rustig loop ik naar hem toe, "Hey..." en ik ga voor het andere persoon staan waarmee hij aan het praten was, ik kijk in zijn ogen, wow, "Wow, we lijken op elkaar!" roep ik uit, "net zoals ik was, toen ik net deed alsof ik een jongen was, het was best grappig, want Jo en ik zijn tweeling en we deden allebei alsof je jongens waren." riep ik enthousiast uit, "En jij lijkt op ons... Vind ik... Sorry ik praat teveel... Hoe oud ben je? En hoe heet je?"

[ bericht aangepast op 26 juni 2016 - 13:54 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

- ik moet me afmelden -

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

Ik weet de slag te blokkeren en sla het meisje dan en kras over haar wang. 'Dat zou geen eerlijk gevecht zijn.' zeg ik. 'Want jij hebt magie, ik heb niks.'
Nu was dit eigenlijk een leugen, ik weet dat ik magie heb, ergens diep vanbinnen, maar het weigert altijd naar buiten te komen wanneer ik dat nodig heb.
Gemeen trap ik de vrouw op haar tenen en draai me dan weg van de reling en blijf met het zwaard op haar gericht staan.
'Ik had beter verwacht van Neverlanders. Ik dacht altijd dat Peter Pan... Eerlijk vocht?' Ik lach even. 'Of kom jij soms niet van Pan?'
Dan komt er een meisje dat opvallend veel op me lijkt waardoor ik het zwaard bijna laat vallen. 'Hé.' zegt ze. 'Wow, we lijken op elkaar!'
Ik moet haar gelijk geven, we lijken echt op elkaar. 'Net zoals ik was, toen ik net deed alsof ik een jongen was, het was best grappig, want Jo en ik zijn tweeling en we deden allebei alsof je jongens waren." roept ze enthousiast uit. Shit. Weet ze het? 'En jij lijkt op ons... Vind ik... Sorry ik praat teveel... Hoe oud ben je? En hoe heet je?'
Ik probeer beleefd te glimlachen. 'Charlie, die een indringer buiten probeert te zetten. Ik ben vijftien.'

[ bericht aangepast op 26 juni 2016 - 14:23 ]

---

obsessive rage

Leslie
Ik kalmeer even, wat was er met me aan de hand? Ik leek wel een klein kind... Ik haalde even goed adem en luisterde wat ze zei,
'Charlie, die een indringer buiten probeert te zetten. Ik ben vijftien.' mijn ogen schoten open, "15?" vroeg ik verbaast, "Wie zijn je ouders?"
Wat nou als... Nee vast niet, maar als het dan toch...?

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

'Vijftien?' herhaalt ze ongelovig. Ik word een beetje onzeker van haar stem, heb ik haar soms iets gedaan? 'Wie zijn je ouders?'
'Ik...' prevel ik langzaam. Help. Straks blijkt ze één of ander persoon te zijn dat ze kent. 'Ik zoek ze hier... Mijn moeder heette Maya, Maya Blake, en mijn vader was bijna nooit thuis, zijn naam was Liam... Liam Jones... De captains broer,'
Mijn stem trilt een beetje, straks blijkt ze vijanden van ze te zijn, of iets...
'Hoezo?' vraag ik.

---

obsessive rage

Leslie
'Ik zoek ze hier... Mijn moeder heette Maya, Maya Blake, en mijn vader was bijna nooit thuis, zijn naam was Liam... Liam Jones... De captains broer,'
Mijn ogen willen uit mijn kassen kruipen, ze is mijn zus! Hoe!? Wat!? Nee... Dit kan niet, ben ik van een drieling?
'Hoezo?'
"Hoezo wat!? Hoe bedoel je hoezo wat!??" schreeuw ik, hoe ik me voel, ik weet het niet, moet ik blij zijn, verdrietig, boos? Ik weet het niet maar volgens mij was dit boos, terwijl ik het helemaal niet zo bedoel, "Jij bent de dochter van Liam Jones?" vroeg ik nog steeds ongelovig, ik kan het niet geloven.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

'Hoezo wat!? Hoe bedoel je hoezo wat??' schreeuwt ze, waardoor ik mijn ogen dichtknijp, alsof ze speeksel op mijn ogen zou achterlaten. Gelukkig is dat niet echt het geval, ik weet niet goed of haar emotie blij, verdrietig of boos is, ik vermoedt boos, maar dat kan ik niet zien, want ik heb mijn ogen dicht. 'Jij bent de dochter van Liam Jones??' vraagt ze ongelovig. Ik open mijn ogen.
'Nee, daarom zeg ik het natuurlijk ook.' zeg ik sarcastisch. 'Je hoeft niet te schreeuwen hoor.'
Ik plant mijn armen in mijn zij en kijk haar lichtelijk verrast aan. 'En wie ben jij dat je daar zo van...' Ik zoek naar het juiste woord, wat was haar reactie nou precies geweest? 'Schrikt?' maak ik mijn zin daarom af.
Ik weet niet of het nou echt schrikken, flippen of uitbarsten was geweest, maar tja, maakt ook niet uit.

---

obsessive rage

JoSnape schreef:
Leslie
'Ik zoek ze hier... Mijn moeder heette Maya, Maya Blake, en mijn vader was bijna nooit thuis, zijn naam was Liam... Liam Jones... De captains broer,'
Mijn ogen willen uit mijn kassen kruipen, ze is mijn zus! Hoe!? Wat!? Nee... Dit kan niet, ben ik van een drieling?
'Hoezo?'
"Hoezo wat!? Hoe bedoel je hoezo wat!??" schreeuw ik, hoe ik me voel, ik weet het niet, moet ik blij zijn, verdrietig, boos? Ik weet het niet maar volgens mij was dit boos, terwijl ik het helemaal niet zo bedoel, "Jij bent de dochter van Liam Jones?" vroeg ik nog steeds ongelovig, ik kan het niet geloven.

Is het nu niet eerst broer, omdat ze toch als jongen is verkleed?

---

Do I look like Mother Teresa?

Leslie
'Nee, daarom zeg ik het natuurlijk ook.' zegt hij sarcastisch. 'Je hoeft niet te schreeuwen hoor.'
'En wie ben jij dat je daar zo van... Schrikt?'
Er komt een lichte grijns op mijn gezicht, "Je hebt net gezegd dat je een meisje was... Wat heb je daarop te zeggen?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

HeyitsGraham schreef:
(...)

Is het nu niet eerst broer, omdat ze toch als jongen is verkleed?

[Maar wel een zeer slechte vermomming, als Jo en Leslie beiden ook als jongen verkleed waren is het best logisch dat Charlie dat ook was, want ze heeft net gevochten, haar pruik kan zijn scheefgezakt
En anders doen we gewoon alsof het broer was cx]

[ bericht aangepast op 26 juni 2016 - 14:52 ]

---

obsessive rage

HeyitsGraham schreef:
(...)

Is het nu niet eerst broer, omdat ze toch als jongen is verkleed?

Het was een test, of ze een meisje of jongen was, Leslie bedacht als Jo en zij allebei verkleed waren zou ze dat dan ook zijn?
En daar is ze ingetrapt

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

'Je hebt net gezegd dat je een meisje was, wat heb je daarop te zeggen?' Een grote grijns ligt om de lippen van het meisje.
Ik trek mijn pruik af, het kriebelt. 'Niks.' zeg ik en laat de pruik op de grond vallen.
Eigenlijk vraag ik me af waarom ik hem ooit op heb gehad - dat ding zit voor geen meter. 'Want het was waar.'
Ik draai mijn vinger om één van mijn lokken, ik heb het in een staart gedaan omdat het zo in de weg zat, waar ik wel blij mee ben, het zou zo in mijn gezicht vallen en dan zou ik niks meer zien.
'En wie ben jij?' vraag ik dan luchtig.

---

obsessive rage